φανταοκτώ

 Ως τώρα την κορυφή των ποστ για την φανταλίστα 2016, κοσμούν φωτογραφίες των καλλιτεχνών, αλλά για το $uccessor του Dedekind Cut αξίζει να κάνει μια εξαίρεση ο Φαντασμένιος και να κοτσάρει το εξώφυλλο. Διότι χάρη σ' αυτό έγινε το πρώτο βήμα για να βρεθεί ο δίσκος στο νούμερο οκτώ, ενώ μαζί με τον Biosphere μοιράζονται το φανταβραβείο για το εξώφυλλο της χρονιάς. Με μια πρώτη ματιά, ο Φαντασμένιος διακρίνει ένα τατς Djangoνικής ειρωνείας, αλλά όσο το κοιτάζει του κάνει σε απόκοσμο. Ηλεκτρονικό είναι σίγουρα, αλλά και χιπ χοπ να είναι, δεν υπάρχει περίπτωση αυτό το πράγμα να είναι ορθόδοξο. Και αν η εικόνα μπορεί να κρύβει κάποιες παγίδες, στα ηχεία το έργον δεν θέλει πάνω από 2-3 λεπτά για να του κολλήσεις ετικετούλες άμπιεντ εξπεριμένταλ μπλα μπλα μπλα. Άμπιεντ όχι από αυτά που βάζει κάποιος για να κοιμηθεί, δηλαδή καμία σχέση, ελπίζει ο Φαντασμένιος να μην έχει κάνει κανείς αυτό το λάθος, πάει, τη γάμησε. 

Αυτός ο δίσκος είναι σαν τη διάσχιση που έκανε το καλοκαίρι στα Λευκά Όρη ο Φαντασμένιος. 50 χιλιόμετρα με διανυκτέρευση στην κορυφή, κάτω από πανσέληνο, πάνω από τα σύννεφα με το ηλιοβασίλεμα να φωτίζει τις  γυμνές κορυφές, από τη μία το Λιβυκό από την άλλη το Αιγαίο, άνθρωποι και ζώα πουθενά και μετά σε απάτητες παραλίες- πανέμορφα όλα. Χαμός. Βέβαια δεν έχει πουθενά νερό, το έδαφος είναι ο ορισμός του κακοτράχαλου, είχε και έναν αέρα 500 μποφόρ (σαν τους βόμβους του fear in reverse), το βράδυ μηδέν βαθμούς, το μεσημέρι 45, ε να μην τα πολυλογεί ο Φαντασμένιος δεν θυμάται ούτε μια στιγμή που να είναι πάνω σε αυτό το βουνό και να νιώθει άνετα. Ε, αυτές ήταν οι τρεις καλύτερες μέρες του 2016.