φαντατέσσερα

Τα τελευταία χρόνια οι γίγαντες του post rock, Mogwai, GYBE κυκλοφόρησαν σπουδαίους δίσκους, που στέκονται με άνεση δίπλα στα αριστουργήματά τους, που όρισαν το είδος πριν από περίπου είκοσι χρόνια.  Φέτος είναι η σειρά των Explosions In The Sky και κάπως έτσι οι μόνοι που θα πάρουν απουσία από το πανηγύρι είναι οι Sigur ros. Έχει γράψει κάμποσες φορές ο Φαντασμένιος πόσο μαλακία είναι να ακούει κάποιος μουσική με τον ίδιο τρόπο που επιλέγει τι θα φορέσει, το οποίο και αυτό μαλακία είναι, δηλαδή μπορεί και να μην είναι αλλά αν ο Φαντασμένιος ήταν ο γιος του Θεού θα έλεγε στον γέρο να προσθέσει μια-δυο εντολές του τύπου "όχι στο μάρκετινγκ, όχι στη μόδα". Είναι κρίμα αυτός ο δίσκος να προσπεραστεί επειδή φέρει την ταμπέλα ποστ ροκ. Πρώτον γιατί ο ήχος τους σε καμία περίπτωση δεν αναπαράγει τα κλισέ που φέρνουν χασμουρητά στους πεφωτισμένους οξυδερκείς μουσικόφιλους και δεύτερον και κυριότερον, οι συνθέσεις τους είναι πραγματικά σπουδαίες, το δισκάκι ρέει και ρέει και τελικά χύνεται σαν δάκρυ από τα σπαρακτικά ριφς του λογικά ολ ταημ κλασικ Landing Cliffs.  Ακολουθεί το ημιτελές ποίημα "προφανώς"

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε

Τα λάηκς δεν τα πολυκοιτάμε

μας λένε ντεμοντέ;

προφανώς και δεν εξηγούμε

Τίποτα δε χάθηκε ακόμα ντε
για λίγες στιγμές πώρωσης και συγκίνησης ζούμε
δεν σας λέμε τι να κάντε
μη μας λέτε τι να κάνουμε
τίποτα δε χάθηκε ακόμα

ενδεχομένως!