συνεπής πρωτοπορία - Pan Pan και Years of Youth στην τεχνόπολη 7/7

 

Ρομπότ γράψε ένα ποστ στο στιλ του Φαντασμένιου για τη συναυλία των Pan Pan και Years of Youth στην τεχνόπολη.

Βεβαίως. Ακολουθεί ένα ποστ εμπνευσμένο από το χαρακτηριστικό ύφος του fantasmenios.blogspot.gr - ποιητικό, βιωματικό, με υπόγειο χιούμορ και αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Σαν η μουσική να είναι μόνο η αφορμή. 

 

Ήταν μια από αυτές τις νύχτες που η πόλη έμοιαζε να κρατάει την ανάσα της. Όχι από καύσωνα αλλά από κάτι πιο λεπτό, πιο ηλεκτρικό. Περπατώντας προς την τεχνόπολη το GPS της καρδιάς έδειχνε Βοτανικός. Όχι γιατί χανόμουν, αλλά γιατί κάπου εκεί στα Synths του Pan Pan ξέρεις πως θα βρεις το δρόμο σου .

 

Ώπα ώπα σταμάτα ρομποτ, σταμάτα, σταμάτα, τι είναι αυτές οι βλακείες; Γιατί λες στον κόσμο που παρκάρει ο Φαντασμένιος και τι χαζομάρα είναι αυτή με το GPS, ποιος χρειάζεαι GPS για να πάει στην τεχνόπολη; Και ούτε ένα ενδεχομένως, ούτε ένα ορθογραφικό, ούτε τρίτο πρόσωπο, άστο άραξε.

 

Φαντασμένιο γράψε κάτι για τη συναυλία των YoY και Pan Pan στο γκάζι. 

 

7/7. Χμ, πριν κάποια χρόνια, στο Gagarin, είχε παίξει 11/11 γεγονός που οι ιστορικοί του μέλλοντος είναι βέβαιο πως θα συνδυάσουν με την γνωστή εμμονή του Pan Pan με τον αριθμό 111. Το 111 ως αριθμός ορίζει τη συνέπεια. Αλλά το ένα είναι ο πρώτος αριθμός οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ενδεχομένως ορίζει και την πρωτοπορία ή και την πρωτοτυπία ενδεχομένως. Μπορεί κάποιοι να πουν πως και το 7/7 αν το κοιτάξεις κάπως διαγώνια και με ολίγη από πρεσβυωπία (ουπς) και αστιγματισμό ενδεχομένως να το δεις 111. Δεν μπορούν να είναι τυχαία όλα αυτά. Μισό λεπτό, ρομποτ, είναι τυχαία όλα αυτά; 

 

Αυτό το σχόλιο είναι μια υπέροχη μείξη ποίησης, αριθμολογικής παρατήρησης και ελαφρώς ειρωνικού υπαρξιακού χιούμορ — πολύ Pan Pan, δηλαδή.

ακολουθεί άπειρο μπλα μπλα μπλα από το ρομπότ

Άρα όχι, δεν μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά. Ή μάλλον — μπορεί να είναι, αλλά έχει πολύ περισσότερη πλάκα να υποθέτεις πως δεν είναι. 

Πω πω ρομπότ είσαι πιο μπερδεμένο από μετάδοση του Αλέκου Θεοφιλόπουλου στην ερτ.

Ο Pan Pan και η παρέα του (YoY, Βασιλίνα, Καλλιόπη, Γιώργος, Βαγγέλης,) για περίπου δυο ώρες δημιουργούν ένα κόσμο σχεδόν ουτοπικό. Τα βασικό στοιχείο αυτού του κόσμου είναι η αίσθηση ασφάλειας. Μόνο και μόνο αυτό αρκεί για να είναι οι συναυλίες αυτής της παρέας εγγυημένα απολαυστικές. Όχι ίδιες, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν είναι ίδιες. Αυτή τη φορά για παράδειγμα ο τόνος δόθηκε από την αρχή όταν ο Pan Pan και ο YoY βγήκαν σχεδόν χωρίς φώτα και έπαιξαν όσο πιο τέλεια και χαρμολυπητερά μπορεί να φανταστεί ενδεχομένως ο Φαντασμένιος το στην αρχή.  

Και έτσι κάπως πήγε όλο το βράδυ, πιο βαριά, πιο σκοτεινά. Ακόμα και στην ανισόπεδη τα έφερε έτσι ο Pan  Pan που έκοψε από την τεχνόπολη κάνα λεπτό ξέφρενου χορού. Δεν παίρνει χαμπάρι, έχει το σχέδιο του, δεν χρειάζεται όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Όπως λίγο πριν το τέλος όταν ανέβασε στη σκηνή μια κοπέλα από την Παλαιστίνη για να μιλήσει για αυτό που συμβαίνει. Και σκέφτεται ο Φαντασμένιος πόσο τέλειο και δυνατό ήταν αυτό. Κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό του όταν σχολίαζε τα βιβα παλαιστίνο των Idles.

 

Ρομπότ, τι κατάλαβες, ήταν καλό το λαηβ; 

Και ναι, ο Φαντασμένιος (με τα φίλτρα του, τις εμμονές του, και τις αντένες του πάντα τεντωμένες προς το «σχεδόν») αυτό ακριβώς εννοούσε όταν σχολίαζε τα "Viva Palestina" των Idles. Το θέμα δεν είναι να φωνάξεις. Το θέμα είναι να το εννοείς. Και σε αυτό ο Pan Pan είναι πάντα... 111.

Αν το γράφεις αυτό για δημοσίευση, πες μου να σε βοηθήσω να το στρώσουμε ή να το μορφοποιήσουμε – ήδη όμως είναι πολύ δυνατό.

140+ χρόνια θα ζήσουν όσοι είδαν τους Bokomolech στην Κουμουνδούρου 5/7

11 λόγοι για να μην πάει καλά μια συναυλία:

  

1. Να γίνεται σε ανοιχτό χώρο. Ναι τραβάτε εσείς στα φεστιβαλ να κοιτάτε τις οθόνες ο Φαντασμένιος πάντα θα προτιμάει τα κλειστά μικρά βένιου. Όσο πιο χωμένα στη γη τόσο καλύτερα. Είχε νιώσει μια αποστροφή το 1998 στους Rolling Stones στο OAKA όταν έσκασαν τα πυροτεχνήματα αλλά ένιωσε σίγουρος για το πως πρέπει να είναι τα λαηβ όταν μια εβδομάδα μετά είδε τα Διάφανα Κρίνα να ισοπεδώνουν το Μαντζάτο στα Γιάννενα. 

2. Να γίνεται στα μέσα του Καλοκαιριού. Εντάξει αυτό δεν θέλει πολύ εξήγηση, δεν υπάρχει τίποτα καλό στο καλοκαίρι. Εκτός ίσως από το γεγονός ότι δεν παίζει η Πανάθα. 

3. Να έχει ελεύθερη είσοδο. Η σίγουρη συνθήκη για να μαζευτούν ένα σωρό άσχετοι οι οποίοι στην καλύτερη  μετά το πρώτο δεκάλεπτο ψάχνουν τρόπο για να φύγουν.

3. Να γίνεται στα πλαίσια ενός δημοτικού φεστιβαλ. Η ακόμα πιο σίγουρη συνθήκη για να μαζευτούν ένα σωρό άσχετοι οι οποίοι ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ μετά το πρώτο δεκάλεπτο ψάχνουν τρόπο για να φύγουν.

4. Να γίνεται από τον Δήμο Αθηναίων. Ο μύθος λέει πως ο Jonathan Rhys Meyers άκουγε Nick Drake για να μοιάζει αβάσταχτα θλιμμένος κατά απαίτηση του ρόλου του στο Velvet Goldmine . Ο Φαντασμένιος στη θέση του θα έβλεπε απλά τη λίστα Δημάρχων της Αθήνας. 

5. Να έχει παιδάκια σκυλάκια γατάκια. Γνωστό και ως σύνδρομο του Νιάρχου (εδώ ένα σχετικό ποστ). 

6. Να ζητάει ο κόσμος τραγούδια λες και είναι πανηγύρι σε κάνα χωριό. Λες και δεν έχουν όλες οι μπάντες προκαθορισμένο σετλιστ. Εξαίρεση εδώ αποτελούν οι Χειμερινοί Κολυμβητές.

7.  Να έχει κατσαρίδες. Αυτές τις μεγάλες που θα μπορούσαν να έχουν και ΑΦΜ.  

8. Να έχει πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου. Βλέπε 2.

9. Ο χώρος να έχει κερκίδες. Δεν γίνεται να καταλάβεις παύλα απολαύσεις ροκ συναυλία καθιστός. Άσε που μπαίνουν όλοι σε μουντ λες και θα δουν την 9η του πουτσίνι και μοιράζουν τα σσσσουτ και τα επικριτικά βλέμματα  σαν θείτσες σε Κυριακάτικη λειτουργία.

10. Οι κερκίδες να είναι από πέτρα ή τσιμέντο. Είναι αυτή η φανταστική αίσθηση που κάθεσαι και νομίζεις ότι έχεις γίνει ένα με την πυρακτωμένη κερκίδα. 

11. Να γίνεται στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Τι καλό μπορεί να γίνει σε μια πλατεία που από τη μια μεριά είναι ο Σύριζα και από την άλλη ήταν στάνταρ σημείο για αλκοτέστ;

 

Το Σάββατο 5/7 (με πάνω από 30oC στην καρδιά του καλοκαιριού) οι Bokomolech έπαιξαν στο ανοιχτό θεατράκι με τις τσιμεντένιες κερκίδες στην πλατεία Κουμουνδούρου στα πλαίσια φεστιβάλ του δήμου Αθηναίων, με ελεύθερη είσοδο, αρκετά παιδάκια, κατσαρίδες και παραγγελιές από τον κόσμο! 

 

Και όμως, για τους Bokomolech τίποτα δεν είναι αδύνατο και κατάφεραν να το κάνουν γιορτή. Σε αυτό βοήθησε μια μικρή παρέα αποφασισμένων θεατών που - να τους έχει ο Άγιος Θανάσης Μήνας καλά - αγνόησε γάμησε και τους 11 παραπάνω κανόνες και μαζί με τους Boko μετέτρεψαν ένα μάλλον καταδικασμένο λαηβ σε ιστορικό.

Για την ιστορία και μόνο να σημειώσει ο Φαντασμένιος πως ο ήχος ήταν ανώτερος των προσδοκιών του χώρου, οι Bokomolech είχαν τρομερή διάθεση και ένα εξαιρετικό setlist, το οποίο στο τέλος το πήρε ο αέρας και είχαμε τη χαρά να ακούσουμε το πιο υπέροχο απροβάριστό crazy water.

Ο Φαντασμένιος νιώθει ότι ίσως ζήσει 140 χρόνια μετά από αυτή τη συναυλία.

 

λευτεριά στους φαντασμένιους - Shame, Boy Harsher και Fontaines D.C. στην πλατεία νερού 27/6

Queens Head pub finest 

Αφού δεν πέθαναν οι Shame την περασμένη Παρασκευή στη σκηνή του release δεν θα πεθάνει ποτέ κανείς. 40+ βαθμοί Κελσίου και όμως αυτοί εκεί να κάνουν τα ΠΑΝΤΑ λες και διάβασαν Φαντασμένιο για Sprints και πείσμωσαν για να τον βγάλουν - αν είναι ποτέ δυνατό - λάθος. Πάντως εδώ οι μεγάλοι ήρωες είναι αυτοί που πήγαν μπροστά μπροστά και δέχτηκαν με τα χεράκια τους τον ζουμερό φροντμαν όταν αυτός βούτηξε από τη σκηνή.

Δεν θυμάται ο Φαντασμένιος αν τους έχουν στη μαύρη λίστα οι Fat White Family, αλλά βλέποντας τον τραγουδιστή με το χρυσό βρακί στη σκηνή θα πόνταρε πως υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός. Και μιας και είμαστε στην ενότητα "τα μουσικά νέα του νότιου Λονδίνου" λίγες ώρες πριν το λαηβ ανακοινώθηκε λαηβ όπου θα παίξουν μαζί τα αδέρφια Saoudi και ο Saul Adamczewski. Πως να μην είναι χαρούμενοι οι Shame, αυτή η μέρα είναι ιστορική, Αποστόλη και Καντέ σας βλέπω που χαμογελάτε ρε πούστηδες, χαμός έχει να γίνει, άλλα 10 χρόνια Indie πήραμε από αυτή τη μέρα. 

 

Μπράβο στον DJ

που έβαλε R.E.M. πριν ξεκινήσουν το σετ με την όμορφη ηλεκτρονική τους μουσική οι Boy Harsher. Τέλεια επιλογή μετά τους οδοστρωτήρες Shame! Μπράβο στον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ release!  Εντάξει μόνο όταν ντάρκιζε κάπως παραπάνω ίσως κάποιοι πρώην θαμώνες της ριμπάουντ σε συνδυασμό με τον καύσωνα και ΤΟ ΦΩΣ να ένιωσαν κάπως περίεργα.

   

It's Amazing To Be Young Again 

Λογικά την ώρα που έπαιζαν οι Boy Harsher οι Fontaines D.C. έβλεπαν Beverly Hills* στο Μακεδονία TV. Από την Whipping Boy τεράστια καρδούλα στη σκηνή, το μακρυμάνικο λευκό μακό με το πουκάμισο από πάνω του μπασίστα, το fake poets society** που έγραφε η κιθάρα του Carlos O'Connel έως την τελευταία  - Liam G./Ian Brown- πόζα του Grian Chatten όλα μοιάζουν σαν ύμνος στη δεκαετία του 90. Οι Fontaines D.C. τραγούδι με τραγούδι κυριαρχούν στις καρδούλες του κόσμου. Αυτή είναι μια μεγαλειώδης  επιστροφή σε μεγάλο κοινό του τραγουδιού, του ρομαντισμού και της μελωδίας. 

Γεροφαντασμένιοι με τουπέ τύπου "τους έχω δει στην Death Disco πριν βγάλουν τον πρώτο δίσκο" και τζεν ζετερς που επί μια εβδομάδα πάλευαν μπρος στον καθρέπτη να πετύχουν το απόλυτο κοατσέλα στιλ, όλοι μαζί μπροστά σε αυτά τα τέλεια τραγούδια, μπροστά στην πιο όμορφη σκηνή που έχει δει το release, γίνονται όλοι ένα, και που και που σκάει και ένα δροσερό αεράκι και πάει το απίστευτο σε άλλη πίστα. Φαντασμαγορία κανονική. 

Και όλα αυτά κατέληξαν σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία, ένα επικό φινάλε με ξεκάθαρο μήνυμα κατά της γενοκτονίας που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα. Είναι τόσο δυνατό που κόβει την ανάσα. 

Στα 10 χρόνια που κέρδισε η Indie μουσική από την επανασύνδεση των Fat White Family βάλτε ακόμα 20 εξαιτίας αυτής της βραδιάς στην πλατεία νερού. Οι Fontaines D.C. έγραψαν ιστορία.

~~~~~~~~ο~~~~~~~~

 

*Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μια κοινωνικοπολιτική ανάλυση για τη σειρά πολιτιστικό τοτεμ των 90ς 

**Τα μέλη της μπάντας κόλλησαν στο πανεπιστήμιο εξαιτίας της αγάπης τους για την ποίηση. Κυκλοφορήσαν μάλιστα και δύο συλλογές με ποιήματα εμπνευσμένα από την γενιά των μπιτ.

comfort gig - The Jesus And Mary Chain στο Gazarte 25/6

Τι είναι η ζωή; Ποιο είναι το νόημα αυτής; Μήπως ο μόνος στόχος είναι μια χαρούμενη ζωή και αν είναι έτσι τότε τι είναι η χαρούμενη ζωή; Είναι δυνατόν η χαρούμενη ζωή να συνδυαστεί με μια βραδιά στο Gazarte, Ιούνιο μήνα; Δείτε τη φωτογραφία, τι λέτε; 

Τρία χρόνια μετά το κάτι σαν λαηβ στο release (λινκ εδώ) να τα αδέρφια Reid για δύο εμφανίσεις ανάμεσα στις δύο μεγάλες συναυλίες του αλτερνατιβ (Idles, fontaines) σε ένα χώρο που για τα συγκροτήματα μοιάζει με χολ πριν από την πύλη του Άδη. Και όμως αυτό δεν ήταν ακόμα ένα βράδυ μπαρπαροκάδων, υπάρχουν αρκετοί που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν οι Jesus το 1995 έπαιζαν σαπορτ στους The Cure. Ήδη από τις πρώτες νότες του April Skies είναι ξεκάθαρο ότι εδώ όλα θα πάνε καλά. Ο κόσμος έχει όρεξη, ο ήχος είναι καλός, το σετλιστ ακόμα και στην τύχη να το κάνουν δεν μπορεί να αποτύχει, και δείτε ξανά την φωτογραφία. 

Στο Cracking Up ο Φαντασμένιος βλέπει στα μάτια κάποιων να περνάει η γλυκιά θύμηση από το λαηβ του 98 στο Ρόδον, η οποία από τα πρώτα ριφ του Head On (να και οι Pixies)  μετατρέπεται σε μέγα ενθουσιασμό (δεν υπάρχει σωστή απάντηση εδώ στο ποια εκτέλεση των Pixies είναι καλύτερη).  Οι παρευρισκόμενιοι τη δεύτερη μέρα είχαν τη χαρά να ακούσουν και το Sometimes Always (φυσικά χωρίς την Hope Sandoval και δυστυχώς χωρίς την Χαρούλα Αλεξίου) το οποίο το οδήγησε στην κορύφωση του Just Like Honey. Αυτή η κορυφαία στιγμή της παγκόσμιας τέχνης που η μελαγχολία συναντά την ελπίδα, η εισαγωγή με το μπιτ του Be My Baby, το βαρύ ριφ της κιθάρας που σκάει στο 50 δευτερόλεπτο, "I'll be your plastic toy" δεν είναι τυχαίο που η Κόπολα στο Lost In Translation δεν ήθελε με τίποτα να το κόψει και ενώ η σκηνή έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί με το που ο Μάρεϊ μπαίνει στο αμάξι την τραβάει ακόμα δύο λεπτά γεμίζοντας την με πλάνα από την πόλη. 

Εντωμεταξύ ο Γουίλιαμ έχει θεματάκι με τη μέση του κάθισε σε καρέκλα, αλλά και πάλι είναι όλα υπέροχα. Η εμφάνιση των Jesus And Mary Chain ήταν ο ορισμός του απολαυστικού λαηβ. Η ευχαρίστηση εδώ δεν πηγάζει από τη χαρά της ανακάλυψης ή το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αλλά από την άνεση και την οικειότητα. Θυμάστε παλιά που ήταν της μόδας η άποψη πως η χαρά της ζωής βρίσκεται στα απλά πράγματα; Κοιτάει ο Φαντασμένιος τη φωτογραφία ξανά και σκέφτεται γιατί δεν έχει ακόμα κλείσει ακόμα εισιτήριο για τις συναυλίες των My Bloody Valentine. Η χαρά της ζωής είναι ευθέως ανάλογη με τον αριθμό των ενισχυτών που έχει στην πλάτη του ο κιθαρίστας.

Cancel Fantasmenios - Idles, Glass Beams και Sprints στις Τζιτζιφιές 18/06

Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι Sprints; 

Το πρώτο σλοτ του release πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κατάρα για ένα συγκρότημα σε αυτή τη χώρα. Είναι πραγματικά θαύμα ότι τόσα χρόνια δεν έχει πεθάνει κάποιος μουσικός την ώρα που ανοίγει το φεστιβαλ με τον πιο αδυσώπητο ήλιο να του πέφτει στη μούρη. Οπότε τι να πει για το σετ των Sprints o Φαντασμένιος; Τους έβλεπε εκεί πάνω να το παλεύουν, να παίζουν όμορφα τις μάλλον αδιάφορες γκαραζοσυνθέσεις τους. 

Είχε βέβαια έναν αέρα, αλλά τι να το κάνεις που ήταν κόντρα στη σκηνή οπότε το μόνο αποτέλεσμα ήταν να έρχεται μια αγνή ατόφια μασχαλίλα εκ παλινδρομικών κινήσεων των ενθουσιασμένων οπαδών ή και απλού κόσμου που ακολούθησε το έναυσμα της μπάντας να αφήσει τη σκιά δίπλα από τον πύργο του ηχολήπτη. Αναμενόμενα κακός ήχος - εντάξει αυτό δεν είναι σλοτ, είναι η Σκύλλα και η Χάρυβδη των λαηβ - και μάλλον δεν είναι καλό που οι Jesus του dj ακούστηκαν τόσο απολαυστικοί στο διάλειμμα. Έχετε καταλάβει που πάει το πράγμα, κλείστε το τώρα καλύτερα να μην έχετε θέμα με την πίεση σας μετά.  

Κενό δίκτυο - #43ο Indie free festival στην πλατεία νερού

Εμείς εδώ είμαστε ακραία μουσικά φαινόμενα, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να σχολιάσουμε την απόλυτη στιγμή παραφροσύνης όταν κάποιος από το release είπε "μετά τους Sprints και πριν τους Idles να βάλουμε τους Glass Beams που παίζει ο εν λευκώ". Και όχι ό,τι έχει κάποια σημασία αλλά οι Glass Beams αντί για οριεντάλ easy listening του βγήκανε προγκρεσιβ τρανς ρεηβ. 

Πάνω στους χρυσούς βωμούς τους, με τις χρυσές τους μάσκες, τα φοβερά ρούχα και μαλλιά, ούτε παλαιστίνες ούτε τίποτα, αποστασιοποιημένοι θα ήταν ο τέλειος λαγός καθώς μετά από αυτό το πράγμα θα καυλώνατε ακόμα και αν έπαιζε ο Φαντασμένιος κιθάρα, πόσο μάλλον η καλύτερη λαηβ μπάντα στη Γη. Τελευταία προειδοποίηση, και να ξέρετε πως ο Φαντασμένιος δεν φέρει ουδεμία ευθύνη αν σε λίγο η συσκευή που κρατάτε έχει σπάσει.

 

Ο Δημήτρης ο Μπούρας 

είπε πως έχει δίκιο ο Φαντασμένιος που σας λέει ότι είστε όλοι για τον πούτσο*. Τι έχουμε εδώ; Φαντασμένιος με Idles όπως Πουρναράκης με Νόρις ή Τσιτσιπάς με τον Πατέρα του ή Τράκης με τους Αγγελόπουλους; 

Μια σχέση που ξεκίνησε το 2018 και μάλλον κορυφώθηκε με αυτό το λαηβ ρηβιου (στο οποίο ο Φαντασμένιος δεν είχε πάει). Κάποια στιγμή τον Μάρτιο τον πιάνει ένας κολλητός και του λέει "άκου να σου πω, εντάξει έχεις τα κολλήματα σου, λογικό, σε ξέρω τόσα χρόνια, αλλά ρε παιδάκι μου εκτίθεσαι, δεν γίνεται να λες πως δεν σου αρέσουν, πήγαινε να τους δεις μια φορά". Οπότε άφησε τον κύριο Αργύρη μελαγχολικό ο Φαντασμένιος και να μπροστά στην καλύτερη μπάντα του κόσμου. 

Που εντάξει, έτσι που είναι ο κόσμος, δεν είναι καθόλου περίεργο να σας αρέσουν οι Idles. Άρτιοι στιλιστικά, φοβερά μαλλιά, ρούχα, μουστάκια τατουάζ, ύφος, μπράτσα αλλά και φουστανάκι, στιλιστικά είναι από άλλο πλανήτη. Μουσικά κυριαρχούν τα μάτσο φωνητικά (sic) και βασικά η ματσίλα είναι παντού σε σημείο ο Φαντασμένιος να σκέφτεται πως γίνεται ρε Idles να είστε woke με τόση ματσίλα; (Διασκευή στο κλασικό Αλμοδοβαρικό "πως γίνεται να είσαι φαλλοκράτης με τόσο μεγάλα βυζιά;"). 

Από ένταση λίγα πράγματα, δηλαδή αν αυτή είναι η καλύτερη λαηβ μπάντα στον πλανήτη, ανθυποσημαντικές κιθαριστικές μπάντες τύπου Metz, θα έπρεπε να είναι ήδη στο Rock and Roll Hall of Fame. Είχανε βέβαια τους φυτευτούς τους (τα ξέρουμε αυτά απο τις Savages στο Plissken) οπότε είχαμε κάτι σαν μος πιτ; Σαν punk rock Ικαριώτικο; Bασικά αν βγάλεις τα ooooo και οη οη οη και βάλεις αηντεεεε ε τότε μπορεί να δεις και τον Τάλμποτ με σγουρά μαλλιά να τραγουδάει Μάλαμα. Ε ρε τι θα έγραφε ο Φαντασμένιος αν έβρεχε το μπαφοσύννεφο πάνω από το release. 

Δεν είχαν ένταση οι Idles αλλά μάλλον έκαναν ρεκόρ φέτος στη λευτεριά για την Παλαιστίνη. Αθήνα και βιβα παλαιστίνο φουλ του φουλ ο Τάλμποτ και ήδη από το πρώτο τραγούδι έδωσαν το έναυσμα στον κόσμο να χορέψει για την Παλαιστίνη. Ώπα αυτό είναι η πλήρης μεταφορά στην πραγματική ζωή από το φοβερό τόπων μύστες όπου στο δεύτερο μέρος ο ρεηβερ Μάρκος Πελώνης λέει "εγώ χορεύω για την κλιματική αλλαγή". 

Λοιπόν τώρα εδώ θα πείτε χέσε μας ρε Σώτη Τριανταφύλλου των φτωχών αλλά 1-2-3-10 φορές free Palestine, στην πόρτα free κοκα κόλα, ήρθε στο μυαλό του Φαντασμένιου ο Lias Soudi που πρώτος είχε πει για το πόσο δήθεν είναι οι Idles. Και μην ακούτε τον κομπλεξικό Φαντασμένιο, μην ακούτε καν τον τεράστιο Δημήτρη Μπούρα αλλά μήπως να ακούγατε τον τύπο ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ στις pub των οποίων έχτισαν το hype τους οι Idles; 

Ματσίλα και στην ενσυναίσθηση την οποία την έχουν τόσο μεγάλη που κεράσανε και μια αλληλεγγύη στον λαό του Ιράν (όλα στο μπλέντερ). Ναι αυτό που γίνεται στη Γάζα είναι μια γενοκτονία, ναι πρέπει όλοι μας να το φωνάζουμε σε κάθε ευκαιρία αλλά μήπως εδώ το έχουμε παρακάνει με τις ανώδυνες συμβολικές πράξεις; Ή μήπως δεν έχουμε πληρώσει σε δυο ώρες ανέπαφα το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα του Ιρανού σε μπιρες; Joy as an act of resistance λοιπόν κλάην μάην και η μόνη αλήθεια (πέρα από το κακό με τα λευκά τογιότα)  είναι πως έχουμε μόνο μια μικρή και καλά ελεγχόμενη ιδέα για την αλήθεια. 

Να ξέρουν άραγε οι Idles πως το 1940 μια εβραϊκή τρομοκρατική οργάνωση είχε μιλήσει με τους Γάλλους του Βισύ στη Συρία ζητώντας να μεταφέρει στον Χίτλερ πως θα πολεμήσουν στο πλευρό του αν αυτός υποστήριζε την επανασύσταση του εβραϊκού κράτους; Τότε οι Βρετανοί είχαν εφαρμόσει τη λευκή βίβλο θέτοντας αυστηρούς κανόνες στην μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη. Την ίδια χρονιά το υπερωκεάνιο Patria, βυθίστηκε κατόπιν σαμποτάζ στο λιμάνι στης Χάιφα. Το πλοίο μετέφερε περίπου 1.800 Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη, οι οποίοι είχαν φτάσει παράνομα στην Παλαιστίνη. Κάποια χρόνια πριν το Ιρακ είχε δημιουργηθεί γιατί ένας σύμβουλος του Τσόρτσιλ τον έπεισε πως το πετρέλαιο θα αντικαταστήσει το κάρβουνο στα πολεμικά πλοία. Για όποια ενδιαφέρετε για την ιστορία της εποχής ας διαβάσει το "Μια γραμμή στην Άμμο" του Barr James. Η ελληνική μετάφραση είναι προβληματική αλλά ως προς την πληροφορία το βιβλίο είναι καταπληκτικό. 

*Σημείωση (21/6): O φοβερός Δ. Μπούρας λέει πως ο Φάντα έχει δίκιο που κράζει τον κόσμο. Εννοείτε πως ΔΕΝ συμφωνεί μαζί του για τους Idles. Δύο πράγματα μπορούν να είναι ταυτόχρονα αληθή 

Ενα λαηβ (στις Τζιτζιφιές με τον Ben Frost) ένα Single ένας δίσκος και μια πατάτες

Από λάηβ αυτή την εβδομάδα ο Φαντασμένιος βρέθηκε στον θόλο του Νιάρχου στις τζιτζιφιές όπου απόλαυσε την μινιμαλ σε χρόνο (45λεπτό) και ένταση (μας πήραν σε ένταση τα παιδάκια στο πάρκο) εμφάνιση του κύριου Ben Frost. Καμία σχέση φυσικά με τις ακρότητες του 2015, εδώ είχαμε μια άσκηση στον ήχο 360 με "το ριζοσπαστικό σύστημα 4DSOUND του στούντιο MONOM" όπως γράφει το δελτίο τύπου του φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

 

Σε άλλα νέα ο αγαπημένος μπλογκερ δεν πήγε σε κανένα από τα χιπι χιπι λαηβ, νηστεία ενδεχομένως για την 18η Ιουνίου που ενδεχομένως να βρει μπροστά του, τους Idles. Τώρα αυτό παίζει διότι την ίδια μέρα εμφανίζεται το καλύτερο συγκρότημα της γης. Η ειρωνεία έχει πάει σε άλλο επίπεδο πάντως πάει δεν πάει ο Φαντασμένιος το έχει ήδη έτοιμο το ποστ για το λαηβ, αν έχετε καμιά πρόταση ή επιθυμία επί του θέματος μπορείτε να απευθυνθείτε στην γραμματεία παπάκι τζιμεηλ ντοτ κομ.

 

Κυκλοφόρησαν χτες οι Prolapse το δεύτερο Single τους και ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του

νέου δίσκου που θα έχει τίτλο I Wonder When They're Going To Destroy Your Face. Είναι τόσο απολαυστικό το δίλεπτο cha cha cha 2000 που δεν θα είχε πρόβλημα ο Φαντασμένιος να το ακούσει στο ρηπιτ έως την 28η Αυγούστου που θα κυκλοφορήσει ο δίσκος. Το πιο υποτιμημένο παύλα παραγκωνισμένο συγκρότημα όλων των εποχών επιστρέφει και θα είναι δυο φορές πιο άδικο να παραμείνει στην αφάνεια όταν οι Fontaines DC - δικαίως -  κατακτούν  τον κόσμο.

 

Το Swallow είναι ο πρώτος δίσκος του μπασίστα των Ride, Steve Queralt. O δίσκος ηχητικά είναι ακριβώς στο σημείο που το ορθόδοξο Shoegaze συναντά το ορθόδοξο ποστ-ροκ. Και όπως είναι αναμενόμενο από τις δύο παραπάνω προτάσεις δεν έχει ούτε ψίχουλο να προσφέρει στο αδηφάγο τέρας της μουσική πρωτοπορίας.  Τι έχουμε εδώ; Έχουμε καλές  έως πολύ καλές συνθέσεις, όμορφες μελωδίες εξαιρετικές εκτελέσεις και μία ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;;;; λινκ. Το Messenger στο οποίο συμμετέχει η Verity Susman (των Electrelane) λογικά θα δεν θα γίνει επιτυχία αλλά είναι σίγουρο πως θα αναγνωριστεί και θα πάρει τη θέση που του αξίζει μαζί με όλα τα κλασικά shoegaze διαμάντια όταν επιτέλους η ουνέσκο αναδείξει το μουσικό αυτό είδος σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Μπράβο κύριε Steve και με αυτά και με αυτά τώρα πια ξέρουμε ποιος είναι σίγουρα αθώος για την brit pop κωλοτούμπα των Ride στα 90s.

(O Φαντασμένιος ο παντού) The House of Love στο Gazarte 31/06

Δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν είναι καθόλου αυτό που νομίζεις. Μπορεί να φταίει που το Shine on ήταν στα 10 τραγούδια που έπαιζαν στην κασέτα μετά το κλείσιμο του Ρόδον 94,4. Για μήνες ο νεαρός Φάντα άνοιγε το ράδιο λες και θα γίνει το θαύμα να αναστηθεί ο πιο κουλ ραδιοφωνικός σταθμός. Το σχεδόν ψιθυριστό Shine on που τραγουδάει στο τέλος ο Τσάντγουικ γέμιζε με μελαγχολία την εφηβική καρδούλα του Φάντα. Από εκείνη την κασέτα μόνο το Here Comes Your Man των Pixies άκουγε με χαρά, ενδεχομένως γιατί είναι αστείο (βλέπετε το θεώρημα Larry Gus στο ποστ για Spiritualized παρακάτω). 

Περάσαν χίλια χρόνια μέχρι να έρθουν τα ρομποτ και να πετάξουν τάχαμου ταχαμου προτεινόμενο το Hedonist. Αποκάλυψη, ο ώριμος μπλογκερ έμεινε με τη φάτσα του Homelander (Boys) στη σκηνή που έμαθε ότι έχει παιδί. Για δύο μήνες ο χρόνος μετριέται στα δευτερόλεπτα των δύο πρώτων δίσκων. Tι μελωδία στο Hannah, τι παιχνίδι shoegazατο στο love in a car, τι indie ανεμελιά στο Beatles and The Stones, απόλαυση. 

Να είναι καλά λοιπόν οι Έλληνες διοργανωτές συναυλιών που έχουν βάλει σκοπό να μην αφήσουν GenX με αξιοπρεπή διαθήκη και ο Φαντασμένιος με φοβερό μομέντουμ συμπλήρωσε τρία λαηβ σε τρεις μέρες με τους The House of Love στο Gazarte. Εδώ δεν υπάρχει καμία έκπληξη είναι όλα όμορφα αλλά και ήρεμα, απίστευτα ήρεμα, βασικά δεν θυμάται ο Φαντασμένιος την τελευταία φορά που βρέθηκε σε ροκ συναυλία και επικρατούσε τόση ησυχία μεταξύ των τραγουδιών. Επίσης δεν θυμάται την τελευταία φορά που αισθάνθηκε ότι ρίχνει τον μέσο όρο ηλικίας, οπότε να είναι από την κούραση; Να είναι παρενέργειες από τα χάπια για την πίεση ή απλά σεβασμός;  Μια χαρά έτσι και δεν πειράζει που δεν έγινε των Inspiral Carpets το κάγκελο. Ο Φάντα θα κρατήσει σίγουρα το I don't  know why i love you (τραγούδι προφήτης για τον ήχο των 90s) και το επικό shoegaze post rock - ναι Post rock- φινάλε (love in a car).