post punk is dead

Όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια. Είπαμε ρε Φαντασμένιο πως πρώτον δεν έχουν νόημα οι αρνητικές κριτικές και δεύτερον έχει κουράσει το αστειάκι πως διαβάζουν το μπλογκ τρία άτομα. Τα είπες μία, τα είπες δύο ε γράψε τη μαλακία σου και για τους Idles και στο τέλος να σε διαβάζεις μόνος σου. Βέβαια για να λέμε και του Φαντασμένιου το δίκιο φταίτε και εσείς που σας σηκώθηκε μόνο και μόνο από το εξώφυλλο. Εντάξει τι να κάνετε, είναι η εποχή της εικόνας άλλωστε. Επιπλέον, εκτός από εποχή της εικόνας, είναι και εποχή που οι κιθαριστικοί δίσκοι ευρείας αποδοχής είναι πιο σπάνιοι από σοβαρή δήλωση του Άδωνις. 

Η αλήθεια είναι πως όσο και να φαντασμενίσει ο φαντασμένιος δύσκολα βρίσκει κάτι μεμπτόν επί του ηχητικού. Είναι όλα εκεί που πρέπει να είναι, δυνατό και ορθόδοξο ποστ πανκ, μια χαρά μια χαρά, δηλαδή κάποιες στιγμές είναι τόσο έντονο που θα μπορούσε ο Φαντασμένιος να πετάξει μια φράση που θα περιέχει τις λέξεις χύτρα και βαριοπούλα ωστόσο γαμώ τους beach boys μου γαμώ δεν μπορεί να αφεθεί, είναι κάτι που τον ενοχλεί -στην πραγματικότητα όταν το ακούει θέλει να πει ΣΚΑΣΕ. Σκάσε μη φωνάζεις I' m in business με την κωλοπροφορά σου γαμώ τον Μιστερ Μπιν. Πφ. 

Κλασική περίπτωση protomartyr, σχεδόν τέλειος ήχος με εκνευριστικά φωνητικά. Τώρα στο θέμα του τέλειου ήχου μοιάζει σαν να υπάρχει πια μια μηχανή που βγάζει λωρίδα παραγωγής γαμηστερά ποστ πανκ συγκροτήματα του τύπου βρήκαμε παπά και τον πιάσαμε από τα αρχίδια και είπαμε να θάψουμε πέντε-έξι. Εντάξει με τον τέλειο ήχο φτάνει, καφέ με πέντε κουταλιές ζάχαρη το κάνατε. Αμ οι συνθέσεις; Στερούνται φαντασίας, μοιάζουν πιο φτωχές και από την Ελλάδα. Θα το πει ο Φαντασμένιος τώρα που ρολάρει και ας υπάρχει υψηλός κύνδινος κωλοτούμπας. Έτσι που πάει η φάση με το ποστ πανκ του σηκώνεται η περιέργεια πιο εύκολα με τους όποιους Kanyeήδες. Έτσι, αλλά να ξέρετε όμως πως με το που πατήσει το κουμπί δημοσίευση ο Φάντα θα βάλει να ακούσει στη σειρά το Unkown Pleasures των Joy Division και το Taking Tiger Mountain του Brian Eno.