φανταδεκαεννιά

Περίεργη χρονιά το 2016. Στα της μουσικής ο Φαντασμένιος δεν άκουσε κάποιο δίσκο που να ξεχώρισε αλλά άκουσε αρκετούς οκταράτους. Ένας από αυτούς είναι και το Subterranean του  Tracy Bryant που κατά τον Μάρτη -στις πρώτες ακροάσεις- πέρναγαν πάνω από το κεφάλι του Φαντασμένιου τίτλοι όπως "ο Φαντασμένιος ανακάλυψε το δίσκο της χρονιάς", "είναι αυτός ο δίσκος που θα αλλάξει τη ροκ ιστορία;" Λοιπόν ακολουθεί απόσπασμα από το ανολοκλήρωτο ποίημα "αχ"

χα χα χα

είναι η υπερβολή μια κατάρα αν την έχεις πάθος

έχει μια γλύκα όμως, πως μπορεί να είναι λάθος;

ενδεχομένως

οι μελωδίες δεν πεθαίνουν ποτέ λέει ο άλλος

χα χα χα το ντεμοντέ δεν θα κάνει ποτέ σάλος

Έτσι είναι, αυτός ο δίσκος μπορεί και να έκανε κάποια επιτυχία το 1997 ή το 1984 αλλά τη σήμερον με Τραμπ, Κάνιε και Τσίπρα, #19 στη φανταλίστα και πάλι καλά να λες κυρ Μπράηαντ μου. Αν πάντως έκανε κάνα μπαμ θα μπορούσε να βγάλει ως και οκτώ singles. Αγαπημένο είναι το Shining που θα μεγαλουργούσε σε indie clubs, τα οποία δεν υπάρχουν, το  Start the motor μια χαρά λα λα ροκ, στο i' m never gonna be your man οι κιθάρες θυμίζουν πρώιμους rem, και το ποστ πανκ καουμπόικο  the gun φοβερό, στο background singer μια λαχταριστή ποπ μελαγχολία, ρε τι γίνεται εδώ; Ο Φαντασμένιος κοιτάει τη φανταλίστα για να σιγουρευτεί για τη θέση του Bryant. Όχι δεν έχει γίνει κάποιο λάθος, μουσικάρες έρχονται, τα φαβορί και τα στανταράκια έχουν καταποντιστεί. Χαμός.