κανονικοτητα ~ Mogwai - As The Love Continues

Η παράδοση λέει πως όταν οι Mogwai έχουν νέο δίσκο εμφανίζονται πάντα στην εκπομπή της Μαίρη Αν Χομπς στο BBC. Φέτος μια από τις πρώτες ερωτήσεις ήταν "αυτός είναι ο 10ος δίσκος, πώς το βλέπετε; Είναι κάτι ιδιαίτερο;". Φανταστική ερώτηση για μια μπάντα που είναι στον κόσμο της σε μια ευθεία γραμμή από την αρχή. Ε πώς να το είδαν, ξεκίνησαν τον δίσκο με μια μικρή ιστορική αναδρομή. Ξεκίνημα με τον νταγκλαρισμένο Powers των Fuck Buttons να λέει " To The Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth" το οποίο είναι ενδεχομένως μια αναφορά στο μονόλογο που άνοιγε το Young Team. Στη συνέχεια και για πέντε λεπτά μελωδίες και ριφ θυμίζουν κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές της μπάντας (friend of the night - killing all the flies - jim morrsion) της εποχής όπου αν έλεγες σε κάποιον μουσικοινφλουενσερ ότι ακούς ποστ ροκ σε έστελνε για εξορκισμό. Όχι πως έχει κάποια σημασία αυτό ε, ειδικά για μια μπάντα σαν τους Mogwai - ευθεία γραμμή λέμε, και το είπε και η Μαίρη Αν Χομπς στην αρχή της εκπομπής "αν σου αρέσουν οι Mogwai, σου αρέσουν για πάντα." και έχει δίκιο. Ωπα εδώ ξεφύγαμε.

Παρένθεση: Πώς την έχεις δει έτσι σε Φαντασμένιο και αναφέρεις δυο φορές την Μαίρη Αν Χομπς; Άντε πες την και Μαιρούλα, πέτα και δυο ιστορίες με ταξί και βάλε πάνω τίτλο Mr Fantasmenios Nothing Days. 

Παρένθεση 2: Το καλοκαίρι του 2017 έγραφες μεσιε Φαντασμένιε πως το Every country's sun είναι ο χειρότερος τους δίσκος.

Ευτυχώς που καμία από τις χιλιάδες αναγνώστριες του blog δεν θα μπει στη διαδικασία να κάνει αναφορά στη google για εξαπάτησιν από μπλογκερ που κατέχει την τέχνη της φαντασμενίασης. Διότι το κοινό εδώ είναι φανταστικό και έχει καταλάβει πως εδώ και πέντε χρόνια τούτο το μπλογκ αποφάσισε να αναφέρεται μόνο στο θηλυκό γένος. Το οποίο παίζει να είναι και το μόνο σωστό που κάνει. Στην άλλη μεριά το χειρότερο που κάνει είναι να κράζει δισκάκια που σας σερβίρουν οι χιπι χιπι αρέσουν. Διότι να έρχεται η ώρα, να τα λουστεί ο φαντασμένιος - τα τελευταία ποστ έχουν σχόλια λες και έχουμε 2008. Το Every country's sun εξακολουθεί να είναι ο χειρότερος τους δίσκος αλλά είναι ένας πάρα πολύ όμορφος δίσκος. Απλά ο Φαντασμένιος είναι φαντασμένιος και του πήρε τέσσερα χρονάκια να το καταλάβει. Εντάξει με το As the love continues δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, καταλαβαίνεις κάθε φορά πως εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ σημαντικό το οποίο άγιε μου Kevin Shileds κάνε το θαύμα σου να μην είναι το τελευταίο τους, τι κωλοτίτλος τίγκα στο υπονοούμενο είναι αυτός ρε. Με το Ritchie Sacramento πετυχαίνουν και αυτό που προσπαθούν καμιά 20αρια χρόνια, έβγαλαν ένα πολύ καλό τραγούδι με φωνητικά.

"Φτάσαμε 2021 ρε Φαναντασμένιο και οι Mogwai αντιγράφουν Smashing Pumpkinks των 90s;" διερωτάται σπουδαίος Mogwaiολόγος. Και που είναι το κακό απαντάει ο Φαντασμένιος, βασικά όχι μόνο δεν είναι κακό αλλά είναι τέλειο. Ναι οι Mogwai παίζουν με τον δικό τους τρόπο Smashing Pumpkins (Ceiling Granny) και κάπως έτσι οι νεαρές αναγνώστριες θα ακούσουν για πρώτη φορά το Siamese Dream και μετά Black Sabbath και μετά Μπετόβεν και δεν έχει κανένα νόημα αυτη η κουβέντα. Το μόνο που έχει σημασία είναι πως είναι θλιβερό που δεν θα περιοδεύσουν οι Mogawai με αυτό το δυναμίτη στη σετλιστ.

Και πριν προλάβουν να σβήσουν οι δίοδοι εκπομπής φωτός σκάει ο Stetson για να δικαιώσει τον Φαντασμένιο, δείχνοντας  πως το σαξόφωνο πάει σε άλλο σύμπαν μια ποπ σύνθεση (Pat Stains). 

Ο δίσκος παραδοσιακά τελειώνει με ένα έπος - It's what  I Want To Do, Mum, το οποίο επιβεβαιώνει αυτό που είχε γραφτεί το 1997 σε μια σχολική εφημερίδα "If the stars had a sound, it would sound like this." ε ας φύγουμε από τη γη να πάμε στα αστέρια να ακούμε όλη την ώρα Mogwai.