φανταδέκα

Το Nixon των Lambchop ήταν ένας δίσκος που είχε σίγουρα αναστατώσει τη ζωή του νεανία Φαντασμένιου. Το magnum opus των Lambchop ήταν ένας δούρειος ίππος που μετέφερε πιο "σοβαρά" ακούσματα, που ο μετεφηβικός μπλόγκερ πίστευε πως δεν θα τον αφορούσαν πριν φτάσει τα 4.500 ένσημα. Έκτοτε η ιστορία έχει ως εξής: οι Lambchop κυκλοφορούν νέο δίσκο, ο Φαντασμένιος  υπερενθουσιάζεται και μετά από 2-3 ακροάσεις απογοητεύεται. Τα ίδια και με το Mr. M που λάτρεψαν κοινό και κριτικοί, οπότε σκέφτηκε πως η σχέση του με την μπάντα τελειώνει, πόσο μάλλον όταν διάβαζε πως ο γερο-Wagner θα βγάλει νέο δίσκο επηρεασμένος από το μέηνστρημ χιπ χοπ. Εντωμεταξύ πέρασαν αρκετά χρόνια ώστε τα απόνερα του Nixon να πάψουν να κρύβουν τις αρετές των μετέπειτα δίσκων τους οποίους ο Φαντασμένιος έβαλε στη θέση τους το 2015.

Δεκαέξι (16) χρόνια μετά το Nixon, εμφανίζεται το FLOTUS χωρίς την παλιά φαντασμένια προσμονή, τα ένσημα είναι κάμποσα (ποιος τα γαμάει και αυτά) και το πιο περίεργο απ' όλα είναι πως δεν του έχει ξυπνήσει του Φαντασμένιου κανένα τζαζ-σοουλ ένστικτο. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και η απόδειξη επί τούτου 20/12 στις οθόνες σας.

Πατάει το play ο Φάντα έτοιμος να καγχάσει τον βλαχοWagner που την είδε μοντέρνος. χαχαχαχχαχ ο δίσκος ξεκινάει με τραγούδι που έχει τίτλο In Care of 8675309. Χαχαχαχαχα. Εμ. Χμ. Ρε λες; Ναι. Ενδεχομένως -πάντα ενδεχομένως- αυτό εδώ είναι καλό, ρολάρει όμορφα, τόσο όμορφα που δεν του φαίνεται για δεκαοκτάλεπτο. Είναι το τραγούδι που έγραψε τελευταίο και τελικά μαζί με το εξίσου μακρύ The Hustle, που κλείνει το δίσκο, συνθέτουν το δίδυμο πυλώνων που στηρίζει τη γέφυρα FLOTUS. Σπουδαία πράγματα γίνονται πάντα σε χαμηλή ένταση, θυμίζοντας το Is A woman. Η φωνή του Wagner μέσω vocoder και λοιπών μαραφετιών λειτουργεί ως όργανο, άλλωστε τα τραγούδια γράφτηκαν πάνω στα φωνητικά.  

Η χιπ χοπ φάση έφτασε στον Wagner εξ ανακλάσεως, καθώς για αυτό ευθύνονται οι γείτονες του που έχουν την τάση να ακούν "φρέσκα" πράγματα. Και κάπως έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται και όπως ο Φάντα το 2000 έβαζε να ακούσει Curtis Mayfield, τώρα πέφτει στον Kendrick και τους Shabazz Palaces. Ο ανορθόδοξος τρόπος στησίματος του δίσκου συνεχίζεται πέρα από το μουσικό και στο υφολογικό μέρος, καθώς ο πολιτικός του προσδιορισμός αποδίδεται στην ενασχόληση της γυναίκας του Wagner με  με την πολιτική. Το εξώφυλλο είναι λεπτομέρεια από τη φωτογραφία της με τον Obama και όσο και αν λέει ο καλλιτέχνης πως ο τίτλος είναι αφιερωμένος στη σχέση με τη γυναίκα του αλά  For Love Often Turns Us Still δεν μπορεί να μην είχε στο μυαλό του την εικόνα του Bill Clinton ως First Lady of the US. Αλλά το 2016 είναι μια ΠΟΥΤΣΑ ΝΑ, και δυστυχώς τέτοια αστειάκια και μαλακίες τεράστιες, όπως για παράδειγμα ο δίσκος του Bon Iver, περνούν σε δεύτερη μοίρα καθώς σε λίγες μέρες κυρίαρχος του σύμπαντος θα είναι ο Τραμπ.