love and music

Πότε ένα live είναι καλό; Γιατί αξίζει να δώσεις 25-30 ευρώ για δυο ώρες; Γιατί να μη κάτσεις σπίτι και να ακούσεις το δίσκο; Στην περίπτωση του live των Piano Magic στο Fuzz η απάντηση έρχεται αβίαστα και μοιάζει εντελώς προφανής.. Γιατί στα live παίζουν τα τραγούδια πολύ καλύτερα από όταν τα ηχογραφούν για τους δίσκους. Αν είσαι και λίγο φαντασμένιος αξίζει να πας για να ακούσεις τις σαρκαστικές, ειρωνικές ατάκες του Glen (μακράν ο καλύτερος τραγουδιστής που έχει πατήσει στη χώρα στον τομέα "λόγια μεταξύ των τραγουδιών").

----------------ο----------------

To fuzz είναι πολύ καλός χώρος αλλά δυστυχώς η μπίρα έκανε 6 ολόκληρα euro. Και δε μιλάμε για βαυαρική μοναστηριακή, αλλά ελληνική -μύθος- σε μπουκάλι! Μακράν η χειρότερη αγορά που έχει κάνει ποτέ ο φαντασμένιος. Χειρότερα και από όταν πέρσι αγόρασε ένα τέτοιο.

pic via flickr

lots of whys make you wise (τρενοπροβλήματα)

Τα σαββατοκύριακα για τη διαδρομή Πειραιά- Κηφισιά με τον ηλεκτρικό χρειάζονται δυο ώρες, 3 τρένα και 2 λεωφορεία. Ακόμα και αν έχεις συντροφιά το απίθανο Doors Open του Rankin, ακόμα και αν στα αυτιά σου ο Skinner σου τραγουδάει το απίστευτο "A blip on a screen/ You don’t know me/ I think about you/ And what you’ll grow to be", ακόμα και αν μια πανέμορφη γυναίκα ακολουθεί την ίδια διαδρομή, ακόμα και αν είσαι ο Δαλάι Λάμα, κατεβαίνοντας είναι βέβαιο πως θα νιώσεις μια ροπή προς το βανδαλισμό, την τρομοκρατία, τον πόλεμο, την καταστροφή, το διάβολο. Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ πιθανόν να διερωτηθείς "τι με κράτησε στη ζωή; γιατί δεν έπεσα στο ποτάμι στο Φάληρο; γιατί δεν έπεσα να με πατήσει ένα ταξί στην Καλλιθέα; γιατί δεν έπεσα από το σταθμό στα Πατήσια; γιατί δεν έπεσα στις γραμμές στην Ειρήνη; γιατί; γιατί; γιατί; γιατί; γιατί;".

--------------ο--------------

Εδώ το καλό το podcast ή πιο σωστά mogcast. Παρεμπιπτόντως ο νέος δίσκος των Errors για τον οποίο ο Stuart παραληρεί στο twitter του, ακούγεται πολύ ευχάριστα. Δες και μόνος σου αν δεν πιστεύεις.

Fiery Furnaces με 17 euro και άθλια ελληνική μπίρα

Αν κάποιος έβαζε μια βόμβα στο an την περασμένη τρίτη τότε με μιας θα εξαφάνιζε το λεγόμενο indie Αθηναϊκό κοινό*. Ήταν όλοι εκεί με μια μπίρα στο χέρι, και φανερή διάθεση για καβλάντα να δουν τους Fiery Furnaces. Γεμάτο λοιπόν το an για τη συναυλία ενός συγκροτήματος που είναι μεν συμπαθητικό αλλά η πιθανότητα να βρεις άτομο να δηλώνει πως "είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα" είναι μικρότερη από το να πάρει διπλό-πρόκριση ο θρύλος στη Γαλλία (ή να συντάξει σωστά μια πρόταση ο φαντασμένιος).

Με χαλαρή διάθεση ο φαντασμένιος κατέβηκε στο an ενθυμούμενος τις καλές μέρες που πέρασε ακούγοντας το blueberry boat, αγαπημένη στιγμή του οποίου είναι αδιαμφισβήτητα η εναλλαγή γυναικείων/αντρικών φωνητικών στο chris michaels. Επιπροσθέτως από το Gallowsbird's bark περίμενε πως και πως να ακούσει το two fat feet (το καλύτερο μακράν τραγούδι τους), και φυσικά το up in the north το οποίο θα παιζόταν για πρώτη φορά μπρος σε κοινό που μπορεί να εκτιμήσει το στίχο "Maria Anna Gamisou".
Δυστυχώς τίποτα από αυτά δε συνέβη καθώς στο μεν chris micahels άγνωστο γιατί ο Matthew δεν τραγούδησε, ενώ το two fat feet στη σπιντάτη έκδοση που παρουσίασαν μεταμορφώθηκε σε ένα ακόμα τραγούδι μιας μέτριας συναυλίας που κανείς δεν θα θυμάται μετά από δυο μήνες.
Πολλοί θα πουν πως χάρηκαν που είδαν τους Fiery Furnaces γιατί "είναι αυτό που συμβαίνει τώρα" και θα είχαν όλο το δίκιο του κόσμου.. αν η συναυλία γινόταν πριν από 6-7 χρόνια..

----------------ο----------------

*του φαντασμένιου του έχει κολλήσει πως επίκειται ένα αθηναϊκό indie ολοκαύτωμα. Με τόση ίντριγκα, υπεροψία, αλαζονεία και κακία, δεν είναι απίθανο να βρεθεί ένας τρελός με όραμα τον αφανισμό όλων των indie της Αθήνας.

pic via flickr

μέταλλο γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ήταν τότε στο πρώτο live των Mogwai όταν οι σκληρές εκτελέσεις των άγνωστων ακόμα τραγουδιών του happy songs for happy people (ή happy people for happy songs) έβαλαν τον φαντασμένιο σε σκέψεις.. "γιατί δεν είμαι μέταλλο; ή μήπως είμαι;"

Ένα χρόνο μετά εντελώς μεθυσμένιος απόλαυσε το live των Wolf Eyes στο Λαύριο. Το heavy metal του μέλλοντος! Μετά από κάμποσα ντεπόν και πολλούς σκέτους καφέδες ένα ερώτημα παρουσιάστηκε εμπρός στον φαντασμένιο με τεράστια νέον γράμματα.. "γιατί δεν είμαι μέταλλο; ή μήπως είμαι;"

Στο παρελθόν και όταν ήταν στο δημοτικό, ο φαντασμένιος είχε περάσει ένα μήνα όπου φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα να γίνει μέταλλο. Αφορμή ο δίσκος Agent Orange (για την ακρίβεια κασέτα) των Sodom που του έδωσε ο Χάρης. Οι απανωτές ακροάσεις της τραγουδάρας Ausgebombt είχαν ως αποτέλεσμα η κασέτα να καταστραφεί. Η εμπειρία ήταν πιο άγρια απ' όσο φαίνεται, καθώς ποιος ξέρει πως θα ήταν τα πράγματα αν η κασέτα δεν είχε παραδώσει πνεύμα; Σίγουρα τα επόμενα 3-4 χρόνια δεν θα ήταν γεμάτα με light metal τύπου Alice Cooper και Scorpions, αλλά με αρκετό thrash και οπωσδήποτε με φαρδιές μπλούζες, κολλητό τζιν και μακρυά μαλλιά. O ρομαντισμός κέρδισε την άκρατη ενέργεια και περνώντας διάφορα στάδια ο φαντασμένιος έφτασε στο σημείο να κατέχει όλα τα δισκάκια των belle sebastian. Υπάρχει μάλιστα και η φήμη πως όταν ήταν 67 κιλά είχε φορέσει και t-shirt (μεγέθους small) belle sebastian, δηλαδή ήταν twee.. χα χα χα.. αν τον έβλεπε έτσι ο Χάρης του 89' θα τον έσπαγε στο ξύλο! Ρε τον φλώρο, τελικά η κασέτα των sodom είχε ψυχή και μάλλον αυτοκαταστράφηκε (άτσα και η lost αναφορά!).

---------------ο---------------

O Βαγγέλης λέει πως εδώ γίνονται ωραία πράγματα με 5 ευρώ. Αν πάω και δεν μου αρέσει θα διοργανώσω κίνημα των bloggers κατά του Βαγγέλη. Θα του μπουκώσουμε το mail του και θα πάμε έξω από το σπίτι του φορώντας μαύρα. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας θα προβούμε σε ακόμα πιο ακραίες μορφές αντίδρασης όπως δεν θα τσεκάρουμε τα mail μας για δυο ολόκληρες ώρες.