φανταδέκα

Στο δέκα της φανταλίστας ή αλλιώς στη θέση του βόμβου είναι ο Lawrence English. Θα πέσουν οι λιστοκριτικοί να πουν "γιατί δεν είναι ο Ben Frost;". Και τους απαντάει κοφτά ο Φαντασμένιος "γιατί έχει facebook". Σε περίπτωση που έχει διαφύγει της προσοχής σας, τα ποστ για τη φανταλίστα κοσμούν αποκλειστικά φωτογραφίες από τους λογαριασμούς fb των καλλιτεχνών. Για όλες τις θέσεις εκτός από αυτή, όπου ο Φαντασμένιος αναζητά το δύστροπο, το περίεργο και το απόκοσμο. Ο Lawrence English δεν έχει fb.
Πάντα αυθεντικά και τεκμηριωμένα, έτσι; 

Ο δίσκος αυτός θέλει καλά ακουστικά και ένταση. Επίσης για να αρέσει σε κάποιον, είναι απαραίτητο να τον ακούσει (απλό αλλά σημαντικό). Το Wilderneess of Mirrors χτυπάει σίγουρα εντελώς διαφορετικά σε κάθε ζευγάρι αυτιών. Για παράδειγμα ο Φαντασμένιος θυμήθηκε το 20λεπτο ολοκαύτωμα του you made me realize (ε τι άλλο θα θυμόταν;). Ο χαμός των MBV θα μπορούσε να είναι το πρώτο τούβλο στον ήχο που ο English χτίζει σε υψηλή πιστότητα, μεθοδικά και διεξοδικά. Όπως ο Ρόι Άντερσον είδε το "ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του" μέσα από μια λεπτομέρεια ενός πίνακα του Πίτερ Μπρίκελ (κυνηγοί στο χιόνι). 
Όπως το μάτι συνηθίζει το σκοτάδι, έτσι και τα κύματα θορύβου που στην αρχή σκάνε σχεδόν ενοχλητικά, δεν αργούν να αποκαλύψουν όμορφες συνθέσεις. Και μελωδίες που όσο πιο κριμένες είναι μέσα σε στρώματα βόμβου τόσο πιο θελκτικές μοιάζουν. Και όταν όλα είναι στη θέση τους έρχεται η κατάληξη, το τέλος, η κορύφωση με αυτό το ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. Ρίγος.

~~~~~~~~ο~~~~~~~~

Για τη θέση βόμβος αξίζει μια ειδική μνεία το Bécs του Fennesz. Μπορεί να έμεινε εκτός φανταλίστας αλλά περνά στην ιστορία μόνο και μόνο για αυτό το κομμάτι.