black saturday με KVB / echo tides στο Gazarte 16/11

Βγαίνει από το τρένο ο Φαντασμένιος και στρίβει αριστερά στην Ερμού, στα ακουστικά παίζει το Disintegration, στο σκοτάδι είναι ένα μπουλούκι από πιτσιρίκια, ένα από αυτά φοράει φούτερ Guns N Roses, η θερμοκρασία είναι τέλεια, ο ουρανός πανέμορφος, τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τη διάθεση του Φάντα. Λίγα μέτρα πιο κάτω παρκαρισμένο ένα κωλοφτιαγμένο σάξο, και μια BMW και ένα VW GTI, ζάντες ζάντες και άλλες ζάντες, ρε τι γίνεται εδώ χάμου; Έχει φεστιβάλ tuning στο αμαξοστάσιο! Ναι αγαπητές φίλες, έχουμε φτάσει στο σημείο που ακόμα και οι κάγκουρες κάνουν φεστιβάλ. Τι άλλο θα δούμε; Φεστιβάλ αυθεντικού καφενείου να μαζευτούν όλοι οι μπαρπάδες στο κέντρο; Σοκαρισμένος ο Φάντα περνάει την Πειραιώς, αφήνει ξωπίσω του τις φωνές του NiVO και μπαίνει στο gazarte όπου σε λίγα λεπτά σκάνε τα echo tides. 

Εντάξει για τα echo tides γράφει ο Φαντασμένιος από το 2016, έχουμε και λίστα blogovision τον άλλο μήνα οπότε για χάρη της ιστορικής καταγραφής και μόνο θα μείνουμε στα βασικά. Τα echo tides το 2024 παίζουν σαν τρένο που πάει με 200 ένα σετ το οποίο θα μπορούσε να είχε τίτλο "echo tides - 30 χρόνια επιτυχίες". Και όλα αυτά ενώ συνεχίζουν να αγνοούν συγκλονιστικά τραγούδια από το παρελθόν τους όπως για παράδειγμα τη Λαμποργκίνι του Φαντασμένιου. Αυτό είναι ένα γεγονός, και ένα άλλο γεγονός είναι ότι δεν έχει γίνει ακόμα ευρέως κατανοητό τι αδιανόητο έπος κυκλοφόρησαν στην αρχή του μήνα. Ψαχτείτε. 

Συνέχεια με τους λονδρέζους KVB που στην απίθανη περίπτωση που ξέρετε το blog αλλά δεν ξέρετε τους KVB αρπάξτε ακόμα μια φορά την περιγραφή που έχουν στο προφιλ τους στο σποτιφάη, shoegaze βουτηγμένη στα reverb με μινιμαλιστική ηλέκτρο παραγωγή ή αλλιώς εκεί που οι Cabaret Voltaire συναντούν τους Jesus and Mary Chain. Αρκεί να δείτε φωτογραφίες από το ντουέτο για συμφωνήσετε με την τελευταία πρόταση. Βασικά έχουν δίσκο και τραγούδι με τίτλο Always Then, δηλαδή τις λέξεις που χρησιμοποιούνται πιο συχνά σε shoegaze τραγούδια, ο συνδυασμός τους δε, θα μπορούσε να είναι αναφορά στο θρυλικό sometimes always των Mary Chain με την Hope αχ Sandoval. 

Οι KVB έρχονται κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα, μάλιστα πριν παίξουν το Shadows μνημόνευσαν την πρώτη τους εμφάνιση στο tiki το 2012 όπου έπαιξαν για πρώτη φορά αυτό το τραγούδι. Το gazarte είναι γεμάτο, ναι έχουμε φτάσει στο σημείο που ανθυποσημαντικά Shoegaze συγκροτήματα μαζεύουν κόσμο. Προφανώς και αυτό οφείλεται στα Όαδικοχαμένα σουπερ επιδραστικά ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα στον έρμο τον poplie τω καιρώ εκείνω. Μπορεί οι KVB να μην έπαιξαν το απόλυτο Power play της εκπομπής για το 2012 Here it Comes, αλλά δεν έχει σημασία, σημασία έχει που ο νεαρός κόσμος έμοιαζε να απολαμβάνει την εμφάνιση των KVB. 

Ήταν μια χορταστική συναυλία με κορυφαία στιγμή τη διασκευή στο Medication των The Standells. Φανταστική διασκευή που πάει το τραγούδι αλλού, διαολεμένος ρυθμός, θα πρέπει να είναι σε κάθε λίστα με τις καλύτερες διασκευές, σε όλες τις λίστες των σωστών Dj, και να αναφέρεται υποχρεωτικά όταν εμφανίζεται η λέξη ονειρικό. Ωραία ήταν, ο Φαντασμένιος χαμογελάει ενω ανηφορίζει την Ερμού, βλέπει την φωτισμένη Ακρόπολη, στα ακουστικά παίζει το pornography.

Κυριακές, χωρισμοί και αλκοόλ | Τindersticks στο Christmas Theater 2/11

Αυτό εδώ θέλει προσοχή, από το γεγονός και μόνο ότι λαμβάνει χώρα στο Christmas Theater. Επίσης στα σχεδόν 20 χρόνια του μπλογκ οι αναφορές στους Tindersticks είναι ελάχιστες. Θέλει προσοχή εδώ να μην έχουμε γεροντοφεισμπουκικο σχολιασμό του στιλ τι θέλουν αυτοί οι τύποι μπροστά μας πάλι. Βέβαια αν δεν είχε δει την Setlist ο Φαντασμένιος πριν πάει στο λαηβ τότε ενδεχομένως να είχαμε ένα από τα γνωστά παραληρήματα. Ευτυχώς που την ειδε λοιπόν και οι προσδοκίες του πέσανε λίγο πιο χαμηλά από την αξιοπρέπεια του Πορτοσάλτε. 

Οι Tindersticks σε αυτή την περιοδεία παίζουν τραγούδια από το 2010 και μετά. Το απεταξάμην του Stuart Staples στα 90s μάλλον έχει εδραιωθεί κάμποσα χρόνια καθώς ο Φαντασμένιος δεν εντόπισε κάποια σχετική ερώτηση ή αναφορά σε ένα μικρό ψάξιμο σε πρόσφατες συνεντεύξεις του συγκροτήματος. 

Το σκηνικό είναι ένα μέρος γηπέδου μπάσκετ με κόκκινα καθίσματα, ταξιθέτες, και συγγνώμη να περάσω, χαμογελάκι, σσσσσσσσ, ένα μέγαρο μουσικής για τη μεσαία ταξη. Όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία ο Φαντασμένιος έκατσε στο μπλοκ της μικρομεσαίας τάξης. Οι Tindersticks βγαίνουν και παίζουν σε υψηλή πιστότητα το σετ τους, χωρίς να υπάρχει καμιά διάθεση για επικοινωνία με τον κόσμο που δεν έχει γεμίσει το μπασκετοθέατρο. 

Η συναυλία είναι καθηλωτική προς το υπνοτική με ελάχιστες εξαιρέσεις που κάνουν την καρδούλα να τρέξει πιο γρήγορα. Για παράδειγμα το Always a Stranger, από το νέο δίσκο, εδώ πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης μουσικής, ένα έπος με μελωδίες να χορεύουν στον αέρα και την φωνή του Staples να ηλεκτρίζει κάθε κύτταρο στο χώρο, αβάσταχτη ομορφιά. Αλλά αυτή είναι η εξαίρεση, το σετ είναι όμορφο, είναι σαν να έχεις πάρει μισό κιλό ταβόρ, και μπροστά σου γίνονται πράγματα όμορφα αλλά εσύ νιώθεις μόνο τη γλυκιά χαρά του μουδιάσματος. Ήταν ενδεχομένως ο καλύτερος ομαδικός παουερ ναπ που έχει γίνει ποτέ. Δεν υπάρχει εδώ καμιά διάθεση ειρωνείας, οι Tindersticks του 2024 είναι αρκετά μακρυά από το 1999 που έπαιζαν στη σφεντόνα παρέα με τα Διάφανα Κρίνα (παρέμβαση 1η). 

H πρώτη επαφή του Φαντασμένιου (παρέμβαση 2η) με τους Tindersticks ήταν όταν μια φίλη του ανατάραξε το τότε αμιγώς κιθαριστικό σύμπαν λέγοντας του ότι το Curtains είναι ο ιδανικότερος δίσκος να ακούσεις την Κυριακή το πρωί στο κρεβάτι με ένα καφέ στο κομοδίνο. Κεραυνοβόλος έρωτας με μια άγνωστη στον νεαρό φάντα πτυχή της ζωής που μουσικά τουλάχιστον κορυφώθηκε στο Nixon των Lambchop (Παρέμβαση μέσα στην παρέμβαση - παρέμβαση 3η).  Και μια και το έφερε η κουβέντα, οι Tindersticks του Christmas Theater έφεραν στο μυαλό του Φαντασμένιου το μινιμαλιστικό αριστούργημα Is A Woman των Lambchop (Παρέμβαση 4η).

Ωστόσο η βασική χρήση των πρώτων δίσκων των Tindersticks ήταν να παίζουν το πρώτο βράδυ του χωρισμού. Και εδώ πρέπει να γίνει μια μικρή παρέμβαση (5η) σχετικά με τα σαουντρακ του χωρισμού. Ο κανόνας λέει πως η μουσική που ακούς το πρώτο βράδυ καθορίζει το πόσο πονάει ο χωρισμός. Για παράδειγμα ένας χωρισμός που ξέρεις πως σε 1-2 μέρες θα είστε πάλι μαζί μπορεί να βγεί και με ένα dEUS. Αντίθετα ένας χωρισμός που ξέρεις πως την ίδια ώρα που εσύ έχεις αγκαλιά το μπουκάλι, ο άλλος έχει αγκαλιά μια άλλη καρδούλα τότε χρειάζεται το βαρύ πυροβολικό. Και οι πρώτοι δίσκοι των Tindersticks ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, ήταν η ιδανική μουσική για να ξύσεις τον πάτο στο τελευταίο επίπεδο εκεί που δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Επιστροφή όμως τώρα στο κλειστό του Γαλατσίου όπου όλα έχουν πάει βάση προγράμματος και η συναυλία τελειώνει με ένα ζεστό χειροκρότημα. Τι στο διάολο; Είχαν δει όλοι το σετλιστ; Εχουν όντως ξεπεραστεί έτσι εύκολα οι Tindersticks των 90s; Είναι στοιχειωμένο το θέατρο από Χριστουγεννιάτικο κλίμα;

Ο Φαντασμένιος μπαίνει το αμάξι και βάζει Fat White Family. Δεν μπορεί να θυμηθεί πολλές φορές που έχει νιώσει τόση πώρωση μετά από μια συναυλία. Ενδεχομένως τα 3:52 του Is It Raining In your Mouth να πιάσουν τον ίδιο χώρο στις αναμνήσεις με την τελευταία φορά που είδε ζωντανά τους Tindersticks.

 

Ακολουθεί top-5 Tindersticks (βασικά καλά κάνανε και δεν παίξανε από τα παλιά - θα ήθελε και άλλα ο κόσμος)

1. Marbles

2. Tiny Tears

3. If You're Looking For A Way Out

4. Buried Bones

5. Vertrauen II

και bonus η διασκευή στο What Is A Man των Four Tops. 

 

Here comes, here comes dEUS | Fuzz 01/11

Δήλωση Αποποίησης: Στο παρακάτω ποστ αναγράφονται - όπως πάντα - σκληρές αλήθειες. Το παρακάτω ποστ περιέχει πληροφορίες και απόψεις που ενδεχομένως να επηρεάσουν την οπτική που έχετε για το βελγικό συγκρότημα dEUS. Τουτέστιν το παρακάτω ποστ μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που βλέπετε τη ζωή σας. Καθότι για να είστε εδώ λογικά η σύσταση σας είναι: 65% Οξυγόνο, 18% Άνθρακας, 9,5% Υδρογόνο, 3,2% Άζωτο, 1,3% άλλα στοιχεία και 3% Indie μουσική. Ε μέσα σε αυτό το 3% ανάλογα με την ημερομηνία και τον τόπο γέννησης έχετε λογικά από 0,2-0,7% dEUS. Με δεδομένο πως οι dEUS τα τελευταία 30 χρόνια έχουν έρθει καμιά δεκαπενταριά φορές στην Ελλάδα είναι πολύ πιθανό αν είστε γεννημένοι από το 1997 και μετά να έχετε και κάποιο βαθμό συγγένειας με τους συμπαθείς φλαμανδούς μουσικούς. Καθότι η σκληρή αλήθεια είναι ότι όλοι ξέρουμε κάποιον που ξέρει κάποια που ξέρει ή ίδια ή ξέρει κάποια άλλη που ξέρει και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Που σίγουρα καταβάλατε, γιατί εκτός από όμορφοι και σέξι, είστε και τρομερά έξυπνοι.

Προσοχή! Σας παρακαλούμε να απομακρύνεται από την οθόνη μικρά παιδιά, ακολουθούν σκληρές εικόνες. Να είστε σίγουρες πως αν διαβάσετε την παρακάτω πρόταση, δεν θα μπορέσετε ποτέ να βγάλετε την εικόνα από το μυαλό σας. Τελευταία προειδοποίηση. Να σημειωθεί πως το παρόν μπλογκ δεν φέρει καμιά απολύτως ευθύνη για τυχών καταστροφές ηλεκτρικών συσκευών ή και γενικότερα για καταστροφές που ενδεχομένως συμβούν κατά τη διάρκεια ή και μετά από σεβαστό χρονικό διάστημα από την ανάγνωση του συγκεκριμένου ή άλλου ποστ σε τούτο το μπλογκ. Είστε ακόμα εδώ με δική σας ευθύνη. Ο Τομ Μπάρμαν όσο μεγαλώνει - ο ίδιος αλλά και η μύτη του - μοιάζει με τον Λιγνάδη. Αυτή η πρόταση έχει μπει σαν γέφυρα εδώ, δεν υπάρχει εδώ κάποια διάθεση για σχολιασμό, απλά έχει μπει μια πρόταση, δηλαδή κάποια γράμματα που σχηματίζουν λέξεις, που μπήκαν στη σειρά για να διαβάζετε κάτι να περάσουν κάποια δευτερόλεπτα χωρίς κάποια επιπλέον πληροφορία, πάρτε μια ανάσα, ακόμα μία, ωραία. Για να διαβάζετε αυτές τις λέξεις σημαίνει πως δεν σπάσατε τη συσκευή από όπου διαβάζετε το συγκεκριμένο ποστ το οποίο προφανώς και είναι μια ανασκόπηση της εμφάνισης των dEUS στο fuzz.

Φυσικά το στοιχείο της νοσταλγίας εδώ είναι πολύ έντονο, πώς να μην είναι; Εχει αναλυθεί πολλές φορέςσε αυτό το URL η θεωρία του πρώτου βλέμματος. Τι ακούγατε στα φοιτητικά αλτερνατιβ στέκια κρατώντας το ποτό σαν όπλο ενώ παλεύατε με τη σκέψη, να πάω να μιλήσω; Τι να πω; Να πάω τώρα; Ώπα έβαλε το houtellounge. Εκεί στο δεύτερο you move me round and round i guess, ήσασταν έτοιμοι να σκάσετε σαν πύραυλος σκουντ. Και αυτή η ευεξία της εισαγωγής του Instant Street, η γλυκιά προσμονή για το ξέσπασμα στο τέλος (όλοοο, όλοοο κύριε dj). Ναι οι dEUS στη σκηνή, ο ήχος είναι μια χαρά, έχουν όρεξη, τι μπορεί να πάει στραβά σε όλο αυτό; Δηλαδή τι μπορεί να γίνει για να μην σηκωθεί η τριχούλα όταν σκάνε οι κιθάρες στο Bad Timing;  Κάποιοι από εσάς έχετε ξανθιά παιδιά που γεννήθηκαν 9 μήνες μετά από εκείνη την απόλυτη στιγμή του μπάντζι τζαμπινγκ Suds & soda στον αη κοσμά το 99'. Είναι και αυτά πανέμορφα και είναι δίπλα από τον Φαντασμένιο και ξέρουν τους στίχους από το Little Arithmetics. 

Τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά εδώ, ούτε το ριγέ παντελόνι του Μπάρμαν, ούτε οι κακεντρεχείς εξυπνάδες του Φάντα μπορούν να χαλάσουν μια βραδιά με τους dEUS. Και κάπως έτσι είναι απόλυτα φυσιολογικό όταν πριν από χρόνια, στην προηγούμενη τους εμφάνιση τους στο fuzz ο Fantasmenios είχε ανεβάσει το λαηβ ρηβιου πριν καν πάει στη συναυλία.