tag:blogger.com,1999:blog-29488576786924250282024-03-18T03:33:36.251+02:00ακραία μουσικά φαινόμεναfantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.comBlogger1033125tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-19754429627103989632024-03-10T12:53:00.002+02:002024-03-10T14:54:36.736+02:00Αυτό δεν είναι ένα ποστ για την Μαρίνα Σάττι <div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmvk3AOb4Rt7RcxtCi-0A_VmHWXxc_bIOTTCeaBMISslgImpQMIjYBBy2AS2PEQxW_XvUH5AgOimu2jxVTRbadhECoFdaydPN1N2cz71VChnIXPfOo7Xnzmcg3eBMkkCJLhrRI1mu3WRxVfYluQ5Bi9o0omipNPnP-uO-5xiu5lhzHQS4TUhZv-KAt6w4/s799/49118979276_6705a06086_c.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="799" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmvk3AOb4Rt7RcxtCi-0A_VmHWXxc_bIOTTCeaBMISslgImpQMIjYBBy2AS2PEQxW_XvUH5AgOimu2jxVTRbadhECoFdaydPN1N2cz71VChnIXPfOo7Xnzmcg3eBMkkCJLhrRI1mu3WRxVfYluQ5Bi9o0omipNPnP-uO-5xiu5lhzHQS4TUhZv-KAt6w4/w400-h268/49118979276_6705a06086_c.jpg" width="400" /></a></div>Ο Φαντασμένιος αγώνας δικαιώθηκε. Tα indie διαμαντάκια σκάνε από παντού, το 2024 βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για καλύτερη μουσική χρονιά της δεκαετίας και βλέπουμε. Και πως μπορεί να είναι αλλιώς όταν η χρονιά ξεκινάει με νέο δίσκο οι Sleater- Kinney. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Στα πρώτα οκτώ δευτερόλεπτα του Little Rope δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα. Αυτό είναι ένα ικανό χρονικό διάστημα για να δυναμώσει κάποιος την ένταση πιστεύοντας πως κάτι δεν πάει καλα, στο μεταξύ οι πρώτοι ήχοι από το hell έχουν φτάσει, μια ξερή κιθάρα και η Corin Tucker περιγράφει την κόλαση, και μέχρι να σου περάσει από το μυαλό πως έχεις την ένταση στο 8/10 τσουπ στο πενήντα δευτερόλεπτο σκάει το ουρλιαχτό και ξαμολιούνται τα ριφ του διαόλου από παντού, αηνταααααααααα. Εδώ η παραγωγή είναι φανταστική και οι ιδέες θυμίζουν καυλωμένη μπάντα φαινόμενο που μετά από μεγάλο κόπο της δίνεται η ευκαιρία να γράψει τον πρώτο δίσκο. Οι Sleater-Kinney είναι ένα πολύ καλό συγκρότημα που όταν όμως ξεφεύγει από τα στάνταρ του ξεφεύγει η κατάσταση τόσο που η γαματοσύνη φαίνεται από το διάστημα. Σαν τις κιθάρες από το 1:05 έως το το 1:22 στο Six Mistakes, έχει την αίσθηση ο Φαντασμένιος πως θα μπορούσε να αλλάξει η φορά της γης αν κράταγε παραπάνω. Τα Needlessly Wild, Dress Yourself και Untidy Creature στέκονται άνετα δίπλα στα καλύτερα τραγούδια της δισκογραφίας τους. Το Little Rope είναι ενδεχομένως καλύτερο από το No Cities To Love, ακούσατε ακούσατε - μιλάμε εδώ γράφεται ιστορία. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Και υπάρχει και το τραγούδι Say it like you mean it το οποίο είναι μια κατηγορία μόνο του. Πέρα από την καλή μουσική, τη μελωδία, τον ρυθμό και τα λόγια, εδώ είναι η αποθέωση της ερμηνείας. Οι στίχοι μοιάζει να εκτοξεύονται από την αορτή της Tucker. Ο Φαντασμένιος θα κάνει καλή διατροφή και θα ζήσει πολλά χρόνια για να σας θυμίζει τι κομματάρα είναι το </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Say it like you mean it.</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Πόσο του έβαλε το p4k; 7.7; Πόσο γραφικό είναι να βάζει κάποιος δεκαδικό σε μουσικοκριτική, βασικά πόσο γελοίο είναι να βάζει βαθμό, βασικότερα βασικά δεν έχει κανένα νόημα να γράφει κάποιος για δίσκους που δεν του αρέσουν. Για παράδειγμα ποιο το νόημα να γράψει ο Φαντασμένιος για τον νέο δίσκο των Idles TANGK; </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">To TANGK ξεκινάει σιγά σε φάση κολπάκι για να δυναμώσει ο άλλος την ένταση αλλά όταν έρχεται ο ήχος τελικά ακούγεται ένας μπουκωμένος Thom Yorke. Συγχαρητήρια αγαπητές φίλες, η γραμμή που σας ενώνει με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη απέκτησε ακόμα ένα σημείο. Και ενώ ο Φαντασμένιος τσεκάρει αν όντως αυτό το πράγμα είναι Idles ξεκινάει να φωνάζει ο μαν, τσα τσα τι τι το το κο κο σι σι ΑΣΤΑ ΔΙΑΛΑ κο τσι τσι οι Idles τα τα τα τα η Σάττι, ΑΣΤΑ ΔΙΑΛΑ με τους κάγκουρες και τις πόζες εκεί χάμου. Ακόμα ένας δίσκος των Idles λοιπόν που θα λατρέψετε, μπράβο σας. O Φάντα με ημι-ξινισμένο ημι-ειρωνικό ύφος <a href="https://www.google.com/url?sa=i&url=https%3A%2F%2Fmedium.com%2F%40treasa.mann%2Flost-in-irony-90a84074450e&psig=AOvVaw0bG89WrzjoepLVyc_L6D1I&ust=1710152906764000&source=images&cd=vfe&opi=89978449&ved=0CBIQjRxqFwoTCMDCxpa-6YQDFQAAAAAdAAAAABAE">αλά</a> Thora Birch στο Ghost World πατάει να παίξει η τελευταία κυκλοφορία της </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">paisley shirt records, το <a href="https://paisleyshirtrecords.bandcamp.com/album/tourist-language ">Tourist-Language</a> των Flowertown. Η δισκογραφική έχει όνομα εμπνευσμένο από τραγούδι των Television Personalities και στις ετικέτες κάτω γράφει anti-post-punk. "I just - I Can't relate to 99% of humanity" που λέει με απόγνωση ο Σίμουρ στο Ghost World. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-29008014211245517562024-02-29T23:52:00.007+02:002024-03-01T22:05:08.341+02:00Floyd in a postnoise era ~ Years of Youth Pan Pan ~ 24/02<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPMbUmw1-5NJElB2JihM0K2mIW-yPTQ_4hdHk1oVpKn5Mus9QhIfLvgZ3MnwYtXW7Xe9BkV79C-iIbKU5_yVO77n3PhxRMItZeAJsUFiMCKu3-IxoiLavXnFVHZr9eYFVM0mMSbQDq4asYLYonArk-gpVqjfJ-iqVh7qVh5thyaHa0Qo-lETGjHvUPbss/s2668/IMG_5081.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1054" data-original-width="2668" height="158" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPMbUmw1-5NJElB2JihM0K2mIW-yPTQ_4hdHk1oVpKn5Mus9QhIfLvgZ3MnwYtXW7Xe9BkV79C-iIbKU5_yVO77n3PhxRMItZeAJsUFiMCKu3-IxoiLavXnFVHZr9eYFVM0mMSbQDq4asYLYonArk-gpVqjfJ-iqVh7qVh5thyaHa0Qo-lETGjHvUPbss/w400-h158/IMG_5081.jpg" width="400" /></a></div>Βασικά δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για αυτό το λαηβ. Τι άλλο να γράψω; Αλλά ήταν απόγευμα και ήμουν κολλημένος στην Αττική οδό λίγο πριν το δαχτυλίδι και άκουγα το νέο τραγούδι των Godspeed You! Black Emperor. Το παίξανε πρώτη φορά λαηβ το περασμένο Σάββατο (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=CnMxEOxS_bE">λινκ</a>). Τρέχα γύρευε ποιο ποπ τραγούδι έχουν κατακλέψει πάλι, αλλά δεν έχει καμιά σημασία, σημασία για τους Gybe δεν έχει το τι αλλά το πως. Και το πως είναι ακόμα μια φορά επικό, ειδικά αυτά που κάνουν από το 10:45 και μετά, ένα ριφ σαν φωτιά στις κεραίες, και το τύμπανο να βαράει απόκοσμα και δυνατά, και μπροστά είναι τα πελώρια σύννεφα, κόκκινο και γκρι, η πιο γλυκιά κίνηση όλων των εποχών, και ώπα ώπα, το ίδιο Σάββατο στο Floyd σε κάποια φάση στο λαηβ των Years of Youth και Pan Pan έμοιαζε σαν να κάνουν διπλή προβολή από πίσω αλά gybe; Είμαι εδώ για να κάνω τρελά μασαπ για τα λαηβ του pan pan. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μέρος Α'. Οι Years of Youth και Pan Pan παίζουν με τη σειρά ολόκληρο το δίσκο τους "λύκοι στον Άρη". Το οπτικό μέρος είναι σε πλήρη συμφωνία με το απίστευτο Artwork του δίσκου, η μουσική είναι πιο σκοτεινή, μελαγχολική, και όλα τα λεφτά η αντίθεση με τα παιδιά από κάτω που έχουν έρθει πεινασμένα για χορό. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το νέο στοιχείο σε αυτό το λαηβ είναι η προβολή των στίχων σε υπέρτιτλους, δίνει μια άλλη προοπτική στην παρακολούθηση μιας ποπ συναυλίας, αυξάνει σίγουρα το επίπεδο προσήλωσης από εκεί και πέρα η απόλαυση είναι δεδομένη. Ο ήχος πολύ καλός, στο ζυγίζει ένα τόνο θυμίζει να γαμάνε κουμπιά. Αγαπημένη στιγμή. Μαζί φυσικά με τον μόνο παράδεισο που υπήρξε ποτέ. Εδώ η μελωδία είναι αβάσταχτα μελαγχολική, τα βίζουαλς, η </span><span class="css-1qaijid r-bcqeeo r-qvutc0 r-poiln3" style="text-overflow: unset;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Λαμπρινή Γκόλια </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><strike>VASSIŁINA </strike>να χορεύει, πανέμορφο, ένας δίσκος για το 1987, έτος ορόσημο για τους σαρανταφευγα. Για τα παιδιά από κάτω είναι πιο κοντά στην επιστημονική φαντασία. Δεν μπορούν να πουν πως δεν συνέβησαν όλα αυτά το 1987 όπως δεν μπορούσε κατά τα φοιτητικά του χρόνια ο Φαντασμένιος να πει με σιγουριά πως δεν κυκλοφορούσαν δεινόσαυροι από τις 6 έως τις 8 το πρωί. <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μέρος Β'. Τα λαηβ του Pan Pan είναι νησάκια ελπίδας, χαράς και αγάπης. Είχε και η Καλλιόπη γενέθλια και όποιο κατάλαβε, κατάλαβε. Πολύ υπονοούμενο έχει και τούτο το ποστ, αντίθετα ο pan pan τα λέει στα ίσια. ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Απλά πράγματα. Εδώ μάλλον σημασία έχει το τι και όχι το πως. Detroit Attica κάτσε και φτιάξε ένα beat, ξεκίνησα από το Κορωπί και τώρα είμαι στο ΟΑΚΑ. Στο ΟΑΚΑ. </span></div><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span><br />fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-41872764955113952502024-02-26T14:09:00.025+02:002024-02-26T17:08:01.677+02:00Θες να περάσεις καλά; Therapy? | Gagarin 10/02<div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Αν υπήρχε λίγη τσίπα δεν θα κάνατε εκπομπή</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει Σάββατο και Κυριακή</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Bike it! Ελαααααααααα</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Δεν λέμε για αυτοκίνητα κουβάδες με καρούλια</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">ανέβα πάνω στη σέλα μας και κράτα τα χερούλια</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Bike it! Ελαααααααααα</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Από το συνεργείο έρχομαι, στον λαστιχά πηγαίνω, σκούτερ και βέσπα πιάτζιο φέρνει κοντά το αύριο - έβγα έξω χορηγέ! σπονσορά μας στοργικέ!</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Bike it! Ελαααααααααα</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μέρα δωδεκάμισι και βράδυ στις εφτάμισι</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">εφτά λεπτά και Σάββατα και έχετε καθαρίσει</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">πηγαίνετε Εξάρχεια που έχει παρθένα φύση</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Bike it! Ελαααααααααα</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τα λόγια ανορθόγραφα και όλο από κάπου χάνει</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">ανόητε Τσακίρογλου χαμένε Ντρενογιάννη</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">στο δρόμο μας μουτζώνουνε</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">μπλόκα μας σταματάνε</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Bike it! Ελαααααααααα</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Πιάσε πέτα σοκοφρέτα</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">εφτά λεπτά μοτοσυκλέτα </span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">γκάζια γκάζια και άλλα γκάζια</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">με βροχές και με χαλάζια</span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Bike it! Ελαααααααααα</span></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Αυτή είναι η απομαγνητοφώνηση από ένα σποτάκι της εκπομπής Bike it! στον Ρόδον 94,4FM την εποχή 1994-96. Και είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο λαηβ ρηβιου (sic) άργησε 2 εβδομάδες είναι γιατί ο Φαντασμένιος έψαχνε τις κασέτες από τις εκπομπές του Ρόδον 94,4 FM. <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το Bike it ήταν μια 7λέπτη εκπομπή για τις μοτοσυκλέτες και παρότι ο νεανίας Φαντασμένιος δεν καβάλαγε ούτε ποδήλατο την άκουγε φανατικά γιατί ήταν αγνά διασκεδαστική. Οι πανέξυπνες ατάκες των Τσακίρογλου - Ντρενογιάννη σε συνδυασμό με τις γκαζιάρικες μουσικές (επικό sic) ήταν σίγουρη απόλαυση. Και ήταν η εμμονή τους με τους Therapy? που έκανε τον Φαντασμένιο να δει με συμπάθια τους άγριους Ιρλανδούς, την εποχή του ρομαντισμού, της εσωστρέφειας καθότι τω καιρώ εκείνω ήταν μόνιμα ερωτικά και κοινωνικά δυσλειτουργικός έως στραπατσαρισμένος και άκουγε μόνο R.E.M. Μόνο R.E.M. και1-2 τραγούδια dEUS. Κανένας χώρος για άλλες μπάντες, πόσο μάλλον του σκληρού ήχου. <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Therapy? η μουσική του αύριο... Σήμερα! Αυτό έγραφε η αφίσα τις Di-Di για το λαηβ της μπάντας στην τεχνόπολη τον Ιούνιο του 1994 κάτι που δεν είχε συγκινήσει τον συνεσταλμένο έφηβο φάντα. Θα περάσουν τριάντα χρόνια <strike>νύστας</strike> -κατά τα οποία είχε πέσει κάμποσες φορές με τα μούτρα στα Troublegum και Internal Love - για να τους δει για πρώτη φορά πριν από δύο Σάββατα στο Gagarin 205.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Οι Therapy? είχαν τόση όρεξη και ενέργεια που διέλυσαν από την αρχή οποιαδήποτε υποψία για αρπαχτή, κουρασμένα παλικάρια και περασμένα μεγαλεία. Παίξανε ένα γεμάτο σετ, διασκεδαστικό όσο δεν πάει άλλο, ο κόσμος φυσικά από κάτω με χαμόγελο Ευτυχή Μπλέτσα και Άντι Σάμπεργκ μαζί. Κατά πάσα πιθανότητα οι Therapy? δεν ήταν ποτέ η μουσική του αύριο αλλά με την εμφάνιση τους έδειξαν πως δεν είναι μόνο η μουσική του χτες. Για παράδειγμα το Poudland of Hope and Glory από το περσινό τους δισκάκι ήταν άνετα στις καλύτερες στιγμές του σετλιστ. Fun fun fun αλλά και μια κάποια επική συγκίνηση όταν έπαιξαν το Die Laughing. Το Die Laughing είναι τόσο τεράστιο τραγούδι που είναι ικανό να σου σηκώσει την τριχούλα ακόμα και εκτέλεση από τη χορωδία των Ουρσουλίνων. Πόσο μάλλον στο σχεδόν γεμάτο γκαγκάριν. Therapy? Ελααααααααααααα<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">note: Το Diane είναι διασκευή από Husker Du. To γραγούδι είναι για την Diane Elizabeth Edwards η οποία ήταν ένα από τα θύματα του serial killer Joseph Ture Jr.</span><div id="copy-selection-div" style="display: block; left: -10001px; position: absolute; top: -10000px;">Joseph Donald Ture<span> <br /><br />Read more at: <a href="https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/">https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/</a><br /></span></div><div id="copy-selection-div" style="display: block; left: -10001px; position: absolute; top: -10000px;">Joseph Donald Ture<span> <br /><br />Read more at: <a href="https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/">https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/</a><br /></span></div><div id="copy-selection-div" style="display: block; left: -10001px; position: absolute; top: -10000px;">Joseph Donald Ture<span> <br /><br />Read more at: <a href="https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/">https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/</a><br /></span></div><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span><div id="copy-selection-div" style="display: block; left: -10001px; position: absolute; top: -10000px;">Diane Elizabeth Edwards<span> <br /><br />Read more at: <a href="https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/">https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/</a><br /></span></div><div id="copy-selection-div" style="display: block; left: -10001px; position: absolute; top: -10000px;">Diane Elizabeth Edwards<span> <br /><br />Read more at: <a href="https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/">https://www.songmeaningsandfacts.com/diane-by-therapy/</a><br /></span></div></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-39898030048257140772024-01-29T00:28:00.008+02:002024-01-30T00:01:46.338+02:00μπαρμπαδίαση 2022 μέρος Γ' | Ride στο gagarin 16/12/2022<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Ge_bnNSshgzHm9QQ3f8QiYOXluTiAOxthIVnx9bR0cE73VVb2z6-j2K5fxc6izrEaomOibOBgIsp33LXKySy1YPX6n1tqfqoeHSWNJWuUFdcceQDZ4DWL9YySsCFWrYc3IbCeKJjoI3pl4pwEq4GukghfZ1d_tmAKRSgRq_hBUOUG2QM4mX6_RlOCL8/s4032/IMG_1203.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Ge_bnNSshgzHm9QQ3f8QiYOXluTiAOxthIVnx9bR0cE73VVb2z6-j2K5fxc6izrEaomOibOBgIsp33LXKySy1YPX6n1tqfqoeHSWNJWuUFdcceQDZ4DWL9YySsCFWrYc3IbCeKJjoI3pl4pwEq4GukghfZ1d_tmAKRSgRq_hBUOUG2QM4mX6_RlOCL8/w300-h400/IMG_1203.jpg" width="300" /></a></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο Φαντασμένιος έχει γράψει για<a href="https://fantasmenios.blogspot.com/search/label/live"> 211 λαηβ</a>. Έχει ακόμα γράψει για <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2019/05/so-everybody-came-deus-fuzz-315.html">λαηβ πριν πάει</a>, για <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/09/idles.html">λαηβ που δεν έχει πάει</a> και για <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2011/05/go-betweens-16-lovers-lane-live-ath-27.html">λαηβ που δεν έχουν γίνει</a>. Ε σήμερα θα γράψει για ένα λαηβ που είχε γίνει πρόπερσι, τη συναυλία των Ride στο Gagarin για τα 30 χρόνια του Nowhere. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Οι Ride είχαν να έρθουν από τον Απρίλιο του 1993, όταν είχαν παίξει δυο βράδια στο Ρόδον αλλά τω καιρώ εκείνω ο νεανίας Φάντα άκουγε μόνο Scorpions. 29 χρόνια μετά ο Φάντα περιμένει πως και πως να κάνει τικ στο κουτάκι "να δω λαηβ την αγία τριάδα του Shoegaze, <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2009/06/you-made-me-realise.html">My Bloody Valentine</a>, <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2017/09/shoegaze-will-never-die-but-you-will.html">Slowdive </a>και Ride". </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Εμ κύριε Φαντασμένιο μας ειδοποιούν από το κοντρόλ πως είστε για τον πούτσο εντελώς. Εμ κύριε Φαντασμένιο οι Ride είχαν έρθει και το 2019 και είχατε πάει να τους δείτε και μας γράφατε και απόψεις <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2019/07/rejekt-2019-cure-ride-khruangbin.html">εδώ</a>. Συνεχίστε κύριε Φαντασμένιο. Συνεχίστε. <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το Gagarin σχεδόν γέμισε από μπαρπάδες καθώς το γνωστό δυσλειτουργικό γκρινιάρικο καταθλιπτικό αλτερνατιβ αθηναϊκό νέησον έδωσε σύσσωμο παρόν. Οι Ride βγαίνουν στη σκηνή και η αλήθεια είναι πως ο ενθουσιασμός του κόσμου είναι έκδηλος. Ο κόσμος είναι εκεί, τραγουδάει, χειροκροτεί, φωνάζει, μέχρι και παλαμάκια κάνει στο ρυθμό. Οι Ride παίζουν το Nowhere ολόκληρο. Ο Gardener χαμογελά που και που, είπε και στο μικρόφωνο για τα παλιά λαηβ, ο Φαντασμένιος χασμουριέται, ο Andy Bell αν δεν κράταγε την κιθάρα λογικά θα χασμουριόταν και αυτός. Ρε μπας και είχαν ξεχάσει και οι Ride ότι είχαν έρθει το 2019; <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο Φαντασμένιος αλλάζει θέση, ίσως μια αλλαγή στην προοπτική να βοηθήσει. Πάει και κάθεται πίσω από δύο εικοσάρηδες. Ω ναι, να μην σώσει να δει ξανά τον Kevin Shields o Φάντα, ήταν δυο εικοσάρηδες στο λαηβ των Ride. Εχουμε φτάσει σ</span><span style="font-family: arial; font-size: small;">το encore και επιτέλους παίζουν κομμάτια από το Going Blank Again, OX4, twisterella και κλείνουν με Leave Them All Behind. Για ακόμα μια φορά αυτός ο δίσκος είναι σωσίβιο, εδώ διώχνει την βαρεμάρα αλλά στο παρελθόν έχει σώσει καρδούλες κάτι μαύρα βράδια που δεν σε χώραγε ο κόσμος και δεν ήξερες που είναι, κάτι ταξίδια που πήγαινες ή έφευγες από την αβάσταχτη λύπη της απόρριψης αλλά και σε κάποιες λίγες ηρωικές στιγμές. Είναι βέβαιο πως το Going Blank Again είναι μακράν ο καλύτερος δίσκος των Ride, απορεί ο Φάντα πως οι περισσότεροι θεωρούν το Nowhere καλύτερο. To Going Blank Again είναι ένας δίσκος με μαγικές ιδιότητες, είναι σαν βηματοδότης, βασικά τα εικοσάχρονα </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">σχεδόν φασώνονται. Τι άλλο να γίνει δηλαδή;</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-39828109871769315192024-01-07T13:34:00.000+02:002024-01-07T13:34:19.629+02:00rapid eye movement #5<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherIUJiAwVuG5XlnIgwMFJI4Ez1-q4xv3m7G6rww_buG2Fo4lpNTlr-zju-Q8XWNauMMp3QJZA8dPm304nHGLQymDrcaQ6XDTQhcJzcVELbafPUZHjC3b7IssQZzwkbsJ8xDTOQBmEyiHBxyJcDblQq2yoSg_hyphenhyphena5LLbopAV8syROTzDKBj44GwLFlUy4/s600/R-1139071-1243622082.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="590" data-original-width="600" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherIUJiAwVuG5XlnIgwMFJI4Ez1-q4xv3m7G6rww_buG2Fo4lpNTlr-zju-Q8XWNauMMp3QJZA8dPm304nHGLQymDrcaQ6XDTQhcJzcVELbafPUZHjC3b7IssQZzwkbsJ8xDTOQBmEyiHBxyJcDblQq2yoSg_hyphenhyphena5LLbopAV8syROTzDKBj44GwLFlUy4/w400-h394/R-1139071-1243622082.jpg" width="400" /></a><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"> </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><a href="http://fantasmenios.blogspot.com/search/label/r.e.m.">Επανεκκίνηση του </a><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span><a href="http://fantasmenios.blogspot.com/search/label/r.e.m.">διηνεκούς αφιερώματος στους rem</a> με μικρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος θα
αναφέρει αγαπημένες πληροφορίες χωρίς τη βοήθεια του ιντερνετ αλλά
μονάχα από μνήμης. Κατά συνέπεια ενδέχεται πολλές από τις πληροφορίες να είναι λάθος.</span></span></span></span></span></span></span></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>11 Ιανουαρίου του 1992 το Nevermind πάει στο #1 στο billboard, μέσα στη χρονιά συμπληρώνεται η πατέντα για το φορματ mp3 και τον Δεκέμβριο ο Dr. Dre βγάζει το Chronic. Στην Ευρώπη το νέο μεγάλο όνομα είναι οι Ace of Base, ενώ οι τότε δυσλειτουργικοί νέοι πριν προλάβουν να συνέλθουν από το τσουνάμι του Loveless ακούνε το Going Blank Again των Ride. Οι υποκινητές του Grunge, Sonic Youth, βγάζουν το Dirty, οι Pixies έχουν σταματήσει αλλά εκείνη τη χρονιά κυκλοφορούν οι Pavement τον πρώτο τους δίσκο Slanted and Enchanted. <br /></span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Αυτή τη χρονιά λοιπόν οι R.E.M. που έχουν κάνει το μπαμ με το Out of Time είναι έτοιμοι για το επόμενο βήμα, που όπως πάντα θα είναι διαφορετικό. Διαφορετικό αλλά και πάλι εκτός εποχής (sic) αφήνουν τον Buck με το μαντολίνο και το μπουζούκι του. Σαν από αντίδραση που πατήσανε τα 30 ενώ οι σειρές τους </span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Husker Du και Replacements έχουν αποσυρθεί. Με το Automatic for the people (ο τίτλος είναι μια επιγραφή σε ένα εστιατόριο στην Αθήνα της Γεωργίας) οι R.E.M. καταφέρνουν να εδραιωθούν ως το καλύτερο συγκρότημα στον κόσμο. Επίσης για τους λάτρεις της στατιστικής είναι το πιο συνηθισμένο νο1 στις λίστες με τους καλύτερους δίσκους των R.E.M. <br /></span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Ο δίσκος ξεκινάει με το Drive ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ, ένα τραγούδι μια κατηγορία μόνο του. Δεν είναι μπαλάντα (sic), δεν είναι μετα-ροκ, δεν είναι slow core, δεν είναι alt. country, είναι ένα άλλο πράγμα με έναν ρυθμό που διεγείρει ταυτόχρονα συναισθήματα ενθουσιασμού, λύπης και πόνου, με ένα φανταστικό καθαρτικό ριφ στην κιθάρα. Είναι απίστευτο πως όλο αυτό το πράγμα ξεκίνησε από ένα τραγούδι που απρόσμενα αγαπάει ο Stipe, το </span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Rock On του David Essex</span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>. </span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Το υπερτεράστιο χιτ Everybody Hearts είναι το δικό τους φιλαράκι, όλοι κάποια στιγμή ένιωσαν. Όλοι. Ας μην ξεχνάμε πως τω καιρω εκείνω ήταν σε πλήρη εξέλιξη ο ιστορικός χωρισμός παύλα η μεγάλη προδοσία της Κέλλυ και του Ντύλαν στην γλυκούλα Μπρέντα. Βέβαια οι R.E.M. σε μια ακόμα επίδειξη δεν μας νοιάζει τι λέει το μάρκετινγκ, το έβγαλαν 4ο single ένα μήνα μετά το The Sidewinder Sleeps Tonite. Το οποίο και αυτό με τη σειρά του έχει έναν περίεργο σπόρο έμπνευσης, το The Lion Sleeps Tonight. Η αναφορά είναι τόσο ξεκάθαρη που ο Stipe στην αρχή του τραγουδιού κάνει και το χαρακτηριστικό "τι ρι ρι, τι ρι ρι " φωνητικό. Αυτό που δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο είναι τι λέει στο ρεφρέν. Το κoλινκγ τσαρβέκαλα που ακούγεται στην πραγματικότητα είναι "Call me when you try to wake her up". Σε συνέχεια δυσνόητων αναφορών το άλλο μεγάλο χιτ του δίσκου είναι το Man on the Moon για τον κωμικό Κάουφμαν, το οποίο θα γίνει και ταινία μετά από μερικά χρόνια. Εδώ οι κιθάρες είναι Made in Byrds και το ύφος Mott The Hoopleικο. <br /></span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Ο Φαντασμένιος έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο Ingoreland, το οποίο είναι σαν εμβόλιμη παρεμβολή από το 80s κιθαριστικό παρελθόν και σημάδι για αυτά που θα ακολουθήσουν. Στο μυαλό του Φάντα είναι ο μεγάλος αδερφός του Departure από το New Adventures in Hi-Fi. Επίσης το έρμο το Try Not to Breath που το τρώει το ωστικό κύμα του Drive, έχει μια από τις ομορφότερες μελωδίες που έχουν γράψει ποτέ. </span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>Το Automatic for the people μοιάζει να είναι ο πιο Stipe δίσκος.</span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span> Οι κακεντρεχείς θα πουν πως είναι σαν έντεχνος δίσκος, ο Φαντασμένιος θα πει πως μαζί με το </span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span>το New Adventrures in Hi-Fi κάνουν μια φοβερή κιβωτό μουσικής με αναφορές από τα 70s. </span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span><span><br /></span></span></span></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;">
<span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span style="font-size: xx-small;">/</span></span><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span style="font-size: xx-small;"><span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif"><span style="font-size: xx-small;">το παρόν ποστ είναι μέρος του
<span style="font-size: xx-small;"> διηνεκούς αφιερώματος στους rem με μικρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος θα
αναφέρει αγαπημένες πληροφορίες χωρίς τη βοήθεια των ιντερνετς αλλά
μονάχα από μνήμης. <b>Κατά συνέπεια ενδέχεται πολλές από τις πληροφορίες να είναι λάθος</b>. </span></span></span><span style="font-size: xx-small;">/</span></span></span></div><p> </p>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-8727004331716398182023-12-28T09:59:00.001+02:002023-12-28T09:59:22.538+02:00φανταένα<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuQ7McWD2S8vHFHJ6L3aUYwwijQvDisBRHJG47xAe5wQqxGn02yBXXzIUoORvlaKgpB9p-tmWE8JeAlTyVOH8GN_4-xB-oh6vpv1G6WxbIxm7pnwmNbJ5VbzD8Arz3G1lkgIEJ2TbkHuDI42q5KayMxp7eh1fMjWatgpEqG3jxOb1srOZrsyTRfdr3wYY/s1200/a2525534413_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuQ7McWD2S8vHFHJ6L3aUYwwijQvDisBRHJG47xAe5wQqxGn02yBXXzIUoORvlaKgpB9p-tmWE8JeAlTyVOH8GN_4-xB-oh6vpv1G6WxbIxm7pnwmNbJ5VbzD8Arz3G1lkgIEJ2TbkHuDI42q5KayMxp7eh1fMjWatgpEqG3jxOb1srOZrsyTRfdr3wYY/w400-h400/a2525534413_10.jpg" width="400" /></a></div>Εδώ τα πράγματα είναι απλά. Οι Flyying Colours εκτός από γυναίκα μπασίστρια (ε<a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_25.html">δώ οι μεγάλες αλήθειες)</a>, έχουν και γυναίκα κιθαρίστρια. Δείτε το εξώφυλλο, διαβάστε τον τίτλο του δίσκου (<a href="https://flyyingcolours.bandcamp.com/album/you-never-know">You Never Know</a>) και σκεφτείτε ποιο τεράστιο συγκρότημα έχει γυναίκες σε μπάσο και κιθάρα; Είναι φυσικά οι My Bloody Valentine. Ώρες ώρες νιώθει σαν τον Λιακόπουλο ο Φαντασμένιος. Όλο το σύμπαν σας δείχνει τη μία και μοναδική αλήθεια αλλά εσείς δεν την βλέπετε και μόνος του εδώ σαν Δον Κιχώτης του πληκτρολογίου φωνάζει στο κενό. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το You Never Know των Flyying Colours λοιπόν. Γιατί; Έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στη μουσική του 2023; Όχι βέβαια, στην πραγματικότητα με δυσκολία έχει να προσθέσει οτιδήποτε στη μουσική που έχει κυκλοφορήσει από το 1992 και μετά. Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο κονσεπτ ή μια ιστορία πίσω από το δίσκο; Όχι δεν πέθανε κανένας, δεν σκότωσε κανένας, δεν μας την πέσανε τα media, είναι απλά ο τρίτος Shoagaze δίσκος μιας μπάντας από την Αυστραλία. Τότε;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Είναι απλό, είναι ένας δίσκος πετυχημένου ορθόδοξου shoegaze. Δεν έχει σημασία αν είναι 1988, αν είναι 2007 ή 2023. Σημασία έχουν τα κύματα θορύβου και μελωδίας να σε γεμίζουν από τα αφτιά ως τα δάκτυλα των ποδιών. Είναι ο δίσκος που ο Φαντασμένιος θέλει να ακούει τέρμα. Στο αμάξι μετά τη δουλειά, στο σουπερμάρκετ, το μισάωρο που πέφτει ο ήλιος, αργά το βράδυ όταν γυρίζει ψιλολιώμα από το μπαρ, στο τρένο, στο αεροπλάνο, οπουδήποτε υπάρχουν ανθρώποι που εκφέρουν απόψεις. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τα 10 τραγούδια (35 λεπτά) του You Never Know είναι το παυσίπονο, το αντικαταθλιπτικό, είναι το αντιφλεγμονώδες που σπάει το οίδημα της καγκουρίλας που κυριαρχεί παντού.</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Τραπ φουσκωμένοι νέοι που θα σου γαμήσουν ό,τι έχεις και δεν έχεις, ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΓΚΙΑ, πουτάνες γυναίκες, απόψε θα παίζει όλη Σαλονίκη Καρρά, ο Καζαντζίδης ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής, ο Πάνου ο μεγαλύτερος Έλληνας συνθέτης, στις ειδήσεις παίζει μια γυναικοκτονία, άσχετο;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Εντάξει
οι Flyying Colours δεν θα σώσουν κανέναν εκτός από τον Φαντασμένιο, που
όταν βάζει αυτό το πράγμα στα ακουστικά και περπατάει με το κεφάλι
κάτω νομίζει πως, ε τι να νομίζει, φαντασμένιος.<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">----------------0</span><span style="font-family: arial; font-size: small;">----------------</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">φανταλίστα 2023</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">1. Flyying Colours - "You Never Know"</span><br /><span style="font-family: arial; font-size: small;"><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_25.html">2. DAIISTAR - "Good Time"</a></span><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_24.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">3. Slowdive - "Everything Is Alive"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_21.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">4. Palms Psalm - "Ohana"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_20.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">5. Echo Tides - "Ανδρομέδα Fm"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_18.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">6. April Magazine - "Wesley's Convertible Tape For The South"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_17.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">7. Prins Obi - "New World Boi"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_16.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">8. V/z - "Suono Assente"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_14.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">9. Routine Death - "Comrade"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_13.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">10. All Hands_Make Light - "Darling The Dawn"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_12.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">11. Coti K.,Yiagos Hairetis, Panos "Tsiko" Katsikiotis - "Ριζικό Φαντασιακό / Radical Imaginary"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_11.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">12. Yo La Tengo - "This Stupid World"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_8.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">13. Saul Adamczewski - "Adventures In Limbo"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_7.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">14. Guided By Voices - "Nowhere To Go But Up"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_6.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">15. Pearla - "Oh Glistening Onion, The Nightmare Is Coming"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_5.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">16. The Reds, Pinks & Purples - "The Town That Cursed Your Name"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_4.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">17. Explosions In The Sky - "End"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_3.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">18. Lorelle Meets The Obsolete - "Datura"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_2.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">19. Bombino - "Sahel"</span></a><br /><a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post.html"><span style="font-family: arial; font-size: small;">20. The Baseball Project - "Grand Salami Time!" </span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-73836485818362267562023-12-25T20:06:00.000+02:002023-12-25T20:06:01.085+02:00φανταδύο <div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8X44le8ZFyNyKxFZe4TtPHOcNJv-xTTnrIT5wAWiMtsuxH1d9peOLLOAsIJoRK7mzxuEH3YzFdYsj_gY48RdPPstxBm0LM7QUgUyk6PAl11GtI7g-WaUK1kNarv800U7o3UL7s494ST4uXAVjKE4TvOlcaunEQ8zCRlb7KxhF6dmDfjXFCLBhAw05qRU/s1200/a1789389118_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8X44le8ZFyNyKxFZe4TtPHOcNJv-xTTnrIT5wAWiMtsuxH1d9peOLLOAsIJoRK7mzxuEH3YzFdYsj_gY48RdPPstxBm0LM7QUgUyk6PAl11GtI7g-WaUK1kNarv800U7o3UL7s494ST4uXAVjKE4TvOlcaunEQ8zCRlb7KxhF6dmDfjXFCLBhAw05qRU/w400-h400/a1789389118_10.jpg" width="400" /></a></div>Προσπαθεί να θυμηθεί ο Φαντασμένιος πως έπεσε πάνω σε αυτό το δίσκο. Κοιτώντας το εξώφυλλο του έρχεται μόνο η εικόνα του Toby Amies να το προλογίζει στο alternative nation του MTV "Ladies and gentlemen from Austin Texas the noise popers DAIISTAR from their debut album Good Times". Χμ, θα μπορούσε σκέφτεται και το γυρίζει από πίσω, "fuzz club records", γελάει, αυτή η μικρή δισκογραφική είναι εγγύηση για τον κιθαριστικό ήχο του 2023 με δύο δίσκους στο top-10 (<a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post_14.html">λινκ</a>). </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ως τώρα ο φάντα πέταγε κάνα σποηλερ για τα τραγούδια που ξεχωρίζουν αλλά εδώ δεν χρειάζεται. Ο δίσκος ακούγεται ολόκληρος, πότε πιο Shoegaze πότε πιο ψυχεδελικό σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνει το όνομα του, Good Times. Ακούγεται ολόκληρος; <span>Ό</span>ντως έχουμε 2023;<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Βασικά με όσα έχει γράψει ο Φάντα ως τώρα κάνει μπαμ η δουλειά, αν ξέρεις, ξέρεις. Θα μπορούσε να έχει γράψει μόνο μία πρόταση. Οι DAIISTAR έχουν γυναίκα στο μπάσο. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">top-5 Indie μπασίστριες:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Kim Gordon (Sonic Youth)<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Kim Deal (Pixies)<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Melissa Auf Der Maur (Smashing Pumpkins, Hole)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Geil Greenwood (Belly, L7)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Kendra Smith (The Dream Syndicate)<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Εντάξει καταντάει γελοίο, νιώθει σαν τον Κρίστοφερ Γουοκεν στο Dead Zone του Κρόνενμπέργκ ο Φαντασμένιος, μόνο που αντί να έχει την ικανότητα να προβλέπει τα κακά που θα συμβούν βλέπει μπάντες λίγο πριν βγουν από την ανυποληψία και σώσουν το punk rock. Την άνοιξη θα είναι στην Ευρώπη πάντως. Και μια και το έφερε η κουβέντα τσουπ λίστα top-5 λαηβ για το 2023 <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">1. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/07/pan-pan-2206-1507.html">Pan Pan</a> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">2. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/07/punk-rock-melvins-0307.html">Melvins</a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">3. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/04/139e-idles-lias-saoudi-patari-2204.html">Ο ΘΕΟΣ</a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">4. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/10/indie-soft-palms-1810.html">Soft Palms</a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">5. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/11/ed-dowie-magnetic-fields-2211-floyd.html">Ed Dowie</a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> <br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-9930295628424038722023-12-24T10:01:00.001+02:002023-12-24T10:01:39.044+02:00φαντατρία<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1dEVz7LNeNCkbDNEAdcqgNMXSqffFgPJ2BWCXq6i7cyRsTpkWOh3kRRYCH3QV0tS5FyRvb51G5BWxsIyq86iSQZSsAlnRqzq5PbuUdHE1pIxr3IioJ4eESk-R2HbYYhJXqlPzzMxIg8-DmXzI5xPGulMCAL6KcUiN14N_Ufyn-oMAZuXOzt4lBHILAyg/s1200/a3812998304_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1dEVz7LNeNCkbDNEAdcqgNMXSqffFgPJ2BWCXq6i7cyRsTpkWOh3kRRYCH3QV0tS5FyRvb51G5BWxsIyq86iSQZSsAlnRqzq5PbuUdHE1pIxr3IioJ4eESk-R2HbYYhJXqlPzzMxIg8-DmXzI5xPGulMCAL6KcUiN14N_Ufyn-oMAZuXOzt4lBHILAyg/w400-h400/a3812998304_10.jpg" width="400" /></a></div></span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Ο ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΠΟΣΤ ΠΑΝΚ ΜΟΔΑΣ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ. Το </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Everything is alive</span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span> των Slowide βγήκε #1 στη blogovisione και κάπως έτσι για πρώτη φορά η φανταλίστα έχει δίσκο επικυρωμένο από τους Έλληνες bloggers (sic).<br /></span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Οι Slowdive επέστρεψαν μετά <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2017/12/blog-post_20.html">τον καλύτερο δίσκο του καταλόγου τους</a> και το έκαναν όπως περίπου το είχαν κάνει και στα 90s. Τότε μετά το συγκλονιστικό Souvlaki κυκλοφόρησαν τον λιγότερο shoegaze δίσκο τους, Pygmalion. Το Everything is alive είναι το Pygmalion αυτού του αιώνα, ένας δίσκος που κοιτάει τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, απλά αυτή τη φορά το κάνει πιο διακριτικά. Εδώ δεν έχουμε τον Neil Halstead να ψάχνει με μανία διέξοδο στον 486 με windows 3.11, εδώ έχουμε μια μπάντα στην καλύτερη φάση της, να έχει όλο το χρόνο και όλα τα μέσα για να γράψει τον επόμενο δίσκο. Το αποτέλεσμα λοιπόν σίγουρα δεν είναι κατά Pygmalion πειραματικό αλλά είναι ιδιαίτερο. Που είναι το ιδιαίτερο;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Υπάρχει στο youtube ένα βίντεο με μια <a href="https://www.youtube.com/watch?v=vTZhG9YSY_c">λαηβ εκτέλεση των Slowdive στο Golden Hair</a>.</span><span> Στην αρχή, στο πρώτο λεπτό η κάμερα δείχνει μια νεαρή κοπέλα με μπλε μαλλιά να κοιτάει τη σκηνή και να κλαίει με λυγμούς. Όλα αυτά ενώ το τραγούδι είναι ακόμα στην εισαγωγή, θέλει τουλάχιστον ένα λεπτό να αρχίσουν οι κιθάρες να παίζουν αυτή την μουσική που ξεκινάει σαν μικρό ποταμάκι από μια μικρή μελαγχολία και συγχορδία τη συγχορδία, πεταλάκι το πεταλάκι γίνεται ένας ωκεανός από τεράστια κύματα συναισθημάτων, η απόλαυση του αβάσταχτου πόνου, συναισθήματος, βάλτε ό,τι θέλετε. Αυτό σκεφτόταν, αυτό έβλεπε, η κοπέλα με τα μπλε μαλλιά να έρχεται κατά πάνω της. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Αυτό το "ιδιαίτερο" είναι η καρδούλα του </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Everything is alive. Από </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>τα </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>πρώτα δευτερόλεπτα του εναρκτήριου Shanty το βλέπεις να έρχεται, το prayer remembered είναι σαν διασκευή της διασκευής του golden hair, το skin in the game είναι σαν στιλέτο στην καρδιά αλλά τίποτα μα τίποτα δεν φτάνει σε αβασταχτότητα αυτό που κάνουν με τα φωνητικά στο chained to the cloud όταν από πίσω παίζει το καλύτερο τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ οι portishead. Στο ενδιάμεσο παρεμβάλλονται δύο σχεδόν ποπ - για Slowdive ε- </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>τραγούδια </span></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span> Kisses και Alife, ίσα ίσα να ρίξει το αβάσταχτο σε προ πάρτε τον καρδιολόγο τηλέφωνο επίπεδα.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Για να δούμε αν θα την βγάλουμε καθαρή το καλοκαίρι με δαυτους. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span>Υστερόγραφο: το εξώφυλλο είναι το καλύτερο τους ως τώρα. Κάθετος ο φάντα.<br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span> </span></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-81750159931759427052023-12-21T23:07:00.000+02:002023-12-21T23:07:08.843+02:00φαντατέσσερα <div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXdAPoLKw6EjR9ep-7UTRxQ7nb5x2QqqPprjeVTsNT6YnRbsSs7VRsVxkKEmH4Q4Bv5JNx8sSArx5Rnw2JWosQ26ZYddSC4vjs2WrAxaXUgq2oRt3rK7IVQudoVYUaeYxed0t1JJyzRAcIV371RUyjjRn62CUZbeFGolvcudIxhWfgtgzi2YD6OkfI6F8/s500/artworks-B39qXVKsb5yypwVw-harcDQ-t500x500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXdAPoLKw6EjR9ep-7UTRxQ7nb5x2QqqPprjeVTsNT6YnRbsSs7VRsVxkKEmH4Q4Bv5JNx8sSArx5Rnw2JWosQ26ZYddSC4vjs2WrAxaXUgq2oRt3rK7IVQudoVYUaeYxed0t1JJyzRAcIV371RUyjjRn62CUZbeFGolvcudIxhWfgtgzi2YD6OkfI6F8/w400-h400/artworks-B39qXVKsb5yypwVw-harcDQ-t500x500.jpg" width="400" /></a></div>Να κάτι τέτοια κάνει ο Φαντασμένιος και του βγαίνει το όνομα του εκλέκτικ. Στο #4 της φανταλίστας μπλογκοβιζιονε 2023 είναι ο πρώτος δίσκος των Palms Psalm με τίτλο OTUHAKA. Τώρα αυτό το δισκάκι είναι απίθανο να είναι σε κάποια λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς πέρα από τη λίστα των μανάδων των Palms Psalm, αλλά εδώ είναι ακραία μουσικά φαινόμενα δεν σταματάμε πουθενά.<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Οι Palms Psalm είναι ένα πραγματικό συγκρότημα, δηλαδή υπάρχει. Είναι το συγκρότημα του Αμερικανοτογκονιανού Eric Pasi. Ο Eric Pasi έχει μια εταιρία με φωτοβολταϊκά. Ρε σεις μη γελάτε, είναι σοβαρό το ποστ, είναι μια θέση πάνω από echo tides, δεν κάνει πλάκα ο Φαντασμένιος. Υπάρχει ο Pasi, δείτε <a href="https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/312462959_540556828076997_2830525386094202110_n.jpg?_nc_cat=101&ccb=1-7&_nc_sid=efb6e6&_nc_ohc=J-E1kPv4znwAX89o4KM&_nc_ht=scontent.fath3-4.fna&oh=00_AfDyT3fgNXpT4OQdAb45DH84yCGM6xfk6QrgEx4sZnJRmg&oe=658970F2">εδώ</a>. Θεούλης; Αν νομίζετε πως είναι λαχταριστος, τότε δεν έχετε ιδέα τι θα δείτε αν πατήσετε στο επόμενο λινκ <a href="https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/392936842_17936997605746217_2851312525278176909_n.jpg?_nc_cat=100&ccb=1-7&_nc_sid=3635dc&_nc_ohc=OtIeuGZYOEUAX9IlDWi&_nc_ht=scontent.fath3-4.fna&oh=00_AfAshY4FNR_eo14bRdOfDVurz05nNP3MPlZdPdjYnZx2oQ&oe=6589D8C3">εδώ</a>. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ρε σοβαρά τώρα, μη γελάτε, μην είστε τέτοιοι με το που βάλετε το δίσκο στα 33 δευτερόλεπτα του Tide θα λέτε "ε ε ε ε" . Ναι θα χάσετε τα λόγια σας, πως είναι δυνατόν να βγαίνει αυτός ο ήχος από τον τύπο με την πολυνησιακή φούστα και το δίχαλο; Υπάρχει μια φολκλορ εσανς, λίγο τεκίλα, λίγο θάλασσα και το σερφ μου αλλά τελικά ο δίσκος είναι indie. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Indie τύπου shoegaze (Otara Millionaires Curse) έως indie που θα ήταν </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">best new music πριν από 12 χρόνια στο p4k (Blood + Water). Είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα ολόκληρος με μια εξαίρεση. Η εξαίρεση είναι το προτελευταίο σε ακροάσεις τραγούδι των Palms Psalm στο σποτιφαι, Missionary. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το Missionary είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ. Καταστρέφει το δίσκο διότι είναι τόσο κολλητικός ο εύθυμος ρυθμός που δεν είναι δυνατόν να μην κάνει κάποιος μια στάση για 5,10 100 ριπιτ. Είναι τόσο σπάνια η καλή εύθυμη μουσική που πραγματικά είναι κρίμα αυτό το τραγούδι να μην είναι παγκόσμιο hit. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-32532205334475151072023-12-20T18:50:00.004+02:002023-12-20T18:58:03.532+02:00φανταπέντε<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFL-9NWm8jZSIRLYxKTd88D9rcYJgg86Xos4HyEKscPR2UL-cJIQ9XxXu4vpe1D9L3M9ZTob42BIpGt3OLdszZ3SOxW1Zg50aN8xTy7Zaq7ofWY4PJ5VrTsyX-os8meV238lyzJv45k3CiIhylQe2e9kT6ObPyDEorpg9i1bNryTge03MFNKzEOs17Kwc/s1200/a4262460203_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFL-9NWm8jZSIRLYxKTd88D9rcYJgg86Xos4HyEKscPR2UL-cJIQ9XxXu4vpe1D9L3M9ZTob42BIpGt3OLdszZ3SOxW1Zg50aN8xTy7Zaq7ofWY4PJ5VrTsyX-os8meV238lyzJv45k3CiIhylQe2e9kT6ObPyDEorpg9i1bNryTge03MFNKzEOs17Kwc/w400-h400/a4262460203_10.jpg" width="400" /></a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Αυτό ενώ το ακούει ο Φάντα, νιώθει πως ο δίσκος τον κοιτάει όπως η Λυγερή στο εξώφυλλο. Στην πραγματικότητα αγαπάει τα πάντα σε αυτό το δίσκο, το προστατευτικό πλαστικό, τα πολλά μπλε που έχει το artwork, τα κίτρινα γράμματα AΝΔΡΟΜΕΔΑ FM, τους στίχους, όλους του στίχους, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΟΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ, που είναι σαν να κοιτάνε οι Κόρε Ύδρο, το πως παίζουν με τα φωνητικά ο τραγουδιστής και η Καλλιόπη, το Κορωπί στο φόντο και φυσικά η μουσική, η πιο τέλεια μουσική που έχουν γράψει, η παραγωγή, είναι όλα στη θέση τους, ακριβώς εκεί που πρέπει να είναι, τα echo tides έγραψαν το ok computer του 21ου αιώνα ενδεχομένως. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο δίσκος σταματάει να κοιτάει και λέει </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">"ας υποθέσουμε Φαντασμένιο πως αυτή τη στιγμή η φωτιστή υδρόγειος που έχεις στο σαλόνι σκάει και πιάνει φωτιά το σπίτι, μπορείς να πάρεις μόνο ένα δισκάκι από το 2023, τι θα πάρεις;"</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Φ: Εσένα θα πάρω Ανδρομέδα FM, μην με κοιτάς έτσι. Ξέρω γιατί με κοιτάς, εντάξει δεν είναι προσωπικοί οι λόγοι που σε έβαλα στο 5.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Α: Προσωπικοί; Tι προσωπικοί ρε; Είμαι δίσκος των echo tides, τι είναι αυτά που λες;</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Φ: Εντάξει 20/12 σήμερα, δεν σε πολυνοιάζει κιόλας ε<br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">A: Εδώ ποτέ δεν μας ακούει κανείς</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Φ: Κοίτα Ανδρομέδα μου, εγώ σε αγαπάω και ας μην έχεις μέσα την λαμποργκίνι του Φαντασμένιου. Σε αγαπάω γιατί παρότι δεν είσαι δικιά μου, σε νιώθω πολύ κοντά, σαν να σε ξέρω χρόνια. Μου θυμίζεις πράγματα όπως για παράδειγμα τα Διάφανα Κρίνα που πιστεύω πως ούτε καν πίστευες πως έχεις μέσα σου. Την ίδια στιγμή δεν μπορώ να σε φανταστώ άλλη εποχή, είσαι το 2023. <br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Α: Άσε τα γενικόλογα. Ποιο τραγούδι μου σου αρέσει πιο πολύ;<br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Φ: Έχω περάσει διάφορες φάσεις, και με την κορδέλα και με την έξοδο αλλά θα πω γεύση μπαταρίας. Εντάξει ξέρεις πόσο αγαπάω το 2 τραγούδια σε 1 αλλά εδώ είναι κάτι παραπάνω, η ερμηνεία της Καλλιόπης, το ρεφρεν, με διαλύουν, φτάνει αυτό το απροσδιόριστο που εκπέμπεις και στο τελευταίο μου κύτταρο. Είναι χαρά; είναι καύλα; Είναι μελαγχολία; Διαστέλλεις το χρόνο Ανδρομέδα μου, δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα αυτά έγιναν μόνο σε 4:10.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Α: Ευχαριστώ Φάντα μου. Τι πιστεύεις πως θα γίνει τώρα;<br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Φ: Δεν ξέρω, αλλά μου αρκεί που φτάσαμε ως εδώ. Σε έβλεπα στο γκαγκάριν και σκεφτόμουν πως είσαι τόσο όμορφη που δεν θα κάνω μουτράκια που τα echo tides δεν παίζουν <strike>τα παλιά</strike> την λαμποργκίνι.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> <br /></span></div><p></p>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-80738862596040738662023-12-18T21:28:00.001+02:002023-12-18T21:28:58.326+02:00φανταέξι<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJuc-g1zzfoSVs1mreKpgflQTHS0feXODApnHEVqQo2dzpFRU8UjRr1rMaBId-D5rTjH8T2Kt3sZ2nTucphENj9EodS2xTouI8-Ic9MwaRFCS2Vl27C32uv-uAgqEC5Ltw85qfa0SmDKxWstrCTPEEygwcEBvm_IzANFvOsmH-x2yCi6mSlEj5L_y8mg/s1200/a1339619829_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJuc-g1zzfoSVs1mreKpgflQTHS0feXODApnHEVqQo2dzpFRU8UjRr1rMaBId-D5rTjH8T2Kt3sZ2nTucphENj9EodS2xTouI8-Ic9MwaRFCS2Vl27C32uv-uAgqEC5Ltw85qfa0SmDKxWstrCTPEEygwcEBvm_IzANFvOsmH-x2yCi6mSlEj5L_y8mg/w400-h400/a1339619829_10.jpg" width="400" /></a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Οι April Magazine είναι ένα indie pop Lo-Fi συγκρότημα από το Σαν Φρανσίσκο το οποίο έχει περάσει από τα ακραία μουσικά φαινόμενα <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2021/12/blog-post_29.html">εδώ </a>και <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2021/11/blog-post.html">εδώ</a>. Ο φετινός τους δίσκος Wesley's Convertible Tape For The South υπάρχει μόνο στο bandcamp οπότε οριακά θα μπορούσε να μπει και στην ενότητα streaming screaming την οποία μπορείτε να βρείτε <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/search/label/streaming%20screaming">εδώ</a>. Ωραίο αυτό με τα εδώ που έχουν λινκ, κάτσε να βάλω και άλλο ένα εδώ, <a href="https://www.yourworldoftext.com/fantasmenios">εδώ</a>. Ωραίο ήταν. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Για το νέο δισκάκι των April Magazine δεν έχει αλλάξει κάτι, ισχύουν όλα όσα έχει γράψει ο Φάντα <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2021/11/blog-post.html">εδώ </a>και <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2021/12/blog-post_29.html">εδώ</a>. Αλλά και να μην τα είχε γράψει ο Φαντασμένιος είναι τέτοιο το lo-fi μεγαλείο του δίσκου που από τα πρώτα δευτερόλεπτα δείχνει τη σπουδαιότητα του. Σπουδαιότητα; Πφ.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Επικρατεί ένα χάος, άπειρη κίνηση, νευρικοί οδηγοί με μανία προσπαθούν να κερδίσουν μισό μέτρο. Το μίσος για τον μπροστινό που δεν είχε αντίδραση εκκίνησης F1 στο φανάρι είναι τέτοιο που θα καύλωναν να τον δουν να τον καταβροχθίζουν χιλιάδες σκουλήκια ενώ κρατάει το τιμόνι. Η πόλη είναι γεμάτη λαμπάκια, λαμπάκια, κλαρίνα, μπουζούκια, τραπ, βία, μπουλινγκ, κακομαθημένα, καλομαθημένα, το πρωτάθλημα είναι στημένο και ο ουρανός βρωμάει. Οι April Magazine είναι σε ένα μαύρο σύννεφο πάνω από την πόλη και να παίζουν μουσική περίεργη, απόκοσμη, μελαγχολική αλλά όχι θυμωμένη. Της τάβλας. Οι April Magazine είναι οι Leningrad Cowboys της πραγματικής ζωής, είναι ο Burial που μεγάλωσε με Stone Roses και Jesus and Mary Chain, είναι αυτοί που θα αναστήσουν το ροκ όταν ο </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Dean Wareham επιλέξει κάποιο δίσκο τους στο What's in my bag του Ameoba.</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Πάλι καλά που δεν διαβάζει καμία. <br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">~~~~~~~~~~ο</span><span style="font-family: arial; font-size: small;">~~~~~~~~~~</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Δίσκο μέσα στο 23 έβγαλε και το αδερφό συγκρότημα Cindy. Αν θέλετε το ακούτε <a href="https://cindytheband.bandcamp.com/album/why-not-now">εδώ</a>, δεν το πήρε όμως χαμπάρι ο Φαντασμένιος οπότε έμεινε εκτός φανταλίστας και μένουμε σε αυτά που είχε γράψει για το προηγούμενο τους <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2021/12/blog-post_18.html">εδώ</a>. <br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-58911468473890663072023-12-17T10:52:00.001+02:002023-12-17T10:52:10.069+02:00φανταεπτά<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIgKZp-mh1FxBVTZZSzH2YtPaz4fX3rWS0nQBMOE6wXK9WHU1ePkosGagXEgakHFwb4ic2ElTkHPj7df3rO6FcHSCecn0Xw686iqBGU2YjlQ3Cxfhi7fmzDOrUvW-FyliiZuYaPhkc2p5dmi3umLIeMnCkvuE7RSrFwZFNvVuTnfsufvFkWTJxwHYVP5U/s1200/a0555555315_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIgKZp-mh1FxBVTZZSzH2YtPaz4fX3rWS0nQBMOE6wXK9WHU1ePkosGagXEgakHFwb4ic2ElTkHPj7df3rO6FcHSCecn0Xw686iqBGU2YjlQ3Cxfhi7fmzDOrUvW-FyliiZuYaPhkc2p5dmi3umLIeMnCkvuE7RSrFwZFNvVuTnfsufvFkWTJxwHYVP5U/w400-h400/a0555555315_10.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-family: arial; font-size: small;">New World Boi. Ένας νέος κόσμος για τον αγαπημένο πρώην φαρμακοποιό Prins Obi από την Κάτω Κηφισιά. Τώρα έχει πλάκα να λέει ο Prins Obi για νέο κόσμο καθώς στην πραγματικότητα κάθε του κυκλοφορία έχει μια διαφορετική ματιά. Και μπορεί όντως να υπάρχει ο υιός του θεού στο εξώφυλλο, ο πατήρ με το στήθος της μητέρας στο τελευταίο τραγούδι και μια αναγέννηση στη μέση του δίσκου, ωστόσο είναι όλα τόσο τεράστια Prins Obi που φαίνονται και από το διάστημα. Σαν ταινία του Καουρισμάκι που χρειάζεσαι μισό καρέ για να καταλάβεις τον δημιουργό.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τι φαίνεται από το διάστημα;</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Τραγούδια που βασίζονται σε μια τουλάχιστον κεντρική ιδέα, ένα σύνολο τραγουδιών με κυρίως θέμα και αρκετές αναφορές να πάθει ντελίριο και ο πιο τρελός μουσικοσπασίκλας. Μπορεί ο Prins Obi να μιλάει για αναγέννηση αλλά ο Φαντασμένιος βλέπει μια αποστασιοποίηση, ναι μεν σχολιάζει τι γίνεται γύρω του αλλά τραβάει το δρόμο του. Δεν τον νοιάζει αν η μόδα θέλει ελληνικό στίχο, η γλώσσα όπως είπε και ο ίδιος στη συνέντευξη του στο<a href="http://www.mic.gr/synenteyxi/prins-obi-i-glossa-den-einai-aytoskopos-exartatai-apo-tis-aisthitikes-anagkes-toy"> Mic</a> "δεν είναι αυτοσκοπός", κάποιοι μπορεί να βλέπουν ένα Δον Κιχώτη που μέσα σε όλη την τρέλα της γρήγορης κατανάλωσης μουσικής </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">από ηχειάκι κινητού </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">- περιμένετε 5 δευτερόλεπτα για να παίξει το βίντεο - ψάχνει να βρει κάτι διαφορετικό, κάτι που θα έχει ουσία. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο Φαντασμένιος από την μεριά του βλέπει ένα σουπερ ήρωα που </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">παλεύει διαρκώς για το τέλειο σε ρυθμό, μελωδία και αρμονία. Η υπερδύναμη του είναι να μετατρέπει φαινομενικά απλά τραγούδια παιγμένα με φυσικά όργανα σε ήχους του μέλλοντος. Στο Resurrection τα πάντα είναι ο ρυθμός, τα εισαγωγικά φωνητικά είναι καθοριστικά, είναι φανταστική η ατμόσφαιρα, σκοτεινή αλλά σε τραβάει σαν δίνη, και δεν είναι σαμπλς; Όχι αφού είναι Super Obi! Το μισό Deep Sleep έχει δομή τραγουδιού Guided By Voices - χωρίς ρεφρεν - και τσουπ "I dont have to lie to myself again" και ξεκινάει να ραπάρει. Να ράπαρει; Είναι δηλαδή hip hop; Όχι αλλά ραπάρει - είναι ο SuperObi!!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το New World Boi είναι σαν να έχει φτιαχτεί με κομμάτια από σημειώσεις στο περιθώριο του χαμένου σημειωματάριου κάποιου σπουδαίου δημιουργού, του Brian Wilson, ενδεχομένως. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div><p></p>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-20590001252011479482023-12-16T13:51:00.004+02:002023-12-16T13:54:14.358+02:00φανταοκτώ<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7vFAhQrzoLcPuiDWnkJdiY0bdNDES3mcJ2QAsSDvhOWopnwtpFq8Asyx-vCHQeUgsmBINl5cqRRJpaURAJ-91_ssLhykDDgw6VT_kdesQYdwS_TnQkOfLF90_JvLe2cILZtw5-IGgTwcSyiCB2kzyrjG_E6bKBeiZQ4wLcJ1LdOetC-duxORAQojdqvs/s1200/a0198753022_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7vFAhQrzoLcPuiDWnkJdiY0bdNDES3mcJ2QAsSDvhOWopnwtpFq8Asyx-vCHQeUgsmBINl5cqRRJpaURAJ-91_ssLhykDDgw6VT_kdesQYdwS_TnQkOfLF90_JvLe2cILZtw5-IGgTwcSyiCB2kzyrjG_E6bKBeiZQ4wLcJ1LdOetC-duxORAQojdqvs/w400-h400/a0198753022_10.jpg" width="400" /></a></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Γλυκιά ευφορία. Είναι αυτή η αίσθηση αγαλλίασης μετά από έντονη σωματική άσκηση ή μετά από μια γουλιά καφέ ένα πρωινό Σαββάτου χωρίς υποχρεώσεις. Μια άσκοπη βόλτα με το αμάξι ή τότε που κάποιος από την παρέα είπε ένα πολύ καλό αστείο, μικρές στιγμές ή μικρές χαρές της ζωής καταδικασμένες να ξεχαστούν κάποια στιγμή. Αυτό ακριβώς είναι και το </span><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Suono Assente των v/z</span></span><span style="font-family: arial;">. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Suono Assente, άνευ ήχου δηλαδή, είναι η κυκλοφορία που προέκυψε από τη συνεργασία του </span><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;"> πολυοργανίστα </span><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Zongamin </span></span><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">με τη ντράμερ </span></span><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Valentina Magaletti. </span></span></span><span style="font-family: arial;">Εδώ λογικά ο άνθρωπος κλειδί είναι η </span><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Valentina Magaletti η οποία έχει σύμβαση αορίστου χρόνου με τη φανταλίστα - πέρσι ήταν
στο #2 με το Paste των Moin και το 2021 στο #5 με τους <a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2021/07/blog-post.html">Tomaga</a>. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Ο Φαντασμένιος φυσικά και γελάει με το άνευ ήχου καθώς ο ήχος είναι για να μπει στο μουσείο με των ήχων. Επίσης ακούει διάφορες απρόσμενες αναφορές, για παράδειγμα στο Candles νομίζει πως ακούει το τελευταίο λεπτό από το τραγούδι fluorescent gray από το παλιό ομότιτλο EP των Deerhunter και στο Caffe Giallo υπάρχει σίγουρα το organ donor του Dj Shadow. Τελικά είναι κάμποσες οι φορές που κάτι γνώριμο περνάει άλλα εδώ αυτό είναι το τελευταίο ζητούμενο, εδώ η γλυκιά ευφορία λέμε τρέχει από τη βρύση, δεν χρειάζεται να είσαι πιστοποιημένος αναγνώστης του Wire ή να βιώνεις το χωρισμό της ζωή σου. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">Και μιας και το έφερε η κουβέντα να πει ο Φαντασμένιος πως βρέθηκε στο λαηβ των Necks στο ωδείο (09/12). Οι αγαπημένοι αβαντ τζαζ των ιντελεκτουελ μουσικόφιλων (wire certified) δεν ενθουσίασαν τον γραφικό μπλογκερ. Στην πραγματικότητα εδώ το χάσμα είναι πολιτισμικό και μόνο στα ποστ μέρη (5 λεπτά περίπου) κατάφεραν να κερδίσουν την προσοχή του η οποία σε γενικές γραμμές κινήθηκε σε σκέψεις του τύπου πρέπει να πάρω λαμπάκι για τον φούρνο και δεν θυμάμαι αν έχω σημειώσει ποιος είναι ο διακόπτης της κουζίνας στον πίνακα. Με αυτά και με αυτά ήρθε η ώρα για το top-5 με τις πιο βαρετές συναυλίες του 2023:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">1. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/06/sigur-ros-2706.html">Sigur Ros</a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-family: arial;">2. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/fujiya-and-miyagi-fuzz-212.html">Fujiya and Miyagi</a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">3. <a href="http://fantasmenios.blogspot.com/2023/06/dry-cleaning-gagarin-0106.html">Dry Cleaning</a> <br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></span></div></div></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-19565247328227742282023-12-14T20:44:00.001+02:002023-12-14T20:44:48.611+02:00φανταεννιά <div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw4EBLFbvaMccoA1GCyo_cQjUzyIiyFV9CszeGaGW8eViyovfi_noad9B94n0P-P98JqzT6EHPoSI721v076x1G6WIbvHWMAlvhERgKIRXwszDhliCLIxJsN6Q6lCh1osVvBS59er0SBOVhzwmlEeJRlaq040fYkD3a3TfxWPC16N7seAq6kZHM_A0Vpc/s1200/a1263242047_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw4EBLFbvaMccoA1GCyo_cQjUzyIiyFV9CszeGaGW8eViyovfi_noad9B94n0P-P98JqzT6EHPoSI721v076x1G6WIbvHWMAlvhERgKIRXwszDhliCLIxJsN6Q6lCh1osVvBS59er0SBOVhzwmlEeJRlaq040fYkD3a3TfxWPC16N7seAq6kZHM_A0Vpc/w400-h400/a1263242047_10.jpg" width="400" /></a></div></span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Οι Routine Death είναι οι Lisa και Dustin Zozaya. Παντρεμένοι, ζούσαν από απόσταση (Αμερική - Σουηδία) για κάμποσα χρόνια, ωστόσο η περιγραφή για το νέο τους δίσκο στο site της Fuzz Club Records τους πολιτογραφεί ως Γκετεμπορκιανούς πλέον. Και κάπου εδώ τελειώνουν οι πληροφορίες για την μπάντα. Βέβαια η Fuzz Club Records (καμία σχέση φυσικά με το αθηναϊκό λαηβαδικο) είναι εγγύηση στις ψυχοκιθάρες. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Εδώ το παίξιμο της ψυχοκιθάρας γίνεται κοιτώντας το πάτωμα με γωνία πάνω από 75 μοίρες τόσο όσο για να μπορεί να φέρει την ετικέτα shoegaze. Επίσης η παραγωγή είναι τόσο ελλιπής, που αν ρωτήσεις αγαπητή, είναι lo-fi κύριε Φαντασμένιο; Θα ακούσεις, ο Ορισμός του lo-fi κυρία μου. Αλλά έχει και μελωδίες, όμορφα τραγούδια και καθώς είναι σχεδόν απίθανο να καταλάβει ο στίχους ο Φάντα παίρνει την ατμόσφαιρα και την μεταφράζει όπως θέλει. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Και ενώ τα πάμε καλά, τσουπ πετάνε και μια διασκευή Gouge Away και λιώνει ο Φαντασμένιος σαν τον φοντί που έτρωγε στην Ελβετία όταν διέσχιζε τις Άλπεις. Κούρασε ο Φάντασμένιος με τα βιωματικά αλλά δεν φταίει αυτός, φταίνε τα ποντκαστ. Ω ναι, είναι η ώρα για top-3 ποντκαστ αποθέωσης του βιώματος!!</span></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: arial; font-size: small;">1. </span></b><span style="font-family: arial; font-size: small;"><b>Χίλιες και μία νύχτες του Μίχου.</b> </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το ακούς και πιστεύεις πως οι ήρωες του 40 ήταν γατάκια μπρος σε αυτούς που έχουν πιει ποτό το 2004 στο ποπ. Πλέον θεωρείται κλασικό στο είδος του, δυνατά φαντασμένο και όμορφα διανθισμένο από κριντζ αστεία.</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><b>2. Λίλης και Ζώης στο Avopolis. </b>Αν το ποντκαστ του Μίχου είναι οι My Bloody Valentine, το ποντκαστ του avopolis είναι οι Routine Death! Αρκετά φαντασμένο και αυτό, νοσταλγικό, ψαγμένο βασικά μόνο και μόνο που ο Ζώης ήξερε τον βλέπω κύκλους σε φάση εντάξει μωρέ πως κάνετε έτσι - ο Φαντασμενιος υποκλίνεται. <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><b>3. Ζοσιμαρ.</b> Μάστορας στο βιωματικό, δεν πρέπει να υπάρχει θέμα για το οποίο να μην έχει μια προσωπική ιστορία ο Καίσαρης, στην οποία μάλιστα στο τέλος είναι αυτός πάντα ο πρωταγωνιστής. Αν οι φωτογραφίες πίσω από το γραφείο της Ντένης Μαρκόρα ήταν ποντκαστ, θα ήταν το ζοσιμαρ. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Με φωνή Καίσαρη - δηλαδή ένταση 5/10, 7% γρέζι - στο #9 της Φανταλίστας το Comrade με διπλό Ρασπούτιν στο εξώφυλλο, διπλό </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">(παύση)</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> γιατί διπλό; (παύση) γιατί (μικρή παύση) χμ (μικρή παύση) γιατί είναι τόση η βρωμιά αλλά και η ομορφιά σε αυτό το δίσκο που δεν φτάνει ένας. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> <br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-63472969998996440082023-12-13T22:29:00.001+02:002023-12-13T22:29:56.697+02:00φανταδέκα<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8sSUFb21_SK_2_ZaAHJOSF_n8l35zyp7YVNGclTpQYLKrrQT9R1e058AYxMlaxna7USrjpsySPrq5z0OzI6ex7tAfDrfAUEJ8Tnum7jqi2ss97PO0LEub4QPoFfYR4s58IAY3KsZNDVFb7y8APcEWO-5g689sL_KwKXAOnWY1-g74dtGn2DxX0cBupkA/s1200/a1117752815_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8sSUFb21_SK_2_ZaAHJOSF_n8l35zyp7YVNGclTpQYLKrrQT9R1e058AYxMlaxna7USrjpsySPrq5z0OzI6ex7tAfDrfAUEJ8Tnum7jqi2ss97PO0LEub4QPoFfYR4s58IAY3KsZNDVFb7y8APcEWO-5g689sL_KwKXAOnWY1-g74dtGn2DxX0cBupkA/w400-h400/a1117752815_10.jpg" width="400" /></a></div>Οι All Hands_Make Light είναι το ντουέτο της τραγουδίστριας Ariel Engle (τραγουδίστρια των broken social scene) με τον Efrim Menuck των Godspeed You! Black Emperor. Άσχετο αλλά επειδή τα απολαμβάνει τα top-3 o Φάντα τελευταία πάρτε και τις πιο όμορφες τραγουδίστριες που έχουν περάσει από τους Broken Social Scene:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">3. Feist</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">2. Emily Haines</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">1.<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/99/Lisa_Lobsinger.jpg"> Lisa Lobsinger</a>. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Βασικά η Lisa είναι η πιο όμορφη γυναίκα <strike>στον Καναδά</strike> <strike>τα τελευταία χρόνια</strike> <strike>στην ιστορία της μουσικής</strike> που έχει υπάρξει σε αυτόν τον πλανήτη, τελεία. Κάθετος ο Φάντα. Όπως κατάλαβες κυρά Ariel δεν είσαι καν στο top-3 και όσο το σκέφτεται ο Φάντα δεν είσαι ούτε καν στο top-5. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">To Darling the Dawn είναι η δεύτερη τους κυκλοφορία, είχε προηγηθεί η ομότιτλη κασέτα το 2021. Κλασικός δίσκος Menuck όταν δεν κάνει παρέα με τους GYBE τουτέστιν λίγο ποστ φολκ λίγο shoegaze και τον βόμβο μου. Και εδώ είναι που οι φανατικές αναγνώστριες κοιτάτε την οθόνη και λέτε "μα αυτούς τους δίσκους ρε Φάντα εσύ τους έχεις 5αδα". Ναι φίλες μου δίκιο έχετε αλλά εδώ είχαμε ένα μικρό ατύχημα. <b>Λοιπόν σας προειδοποιεί ο Φάντα, αν διαβάσετε από εδώ και πέρα ενδεχομένως να αλλάξετε γνώμη για το δίσκο - ειδικά αν είστε από αυτές που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον καλλιτέχνη από το έργο του.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μια φορά και ένα καιρό ο Φάντα διέσχιζε τις Άλπεις, για την ακρίβεια είχε μόλις περάσει το διάσελο Forcletta με προορισμό το Gruben όταν έβαλε να ακούσει ένα Podcast του αγαπημένου Kreative Kontrol. Η κουβέντα του συμπαθέστατου Βις με τους All Hands_Make Light (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=xIo4O0-NdN8">Εδώ το λινκ</a>) είναι πραγματικά απολαυστική. Μιλάνε για κηπουρική, για την πρώτη κασέτα που ήταν πολύ lo-fi, και κάποια τραγούδια τα ξανα δούλεψαν στο νέο δίσκο, για τη διάθεση τους να παίξουν λαηβ κάποια στηγμή, για την αϋπνία και για την ιστορία πίσω από το τραγούδι "We Live on a Fucking Planet and Baby That's the Sun. <b>Προσοχή,</b> από εδώ και πέρα δεν φέρει καμιά ευθύνη ο Φάντα. Η αγαπητή Ariel λέει για το τραγούδι <i> </i></span></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: arial; font-size: small;">"Θυμάμαι που ξύπνησα ξαφνικά και ήμουν καθιστή (sic), ήταν αυτή η στιγμή της μέρας που σκάει το πρώτο φως, τότε μου ήρθε ξαφνικά η σκέψη πως ζούμε σε ένα πλανήτη που έχει το σχήμα σφαίρας (sic), δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως η Γη είναι επίπεδη (wait for it sic), αλλά σκέφτομαι πως είναι τρελό να ζουμε σε μια σφαίρα και πως θα είχε πιο πολύ νόημα η γη να είναι επίπεδη (legendary sic). Τότε γύρισα στον άντρα μου και του είπα </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">"We Live on a Fucking Planet and Baby That's the Sun". </span></i><span style="font-family: arial; font-size: small;">Λεπτό με το λεπτό η Engle ξεδιπλώνει τον μάμπο τζάμπο χαρακτήρα της με ατάκες του τύπου<i> "σε πονάει ο ώμος σου γιατί η λέξη (shoulder) έχει μέσα τη λέξη πρέπει (should). </i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μετά από όλα αυτά, 1% να ξέρει κάποιος τον Φάντα, καταλαβαίνει πως το δισκάκι των AH_ML είναι δισκάρα.</span></div><h1 class="firstHeading mw-first-heading" id="firstHeading"><span class="mw-page-title-main"> </span></h1>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-70142874024383661422023-12-12T01:27:00.002+02:002023-12-12T01:27:13.696+02:00φανταέντεκα <div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Dk1Zl1xyYyFCzEXqamG4BcOf8R5lkftBkzn_Ke9VBaEtMaRw2XSe8uEfibbJZCR1qx3HRXZUj-6vMnEdyTzHYcp9q41s_b5nW6fvlM2O3aGogIDOBMdkiD1BNBaQrmNUFAPH02dI7EtnB79yFB9qOGECEUJcTPpXhVwY-DajLMFpQHRPUhyH46h7I3g/s1200/a3805700212_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Dk1Zl1xyYyFCzEXqamG4BcOf8R5lkftBkzn_Ke9VBaEtMaRw2XSe8uEfibbJZCR1qx3HRXZUj-6vMnEdyTzHYcp9q41s_b5nW6fvlM2O3aGogIDOBMdkiD1BNBaQrmNUFAPH02dI7EtnB79yFB9qOGECEUJcTPpXhVwY-DajLMFpQHRPUhyH46h7I3g/w400-h400/a3805700212_10.jpg" width="400" /></a></div> Top-3 βιβλίων που ο Φαντασμένιος έχει ξεκινήσει πάνω από 100 φορές αλλά δεν κατάφερε ποτέ να τα τελειώσει: </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">- Όταν έκλαψε ο Νίτσε του Γιάλομ. Αυτό ήταν ένα ιδιαίτερο δώρο το οποίο υποτίθεται πως έκρυβε ένα μήνυμα για τον νεαρό φάντα, ο οποίος όμως με ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης προτίμησε να αφήσει το μήνυμα στη θέση του γεμίζοντας το κενό της απώλειας με dEUS και Tindersticks.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">- </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσελ Προυστ. Με αυτό έχει κάνει μακράν τις περισσότερες προσπάθειες ο Φάντα, με την κρυφή ελπίδα ενδεχομένως πως θα πεθάνει ενώ το διαβάζει. Δεν πρέπει να υπάρχει πιο κουλ θάνατος από αυτόν,<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">- Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας του Καστοριάδη. Ε όλοι κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα σημείο που πιστεύουν πως έχουν βρει τη μία και μοναδική αλήθεια, ο Φαντασμένιος ήθελε να τη στηρίξει και βιβλιογραφικά αλλά είναι τόσο πολλά και τόσο μικρά τα γράμματα της έκδοσης του κέδρου που τις περισσότερες φορές έκανε ένα άλμα και έφτανε στη σελίδα 511 η οποία έχει τίτλο "</span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ριζικό Φαντασιακό, θεσμίζουσα κοινωνία, θεσμισμένη κοινωνία". Εκεί ο Καστοριαδης μιλάει για τις δυο διαστάσεις που έχει το ριζικό φαντασιακό, την κοινωνική και την ατομική. Το ριζικό φαντασιακό είναι η δυνατότητα της ψυχής να φαντάζεται και να δημιουργεί νέα είδη, νέα οντολογικά είδη, νέους θεσμούς, αξίες, σημασίες. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Επίσης είναι και ο τίτλος του νέου δίσκου των </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Coti K, Γιάγκου Χαιρέτη και Πάνου «Τσίκο» Κατσικιώτη, ο οποίος είναι ένα κράμα ποστ ροκ με κρητικά, wait for it, ριζιτικα φαντασιακό θα μπορούσαμε να πούμε. Έτσι για να υπάρχει και το όνομα του Σεφερλή στο ίδιο ποστ με τον Καστοριάδη και τον Προυστ.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">O Coti και η παρέα του σίγουρα έχουν στο μυαλό τους το ριζικό φαντασιακό αλλά είναι συζητήσιμο το πόσο καινοτομούν. Το σίγουρο είναι πως σε αντίθεση με το βιβλίο του Καστοριάδη, ο δίσκος κυλάει μια χαρά. Υπάρχει το στοιχείο της επανάληψης αλλά είναι τόσο σωστός και κολλητικός τόσο όσο ο ρυθμός που να μοιάζει λίγη η μία ώρα που διαρκεί. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Η καλύτερη κυκλοφορία του Coti K. ενδεχομένως. Ναι θα το πει ο Φάντα ο οποίος βέβαια πέτυχε το δίσκο όταν διέσχιζε τις Άλπεις οπότε εδώ υπάρχει σίγουρα ανεπτυγμένη η θεωρία της σχετικότητας - από άλλο βιβλίο αυτό.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-52539538688275669842023-12-11T21:19:00.002+02:002023-12-11T21:19:35.992+02:00φανταδώδεκα<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieXVp8KVNw3DnZ9ppaSL52BdvrPd50Dnr1SBvRyhFlggwjkJpq7rIjAmqtjdNHZYYshINmJGrDQOrgXbWNGgLznqeIw7OeIScJ2jQ6I6XNH-Q4FfnzPUXH4LBZclVJDp7bY-Yq6HgEZGbVkD1uq0DsHkNSP8bMf54ZwmP0Ibg9SA8vz_AFBIyjqC1FrnI/s1200/a0932855106_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieXVp8KVNw3DnZ9ppaSL52BdvrPd50Dnr1SBvRyhFlggwjkJpq7rIjAmqtjdNHZYYshINmJGrDQOrgXbWNGgLznqeIw7OeIScJ2jQ6I6XNH-Q4FfnzPUXH4LBZclVJDp7bY-Yq6HgEZGbVkD1uq0DsHkNSP8bMf54ZwmP0Ibg9SA8vz_AFBIyjqC1FrnI/w400-h400/a0932855106_10.jpg" width="400" /></a></div>Αν οι GBV είναι απόστολοι της indie ετούτοι εδώ είναι σίγουρα μέσα στην αγία τριάδα. Μέχρι τις αρχές των 00s κρατούσαν μαζί με τους Fugazi τη σημαία της πραγματικά ανεξάρτητης αμερικάνικης μουσικής. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τα τελευταία 20 χρόνια συνεχίζουν να είναι το καλύτερο συγκρότημα με τους λιγότερους φανατικούς οπαδούς. Και αν έχει ακούσει απόψεις τόσα χρόνια ο Φαντασμένιος, δεν έχει ακούσει ποτέ κανέναν να λέει πως οι Yo La Tengo είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Όπως δεν θυμάται δίσκους τους στις πρώτες θέσεις σε λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Το This Stupid World είναι στο #1 του Wire και #12 στην Φανταλίστα. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Και επειδή το έκανε στο ποστ με τους GBV o φάντα και δούλεψε, θα το κάνει και εδώ για να ξέρετε με ποιον έχετε να κάνετε. Το top-3 του Φάντα από Yo La Tengo είναι:</span></div><ul style="text-align: left;"><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Electr-O-Pura</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">I Can Hear The Heart Beating As One</span></li><li style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Summer Sun</span></li></ul><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Κάθετος ο Φάντα. Τώρα δεν έχει κάποιο νόημα να γίνει κάποια ανάλυση για το δίσκο πέρα από το ότι είναι ένας δίσκος yo la tengo που είναι στα καλύτερα τις χρονιάς. Δηλαδή όποια είναι να τον ακούσει, βασικά τον έχει ακούσει ήδη, σιγά μην περίμενε τον Φαντασμένιο. Εδώ το πολύ πολύ να γίνει λίγο κουβέντα για το πιο είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, που και πάλι δύσκολο να μην συμφωνήσουμε όλοι όταν υπάρχει μέσα το Aselestine. Οι Yo La Tengo κάνουν αυτό που κάνουν οι Yo La Tengo το οποίο είχε περιγράψει πολύ εύστοχα ο Θανάσης Μήνας το καλοκαίρι του 1997 στο τεύχος 220 που Ποπ και Ροκ:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><i>"...Ένα απολαυστικό collage διαφορετικών ήχων και ετερόκλητων επιρροών. Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο οι Yo La Tengo περνάνε από το ένα στυλ στο άλλο χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς, πολλές φορές μάλιστα αυτό συμβαίνει και κατά τη διάρκεια ενός και μόνο κομματιού..."</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-6441494850420942352023-12-10T14:04:00.004+02:002023-12-10T14:04:46.559+02:00η νύχτα με τους Italia 90 στο Arch 8/12<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο Φαντασμένιος στο αλλόκοτο Arch. Ήταν παρασκευή απόγευμα μετά από συνάντηση σε πεντάστερο, οι συνάδελφοι ήθελαν να πιουν ακόμα μια μπίρα αλλά ο Φαντασμένιος μπουχτισμένος από κορπορετίλα, δραπέτευσε με ένα γενικό "με περιμένουν". Πίπες, κανείς δεν τον περίμενε πουθενά. Υπήρχε φυσικά και η επιλογή των Italia 90, ένα από τα συγκροτήματα γενόσημα των Idles που έχουν 1-2 καλά τραγούδια. Βάζει το Harmony να παίξει, αυτό το "τρία σε ένα" έπος, το πρώτο μέρος με την λαχταριστή κιθάρα από πίσω, στη συνέχεια μια απόκοσμη ποστ γέφυρα και στο φινάλε ένα λεκτικό ξέσπασμα στα 200 bpm. Να ποιοι περιμένουν, οι ροκ συναυλίες σώζουν ζωές.<br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο σμαρτ καζουαλ φάντα μπαίνει στο Arch. Στα πρώτα δύο λεπτά συνειδητοποιεί πως το έξυπνο ρίσκο που πήρε του βγήκε. Το Arch είναι ο πιο όμορφος συναυλιακός χώρος στην Ελλάδα τελεία παράγραφος. Ξύλινο πάτωμα, τοίχοι με υπερβολική διακόσμηση και ανάγλυφα, ένα καταπληκτικό κυκλικό μπαρ στη μέση, σκοτεινό τόσο όσο για να συμπληρώσει την αίσθηση του ορθόδοξου παλιοροκάδικου. Αυτά τα ειρωνικά "ακούμε χιπι χιπι νεο ποστ πανκ στο παλιοροκάδικο" είναι που αρέσουν στον Φαντασμένιο. Παράλληλα νιώθει μια περίεργη οικειότητα και ενώ σπάει το κεφάλι του να θυμηθεί αν έχει ξαναβρεθεί σε αυτό το καταπληκτικό μέρος, ανακαλύπτει πως στην πραγματικότητα το Arch είναι η παλιά αρχιτεκτονική, δηλαδή ο ναός του έντεχνου. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο ενθουσιασμός για το βένιου έχει καλύψει τα σαπορτ αλλά έχει ζεστάνει την καρδούλα του στρυφνού μπλογκερ. Βοηθούν και οι Italia 90 που μπήκαν με 180 διώχνοντας μακρυά τις όποιες υποψίες για ακόμα ένα λαηβ λωρίδα παραγωγής με νεο ποστ πανκ αλά <b>Protomartyr</b>. Εδώ υπάρχει σίγουρα διάθεση (από την μπάντα), ο χώρος είναι σωστός, ιδανικές συνθήκες για ένα ιστορικό λαηβ. Μια ώρα μετά, και ενώ Italia 90 και Φαντασμένιος γίνονται φίλοι για πάντα υπό τους ήχους του <b>Competition</b>, όλα είναι καθωσπρέπει, εντροπία μηδέν, δεν έχει γκρεμιστεί τίποτα, δεν έχει σπάσει ούτε ποτήρι. Χμ. Σε ένα λαηβ που η μπάντα παίζει με διάθεση από εδώ θα ξεκινήσει το 3ο αντάρτικο ο κόσμος από κάτω είναι λες και βλέπει έκθεση σύγχρονης τέχνης. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ρε μπας και στους Idles αυτοί που έκαναν το χαμό ήταν τίποτα ηθοποιοί;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Βγαίνοντας από το Arch ο Φαντασμένιος ένιωσε για μια στιγμή πραγματικά επιδραστικός. Εξω από το Arch περίμενε ένα τεράστιο τσούρμο νεαρών, τους οποίους οι υπεύθυνοι του χώρου με δυσκολία τους συγκρατούσαν να μην μπουν μέσα. "<a href="https://fantasmenios.blogspot.com/2023/12/blog-post.html">Λες να διάβασαν το #20 στη Φανταλίστα </a>και να έχουν έρθει για να κάνουν νεοποστ πανκ ντεμολίσιον;" σκέφτηκε ο Φάντα. Ωστόσο ήταν τόσα τα παφερ και τόσο ίσιες οι γραμμές στα κουρέματα που είναι αστείο. Οι νεαροί έχουν έρθει για Dirty Harry και είναι οργισμένοι γιατί οι λόγω τιμής τους έκλεψαν τον τίτλο του δίσκου. Σε λίγα λεπτά θα πνίγουν τον πόνο τους τραγουδώντας όλοι μαζί για αυτοκίνητα πουτάνες και ναρκωτικά. Τέλεια πάσα για να θυμηθεί ο Φάντα τον <b>Ντάνουτ Λούπου</b> και εκείνη την ματσάρα με τους Ιρλανδούς στη Γένοβα τον Ιούνιο του 1990. Ο Φάντα χαμογελάει, ήταν ένα ωραίο βράδυ. <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> <br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> <br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-20692468587412951742023-12-08T11:00:00.002+02:002023-12-08T18:06:21.179+02:00 φανταδεκατρία<p style="text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihg_aeSs_Epb5VB1SYTw4izyEaYswY5HxMmmxHvbSVetSFAM_UJlb-JnuuHC3Gx0vP2rUp11YfcoppQd8ejs_05zRKsDSoaXCX0YZs2_IlVYBq0iEHh4qZiHA_0VpLD6QzFTS2mVBpDyx_D59rmfYB-3sW-Ek8QRITD37lqAonUrdUaUoIRj9ll1Vz/s600/R-26993262-1683379255-7248.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihg_aeSs_Epb5VB1SYTw4izyEaYswY5HxMmmxHvbSVetSFAM_UJlb-JnuuHC3Gx0vP2rUp11YfcoppQd8ejs_05zRKsDSoaXCX0YZs2_IlVYBq0iEHh4qZiHA_0VpLD6QzFTS2mVBpDyx_D59rmfYB-3sW-Ek8QRITD37lqAonUrdUaUoIRj9ll1Vz/w400-h400/R-26993262-1683379255-7248.jpg" width="400" /></a></span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Για το #13 της Φανταλίστας ο φάντα είχε γράψει τα παρακάτω: <br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Απόλαυσε
τώρα όλη τη μουσική που θες με 7,99, με δυο κλικ έχεις όλη την
αγαπημένη σου μουσική όπου θες. Μπορέλι. Ο σημαντικότερος μουσικός εν
ζωή Saul Adamczewski πάλαι ποτέ μέλος των φοβερών Insecure Men και των
τρομερών Fat White Family κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες τον πρώτο
του προσωπικό δίσκο με τίτλο Adventures In Limbo. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Ο Saul αποφάσισε να
μην το κυκλοφορήσει στο Internet. Τα 500 βινύλια που βγήκαν τα έδωσε σε
αυτούς που πήγαν να τον δουν στην πρόσφατη περιοδεία του. Τη στιγμή που
γράφεται το ποστ στο discogs υπάρχει ένα αντίτυπο στα περίπου 100e.
Δηλαδή φτάσαμε πάλι στο σημείο "θα πας Λονδίνο; Φέρε μου σε παρακαλώ το
τάδε", θα έρχεται το τάδε και "το τάδε γαμάει, θα στο γράψω σε cd". </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το
μόνο που υπάρχει για τον δίσκο είναι κάποια βίντεο από λαηβ εκτελέσεις
στο γιουτουμπ. Υπάρχουν διάφορες μινιμαλ ενορχηστρώσεις γύρω από τον
Saul και την κιθάρα του σε ένα ύφος φολκ, σκοτεινό, απολυτά ταιριαστό
με το εξώφυλλο. </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τώρα
αυτό από τη μία είναι βασανιστήριο για τον Φάντα αλλά από την άλλη έχει
κάπως και την γλύκα του. Ειδικά όταν γνωρίζεις πως όλο αυτό δεν
προέρχεται από ελιτισμό αλλά από την αιώνια αγνή ανασφάλεια του Saul.
Κακό ποστ, φουλ στην αντίθεση αλλά θα το κρατήσει εδώ ο φάντα μπας και
βρεθεί κάνας χριστιανός ποτέ με κανά μαγικό λινκ. </span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><b>Dec2023 edit: </b>11 μέρες μετά από αυτό το ποστ ένας φίλος του Saul ανέβασε στο <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Ye3a72158iM ">youtube</a> το δίσκο. Ο δίσκος είναι σίγουρα ο πιο ήσυχος και πιο δύστροπος από όσους έχει παίξει ο Saul. Αν γινόταν ποτέ το θαύμα και πήγαινε στο χίλιες και μια νύχτες ποντκαστ ο Φάντα, στην κλασσική πια ερώτηση του Μίχου για το χανγκόβερ, ο εκλεκτικ μπλόγκερ θα έπαιρνε μια ανάσα, θα χαμήλωνε φωνή και θα έλεγε "το πρωί ξυπνάω, φτιάχνω έναν εσπρέσο στα 15 μπαρ με κόκκους καφέ 99,9% κοματσινε, βάζω στο πικαπ το Adventures in Limbo του </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Adamczewski, και ως το The Ballad Of Paul Sykes εχω στανιάρει. Ε ναι πως να μην στανιάρεις με την ιστορία του φοβερού μποξέρ, a working class hero who once beat up a shark"</span><span style="font-family: arial; font-size: small;">.</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το Ι Miss Living Without You είναι το πιο εύθυμο τραγούδι του δίσκου, εδώ ο καλλιτέχνης ανοίγει το παράθυρο να μπει το φως θα λέγαμε ενδεχομένως (sic), βασικά κανένα φως δεν μπαίνει, απλά σε αυτό το τραγούδι είναι πιο εμφανής η ευχέρεια του </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Adamczewski να γράφει πανέμορφα ποπ τραγούδια.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Κάποτε οι Αγγλοι έγραφαν πως ο Saul είναι το παιδί θαύμα, το σουπερ ταλέντο. Του μετέφεραν μια πίεση που ουσιαστικά ήταν και η καταστροφή του. Τα επόμενα χρόνια έκανε ό,τι μπορούσε για να τους διαψεύσει και με αυτό το δίσκο αποστασιοποιείται όσο πότε ξανά. Ωστόσο ό,τι και να κάνει η αλήθεια είναι πως η περίπτωση του είναι η σπάνια φορά που έχουν δίκιο οι μουσικογραφιάδες στο νησί. Υπάρχει πάντα ομορφιά σε ό,τι και να κάνει ο Saul </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Adamczewski.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> <br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-65795721362030323282023-12-07T01:24:00.001+02:002023-12-07T01:24:19.032+02:00φανταδεκατέσσερα <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Ujo-ADAgcblWUArRC8AEBQziB0PROKKg97FUltqo3l944q2SnQoDSBvU8wWWo1r3EdjHMUf3A2Oefyv0wl5M-Px2z8_IfkCGgwj37khyphenhyphenfc2iCCKsz4c4GVmGmVPJcnA7tfB2rEwLlVlczzT34l5i9jlHu0HH0vGyLpBpaRf6ufuoK9L1jpRgYLCKclg/s1200/a1991330216_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Ujo-ADAgcblWUArRC8AEBQziB0PROKKg97FUltqo3l944q2SnQoDSBvU8wWWo1r3EdjHMUf3A2Oefyv0wl5M-Px2z8_IfkCGgwj37khyphenhyphenfc2iCCKsz4c4GVmGmVPJcnA7tfB2rEwLlVlczzT34l5i9jlHu0HH0vGyLpBpaRf6ufuoK9L1jpRgYLCKclg/w400-h400/a1991330216_10.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το
έχετε πάρει χαμπάρι πως φέτος η λίστα είναι η λιγότερο ακραία μουσικά
φαινόμενα λίστα όλων των εποχών, ούτε ενα ηλεκτρονικό, ένα αμπιεντ, και φυσικά ουτε καν λόγος για αυτά τα τζενερικ νεο ποστ πανκ. Φέτος κυριαρχεί το αγνό παρθένο ορθόδοξο Indie. Αυτή η λίστα, αν ήταν περιοδικό θα ήταν το παλιό
παλιό Spin, αν ήταν ταινία θα ήταν το Reality Bites, αν τρωγόταν θα ήταν
σιναμον ρολ και αν ήταν ομάδα του NBA ok φτάνει ως εδώ στα αρχίδια μας
το NBA, δεν θα ήταν ομάδα του NBA. Και σε μια τέτοια λίστα δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι απόστολοι της indie, Guided By Voices. Ε και να υπάρχει καμία σας που δεν έχει ακούσει ποτέ GBV.<br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Από τους τρεις δίσκους που έβγαλαν για το 2023 ο Φαντασμένιος διαλέγει το Nowhere to go but up για το #14 της φανταλίστας. Με μια πρώτη σκέψη ο δίσκος είναι στους top-20 της ιστορίας των </span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Guided By Voices.</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Και για να καταλάβετε από που έρχεται ο Φάντα, θεωρεί πως το καλύτερο τους δισκάκι είναι το</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> Under the Bushes Under the Stars. Κάθετος εδώ ο Φάντα. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τώρα λοιπόν που γνωριστήκαμε καλύτερα ας επιστρέψουμε στο θέμα μας το οποίο είναι ο νέος δίσκος των Guided By Voices. Τι να γράψει τώρα ο Φάντα για το δίσκο των GBV; Λες και δεν έχει γράψει τόσες μαλακίες τόσες μέρες με την φανταλίστα να κάτσει να κάνει ανάλυση σε δίσκο GBV. Πάμε. Ο νέος δίσκος των GBV είναι ένα ακόμα έπος της ποπ ροκ μουσικής στο μοτίβο μπάσο, κιθάρα, φωνή, κιθάρα, ντραμς, κιθάρα. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το εξώφυλλο πρώτα από όλα είναι φανταστικό, τα τσιφτικα GBV κιθαριστικά ριφ είναι εκεί (πάντα είναι εκεί), οι μελωδίες και αυτές (αυτές δεν είναι πάντα δεδομένες), τα ρεφρεν απουσιάζουν (και δίνουν τον χώρο στον Pollard να κάνει μαγείες με τους στίχους). Φαίνεται πως πέτυχε η συνταγή, και όταν πετυχαίνει η συνταγή στους GBV τότε ο δίσκος είναι καλός, πολύ καλός. Θα πεις αγαπημένη αναγνώστρια γιατί στο 14 ρε μένιο, και θα σου πει ο Μένιος πως δεν φταίει αυτός που το βγάλανε τέλος Νοέμβρη. Κακό ποστ, πολλές χαζομάρες, θα σας πρότεινε ο Φαντασμένιος καλού κακού να κάνετε μια επανεκκίνηση της συσκευής σας με το που τελειώσετε το ποστ.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-87770952683403135642023-12-06T12:52:00.001+02:002023-12-06T12:52:59.720+02:00φανταδεκαπέντε<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaDQt466YNsiGpNlCPznyotpcUxId_AgKFXWTOIqJZwINWKGpHezETFkU6HpPv_x8G0S_q9ZAeu7GRF1WiRvFr0_9K5JnzCHtbkm9AYWrlrdAc8Ycd0ujvUOzCQfltX4dMNzqfBIxmqBxpdkiwCd1-uWrT62cKgTBD3exT_k43TQN5eyIB-ZLTtpQ5tw0/s1200/a3726193968_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaDQt466YNsiGpNlCPznyotpcUxId_AgKFXWTOIqJZwINWKGpHezETFkU6HpPv_x8G0S_q9ZAeu7GRF1WiRvFr0_9K5JnzCHtbkm9AYWrlrdAc8Ycd0ujvUOzCQfltX4dMNzqfBIxmqBxpdkiwCd1-uWrT62cKgTBD3exT_k43TQN5eyIB-ZLTtpQ5tw0/w400-h400/a3726193968_10.jpg" width="400" /></a></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Στο #15 της φανταλίστας είναι η κυρά Pearla με το Oh Glistening Onion, The Nightmare is Coming. Ένας δίσκος για όλη την οικογένεια που εντάξει έχει έτσι κάποια ψυχεδελικά στοιχεία και κάτι μωβ ρινόκερους στο εξώφυλλο αλλά μουσικά είναι στρωτό απλό λιτό φολκ Νέας Υόρκης. Βάλτε το στο σπίτι να παίζει άφοβα, δεν θα πέσουν στα ναρκωτικά τα παιδιά σας από την Pearla. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Λοιπόν τι ιδιαίτερο έχει αυτός ο δίσκος; Έχει τραγούδια, κανονικά τραγούδια με κάποια ψήγματα νεοτερισμού και πειραματισμού, μην φανταστείτε τίποτα το φοβερό, 17 δευτερόλεπτα βόμβου στην αρχή του </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">The Place with no weather</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> και ένα σβήσιμο Lo-fi στο τέλος αλλά εντωμεταξύ </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">τραγουδάει ρεφρεν που θα μπορούσε να είναι σε τραγούδι top-20 σε 80 χώρες. Α ρε άτιμη βιομηχανία του κουλ, πριν από 8 χρόνια αυτός ο δίσκος θα ήταν Best new music στο p4k. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τώρα εδώ στη φανταλίστα που μοιάζει με </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">με
κρίση μέσης ηλικίας - αλλά όχι κύριοι, ΟΧΙ, ο Φαντασμένιος δεν άκουγε Joanna Newsom
πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Είναι η ωριμότητα, η σοφία της ζωής, η
ανάγκη για ένα δίσκο με τον καφέ τα πρωινά του Σαββάτου. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Και ενδεχομένως για ένα λαηβάκι σε ένα ζεστό κοζι μέρος να κλείνει το σετ με το </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Unglow The που κάνει ένα γυρισματάκι στο τελευταίο λεπτό, χμ, βασικά τι γυρισματάκι αυτό είναι μια στιγμή παραφροσύνης, θα ήταν τέλεια. Και μετά θα πιάναμε και κουβέντα στον πάγκο που πουλάει τα μπλουζάκια. Τα φτιάχνει η ίδια συνήθως τη μέρα του λαηβ και το καθένα είναι μοναδικό με κάποια αναφορά από τους στίχους της. Ε σε 1-2 δίσκους θα έχει αλλάξει η μόδα, θα παίξει ένα τραγούδι της σε μια σειρά, θα γίνει σουπερ σταρ, θα πουλήσουμε τα μπλουζάκια στο e-bay μια περιουσία και αυτό το πράγμα εδώ δεν είναι λίστα με τους καλύτερους δίσκους, είναι επενδυτικό fund.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-84876899446896262072023-12-05T20:16:00.001+02:002023-12-05T20:16:21.282+02:00φανταδεκάξι<p style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7eEsTQH7iYLNMkJZyu63B4GSYDUtBpvS9YfZV-REiqWK5Kup2zMMYXImoYkBTkoDIuEyJYRaslp6XwHxo8mCj20oItfeYAY8fhl5zq9UsIPl_rqcRMExB_KNWIHnWflABi5-binAEgIs0PTmx6brGgOBY_vAJMT6MvnzeriBHP6ZrUP2-Cq8pnbee4tA/s1200/a2554288380_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7eEsTQH7iYLNMkJZyu63B4GSYDUtBpvS9YfZV-REiqWK5Kup2zMMYXImoYkBTkoDIuEyJYRaslp6XwHxo8mCj20oItfeYAY8fhl5zq9UsIPl_rqcRMExB_KNWIHnWflABi5-binAEgIs0PTmx6brGgOBY_vAJMT6MvnzeriBHP6ZrUP2-Cq8pnbee4tA/w400-h400/a2554288380_10.jpg" width="400" /></a></p><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Αυτό εδώ είναι ευγενική χορηγία μιας εκ των επτά αναγνωστριών του μπλογκ, μανταμ μανιφικ Καθλήν. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το συγκρότημα είναι οι <b>The Reds, Pinks and Purples</b>. Τυπικά τους πόντους της 16ης θέσης θα πάρει ο δίσκος τους με τίτλο <b>The Town That Cursed Your Name</b>, ωστόσο στην πραγματικότητα η θέση είναι για τη συνολική τους μουσική προσφορά το 2023. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τόσο το όνομα της μπάντας, όσο και τα εξώφυλλα φωνάζουν από μακριά λέξεις κλειδιά, indie, pop, fanzine, c86. Ναι αγαπητές αναγνώστριες εδώ η μουσική εκπέμπει αβάσταχτη αθωότητα, ελαφρά μελαγχολία και κάμποση ανεμελιά. Και θα πουν κάποιοι πως είναι ντεμοντέ και πως δεν έχει να πει κάτι πια το 2023 αλλά κάνουν λάθος. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Είναι απαραίτητη αυτή η μουσική, όσο θα υπάρχουν αθλητικοί τύποι που θα σπάνε τα κοκάλινα γυαλιά αγοριών που διαβάζουν ποίηση και κομιξ, όσο θα υπάρχουν πανέμορφα κορίτσια που θα βγαίνουν με τα λάθος αγόρια, όσο θα υπάρχουν κάτι απογεύματα την άνοιξη που πέφτει ο ήλιος και είναι όλα όμορφα αλλά δεν έχεις να πας πουθενά, όσο θα υπάρχουν πράσινα λιβάδια για να ξαπλώνουν με τις ώρες νέοι που ξέρουν απέξω όλες τις ταινίες του Καουρισμάκι και όσο δεν απαντιούνται βασικά ερωτήματα όπως γιατί ρε Anne Mari άφησες τον Bobby Wratten ή γιατί ρε Isobele πίκρανες τον Stuart Murdoch;</span><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Λοιπόν, μια χαρά είναι το </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">The Town That Cursed Your Name αλλά στο </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">EP <b>Murder, Oral Sex & Cigarettes</b> κρύβουν πραγματικούς θησαυρούς. Για παράδειγμα η ανθυποShogaze κιθάρα μετά το 3ο λεπτό του A Figure On the Stairs και το ποστ ροκουλι το γλυκούλι Generator Shows. Μπράβο ρε Κάθλην, μπράβο. Σκάνε οι τραγουδάρες από παντού, Marty as a Youth και Perished in The Afternoon από το EP <b>Everything You Ever Loved</b>, αχ είναι τόσο όμορφα που θέλει να πάρει αγκαλιά τα ηχεία ο Φαντασμένιος. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><br /></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-64232452852106319772023-12-04T18:52:00.001+02:002023-12-04T18:58:56.826+02:00η σκληρή αλήθεια για τους Fujiya and Miyagi ~ Fuzz 2/12<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEginhMLZTEvA10YqscrlzPRKWxIJ1uLYql-rUWnUOTMyjIttfz4PLrXBlAHl_cG1rc4M4Qzpsl63kxn5S4uJ2k20gfmwgNE3hFIMwHJ9tgN0YAPYnS2pWIX_9QwpvePkQQgeiO8kmI6ONPb7sBlIpbIBHG7LGbb3Ybz06GvsMvF7cJggpJc0CfaKLnke90/s3040/IMG_4530.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1916" data-original-width="3040" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEginhMLZTEvA10YqscrlzPRKWxIJ1uLYql-rUWnUOTMyjIttfz4PLrXBlAHl_cG1rc4M4Qzpsl63kxn5S4uJ2k20gfmwgNE3hFIMwHJ9tgN0YAPYnS2pWIX_9QwpvePkQQgeiO8kmI6ONPb7sBlIpbIBHG7LGbb3Ybz06GvsMvF7cJggpJc0CfaKLnke90/w400-h253/IMG_4530.jpg" width="400" /></a><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Βανίλα στομπέρι, βανίλα στρομπέρι, είναι ο ήχος κάπως, εντάξει αρχή είναι θα το βρουν, ε φιου μομεντς λεητερ ο Φαντασμένιος σκεφτόταν αν είχε ποτίσει τα λουλούδια την τρίτη ή την τετάρτη. Εντωμεταξύ οι Fujiya and Miyagi κάτι βρήκαν, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι αρκετό για να πάρει το μυαλό του Φάντα από τα λουλούδια του, πρέπει να ρίξει και λίπασμα, έχει καιρό να τους βάλει λίπασμα. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το ερώτημα αγαπητές φίλες είναι ένα λοιπόν. Βαριόταν ο Φαντασμένιος γιατί πήγε στους Fujiya ή πήγε στους Fujiya γιατί βαριόταν. Η εύκολη απάντηση είναι πως κακά τα ψέματα αλλά οι Fujiya είναι μια μπάντα για κανα φεστιβαλ ή για σαπορτ. Έχουν 3-4 πραγματικά καλά τραγούδια να σου τραβήξουν λίγο την προσοχή και στο υπόλοιπο είναι μια χαρά ρυθμικό easy listening για το απαραίτητο κους κους πριν το μεην ακτ. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Τώρα είναι κρίμα, είχαν και αυτές τις πολύχρωμες τελίτσες σαν φόρος τιμής στο θρυλικό template του fantasmenios.blogspot.com, αλλά η αλήθεια είναι πως το πολύ Fujiya and Miyagi το βαριέται και ο παππάς, και μετά από αυτό κόλλησε ο Φαντα και σκεφτόταν έναν παππά που ακούει Fujiya and Miyagi φανατικά και ήρθε στο λαηβ και βαρέθηκε. Αυτά, τι άλλα; </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Εδώ οφείλει ο Φαντασμένιος να δηλώσει πως είναι άδικο να γυρίζουν τον κόσμο οι Fujiya και η καλύτερη μπάντα που έπαιξε το πιο όμορφο αβαντ φουτουριστικό ροκ να είναι στο σπίτι από το 2017. Και τι δεν θα έδινε ο Φάντα για ένα λαηβακι Baby Guru.<br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span> </div><p></p>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-68502056089013688132023-12-04T15:07:00.003+02:002023-12-04T15:09:30.894+02:00φανταδεκαεπτά <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGgopc4868h4dtf1uL2t-JgkPGxkeicvN6KNSnAnpPQHk66lb2s0h59d-DtRcxpzGXAFnTsYycWfxZffRWCTzVdAqtWc8XoE2IVl7LjT02QOIREzysPvQKs4wGvnjvoQy-lcK8KslNeBI5UubR3goum7KP9DGqsxO5f5KmJX8VH_A85g5YUgKgmuQjeUE/s1200/a1726477227_10.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGgopc4868h4dtf1uL2t-JgkPGxkeicvN6KNSnAnpPQHk66lb2s0h59d-DtRcxpzGXAFnTsYycWfxZffRWCTzVdAqtWc8XoE2IVl7LjT02QOIREzysPvQKs4wGvnjvoQy-lcK8KslNeBI5UubR3goum7KP9DGqsxO5f5KmJX8VH_A85g5YUgKgmuQjeUE/w400-h400/a1726477227_10.jpg" width="400" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;">Κάμποσοι ορειβάτες πάνω σε μια ομαλή κορυφογραμμή αρκετά κοντά στα σύννεφα. Α ρε σατανάδες Explosions In the Sky με τέτοιο εξώφυλλο θα μπαίνατε στην φανταλίστα ακόμα και αν παίζατε μέσα διασκευή το Pipila22 του Sin Boy. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;">Τώρα αυτό με το End είναι λίγο πρόεδρος εδεσσαϊκού, στην αρχή αυτοί είπαν πως είναι το τέλος αλλά μετά εμείς μετά είπαμε πως δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή και μετά τους είπαμε πως είναι το τέλος αλλά με μια νέα αρχή. Η αλήθεια είναι πως ο Φαντασμένιος είχε την εντύπωση πως η αρχή της νέας φάσης των EITS ήταν το The Wilderness το 2016 στο οποίο είχαν πειραματιστεί αρκετά έτσι ώστε να κλονιστεί το περίφημο πια θεώρημα Ξαγά που λέει πως <i>"οι Explosions In the Sky παίζουν μόνο ένα τραγούδι"</i>. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;">Με το End στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, τα χέρια θα σηκώσουμε στο πρώτο ορθόδοξο ποστ ροκ κρεσέντο του Peace or Quiet και παλιά ποστ ροκ τραγούδια των Mogwai θα θυμηθούμε στα διασταυρωμένα κιθαριστικά ριφ και πλήκτρα του All Mountains. <br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;">Ηχητικά είναι όλα ομαλά και όμορφα σαν τις βουνοκορφές του εξωφύλλου. Κορυφαία στιγμή ενδεχομένως το κλασικό ποστ ροκ ξέσπασμα που κόβει στη μέση το Moving on. Moving on ναι και στο τέλος Its never going to stop, Χμ, ειρωνεία του δημοτικού, αλλά εντάξει η φαντασία δεν είναι το δυνατό τους σημείο, και κάπως έτσι τα ερωτηματικά μεγαλώνουν, τι νέα αρχή μπορεί να κάνει ένα συγκρότημα σαν τους Explosions In the Sky; </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;">Πάντως εδώ σημαντικότερο και από τους δίσκους είναι πότε θα ξαναέρθουν για λαηβ. </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;">Aυτό ακριβώς και τίποτα άλλο.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: arial;"> <br /></span></span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2948857678692425028.post-85272301958932120862023-12-03T11:49:00.003+02:002023-12-03T11:50:37.713+02:00φανταδεκαωκτό<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhARhQn875uYJBJ9j_3hUirdjglvnMdyRH7xJFgUTLArJe5f5rfYNkQlchtN4Ar0zDtUCbNzWKtfMKD-OpyFDsWH63NUSX1mN1J6-vUPqQspJzjilmQIwjcdnikKBqdP1JDQ7UEbEA4RmpsEnPPboqfGrzwcMTAkB4lX6YwntPm1awcforuNvTYHn4lvGk/s600/R-27466134-1687501539-7150.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhARhQn875uYJBJ9j_3hUirdjglvnMdyRH7xJFgUTLArJe5f5rfYNkQlchtN4Ar0zDtUCbNzWKtfMKD-OpyFDsWH63NUSX1mN1J6-vUPqQspJzjilmQIwjcdnikKBqdP1JDQ7UEbEA4RmpsEnPPboqfGrzwcMTAkB4lX6YwntPm1awcforuNvTYHn4lvGk/w400-h400/R-27466134-1687501539-7150.jpg" width="400" /></a></div>Μήπως η φανταλίστα είναι απλά ένα ταξίδι στη μουσική (mega sic); Από την Αμερική στον Νίγηρα και από εκεί στο Μεξικό και τους Lorelle Meets the Obsolete. Μεξικό όχι όπου και όπου αλλά στο Ενσενάντα στην Μπάχα, το μέρος δηλαδή που πήγαινε γοητευτικός και μοναχικός ο Ντίλαν για σερφ - πραγματικά θα έπρεπε να χαίρεστε που δεν πληρώνετε συνδρομή, που αλλού θα διαβάζατε κριτική δίσκου με αναφορά στη θρυλική σειρά του Μπέβερλι χιλς;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το Datura του ντουέτου </span><span style="font-family: arial; font-size: small;">Lorelle Meets the Obsolete είναι ένας δίσκος που όταν τον ακούς είναι σαν να βλέπεις τα τεράστια κύματα του ωκεανού να σκάνε. Μια γλυκιά ισορροπία δυναμισμού και αρμονίας. Για παράδειγμα το Invisible ξεκινάει σαν ένα απλό ποστ πανκ τραγουδάκι και του παίρνει 1:15 να κάνει ένα φανταστικο shoegazin γύρισμα το οποίο πάει και πάει σαν σερφερ που έχει πιάσει ένα σπάνια τεράστιο κύμα, το ζει δεν το πιστεύει, είναι απίθανο δεν μπορεί να κρατήσει πολύ ώρα αυτό αλλά να στο τρίτο λεπτό σκάει μια κιθάρα του διαόλου, ο σερφερ τώρα είναι πάνω στον αφρο του κύματος. Χαμός. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Βέβαια όλα αυτά έχουν τις ρίζες τους στα αρχαία χρόνια της Kraut. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο που ο γερο Iggy που έχει κάνει κάμποσο Βερολίνο τω καιρώ εκείνω διάλεξε για την εκπομπή του στο BBC radio 6 τo Dinamo - εντάξει μόνο και μόνο από το όνομα κάνει μπαμ.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Πάντως αν ο Φαντασμένιος μπορούσε να σώσει ένα πράγμα από αυτό το δίσκο θα ήταν οι μπασογραμμές του Dos Noches. Το μπάσο είναι τόσο όμορφο εδώ που ουσιαστικά οδηγεί τα ριφ στην κιθάρα και τη μελωδία στη φωνή. Ωπα ρε Φαντασμένιο χαλάρωσε λίγο με τα τεχνικά λες και γράφεις στο Wire ασουμε, χτύπα εκεί χάμου μια παρομοίωση να καταλάβει ο κόσμος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;">Το Dos Noches είναι ο Ντίλαν μετά από δυο βράδια με τεκίλες ως το πρωί να κάθεται στην παραλία να κοιτάει τον ωκεανό, ο αέρας να του φυσάει τα μαλλιά και στο 1:30 τον σκουντάει από πίσω η Μπρέντα (ή η Κέλλυ ή η Τόνυ, ό,τι θέλετε) και στη συνέχεια να φασώνονται πάνω στην άμμο ενώ ο ήλιος αρχίζει να δύει. Για όποια δεν κατάλαβε, το μπάσο εδώ είναι ο ήλιος, τα φωνητικά η Μπρέντα και οι κιθάρες το φάσωμα. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: small;"> </span></div>fantasmenioshttp://www.blogger.com/profile/15273495059077155514noreply@blogger.com2