A Victim Of Society | οι ροοστάτες και τα ποτενσιόμετρα τέρμα δεξιά

Αυτός ο δίσκος είναι καραμπινάτη περίπτωση δίσκου "όπως σου κάτσει". Άμα σχολάς μετά από μια χαλαρή μέρα στη δουλειά και στο γυρισμό  πετυχαίνεις όλα τα φανάρια πράσινα, βρίσκεις καραθεσάρα πέντε μέτρα κάτω από το σπίτι και το ασανσερ να σε περιμένει στο ισόγειο τότε το βάζεις να παίζει και ακούς μια δισκάρα που κρατάει ψηλά τη ματωμένη με το αίμα των Jesus and the Mary Chain σημαία της βρόμικης κιθάρας. Αν σου τα έχει πρήξει επί 9 ώρες η προϊσταμένη, όταν στο γυρισμό αυτά που κάνεις για να αποφύγεις γιαγιάδες με σμαρτ που πετάγονται από παντού ξεπερνούν την περίφημη όπισθεν του Σένα στην Ισπανία το 1991, και το ασανσερ είναι χαλασμένο (μένεις στον 5ο), τότε το βάζεις και ακούς αυτούς που αντιγράφουν τους Jesus. 

Είναι ένας δίσκος που δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούργιο (το ημερολόγιο γράφει 2014). Τώρα άμα ξεκολλήσεις με το ημερολόγιο, και τη παπάτζα του ανακαλύπτω τη μουσική του αύριο, ποροπομ ποροπομ να ένας καλός δίσκος θα πεις. Είναι ένας καλός δίσκος γιατί έχει τραγούδια. Ναι υπάρχει το ύφος, η άποψη, το στιλ αλλά υπάρχουν και όμορφες συνθέσεις. Υπάρχει ένταση, βρωμιά (με την καλή έννοια), σκοτάδι (πάντα με την καλή έννοια) αλλά υπάρχουν και μελωδίες. Αν ο Φαντασμένιος είχε το χρόνο θα μπορούσε να στύψει το κεφάλι του και να αντιστοιχίσει κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου με κάποια παλιότερη κυκλοφορία. Αλλά και αυτό μαλακία θα ήταν. Ας πούμε δηλαδή πως ο δίσκος ξεκινάει με μια εισαγωγή αλά Dandy Warhols  (its a fast blah blah with the dandys), ε και; E KAI; ΕΕΕΕ ΚΑΙ; Δηλαδή οι Dandys δεν την άκουσαν από τους Jesus; Είναι μαλακισμένη αυτή η συζήτηση καθώς στο τέλος όλοι συμφωνούν πως φταίει η Εύα που έφαγε το μήλο.

Μια χαρά ο δίσκος και ας μην έχει ντραμς. Έχουμε τους baby guru που δεν θέλουν κιθάρες, έχουμε και τους A Victim Of Society  που θέλουν μόνο κιθάρες ή δεν θέλουν ντραμερ ή κάτι τέτοιο. Και μπορεί στο δίσκο να μη φαίνεται η διαφορά ή και να λειτουργεί θετικά , αλλά στο λαηβ είναι μάλλον δύσκολος ο εκτροχιασμός χωρίς κάποιον να κοπανάει από πίσω το ρυθμό. Και αυτό είναι μια άποψη. Και μπορεί στο επόμενο λαηβ να τα σπάσουν και να αναγκαστούν τα ακραία τα μουσικά τα φαινόμενα να ανασκευάσουν. Δεν θα είναι και η πρώτη φορά.

Η καλύτερη στιγμή του δίσκου είναι χωρίς καμία αμφιβολία στο τραγούδι που κλείνει το δίσκο (Choices) στο σημείο που σκάει ένα ξέσπασμα που φέρνει στο νου το "ένα παράξενο τραγούδι" από τα ξύλινα σπαθιά. Ο Φαντασμένιος νομίζει ότι αυτή είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας.. και πως να είναι αλλιώς όταν οι ροοστάτες και τα ποτενσιόμετρα είναι τέρμα δεξιά και τα λαμπάκια κόκκινα..

~~~~~~~o~~~~~~~

Ένα πολύ καλό κείμενο για το δίσκο από το presspop: λινκ

υγ. Προσεχώς στα ακραία μουσικά φαινόμενα το καλά κρυμμένο μυστικό της Αθήνας. Μόνο στα ακραία "ψαγμένα" μουσικά φαινόμενα.

όλα για τη νοσταλγία των 30+

~reunion ό,τι κάτσει

Ήταν 2008 στο μικρό μουσικό θέατρο που παίξανε οι Bokomolech. Χωρίς πολλά πολλά, ούτε ουρές ούτε social media. 6 αυτοί 60 εμείς. Πάθος αυτοί, χαρά εμείς και στο επόμενο λαηβ ο κακός χαμός. Λίγο πριν τη κυκλοφορία του δίσκου το σούσουρο τους πήγε για λαηβ στο Fuzz αλλά το αποτέλεσμα δεν, οπότε τσουπ πάλι στο υπόγειο του an και στην after dark τρύπα.

Φαντασμένιος πρεντικτ: Once a bokomolech, always a bokomolech! Αν το Mass Vulture ήταν το Xero της νέας τους εποχής τότε το επόμενο θα είναι το νέο jet lag (χ α μ ό ς). 

  
~reunion του πάθους

Όσοι είχαν δει τους Earthbound λαηβ σίγουρα θα θυμούνται τα αχ βαχ και ωχ αμάν κάθε φορά που ακουγόταν ένα τραγούδι last drive. Οι last drive ήταν οι Velvets της αγγλόφωνης ροκ σκηνής και η ξαφνική επιστροφή τους έμοιαζε σαν θαύμα. Τριήμερο προσκύνημα, sold out, συγκίνηση αλά άνευ όρων αιώνια αγάπη. Από τότε οι Last Drive στύβουν σαν σφουγγάρι και πίνουν σταγόνα σταγόνα αιώνια αγάπη και sold out, προσφέροντας και μερικά καλά νέα τραγούδια.   

Φαντασμένιος πρεντικτ:  Οι σημαδιακές, επετειακές ημερομηνίες τελειώνουν και κουράζουν. Ίσως ένα reunion Earthbound να ήταν πιο συναρπαστικό. 

~reunion του λάθους

Ή reunion fast food ή βεβιασμένο reunion.. Οι Ονειροπαγίδα επανεμφανίστηκαν με ένα λαηβ στου γκαγκαριν και ένα δίσκο. Αυτό ακριβώς και τίποτα άλλο. 

Φαντασμένιος πρεντικτ: πάμε παρακάτω.


~reunion-μη-reunion

Η επιστροφή των Closer. Οι οποίοι είχαν επιστρέψει πάλι το 12 αλλά τελικά πάντα παίζανε μαζί και γράφανε τραγούδια. Στη Death Disco πριν λίγες μέρες επιβεβαίωσαν όσους (πολλούς) λένε πως είναι από τα καλύτερα κιθαριστικά συγκροτήματα. Από τα συγκροτήματα που παίζουν ποπ χωρίς να είναι ποπ. Ο ορισμός της αδικοχαμένης (με τα μετρόπολις) ταμπέλας pop-rock. Το In the Market είναι σίγουρα ένας από τους 2-3 δίσκους που παίρνεις από το ράφι με τα ελληνικά και τρέχεις να σωθείς από τη φωτιά που σου καίει το σπίτι.

Φαντασμένιος πρεντικτ: Βλέπεις Closer είναι καλό. Τα νέα τραγούδια που έπαιξαν στο λαηβ ήταν μια χαρά, μακάρι να τα κυκλοφορήσουν και να μην τα φάει η μαρμάγκα.

~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~

εκπομπή

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα |18-05-2014 by Fantasmenios on Mixcloud

 

baby guru χουντα

Για να έχετε βρεθεί εδώ ξέρετε πως οι Baby Guru κυκλοφόρησαν το τρίτο δισκάκι τους με τίτλο Marginalia. Είναι αξιοπερίεργο πως εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του δίσκου δεν έχει βρεθεί ένας άνθρωπος να πει ή να γράψει μισό κακό λόγο. Δηλαδή τόσο γαμάτο δίσκο έβγαλαν οι Guru; Το pet sounds είναι; Ποιο pet sounds; Τι να λέμε τώρα, ακόμα και αυτό μετά την εποχή του μπήκε στη θυρίδα με τα μη μου άπτου μουσικά διαμάντια.

Ευτυχώς που υπάρχουν τα ακραία μουσικά φαινόμενα που παλεύουν τόσα χρόνια ενάντια σε συμφέροντα και πολυεθνικές και υπάρχει η φωνή της αλήθειας. Κύριοι Baby Guru μπορεί να σας γράψανε και στα εξωτερικά αλλά από το φτυάρι του Φαντασμένιου δεν γλιτώνετε ρε!

Οι Baby Guru λοιπόν είναι αυτό το χιψτερ* συγκρότημα που τα μέλη του άκουσαν 2-3 τραγούδια των Can στου γιουτουμπ και έβγαλαν το 2012 το Pieces. Αυτό το κατασκεύασμα με το οποίο προσπάθησαν να μας πείσουν πως είναι κανονικό συγκρότημα γιατί είχε μια αθάνατη κομματάρα και μερικά εκεί ψιλο-ταξιδιάρικοτριπαριστικά τραγούδια. Είχαν βγάλει και ακόμα ένα δίσκο πιο παλιά, τότε που τα blogs κυριαρχούσαν. Τότε τα blogs κυριαρχούσαν για να κάνουν μάγκες τους Guru. Μιλάει την αλήθεια ο Φαντασμένιος.

Οι χιψτερ Guru λοιπόν επέστρεψαν. Η διαφορά των Guru που αποθέωναν τα blogs με τους Guru που αποθεώνει (αν είναι ποτέ δυνατό) όλος ο πλανήτης είναι πως τότε έμοιαζαν να παίζουν τη μουσική που μπορούν να παίξουν, ενώ τώρα παίζουν τη μουσική που θέλουν να παίξουν. Την παίρνουν και την πάνε όπου θέλουν, από το μυαλό του Κιούμπρικ σε μια χαμένη παραλία. Και μη νομίζει κανείς αφελής πως αυτό είναι αποτέλεσμα δουλειάς. ΤΑ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΕΙΝΑΙ. Κάνουν θαύματα τα κομπιουτερς στις μέρες μας.. Τώρα πώς στα λαηβ παίζουν σαν τρένο που πάει με 200 στην κατηφόρα (ουπς, deja ecrit?) είναι ένα εκ του πονηρού ερώτημα στο οποίο ο Φαντασμένιος δεν θα μπει στη διαδικασία να απαντήσει. 

Στο νέο δίσκο υπάρχει πάλι ένα αθάνατο κομμάτι (Is it my behaviour) και ακόμα ένα το Anticipation και ένα ακόμα το Most of the times και το Two days ago, αλλά τι να το κάνεις αφού είναι ΟΛΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ. Ναι είναι όλα κλεμμένα! Το είπε στο Φαντασμένιο ένας που παίζει στη μπάντα "I hate the chords" (καλύτεροι από τους Nirvana, αλλά τους έχει αδικήσει το σύστημα). Τα prog γιεγιέδικα στοιχεία τα βάλανε γιατί διάβασαν στα περιοδικά πως στη μόδα επιστρέφουν οι καμπάνες, και όχι γιατί άκουσαν το Dragon του Βαγγέλα του Παπαθανασίου.

Όμως οι Guru την πάτησαν και δεν το ξέρουν. Διότι η ψυχεδελική τους ποπ μάλλον έχει κερδίσει τους 2-3 ανθρώπους που φτιάχνουν τις playlist στο ελληνικό ραδιόφωνο. Αυτό σημαίνει πως  μέχρι να βγει το καλοκαίρι δεν θα είναι κουλ. Παίζει ως το τέλος του χρόνου να μην τους λένε χιψτερς!

Τότε ίσως ο Φαντασμένιος γράψει πως είναι ένας δίσκος ιστορικός από αυτούς που θυμάσαι τι έκανες την πρώτη φορά που τον άκουσες. Μπορεί το πιο σκληρό παύλα δύστροπο Pieces να κερδίζει ακόμα στα σημεία, αλλά το Marginalia είναι αυτό που βάζει τους Baby Guru στο ράφι με τα πολύ καλά ελληνικά συγκροτήματα. Και είναι τόσο καλό σαν βάση που ίσως το επόμενο βήμα να τους πάει ακόμα πιο ψηλά ξεφεύγοντας έτσι από την μοίρα συγκροτημάτων όπως οι Bokomolech ή οι Raining Pleasure ή οι Last Drive ή τόσοι άλλοι αγαπημένοι που στο τέλος παρέμειναν καλά (μικρά ή μεγάλα) κρυμμένα μυστικά αυτής της χώρας.

~~~~~~~~~~o~~~~~~~~~~

* Σύμφωνα με τους λαηφ σταηλ ειδικούς η λέξη "χιψτερ" έπρεπε να έχει μπει στο μπαούλο με τις πασε εκφράσεις εδώ και δυο χρόνια. Υπάρχει και ο γνωστός κανόνας χιψτερ "όποιος λέει τον άλλο χιψτερ, αυτός είναι". 

~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~

σε άλλα νέα μια εκπομπή

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα | 04-05-2014 by Fantasmenios on Mixcloud