Λευτεριά στους Τουαρέγκ | Bombino & Tinariwen στον Λυκαβηττό 19/9

Η σειρά 23 τομέας Ζ έχει 17 ευρώ, η σειρά 14 τομέας Ε έχει 21, το τμήμα Κ έχει 24, μα είναι δυνατόν να δουλέψει αυτό σε μια ροκ συναυλία;  Ο Φαντασμένιος θυμάται την αναρχία στο Ηρώδειο. Βέβαια δεν έχει δει ποτέ  λαηβ Tinariwen και δεν είναι πως στο άκουσμα των τραγουδιών τους ξυπνάει ο αηνταααα μέσα του. Από την άλλη αν έχεις ακούσει πάνω από 2 τραγούδια του Bombino (εδώ αυθεντικά και τεκμηριωμένα για τον περσινό του δίσκο) τότε έχουμε ξεκάθαρα μια στιγμή παραφροσύνης αν νομίζεις πως ο κόσμος θα δει το λαηβ όπως έβλεπαν οι friends τους Hootie & the Blowfish. Και αν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να εκπληρωθεί το Plissken όραμα, αυτή πάει περίπατο όταν οι πόρτες ανοίξαν με σχεδόν μια ώρα καθυστέρηση και ο μέγας Bombino βγήκε στη σκηνή ενώ ο κόσμος ακόμα έμπαινε.

Πας κυρά Plissken και βάζεις τον μέγα Bombino να ανοίξει τους Πυξ λαξ των Τουαρέγκ; Θα σου τη φέρουμε εμείς και θα κάτσουμε στη σειρά 13 ρε να βλέπουμε χωρίς ζουμ την πανέμορφη μαύρη σκηνή που τόνιζε τα φανταστικά ρούχα των Bombiνων. Τέλος, ο Φαντασμένιος θέλει να ντύνεται τουαρεγκ, το πράσινο για τη δουλειά και το μπλε για ποτό. Μόνο αυτό. Πανέμορφοι, οι κιθάρες να μιλάνε με το ολόγιομο φεγγάρι, ο λευκός ντράμερ να πασχίζει στα ντραμς, είναι τέλειο αυτό που συμβαίνει, η πλατεία έχει γεμίσει και προύχοντες και ανθυποπροσωπικότητες στις δύο πρώτες σειρές δεν βλέπουν τίποτα. Την ίδια στιγμή δίπλα στον Φάντα έχουν κάτσει οι πιο όμορφες γυναίκες σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων. Plissken όλα εδώ πληρώνονται.  

Οι Bombiνοι πάνε τρένο και τα αηντααα βροχή αλλά κάποιοι είναι αποφασισμένοι να βρουν τις θέσεις τους και κάπως έτσι οι πεντάμορφες έπρεπε να αποχαιρετήσουν τις σουπερ θέσεις, ζήτησαν συγγνώμη και έφυγαν  αλλά μα της σαχάρας τους θεούς, αυτός που τις έδιωξε φοράει μπλουζάκι REM chronic town, τι θα γίνει με τη σειρά 13 ποιος θα έρθει να κάτσει μετά; H Μπρέντα με ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι; 

45 λεπτά Bombino όλη μας η ζωή, η πλατεία αδειάζει, ο αηνταα πάει στη σειρά 32 και βγαίνουν οι Tinariwen, δεν συμβαίνει κάτι το φοβερό πέρα από το ότι έχουν αλλάξει όλοι θέση γύρω από τον Φαντασμένιο αλλά δεν έχει τίποτα σημασία γιατί νάτοι πάνω στη σκηνή οι Bombinοι μαζί με τους Tinariwενους και να η εισβολή στη σκηνή και οι σεκιούριτι του Plissken να τηρούν τη τάξη (sic). Κάποιοι λένε πως το Plissken φημίζεται για το εκλεπτυσμένο γούστο στην επιλογή συγκροτημάτων, ο Φαντασμένιος θα πει πως διαχρονικά έχει τους χειρότερους γορίλες (εδώ η εμπειρία του 2012 που είχαν χρυσαυγίτες). 

Κάποιοι το απολαμβάνουν κάποιοι ψάχνουν τις θέσεις τους, κάποιοι τσακώνονται με τους ουγκ, κάποιοι βγάζουν σέλφι, κάποιοι παρακολουθούν αυτούς που τσακώνονται και αυτούς που ψάχνουν τις θέσεις τους, αλλά όλοι μαζί φωνάζουν για την λευτεριά στην Παλαιστίνη. Το οποίο είναι ένα τσικ περίεργο διότι οι Τουαρέγκ έχουν το δικό τους πόνο, είναι σε ένα συνεχή πόλεμο για τον οποίο κανείς δεν δίνει την παραμικρή σημασία. 

Τι έχουμε εδώ; Καπνογόνο;;; Και αυστηρά αριθμημένες θέσεις και εκλέκτικ Plissken και καπνογόνο WHAT IS THIS? A CROSSOVER EPISODE? Λογικά η μπάντα είναι ήδη στα ρανταρ των φασαίων οπότε ετοιμαστείτε του χρόνου για Tinariwen στο Πόζαρ.

Το ανκορ των Tinariwen όλη μας η ζωή. Ένα επικό αργόσυρτο Ittus και ξέσπασμα, κιθαριστική θύελλα, με τους Bombiνους στη σκηνή, για το Sastanaqqam. Τέλειο. Τα φώτα ανάβουν κάποιοι φεύγουν χαρούμενοι και σίγουροι πως άξιζε να βρέξουν τον κώλο τους, κάποιοι ψάχνουν τις θέσεις τους, κάποιοι βγάζουν σέλφι και κάποιοι συνειδητοποιούν πως παίζει ένα φανταστικό αμπιεντοεξπεριμενταλ τουαρεγκ που ούτε ο διάολος σαζαμ δεν βρίσκει. Και αρκεί ίσως μόνο αυτό για να βρεθούμε στο ποζαρ και στον Χελμό του χρόνου.  

Ο Φαντασμένιος θυμάται

δεν μιλάει ο Φάντα με τα βουνά;;; | Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο θέατρο βράχων 15/6  

Τέλος το διονυσιακό βουρ για το απολλώνιο λέει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τω καιρώ εκείνω ως απολλώνιος ξεκίνησε, το πως φτάσαμε στο Θανάση σκέτο, τσίπουρο στην αύρα, σημαίες και καπνογόνα είναι δύσκολο να ερμηνευτεί. Όπως το ότι φτάσαμε το 2024 να πηγαίνουν με τόσο χαρά στα πανηγύρια οι νέοι. Πάντως ο Παπακωνσταντίνου ίδιος φαίνεται, με το πόλο μπλουζάκι του σαν υπάλληλος στα ΕΛΤΑ, σχεδόν αμήχανος στη σκηνή, πάντα ανήσυχος μη χτυπήσει κανείς στο ξέσπασμα του Πεχλιβάνη. 'Ίσως η αλήθεια βρίσκεται σε εκείνη τη σκηνή στους απόντες του Γραμματικού που διαμαρτύρεται ο χαρακτήρας που μόλις γύρισε από το εξωτερικό, "τα σουβλάκια δεν είναι όπως παλιά", και του λέει ο φίλος του που δεν έφυγε ποτέ από το μέρος που μεγάλωσαν, "τα σουβλάκια είναι ίδια, εμείς αλλάξαμε τρόπο που τα τρώμε". 

 

Θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε με τη βροχή | Years of Youth x Pan Pan στο Λυκαβηττό 14/07/2024 

Δύο πολύ όμορφες στιγμές του καλοκαιριού.

To διπλό ηλιοβασίλεμα την 4η Ιουλίου πάνω από τον Λυκαβηττό, καμιά ώρα μετά την ακύρωση της συναυλίας των years of Youth και Pan Pan. 10 μέρες μετά στο ίδιο μέρος 4 χιλιάδες κόσμου να τραγουδάει ακαπέλα "στη μισή μου ζωή μου πεθαίνω και στην άλλη μισή μισή μου ζωή μέσα από τα μάτια μου ο ήλιος χαράζει γιατί πάντα κάτι με νοιάζει". Πρόκειται για ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι των echo tides που θα είναι έγκλημα αν δεν βγει με τον τίτλο βροχή. Τώρα τι να γράψει άλλο ο Φαντασμένιος για αυτό το λάηβ; Είναι φοβερό πως όσο και να μεγαλώνει το κοινό διατηρεί τα βασικά του χαρακτηριστικά, σε σημείο που Φαντασμένιος πάντα φεύγει από τα λάηβ μουρμουρώντας μωρέ λες να ξεκινήσει καμιά επανάσταση με έναυσμα το Concrete Pillow;

Ένα, δύο, τρία, πολλά λαηβ Χειμερινών Κολυμβητών | Παπάγου 25/7, Χαλκίδα 26/7, Μυρσίνη 9/8.

Η ιστορία έχει ως εξής. Ήταν ένα κλασσικό λαηβ Χειμερινών Κολυμβητών,

έχει μόλις τελειώσει το στέλθ και ο κύριος Αργύρης συνεχίζει με τη γνωστή πρόζα ειρωνευόμενος τον αμερικάνικο παράγοντα όταν ένας κύριος σηκώνεται από την τελευταία σειρά και με στεντόρεια φωνή μας λέει πως "ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν γίνεται για τα λεφτά, γίνεται για την ελευθερία! Σκατά στους Ρώσους!". Ο κύριος Αργύρης πάει να απαντήσει κάτι, βλέπει το μάταιο να τον κοιτά στα μάτια, σκοπός αποχαιρετισμού, πάμε να φύγουμε. Ο Φαντασμένιος την επομένη πρέπει να είναι στην Χαλκίδα, ο κύριος Αργύρης σίγουρα θα σχολιάσει το γεγονός.  

Στην Χαλκίδα,

η συναυλία είναι να γίνει σε ένα μπιτς μπαρ, το οποίο στην πραγματικότητα είναι μια ταβέρνα που θα μπορούσε να ήταν σε εκείνη την ταινία με τη λίμνη βόλβη. Καλή σας όρεξη λοιπόν, να τα πούμε; Τι θέλετε; Κόρη του Βουνού; Σοβαρα; Κόρη του βουνού λοιπόν πάμε, ό,τι πει ο κύριος Φαντασμένιος μας. Και οι βουτιές με το κεφάλι; Απόλαυση. Και επειδή είμαστε μεταξύ μας πάρτε και μια lo-fi Αρζεντινα. Σε δυο εβδομάδες λέει θα είμαστε στην Κρήτη, αμ εμείς που νομίζεις ότι θα είμαστε;

Στη βρύση της Μυρσίνης,

Ακούσαμε πως ένας ξεναγός στη Θάσο πάει τον κόσμο κάτω από το σπίτι του κύριου Αργύρη για να δουν που ζει ο διάσημος τραγουδιστής. Έχει παραγίνει το θέμα με τον τουρισμό και δεν έχουμε και νερό, έχει χρόνια η βρύση να βγάλει νερό, τι θα τους βάζουμε να πίνουνε όλοι αυτοί. Και ο κόσμος; Αν ήταν 1965 θα καθόντουσαν όλοι σιωπηλοί και θα κοιτούσαν νευρικά γύρω γύρω, αν ήταν 1977 δεν θα μπορούσε να γίνει συναυλία, θα μιλούσαν όλοι τόσο δυνατά θα ήταν ανυπόφορο, αν ήταν 1965 θα κουνούσαν με ρυθμό το πόδι και ίσως θα έσφυζαν τη γροθιά κάτω από την καρέκλα, αν ήταν 1983 οι μισοί από αυτούς θα είχαν πηδήξει τους άλλους μισούς, όλοι θα είχαν κάνει γάμο και θα είχαν τα στέφανα στο έπιπλο στην κρεβατοκάμαρα, αν ήταν 1977 θα συζητήσουν πολύ σοβαρά για την πορεία της ανθρωπότητας, στο βαθμό που, στο μέτρο που, σε τελευταία ανάλυση, ποια είναι η βασική αντίθεση, τι πρέπει να κάνουμε. Το πρωί θα είχαν μια δουλειά.

και διασκεδάζουμε και μαθαίνουμε | Massive Attack Beak> Mount Kimbie στο Release 17/7

O Φαντασμένιος είναι μαλάκας

Είναι κομπλεξικός, ημιμαθής, στρυφνός, κομπλεξικός, κομπλεξικός, άπειρα κομπλεξικός και κομπλεξικός. Έχει την αποψάρα του για όλα, πολλές φορές πιστεύει πως είναι ο κάτοχος της μίας και μοναδικής αλήθειας, σνομπάρει τους άλλους, κάνει εκεί χάμου συνδυαστικές σκέψεις επί συνδυαστικών σκέψεων και καταλήγει να καγχάζει. Η κομπλεξάρα θα πει για Αγγελόπουλους, Κάφκες, ανεκπλήρωτες επαναστάσεις και ουτοπίες αλλά από αλήθεια, από πράξεις τίποτα τίποτα τίποτα. Μόνο φουσκωμένα λόγια και καμώματα και πόζες. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια για τον Φαντασμένιο. Είναι ένας τεράστιος κομπλεξικός δήθεν μαλάκας που η επίδραση του στην κοινωνία είναι πιο ανεπαίσθητη και από τα σκουπίδια που έχετε στον κάδο σας. Να τα έχετε στο μυαλό σας αυτά όταν θα διαβάζετε αυτά που έχει γράψει (sic) παρακάτω για τη μέρα των Massive Attack στο Release festival. 

 

Πολλά λαμπάκια

Οι Massive Attack έκαναν μια μαζική επίθεση (πωωωωωω μα γιατί να είμαι δημοσιογράφος να πληρώνομαι για αυτά τα φανταστικά που γράφω πωωωωωωω), ο ήχος ήταν τέλειος, το σετλιστ ήταν τέλειο και η σκηνική παρουσία ωδή στην  βιντεοπροβολή. Πολύ λαμπάκι λεντάκι και πολύ πληροφορία, από το Ιρακ στον μεσαίωνα και από τον Στάλιν στην Τέιλορ Σουηφτ, οι Massive Attack άγγιξαν τόσα θέματα που μόνο ένας σωστός ταρίφας - από αυτούς που δεν είναι σε App - θα μπορούσε να τα συνδυάσει και να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Massive 7 γράμματα, Attack 5, 7+5=12 -2 τα διπλά = 10, 10=K. ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ. 

 

Όταν έκλαψε ο Χόμπσμπομ

Πολλά μηνύματα, τόσο πολλά που ένας θεός ξέρει τι ζημιά πάθανε όσοι πήγαν. Και άντε μερικά είναι ξεκάθαρα, λευτεριά στην παλαιστίνη. Ναι ξεκάθαρο και αφιλτράριστο χρόνια τώρα. Αλλά είναι κάποια θέματα που τον μπέρδεψαν τον Φάντα. Δεν κατάλαβε ο γερομπλογκερ τι στάση κρατάμε με Μπιν Λάντεν και με Σαντάμ; Τον Πούτιν τον περάσαμε 4-5 χεράκια άρα είμαστε με Ουκρανία και πετάμε και έναν Στάλιν στο καπάκι που θα μπορούσε να καυλώσει τον κάθε ισαποστάκια και να έχουμε τίποτα λιλιπούτειους Πορτοσάλτες να χύνουν πάνω στα VIP σκαμπό. Και κάπου εκεί του ήρθε του Φάντα εκείνο το πράγμα που κάποιοι το λέγανε Slacktivism, ξέρετε θα σβήσουμε τη λάμπα μισή ώρα για να σωθεί ο πλανήτης κλπ. Ναι μαζευτήκαμε 17χιλιάδες κόσμου 60 ευρώ το κεφάλι, ουρές στις μπίρες, για να βλέπουμε τα βομβαρδισμένα και να κάνουμε ωωωωωωωωω και big wheel keep on turning και να εδώ αχνοφαίνεται μια αντίφαση ΝΑ. Ναι καλά τα λέτε και έχουμε καπιταλισμό αλλά πάψτε να είστε τόσο διδακτικοί με 600.000 το βράδυ. Ουπς. Νατο, σας τα έλεγα πως το παιδί είναι τεράστια κομπλεξάρα, να δείτε τώρα πως θα πει πως αν σας ενδιαφέρει τόσο πολύ το θέμα του καπιταλισμού κύριοι Massive να παίξετε τσάμπα να έρθει ο λαός. Γενικά πάντως το λευτεριά στην Παλαιστίνη στα λαηβ έχει γίνει σαν τις γιαγιάδες που όταν περνάνε από μια εκκλησία κάνουν αντανακλαστικά τον σταυρό τους. Πετάμε εκεί μια αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και πάμε στο επόμενο τραγούδι, και μετά στο σπίτι κάνα τουητ να κοιμηθούμε ήσυχοι χωρίς τύψεις.

 

Δύο πράγματα μπορούνε ταυτόχρονα να είναι αληθή

Ας υποθέσουμε για μια στιγμή πως ο Φαντασμένιος δεν είναι τεράστιος μαλάκας. Οι Massive Attack πουλάνε ιδεολογία μπλα μπλα μπλα και μπλα μπλα μπλα κόσμος, νέον γράμματα λέιζερ οράματα και τα παλικάρια από πίσω με το τροχιοδεικτικό να φωνάζουν "είναι ακραίο μπροοο, είναι ακραίο". Ε Φαντασμένιο, θα ήταν καλά; Δεν σου αρέσει δηλαδή σε ένα τόσο μεγάλο ηβεντ να βγαίνουν κάποιοι και να τα λένε, και κάποιοι να τα ακούνε και σε κάθε περίπτωση να γίνεται μια κουβέντα ρε παιδάκι μου. Ή επειδή εσύ την έχεις δει αποστασιοποιημένος ξερόλας θα πάρουμε όλοι οι άλλοι φόρα να πέσουμε στο φάληρο να πεθάνουμε; Αυτό είναι η λύση; 

Μήπως κάποιες φορές δεν υπάρχει η μία και μοναδική αλήθεια, και οι Massive Attack είναι συνεπείς σε αυτά που λένε και κάνουν, αλλά εντάξει δεν είναι τόσο έτοιμοι σαν εσένα ρε Φάντα να πάρουν το όπλο για το τρίτο αντάρτικο. 

 

Όσο και αν μοιάζει απίθανο το Release είναι φεστιβαλ!!

Θα πεθάνει ο Φαντασμένιος και δεν θα έχει καταφέρει να δει τους Mount Kimbie όχι σε κανονικές αλλά ούτε καν σε υποφερτές συνθήκες. Τω καιρώ εκείνω στο πλισκεν είχαν βγει 6 το πρωί και φέτος στο Release θα μπορούσε κάποιος να τηγανίσει αυγό στο κεφάλι τους. Ωστόσο ήταν τίμιοι σε σημείο που  ο Φάντα όταν τελείωσαν οι Massive το λιγουρεύτηκε ένα σετάκι για σβήσιμο. 

Στους Beak > από την άλλη όσο έπεφτε ο ήλιος, όλο και περισσότερα κεφαλάκια κουνιούνταν στον  μαεστρικό σπαρταριστό μοτορικ ρυθμό (ΤΙ ΓΡΑΦΩ;;;; ΜΑ ΤΙ ΓΡΑΦΩ;;;). Έχει ενδιαφέρον το λαηβ των Beak >, αν είχαν τα μισά λαμπάκια των Massive Attack ενδεχομένως να μιλάγαμε για τη συναυλία της χρονιάς. Η οποία δεν ήταν η πρώτη τους στην Ελλάδα Αθήνα όπως είπαν κανα-δυο φορές, εκτός και αν ξέρουν κάτι παραπάνω για την συνθήκη του Λονδίνου (1864) σύμφωνα με την οποία προσαρτήθηκε στην Ελλάδα η Κεφαλλονιά.

 

Επίμετρο (sic)

Εντωμεταξύ σαν να βλέπω την φάτσα της άκου αυτό να λέει "δεν κατάλαβα αν τελικά σου άρεσε".

Είναι πραγματικά φοβερό

πως αυτό εδώ το μπλογκ είναι το μοναδικό ενεργό που έχει ξεμείνει από τη χρυσή (sic) εποχή της μπλογκόσφαιρας (sic). Βασικά δεν είναι φοβερό, είναι μάλλον θλιβερό και τελικά απόλυτα προβλέψιμο. Οι περισσότεροι γρήγορα κατάλαβαν πως δεν έχει και πολλή πολύ σημασία όλο αυτό ενώ οι πιο ταλαντούχοι σκέτο ή ταλαντούχοι καρχαρίες, γρήγορα μεταπήδησαν στις σουπερ καριέρες τους στην σόου μπιζ. Εδώ δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο θέμα καθώς υπάρχει η γνωστή καμπύλη αλληλεπίδρασης με τον Φαντασμένιο. Σε αυτήν εισέρχονται κατά κανόνα 7 άτομα το πολύ κάθε περίοδο και η καμπύλη αποτελείται από τα εξής εννιά στάδια: 1. τι είναι αυτός ρε; 2. χα χα καλούλης ειναι μωρέ πλάκα έχει 3. Καλά τα λες Φάντα μόνο εσύ τα λες 4. χα χα καλούλης είναι 5. χμ κούρασε λίγο. 6. ώπα ώπα, τώρα αυτό το είπε για εμένα;;; 7. κούρασε πολύ 8. Εμένα ειρωνεύτηκε το γραφικό σκουλίκι; 9. Ουστ από εδώ ρε κομπλεξάρα φαντασμένιο. Βάλε και στην εξίσωση την ιδεάρα με το τρίτο πρόσωπο, ε και κάπως έτσι έγινε η ανυποληψία συνήθεια μας. 

Από την άλλη ρε Φαντασμένιο πέρασες την Κυριακή το βράδυ βλέποντας απολαμβάνοντας ντοκιμαντέρ για τον Γ. Σπανό. Και σου έχει μπει στο μυαλό, τόσο που είσαι στο τσακ να χτυπήσεις μια άδεια και να κλειστείς σπίτι για να ακούσεις τα άπαντα. Ναι τόσο καλό είναι το ντοκιμαντέρ "Γιάννης Σπανός: Πίσω απ' τη μαρκίζα" του Άρη Δόριζα. Εδώ χαιρετίζουμε κάθε δημιουργική κίνηση που εξυψώνει την εμμονή.

Δηλαδή ρε Φαντασμένιο θα ήθελες να είσαι ινφλουένσερ ενώ η μισή Ελλάδα ακούει τα ααααααα οουυυυυυυυυ στο ΟΑΚΑ με το κινητό στο χέρι και όσες κουλ φατσούλες περίσσεψαν να ακούει ωωωωεεεεεεεεηηηηηωωωωωωω εεεεεεε ωωωωωωωω των Offspring; Εσένα από Offspring σου αρέσει μόνο το Gotta get away, βασικά η εισαγωγή με τον διαολεμένο ρυθμό που δεν θα μπορούσε να οπτικοποιηθεί καλύτερα από αυτά που συμβαίνουν στο πρώτο λεπτό του βιντεοκλίπ. Τα έχει όλα το γιουτιουμ. Βλέπει τώρα ο Φάντα ένα βίντεο με τον Κρις Μάρτιν να παρακαλάει κανά πεντάλεπτο τον κόσμο να μην βγάλει το κινητό για ένα τραγούδι μόνο. Το τραγούδι υπάρχει σχεδόν από κάθε γωνία. Ωραία ιστορία, όλοι γελάνε στο τέλος.

το φλασκί του φαντασμένιου - 19/04 Grails στο Temple

Γλυκιά Συμμορία. Μπαίνει ο Μόσχος στο μπαρ, κάθεται και παραγγέλνει μια κοκα κόλα, εντωμεταξύ βγάζει το φλασκί του και κατεβάζει μια γουλιά, ο σερβιτόρος φέρνει το αναψυκτικό και ο Μόσχος πολύ φυσικά το συμπληρώνει με το φλασκί του. Αυτό ήταν, ο νεαρός Φαντασμένιος έπρεπε να αποκτήσει φλασκί. Και κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι του κουλνες με το φλασκί. Αρκεί η πληροφορία πως αυτό αποκτήθηκε από γνωστή - τω καρώ εκείνω -  αλυσίδα ειδών δώρου. Το φλασκί έχει χωρητικότητα δύο ποτών - συνήθως βότκα - και είναι σωτήριο από τότε που ο Φάντα αποφάσισε πως δεν θέλει να κάτσει όρθιος σε λαηβ πάνω από 2 ώρες. Να είναι καλά τα σοσιαλ που μαρτυράνε τις ώρες εμφάνισης και έτσι συνήθως ο γερομπλόγκερ μπαίνει στο λαηβ 5-10 λεπτά πριν την έναρξη της μπάντας που θέλει να δει. Από covid και μετά τα περισσότερα έχουν κόσμο οπότε γλιτώνει την ουρά στο μπαρ. Παράπλευρη απώλεια είναι πως έχει πάψει να βλέπει τα σαπορτ. Τα 2 ποτά είναι ιδανική ποσότητα για ένα λαηβ εως 80 λεπτά οπότε δεν χρειάζεται να φύγει από τη θέση του και να αναγκαστεί να ακουμπήσει ή ακόμα χειρότερα να αλληλεπιδράσει με κάμποσους ανθρώπους. Οι Grails παίζουν σε ένα μισοάδειο Temple διαλύοντας το επιχείρημα του Φαντασμένιου πως από τον Covid και μετά όλα τα δημόσια θεάματα έχουν κόσμο.  

Πριν από 6 χρόνια είχαν καταρρίψει και την θεωρία του πως κανένα μεην ακτ δεν βγαίνει στη σκηνή πριν τις 10. Τότε είχε προλάβει δύο τραγούδια, τώρα - δηλαδή πριν από περίπου δυο μήνες - κάτι η κούραση της παρασκευής, κάτι η μπόρα που έφαγε στο δρόμο δεν βοηθάνε να συγκεντρωθεί σε αυτό που γίνεται στη σκηνή. Μοιάζει η μόνη πηγή ενέργειας στο χώρο να είναι ο αηνταααααα. 

Το περιβόητο φλασκί είναι στη μέση όταν έσκασε σαν βόμβα το New Prague, καθότι τις λιγες φορές που μπορούσε να συγκεντρωθεί σε αυτό που συνέβαινε στη σκηνή σκεφτόταν πόσο αδιάφορος ήταν ο περσινός τους δίσκος ενώ τον σκούνταγε και ο Τεόντοσιτς δίπλα με σχόλια του τύπου "δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτός ο ντραμερ που βαράει αλλού για αλλού είναι στους Om". Στον προτζέκτορα παίζει κάτι σαν αισθησιακή ταινία των 70s - άσχετο αλλά πρέπει να δείτε οπωσδήποτε το Όργια σε τιμή ευκαιρίας -  το φλασκί τελειώνει την καλύτερη ώρα ενώ παίζει το Origin-Ing. Και πάνω που έρχεται αυτή η γλυκιά ευφορία - η οποία ξέρει ο φάντα πως σε δέκα λεπτά θα αντικατασταθεί σε επείγουσα ανάγκη για νούμερο ένα στον πρώτο όροφο του τεμπλ - βγαίνουν για να κλείσουν το σετ με τη διασκευή του Space Prophet Dogon από Sun City Girls και έτσι απλά με 20 λεπτά όλα και όλα ενδιαφέρουσας μουσικής καταγράφονται στη λίστα με τα τίμια λαηβ. 

Εντωμεταξύ έχουν κυκλοφορήσει φοβερό δίσκο ο Mdou Moctar και οι Fat White Family, δύο μπάντες που πρέπει οπωσδήποτε να δει λαηβ ο Φάντα το συντομότερο. Αυτά.  

 

θες να ακούσεις δύο δίσκους και να περάσεις καλά; Fantasmenios.blogspot.gr είναι για σένα, παμ

17 χρόνια αυθεντικός και τεκμηριωμένος Φαντασμένιος στο ιντερνετ ευθεία γραμμή στην ανυποληψία, την ανακρίβεια και τη γραφικότητα. Κόντρα στα p4k και τους χιπι χιπι, ωδή στην εμμονή και τον Παναθηναϊκό. Καλά κρυμμένο μυστικό σαν την παρκουρ σκηνή στα όργια σε τιμής ευκαιρίας του Βόγλη (1974), 30 χρόνια μπροστά από το Casino Royale  James Bond. Με τουπέ Βασίλη Δανιήλ παμ. 

 

Bolts Of Melody ήταν ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Adam Franklin των Swervedriver. Μετά το κράτησε ως όνομα του συγκροτήματος με το οποίο έπαιζε τη μουσική του. 10 χρόνια μετά και ενώ έχει παρεμβληθεί η επανένωση των Swervedriver με λαηβ και δίσκους, οι Bolts of Melody κυκλοφορούν τον νέο τους δίσκο, Film Noir. Κατά βάση ορχηστρικό, οπότε κινηματογραφικό ναι, αλλά όχι τόσο ξεκάθαρα Noir, είναι ένας δίσκος για τον Κυριακάτικο καφέ άντε το πολύ πολύ να παίξει και στο αμάξι στη εθνική, καθότι έχει και το μοτορικ στοιχείο μέσα. Εντωμεταξύ διαβάζετε για Adam Franklin και για Swerdriver αλλά μη νομίζετε πως θα τους συναντήσετε πουθενά. Αντίθετα η συμμετοχή των Besnard Lakes στο The village Sleeps φωνάζει από μακρυά όπως και το σόλο - τι άλλο; δεκαπέντε δευτερολέπτων του J Mascis στο Black Flower. Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου το ατμοσφερικ Vibratube, το όνομα και πράμα Suzuki's Dream και το 555 που μάλλον και το πιο σωστό δόλωμα.

 

Τώρα αν έχετε ντέρτια και θέλετε μουσική υπόκρουση μείνετε μαζί μας να σας παρουσιάσουμε τους στρεητ αυοτ φρομ Σικάγο Friko με τον πρώτο τους δίσκο Where we've been, Where we go from here. Ηχητικά μοιάζουν με ακατέργαστους Arcade Fire με ολίγη από Bright Eyes λόγω κυρίως των φωνητικών του - προφανώς ελληνικής καταγωγής - Νίκο Καπετάν. Η εισαγωγή στο Crashing Through μοιάζει με φόρο τιμής στους συντοπίτες Smashing Pumpkins. Σε ένα φαντασμένιο κόσμο οι Friko θα ήταν σουπερ σταρς και θα έπαιζαν στο ημίχρονο του Σουπερ μπολ. Αγαπημένο τραγούδι το Statues.

Αυτό δεν είναι ένα ποστ για την Μαρίνα Σάττι

Ο Φαντασμένιος αγώνας δικαιώθηκε. Tα indie διαμαντάκια σκάνε από παντού, το 2024 βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για καλύτερη μουσική χρονιά της δεκαετίας και βλέπουμε. Και πως μπορεί να είναι αλλιώς όταν η χρονιά ξεκινάει με νέο δίσκο οι Sleater- Kinney. 

Στα πρώτα οκτώ δευτερόλεπτα του Little Rope δεν ακούγεται σχεδόν τίποτα. Αυτό είναι ένα ικανό χρονικό διάστημα για να δυναμώσει κάποιος την ένταση πιστεύοντας πως κάτι δεν πάει καλα, στο μεταξύ οι πρώτοι ήχοι από το hell έχουν φτάσει, μια ξερή κιθάρα και η Corin Tucker περιγράφει την κόλαση, και μέχρι να σου περάσει από το μυαλό πως έχεις την ένταση στο 8/10 τσουπ στο πενήντα δευτερόλεπτο σκάει το ουρλιαχτό και ξαμολιούνται τα ριφ του διαόλου από παντού, αηνταααααααααα. Εδώ η παραγωγή είναι φανταστική και οι ιδέες θυμίζουν καυλωμένη μπάντα φαινόμενο που μετά από μεγάλο κόπο της δίνεται η ευκαιρία να γράψει τον πρώτο δίσκο.  Οι Sleater-Kinney είναι ένα πολύ καλό συγκρότημα που όταν όμως ξεφεύγει από τα στάνταρ του ξεφεύγει η κατάσταση τόσο που η γαματοσύνη φαίνεται από το διάστημα. Σαν τις κιθάρες από το 1:05 έως το το 1:22 στο Six Mistakes, έχει την αίσθηση ο Φαντασμένιος πως θα μπορούσε να αλλάξει η φορά της γης αν κράταγε παραπάνω. Τα Needlessly Wild, Dress Yourself και Untidy Creature στέκονται άνετα δίπλα στα καλύτερα τραγούδια της δισκογραφίας τους. Το Little Rope είναι ενδεχομένως καλύτερο από το No Cities To Love, ακούσατε ακούσατε - μιλάμε εδώ γράφεται ιστορία. 

Και υπάρχει και το τραγούδι Say it like you mean it το οποίο είναι μια κατηγορία μόνο του. Πέρα από την καλή μουσική, τη μελωδία, τον ρυθμό και τα λόγια, εδώ είναι η αποθέωση της ερμηνείας. Οι στίχοι μοιάζει να εκτοξεύονται από την αορτή της Tucker. Ο Φαντασμένιος θα κάνει καλή διατροφή και θα ζήσει πολλά χρόνια για να σας θυμίζει τι κομματάρα είναι το Say it like you mean it. Πόσο του έβαλε το p4k; 7.7; Πόσο γραφικό είναι να βάζει κάποιος δεκαδικό σε μουσικοκριτική, βασικά πόσο γελοίο είναι να βάζει βαθμό, βασικότερα βασικά δεν έχει κανένα νόημα να γράφει κάποιος για δίσκους που δεν του αρέσουν. Για παράδειγμα ποιο το νόημα να γράψει ο Φαντασμένιος για τον νέο δίσκο των Idles TANGK; 

To TANGK ξεκινάει σιγά σε φάση κολπάκι για να δυναμώσει ο άλλος την ένταση αλλά όταν έρχεται ο ήχος τελικά ακούγεται ένας μπουκωμένος Thom Yorke. Συγχαρητήρια αγαπητές φίλες, η γραμμή που σας ενώνει με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη απέκτησε ακόμα ένα σημείο. Και ενώ ο Φαντασμένιος τσεκάρει αν όντως αυτό το πράγμα είναι Idles ξεκινάει να φωνάζει ο μαν, τσα τσα τι τι το το κο κο σι σι ΑΣΤΑ ΔΙΑΛΑ κο τσι τσι οι Idles τα τα τα τα η Σάττι, ΑΣΤΑ ΔΙΑΛΑ με τους κάγκουρες και τις πόζες εκεί χάμου. Ακόμα ένας δίσκος των Idles λοιπόν που θα λατρέψετε, μπράβο σας. O Φάντα με ημι-ξινισμένο ημι-ειρωνικό ύφος αλά Thora Birch στο Ghost World πατάει να παίξει η τελευταία κυκλοφορία της paisley shirt records, το Tourist-Language των Flowertown. Η δισκογραφική έχει όνομα εμπνευσμένο από τραγούδι των Television Personalities και στις ετικέτες κάτω γράφει anti-post-punk. "I just - I Can't relate to 99% of humanity" που λέει με απόγνωση ο Σίμουρ στο Ghost World.