όλα καλά είναι, όλα χρειάζονται | plissken festival 5/6

Ο κανόνας

Το να περάσεις καλά σε ένα φεστιβάλ είναι εύκολο. Όμως για να παρακολουθήσεις το μουσικό κομμάτι σε ικανοποιητικό βαθμό θέλει τρόπο. Το κλασικό λάθος είναι να πηγαίνεις να στήνεσαι στην αρχή των σετ και μετά από 3-4 τραγούδια να βαριέσαι και να πηγαίνεις στη δίπλα σκηνή. Επικό λάθος καθώς όλα τα συγκροτήματα κρατάνε τα καλά τους για το τέλος ενώ ειδικότερα στα φεστιβάλ τα πρώτα τραγούδια συνήθως συμπληρώνουν το λειψό σαουντσεκ. Όπως κάθε κανόνας, και αυτός έχει και την εξαίρεση του όπως διαπίστωσε ο Φαντασμένιος όταν κατέφθασε στα μέσα του σετ των Xylouris White οι οποίοι μάταια πάλευαν με τον ήλιο.

Ντάλα

Με νέο δίσκο σε ευθεία γραμμή με το ντεμπούτο τους και την ευλογία του Δασκαλόπουλου που για χάρη τους έφτασε στις πρώτες σειρές, οι Metz βγήκαν στη μεγάλη σκηνή για να τα βάλουν με τον ήλιο. Και επέφεραν ένα σχετικό χαμό,  κάτι που ήταν αναμενόμενο μετά και την εμφάνιση/ολοκαύτωμα στο 6 dogs το 2013 [λινκ], αλλά χωρίς να προκαλεί ενθουσιασμό καθώς ήταν νωπός ακόμα  ο ιδρώτας από το λάιβ των Shellac. Με το που τελείωσαν το σετ τους λίγα μέτρα πιο πέρα οι Twilight Sad έπαιζαν τις πρώτες νότες του αγαπημένου τραγουδιού του Φαντασμένιου (εδώ σε μια διαφορετική εκτέλεση). Αλλά δεν. Τι και αν μια μέρα σαν αυτή για την Ελλάδα είναι κακός χειμώνας, ήθελε τόνους προσπάθεια από κόσμο και μουσικούς για να έχει νόημα αυτό το λαηβ. Η αλήθεια είναι πως οι Sad προσπάθησαν για το καλύτερο δυνατό αλλά τελικά απολογήθηκαν γιατί είναι Σκωτσέζοι μίζεροι μπάσταρδοι και χαιρέτησαν. Μένουν οι καλές προθέσεις και η προηγούμενη καλή μαρτυρία.

Σκοτάδι

Μην έχοντας διάθεση να δει τα επόμενα θύματα της ντάλας ο Φαντασμένιος πέρασε στο τουνελ (το μινι κλαμπ του φεστιβαλ) όπου ήδη παίζανε οι Boards of Salonica γνωστοί ως Gioumourtzina. Μια εισαγωγή σαν από Στέρεο Νόβα, ένα τράβελινγκ αλά Port Royal και προς το τέλος η τσιρίδα της κιθάρας του Shields από το I Only Said; Αυτός ο ήχος που μοιάζει με wah-wah πεταλάκι αλλά στην πραγματικότητα ήταν ακόμα μια πειραματική διάταξη του Shileds. Τέλειο και για να σιγουρευτεί ο Φαντασμένιος θέλει να το ακούσει πάλι, οπότε με τους Gioumourtzina δεν ξεμπερδεύουμε εδώ. 
Στη συνέχεια και ενώ στο τουνελ το ημερολόγιο έχει κάτσει για τα καλά στο 1998, βγήκαν οι Dalhous οι οποίοι επιβεβαίωσαν τον κανόνα της πρώτης παραγράφου και επιβράβευσαν όσους άντεξαν την κουλτουριάρικη αρχή. Εδώ οι ήχοι έχουν περάσει τόσα που τελικά αποκτούν τη δική τους ταυτότητα. Μελωδία με το μαχαίρι και το σφυρί. Ευτυχώς που είναι μεγάλο το ποστ, και έχουν βαρεθεί όλοι να διαβάζουν για το Plissken και δεν θα δει κανένας τις μαλακίες που γράφει ο Φαντασμένιος.

Mudhoney 

Αυτοί θεωρούνται σπουδαίοι αλλά για κάποιο λόγο ο Φαντασμένιος δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί τους.  Εμ που να τα προλάβει όλα. Έτσι αποφάσισε να μην το παίξει ιστορία "εγώ ναούμε αυτούς άκουγα, όχι τους Νιρβάνα" και κάθισε πίσω. Βασικά όσοι θεωρούνται σπουδαίοι συνήθως είναι εκτός φυσικά από την Bjork. Έτσι είναι και η σπουδαιότητα τους καθρεφτίστηκε στα απειλητικά σπινθηροβόλα μάτια της Μάττας όταν έλεγε στον Φαντασμένιο "άμα τους κράξεις θα σου σπάσω το όπελ". 
 

Spiral

Παρένθεση. Είναι ένας φοβερός τύπος που διαδικτυακά σουλατσάρει ως spiral ο οποίος κάνει εκπομπή στον poplie.eu κάθε Πέμπτη 8-9. Έχει και μπλογκ αλλά δεν θα βάλει λινκ ο Φαντασμένιος γιατί μέχρι να κάνετε κλικ παίζει να το έχει κλείσει και να έχει ανοίξει το επόμενο. Είναι σπουδαίος τύπος ο Spiral, είναι από αυτούς τους αχόρταγους κυνηγούς της μουσικής πρωτοτυπίας.  Το οποίο σημαίνει πως κάθε λίγο και λιγάκι ουρλιάζει για τη νέα του ανακάλυψη ενώ μπορεί να σου κόψει το λαιμό αν διαφωνήσεις μαζί του. Πριν 55 χρόνια φώναζε ο έρμος για τις Savages και εμείς όπως πάντα του λέγαμε ναι ναι και κατεβάζαμε τα best new music του p4k. Τώρα που εμείς νιώσαμε, αυτός μας κοιτά ειρωνικά και συνεχίζει το μοναχικό δρόμο του. 
Το λαηβ των Savages ήταν μεγαλειώδες. Είναι κάτι που διαβάσατε παντού γιατί πολύ απλά έτσι ήταν. Ακόμα και τύποι σαν τον Φαντασμένιο που δεν ενθουσιάστηκαν από το δίσκο δεν μπόρεσαν να αντισταθούν σε αυτό που γινόταν πάνω στη σκηνή. Οι Savages τα κάνανε όλα σωστά σε σημείο παρεξηγήσεως (κάπου εδώ φεύγει ο spiral). Ο ήχος ήταν τέλειος, είχε όγκο, η σκηνική παρουσία καταιγιστική, και κάπως έτσι μένει ένα λαηβ στην ιστορία και περνάει τους νεαρούς μουσικόφιλους από το δημοτικό στο λύκειο. 

Horr(ible)ors

"Μην αφήνετε τους πολέμιους του ξεφαντώματος να κερδίσουν γιατί το σωστό είναι να περνάτε καλά". S. Albini, an club 04/06/15

Εκτός αν παίζουν οι Horrors που μετά από το σερί με Shellac και Savages έπρεπε  να μοιράζουν 20εύρα για να κρατήσουν τον κόσμο από κάτω. Που ούτε αυτά θα έφταναν καθώς στη μικρή σκηνή βάραγαν οι τίμιοι ..and you will know us by the trail of dead. Οι οποίοι λέει είναι 20 χρόνια μπάντα και έχουν γενέθλια και τσουπ, πάει το μυαλό του Φαντασμένιου, πάει έφυγε και πέταξε στους Mogwai που και αυτοί γιορτάζουν τα 20. Φτάνει η στιγμή.