Είναι πραγματικά φοβερό

πως αυτό εδώ το μπλογκ είναι το μοναδικό ενεργό που έχει ξεμείνει από τη χρυσή (sic) εποχή της μπλογκόσφαιρας (sic). Βασικά δεν είναι φοβερό, είναι μάλλον θλιβερό και τελικά απόλυτα προβλέψιμο. Οι περισσότεροι γρήγορα κατάλαβαν πως δεν έχει και πολλή πολύ σημασία όλο αυτό ενώ οι πιο ταλαντούχοι σκέτο ή ταλαντούχοι καρχαρίες, γρήγορα μεταπήδησαν στις σουπερ καριέρες τους στην σόου μπιζ. Εδώ δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο θέμα καθώς υπάρχει η γνωστή καμπύλη αλληλεπίδρασης με τον Φαντασμένιο. Σε αυτήν εισέρχονται κατά κανόνα 7 άτομα το πολύ κάθε περίοδο και η καμπύλη αποτελείται από τα εξής εννιά στάδια: 1. τι είναι αυτός ρε; 2. χα χα καλούλης ειναι μωρέ πλάκα έχει 3. Καλά τα λες Φάντα μόνο εσύ τα λες 4. χα χα καλούλης είναι 5. χμ κούρασε λίγο. 6. ώπα ώπα, τώρα αυτό το είπε για εμένα;;; 7. κούρασε πολύ 8. Εμένα ειρωνεύτηκε το γραφικό σκουλίκι; 9. Ουστ από εδώ ρε κομπλεξάρα φαντασμένιο. Βάλε και στην εξίσωση την ιδεάρα με το τρίτο πρόσωπο, ε και κάπως έτσι έγινε η ανυποληψία συνήθεια μας. 

Από την άλλη ρε Φαντασμένιο πέρασες την Κυριακή το βράδυ βλέποντας απολαμβάνοντας ντοκιμαντέρ για τον Γ. Σπανό. Και σου έχει μπει στο μυαλό, τόσο που είσαι στο τσακ να χτυπήσεις μια άδεια και να κλειστείς σπίτι για να ακούσεις τα άπαντα. Ναι τόσο καλό είναι το ντοκιμαντέρ "Γιάννης Σπανός: Πίσω απ' τη μαρκίζα" του Άρη Δόριζα. Εδώ χαιρετίζουμε κάθε δημιουργική κίνηση που εξυψώνει την εμμονή.

Δηλαδή ρε Φαντασμένιο θα ήθελες να είσαι ινφλουένσερ ενώ η μισή Ελλάδα ακούει τα ααααααα οουυυυυυυυυ στο ΟΑΚΑ με το κινητό στο χέρι και όσες κουλ φατσούλες περίσσεψαν να ακούει ωωωωεεεεεεεεηηηηηωωωωωωω εεεεεεε ωωωωωωωω των Offspring; Εσένα από Offspring σου αρέσει μόνο το Gotta get away, βασικά η εισαγωγή με τον διαολεμένο ρυθμό που δεν θα μπορούσε να οπτικοποιηθεί καλύτερα από αυτά που συμβαίνουν στο πρώτο λεπτό του βιντεοκλίπ. Τα έχει όλα το γιουτιουμ. Βλέπει τώρα ο Φάντα ένα βίντεο με τον Κρις Μάρτιν να παρακαλάει κανά πεντάλεπτο τον κόσμο να μην βγάλει το κινητό για ένα τραγούδι μόνο. Το τραγούδι υπάρχει σχεδόν από κάθε γωνία. Ωραία ιστορία, όλοι γελάνε στο τέλος.

το φλασκί του φαντασμένιου - 19/04 Grails στο Temple

Γλυκιά Συμμορία. Μπαίνει ο Μόσχος στο μπαρ, κάθεται και παραγγέλνει μια κοκα κόλα, εντωμεταξύ βγάζει το φλασκί του και κατεβάζει μια γουλιά, ο σερβιτόρος φέρνει το αναψυκτικό και ο Μόσχος πολύ φυσικά το συμπληρώνει με το φλασκί του. Αυτό ήταν, ο νεαρός Φαντασμένιος έπρεπε να αποκτήσει φλασκί. Και κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι του κουλνες με το φλασκί. Αρκεί η πληροφορία πως αυτό αποκτήθηκε από γνωστή - τω καρώ εκείνω -  αλυσίδα ειδών δώρου. Το φλασκί έχει χωρητικότητα δύο ποτών - συνήθως βότκα - και είναι σωτήριο από τότε που ο Φάντα αποφάσισε πως δεν θέλει να κάτσει όρθιος σε λαηβ πάνω από 2 ώρες. Να είναι καλά τα σοσιαλ που μαρτυράνε τις ώρες εμφάνισης και έτσι συνήθως ο γερομπλόγκερ μπαίνει στο λαηβ 5-10 λεπτά πριν την έναρξη της μπάντας που θέλει να δει. Από covid και μετά τα περισσότερα έχουν κόσμο οπότε γλιτώνει την ουρά στο μπαρ. Παράπλευρη απώλεια είναι πως έχει πάψει να βλέπει τα σαπορτ. Τα 2 ποτά είναι ιδανική ποσότητα για ένα λαηβ εως 80 λεπτά οπότε δεν χρειάζεται να φύγει από τη θέση του και να αναγκαστεί να ακουμπήσει ή ακόμα χειρότερα να αλληλεπιδράσει με κάμποσους ανθρώπους. Οι Grails παίζουν σε ένα μισοάδειο Temple διαλύοντας το επιχείρημα του Φαντασμένιου πως από τον Covid και μετά όλα τα δημόσια θεάματα έχουν κόσμο.  

Πριν από 6 χρόνια είχαν καταρρίψει και την θεωρία του πως κανένα μεην ακτ δεν βγαίνει στη σκηνή πριν τις 10. Τότε είχε προλάβει δύο τραγούδια, τώρα - δηλαδή πριν από περίπου δυο μήνες - κάτι η κούραση της παρασκευής, κάτι η μπόρα που έφαγε στο δρόμο δεν βοηθάνε να συγκεντρωθεί σε αυτό που γίνεται στη σκηνή. Μοιάζει η μόνη πηγή ενέργειας στο χώρο να είναι ο αηνταααααα. 

Το περιβόητο φλασκί είναι στη μέση όταν έσκασε σαν βόμβα το New Prague, καθότι τις λιγες φορές που μπορούσε να συγκεντρωθεί σε αυτό που συνέβαινε στη σκηνή σκεφτόταν πόσο αδιάφορος ήταν ο περσινός τους δίσκος ενώ τον σκούνταγε και ο Τεόντοσιτς δίπλα με σχόλια του τύπου "δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτός ο ντραμερ που βαράει αλλού για αλλού είναι στους Om". Στον προτζέκτορα παίζει κάτι σαν αισθησιακή ταινία των 70s - άσχετο αλλά πρέπει να δείτε οπωσδήποτε το Όργια σε τιμή ευκαιρίας -  το φλασκί τελειώνει την καλύτερη ώρα ενώ παίζει το Origin-Ing. Και πάνω που έρχεται αυτή η γλυκιά ευφορία - η οποία ξέρει ο φάντα πως σε δέκα λεπτά θα αντικατασταθεί σε επείγουσα ανάγκη για νούμερο ένα στον πρώτο όροφο του τεμπλ - βγαίνουν για να κλείσουν το σετ με τη διασκευή του Space Prophet Dogon από Sun City Girls και έτσι απλά με 20 λεπτά όλα και όλα ενδιαφέρουσας μουσικής καταγράφονται στη λίστα με τα τίμια λαηβ. 

Εντωμεταξύ έχουν κυκλοφορήσει φοβερό δίσκο ο Mdou Moctar και οι Fat White Family, δύο μπάντες που πρέπει οπωσδήποτε να δει λαηβ ο Φάντα το συντομότερο. Αυτά.