Υπάρχουν δυο ειδών λαηβ. Είναι οι συναυλίες που με το που τελειώνουν δεν θες να ακούσεις με τίποτα τα δισκάκια του καλλιτέχνη. Κλασική παρενέργεια κακού λάηβ*, αν και μπορεί να συμβεί και με πολύ καλό και γεμάτο σε σημείο που μπουχτίζεις από ποιότητα. Παράδειγμα το λάηβ των Twilight Sad. Είναι και οι συναυλίες που με το που πας σπίτι θες να ακούσεις όλους τους δίσκους, γιατί άκουσες πράγματα που δεν αντιλήφθηκες πως υπάρχουν στο δισκάκι, είτε γιατί είσαι χαζός και δεν τις παίρνεις τις μουσικές, είτε γιατί δεν υπάρχουν.
Για τον Φαντασμένιο, το λαηβ του Ben Frost το περασμένο Σάββατο ήταν σίγουρα της δεύτερης κατηγορίας. Έτσι είναι γιατί ο Φαντασμένιος δεν έχει βγάλει ούτε τα προνήπια της πρωτοποριακής μουσικής, με αποτέλεσμα οι κυκλοφορίες του Frost να του περνάνε συνέχεια ξυστά. Καμία ιδιαίτερη συγκίνηση τις κάμποσες φορές που μπήκε το Theory of Machines στο στέρεο, και έξω από τον χορό όταν όλοι παραμιλούσαν με το By The Throat. Ουδέν σοκ και στις 2-3 ακροάσεις του περσινού Aurora. Και εδώ είναι το λάθος. 2-3 ακροάσεις! Τι να καταλάβεις ρε έρμο Φαντασμένιο με 2-3 ακροάσεις; Και ρε Φαντασμένιο εσύ δεν ξέρεις πως γίνεται; Εσύ ρε Φαντασμένιο δεν είσαι αυτός που λες πως για να στρώσουν οι δίσκοι των Black Dice θέλουν 135 ακροάσεις τουλάχιστον; Έτσι είναι.
Βέβαια η συναυλία είναι άλλο πράγμα, και ειδικά όταν μιλάμε για τον τελειομανή Ben Frost που ήρθε μετά του ηχολήπτη του, και το ρομάντσο που προσφέρεται για ηχητικές παρεκτροπές υψηλής ποιότητας. Υπό τέτοιες συνθήκες, που τείνουν προς ιδανικές, ακόμα και ο αδαής Φαντασμένιος κατάφερε επιτέλους να ακούσει τον ήχο τον αληθινό. Ήχος σε όλο του το μεγαλείο. Αυτός είναι λοιπόν και ο λόγος που το ποστ αυτό γράφεται σχεδόν μια εβδομάδα από τη συναυλία, έπρεπε ο Φαντασμένιος να ακούσει τους δίσκους με διεγερμένα και ξεβουλωμένα αφτιά. Ο Frost γράφει στο βιβλιαράκι του Theory of Machines πως ήθελε οι ακροατές στις ακροάσεις να μελετούν το στέρεο τους προσεκτικά, να τσεκάρουν τα καλώδια και να αναρωτιούνται αν παίζουν σωστά τα ηχεία. Κάπως έτσι ξεκινάει το λαηβ του Frost εν μέσω βόμβων και παρασίτων που δοκιμάζουν το σύστημα του ρομάντσου φτάνοντας ελάχιστα db από την αστοχία υλικού. Βέβαια όπως στους δίσκους έτσι και στις ζωντανές εκτελέσεις αυτό είναι ένα μόνο στοιχείο του δυστοπικού κόσμου που όσο περνάει η ώρα χτίζει ο Frost. Κομβικό σημείο του λαηβ η εμφάνιση των λύκων του By The Throat, από εκεί και μετά όσοι παρακολουθούσαν ήξεραν πως βλέπουν ένα από τα καλύτερα λαηβ της χρονιάς. Ακόμα και όσοι πέρασαν το βράδυ με τα μάτια στο κινητό, και ήρθαν για να τους δούμε που ήρθαν και να πουν πως πήγαν, αποκλείεται να μην ένιωσαν μια δυο ανατριχίλες και ένα χτύπημα στο στομάχι.
Σε αυτό το σημείο καλό είναι να διαβάσετε τη συνέντευξη που έδωσε ο Ben Frost στον Γιώργο Μιχαλόπουλο για το popaganda. Εκεί ο Frost τονίζει τη σημασία της πρωτοπορίας και της αυθεντικότητας στη μουσική. Αυτό πιστεύει, με αυτό πορεύεται και με αυτό έβγαλε τους πολύ καλούς δίσκους, αλλά κατά τον Φαντασμένιο (αυτόν του προνηπίου) οι λέξεις (ταμπέλες λένε κάποιοι) που χαρακτηρίζουν τη μουσική του -με όποια σειρά και να μπουν- δεν λένε κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί. Αλλά ακόμα και να συμβαίνει αυτό δεν βλέπει ο Φαντασμένιος πού είναι το κακό στο να ακολουθήσουν 50 δίσκοι τον ήχο του Frost; Δεν μπορούν να είναι όλοι πρωτοπόροι, και αν μπορούσαν να είναι αυτό θα καταντούσε βαρετό. Είχε αυτές τις ενστάσεις ο Φαντασμένιος πριν πάει στη συναυλία όπου είδε τον Frost ξυπόλητο. Μάλιστα. Ρε τελειομανή, πιονιέρε, λάτρη της λεπτομέρειας πας και παίζεις λάηβ ξυπόλυτος; Είναι τα κακά της παρέας με τον Gira. Η μόνωση και η γείωση σε σώζουν από ηλεκτροπληξία αλλά μπλοκάρουν την αναπνοή των τσάκρων.
Για τη συναυλία δεν έχει σημασία να αναφερθεί εδώ κάτι άλλο. Όσοι πήγαν ξέρουν και όσοι δεν πήγαν καλά να πάθουν και δεν θα κάτσουμε εμείς εδώ να γράψουμε αυτά που δεν γράφονται για να νομίζουν πως κατάλαβαν τι έχασαν. Μπορεί να έχεις όλα τα ροζ συλλεκτικά υπογεγραμμένα βινύλια αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα καλο λαηβ. Μετά από μια εβδομάδα προσεχτικών ακροάσεων με όλα τα μέσα ο Φαντασμένιος δεν κατάφερε να νιώσει ούτε το 23% από αυτά που έζησε στο ρομάντσο. Ωστόσο οι δίσκοι του Frost είναι εξαιρετικοί και προς το παρόν αξιολογικά πάνε By The Throat>Theory Of Machines>Aurora αλλά εντάξει εδώ χρειάζεται ώρες στα καλά ακουστικά. Το σίγουρο είναι πως το λαηβ αυτό είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας. Τα λέμε.
Για τον Φαντασμένιο, το λαηβ του Ben Frost το περασμένο Σάββατο ήταν σίγουρα της δεύτερης κατηγορίας. Έτσι είναι γιατί ο Φαντασμένιος δεν έχει βγάλει ούτε τα προνήπια της πρωτοποριακής μουσικής, με αποτέλεσμα οι κυκλοφορίες του Frost να του περνάνε συνέχεια ξυστά. Καμία ιδιαίτερη συγκίνηση τις κάμποσες φορές που μπήκε το Theory of Machines στο στέρεο, και έξω από τον χορό όταν όλοι παραμιλούσαν με το By The Throat. Ουδέν σοκ και στις 2-3 ακροάσεις του περσινού Aurora. Και εδώ είναι το λάθος. 2-3 ακροάσεις! Τι να καταλάβεις ρε έρμο Φαντασμένιο με 2-3 ακροάσεις; Και ρε Φαντασμένιο εσύ δεν ξέρεις πως γίνεται; Εσύ ρε Φαντασμένιο δεν είσαι αυτός που λες πως για να στρώσουν οι δίσκοι των Black Dice θέλουν 135 ακροάσεις τουλάχιστον; Έτσι είναι.
Βέβαια η συναυλία είναι άλλο πράγμα, και ειδικά όταν μιλάμε για τον τελειομανή Ben Frost που ήρθε μετά του ηχολήπτη του, και το ρομάντσο που προσφέρεται για ηχητικές παρεκτροπές υψηλής ποιότητας. Υπό τέτοιες συνθήκες, που τείνουν προς ιδανικές, ακόμα και ο αδαής Φαντασμένιος κατάφερε επιτέλους να ακούσει τον ήχο τον αληθινό. Ήχος σε όλο του το μεγαλείο. Αυτός είναι λοιπόν και ο λόγος που το ποστ αυτό γράφεται σχεδόν μια εβδομάδα από τη συναυλία, έπρεπε ο Φαντασμένιος να ακούσει τους δίσκους με διεγερμένα και ξεβουλωμένα αφτιά. Ο Frost γράφει στο βιβλιαράκι του Theory of Machines πως ήθελε οι ακροατές στις ακροάσεις να μελετούν το στέρεο τους προσεκτικά, να τσεκάρουν τα καλώδια και να αναρωτιούνται αν παίζουν σωστά τα ηχεία. Κάπως έτσι ξεκινάει το λαηβ του Frost εν μέσω βόμβων και παρασίτων που δοκιμάζουν το σύστημα του ρομάντσου φτάνοντας ελάχιστα db από την αστοχία υλικού. Βέβαια όπως στους δίσκους έτσι και στις ζωντανές εκτελέσεις αυτό είναι ένα μόνο στοιχείο του δυστοπικού κόσμου που όσο περνάει η ώρα χτίζει ο Frost. Κομβικό σημείο του λαηβ η εμφάνιση των λύκων του By The Throat, από εκεί και μετά όσοι παρακολουθούσαν ήξεραν πως βλέπουν ένα από τα καλύτερα λαηβ της χρονιάς. Ακόμα και όσοι πέρασαν το βράδυ με τα μάτια στο κινητό, και ήρθαν για να τους δούμε που ήρθαν και να πουν πως πήγαν, αποκλείεται να μην ένιωσαν μια δυο ανατριχίλες και ένα χτύπημα στο στομάχι.
Σε αυτό το σημείο καλό είναι να διαβάσετε τη συνέντευξη που έδωσε ο Ben Frost στον Γιώργο Μιχαλόπουλο για το popaganda. Εκεί ο Frost τονίζει τη σημασία της πρωτοπορίας και της αυθεντικότητας στη μουσική. Αυτό πιστεύει, με αυτό πορεύεται και με αυτό έβγαλε τους πολύ καλούς δίσκους, αλλά κατά τον Φαντασμένιο (αυτόν του προνηπίου) οι λέξεις (ταμπέλες λένε κάποιοι) που χαρακτηρίζουν τη μουσική του -με όποια σειρά και να μπουν- δεν λένε κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί. Αλλά ακόμα και να συμβαίνει αυτό δεν βλέπει ο Φαντασμένιος πού είναι το κακό στο να ακολουθήσουν 50 δίσκοι τον ήχο του Frost; Δεν μπορούν να είναι όλοι πρωτοπόροι, και αν μπορούσαν να είναι αυτό θα καταντούσε βαρετό. Είχε αυτές τις ενστάσεις ο Φαντασμένιος πριν πάει στη συναυλία όπου είδε τον Frost ξυπόλητο. Μάλιστα. Ρε τελειομανή, πιονιέρε, λάτρη της λεπτομέρειας πας και παίζεις λάηβ ξυπόλυτος; Είναι τα κακά της παρέας με τον Gira. Η μόνωση και η γείωση σε σώζουν από ηλεκτροπληξία αλλά μπλοκάρουν την αναπνοή των τσάκρων.
Για τη συναυλία δεν έχει σημασία να αναφερθεί εδώ κάτι άλλο. Όσοι πήγαν ξέρουν και όσοι δεν πήγαν καλά να πάθουν και δεν θα κάτσουμε εμείς εδώ να γράψουμε αυτά που δεν γράφονται για να νομίζουν πως κατάλαβαν τι έχασαν. Μπορεί να έχεις όλα τα ροζ συλλεκτικά υπογεγραμμένα βινύλια αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα καλο λαηβ. Μετά από μια εβδομάδα προσεχτικών ακροάσεων με όλα τα μέσα ο Φαντασμένιος δεν κατάφερε να νιώσει ούτε το 23% από αυτά που έζησε στο ρομάντσο. Ωστόσο οι δίσκοι του Frost είναι εξαιρετικοί και προς το παρόν αξιολογικά πάνε By The Throat>Theory Of Machines>Aurora αλλά εντάξει εδώ χρειάζεται ώρες στα καλά ακουστικά. Το σίγουρο είναι πως το λαηβ αυτό είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας. Τα λέμε.
~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~
* Ιστορική περίπτωση είναι το "λαηβ" των White Stripes στο Beach Volley. Πρέπει να ήταν τόση η απογοήτευση της ελληνικής αλτερνατίβας που πέρασαν μήνες για να δει τραγούδι τους τα decks.
![fantasmenios[at]gmail.com](http://photos1.blogger.com/x/blogger2/7492/359967978356008/240/z/651072/gse_multipart65809.jpg)
1 comment:
Σωστότατος Φάντα. Έτσι ακριβώς. Και εγώ δεν του είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία ως τώρα μετά το απίστευτο live στο Trafo House στην Βουδαπέστη άλλαξα γνώμη 100%.
Cheers!
Post a Comment