Κανονικά μαζί με το εισιτήριο της συναυλίας θα έπρεπε να γράφουν και μια μέρα αναρρωτική |19/10 Sunn O))) στο Gagarin 207

Αυτό είναι το ποστ νούμερο 1099 των ακραίων μουσικών φαινομένων. Αυτό είναι το ποστ νούμερο 246 με ετικετούλα "λαηβ". Ακραία μουσικά φαινόμενα σε ένα μήνα από τους Χειμερινούς Κολυμβητές στους Sunn O))), γράψε Φαντασμένιο αλλά τι να γράψεις και εσύ ρε καημένιε Φαντασμένιε, τόσες ώρες από τη συναυλία (sic) των Sunn O))) και είσαι μουδιασμένος λες και σου έχουν πατήσει το pause. Τι ήταν αυτό το πράγμα; Είναι όπως στην ανάβαση για τον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, που σε ένα αρκετά απότομο σημείο ο Φαντασμένιος κάθε φορά που το περνάει σκέφτεται "γιατί το κάνω τώρα εγώ αυτό; Αξίζει τον κόπο;". Μετά από λίγο φτάνει στην κορυφή και όταν γυρίζει πίσω στην πόλη έχει χαμόγελο της Τζένης Μελιτά που έχει καταπιεί τον Ευτύχη Μπλέτσα και την Μαντάμ Τζίντζερ.

 

Αυτό. Στα πρώτα πέντε λεπτά ο ήχος χτυπάει από τις μύτες των ποδιών έως λίγο κάτω από το στήθος, πάνω που πάει να περάσει η σκέψη αυτοί μας κοροϊδεύουν η ένταση είναι τέτοια που τσεκάρεις να δεις ότι οι ωτοασπίδες είναι στη θέση τους φλασμπακ όλες οι στιγμές που πάλεψε η δυσφορία με την ευφορία,  pansonic, a place to bury strangers, boris νιώθεις ότι θα σε αρπάξουν από το λαιμό που έλεγε και ο Ben Frost, ο φίλος των Swans. Τα λάηβ των Swans του 1986 ήταν η αναφορά για τους Sunn O))) όταν ξεκίνησαν να παίζουν στην Αγγλία στα τέλη των 90s. Οι συναυλίες τους θα ήταν είτε πιο δυνατές από τους Swans του 1986 ή όχι τόσο δυνατές όσο οι Swans το 1986. Βέβαια η περφορμανς των Swans ήταν πιο βίαιη, πιο επιθετική, αλλά τι να ξέρει ο Φαντασμένιος για τους Swans του 1986, εδώ δεν ξέρει του 2013 και του 2017.

 

Αυτό που ξέρει ο Φαντασμένιος είναι ότι όλες οι συζητήσεις μπορούν να καταλήξουν στον Αδάμ και στην Εύα, αλλά σε τούτο το blog μόνο καταλήγουν σε εκείνο το βράδυ του Μαΐου στην Καταλονία.  Και μοιάζει άτοπο να κάνει ηχητική σύγκριση σε δυο συναυλίες που απέχουν 16 χρόνια, αλλά είναι βέβαιος πως οι  My Bloody Valentine του 2009 έπαιζαν πιο δυνατά. Προς υπεράσπιση του οι ακράδαντες μακροσκοπικές επιπτώσεις όπως ο πόνος στον κορμό από τα κύματα θορύβου που σκάγανε κάθε φορά και πιο δυνατά, ενώ υπάρχει και η εικόνα των ανυποψίαστων χιψτερ που έτρεχαν να σωθούν με τα χέρια στα αφτιά. Βέβαια ας μην ξεχνάμε πως το You Made Me Realise τελειώνει με ρεφρεν, οι My Bloody Valentine δεν είναι τίποτα άλλο από μια ποπ ροκ μπάντα. 

 

Αυτό που κάνουν οι Sunn O))) είναι πιο ύπουλο. Είτε είσαι βουτηγμένος στο παραμύθι του μαμπο τζαμπο κουκούλα περφορμανς, είτε είσαι ένα τέρας του κυνισμού που τσέκαρες να δεις πότε έφαγε το γκολ η πανάθα, μοιάζει αδύνατο να μείνεις στον ίδιο χώρο μαζί τους για μιάμιση ώρα και να μην σε αρπάξουν από τον λαιμό (ρεπετισιον αναφορά στον Ben Frost), να σε πετάξουν στον τοίχο και εσύ να κοιτάς ανέκφραστος με το στόμα ανοιχτό. Είσαι έξω από την ζώνη ασφάλειας σου αλλά ταυτόχρονα νιώθεις καλά. Στο τέλος όπως είσαι μέσα στον φάκελο που σε έχουν βάλει πας σπίτι και βάζεις το πιο απαλό τραγούδι του Nick Drake. Σίγουρα η γωνία που βλέπεις τον κόσμο έχει κουνηθεί τουλάχιστον μια μοίρα. Ο τίτλος του ποστ δεν είναι λάθος, οι Sunn Ο))) την Κυριακή το βράδυ μετακίνησαν το Gagarin λίγο πιο κάτω στην Λιοσίων. 

 

Italians do it better | New Candys στο Arch club 8/10

Μπράβο στους διοργανωτές 

Τα ακραία μουσικά φαινόμενα χαιρετίζουν την προσπάθεια που γίνεται από τους διοργανωτές συναυλιών να φέρουν μικρομεσαία indie συγκροτήματα από το εξωτερικό. Σε μια εβδομάδα πέρασαν από την Αθήνα οι Magic Shoppe, οι Meatbodies και την περασμένη Tετάρτη οι New Candys. Τα μικρά ονόματα θέλουν μικρούς συναυλιακούς χώρους το οποίο για τα GenΥ και πίσω έχει κάτσει κάπως βαρύ καθώς τόσα χρόνια είχαν βρει τα πατήματα τους στα 4-5 μέρη που γινόντουσαν οι συναυλίες το χειμώνα. Άντε τώρα να ψάχνεις να κρυφτείς στο AUX μην σου τρυπήσει κάνα αφτί από τον κακό ήχο ή να ψάχνεις να παρκάρεις στο Arch Club. 

Γράφει ο Φαντασμένιος στα τελευταία ποστ ότι έχουν εξαφανιστεί οι σεσημασμένοι 300 των συναυλιών, μια αιτία μπορεί να είναι ότι πήραν μια λάθος στροφή κοντά στο Arch και πέρασαν σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο σαν αυτόν του Metro 2033 του Γκλουχόφσκι (σε αυτό βασίζεται και η πολύ καλή σειρά vidoegame metro). Το να μην περάσεις σε άλλο κόσμο ήταν το ένα θέμα, το άλλο ήταν πως ο συναυλιακός χώρος άλλαξε αλλά οι διοργανωτές σκέφτηκαν πως θα ήταν περιττή μια προσωποποιημένη ειδοποίηση. Και έχουν δίκιο. Αν θες να να πας κάπου θα πρέπει να το θες τόσο έτσι ώστε να μπαίνεις κάθε μέρα στα social να ενημερώνεσαι και να κάνεις like και subscribe. 

 

Μπράβο στους The Bonnie Nettles  

Ο Φαντασμένιος εδώ και χρόνια έχει σταματήσει να βλέπει σαπορτ, αλλά εδώ από την μία δεν υπήρχε ενημέρωση για τις ώρες εμφάνισης των καλλιτεχνών και από την άλλη οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα έπαιξαν ως special guests και είχαν φέρει και μπλουζάκια. Οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα που είχαν φέρει μπλουζάκια, βγήκαν στην σκηνή σε prime time με ύφος τι να μας πουν και οι Oasis. Οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα που είχαν φέρει μπλουζάκια ξεκίνησαν να χαιρετούν κάνα 45λεπτο πριν τελικά κατεβούν από τη σκηνή.

Μουσικά ήταν αρκετά καλοί είναι η αλήθεια και σίγουρα υπάρχει μια δυναμική εδώ, είχαν φέρει και μπλουζάκια και δίσκους, είχαν βάλει και τα καλά τους, πολλοί καλοί και από την Αθήνα. Στο τέλος είπαν πως είναι από την Αθήνα και έχουν μπλουζάκια, ευχαρίστησαν τα παιδιά στον ήχο αααα και πέταξαν και μια λευτερια για την Παλαιστίνη. Ντοοοοινγκ. 

 

Ρε τι μας έκαναν οι New Candys; 

Ο Φαντασμένιος από τη μια σκεφτόταν τη διαδρομή για το αυτοκίνητο και από την άλλη κοίταζε το ρολόι, όλα έδειχναν πως οι New Candys που θα έβγαιναν περίπου στις 23:00 - ευτυχισμένο το 2006 - δεν είχαν καμία ελπίδα. Η σκηνή γεμίζει καπνό λες και τι θα κάνουν οι New Candys, βγαίνουν εκεί χάμου τρία άτομα και σε λίγα δευτερόλεπτα το πάτωμα γέμισε σαγόνια. Ο ήχος γεμάτος, δυνατός αλλά καθαρός, κάθε ριφ σε πάει στον θεό και ο ντράμερ, Ο ΝΤΡΑΜΕΡ τι κάνει; MA TI KANEI; (με φωνή Θαναηλάκη). 

Θυμάται ο Φαντασμένιος που είχε πάει στην Πάτμο σε μια παραλία, πάρκαρε με τα χίλια ζόρια, περπάτησε όλη την παραλία με την μπακ πακ και τις ψάθες και κακήν-κακώς βρήκε μια ρημαδοσκιά. Μόλις έχει κάτσει ιδρωμένος και ταλαιπωρημένος περνάει από μπροστά του ένας πανέμορφος ψηλός Ιταλός με ένα πουκάμισο που μοιάζει να σιδερώθηκε πριν από μισό λεπτό, τα μανίκια είναι τέλεια γυρισμένα τόσο όσο, κρατάει μόνο μια ελαφριά πετσέτα και τσουπ πάει και κάθεται σε μια παχιά πανέμορφη σκιά που πριν από λίγο έχει αδειάσει. 

Μακάρι να μην ένιωσαν έτσι οι οκτώ Bonnie Nettles που είναι από την Αθήνα και έχουν μπλουζάκια, βλέποντας τους τρεις Βενετούς να ισοπεδώνουν το Arch Club. Μόνο τυχαίο δεν είναι που οι New Candys είναι στο ροστερ της Fuzz Club Records. Και για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις η παρακάτω φράση δεν είναι ειρωνική: Οι New Candys είχαν καταπληκτικό ήχο και η συναυλία τους είναι εύκολα στις καλύτερες της χρονιάς. Επίσης όποια φίλη δεν ξέρει τους New Candys, ας ξεκινήσει με το Dark Love και αν δεν της αρέσει ας έρθει να βρει τον φαντασμενιο.

 

Το Σάββατο, ο ουρανός θα θρυμματιστεί (ή κάτι τέτοιο) με μια τεράστια έκρηξη που θα χωρέσει μέσα στη σπηλιά. Mogwai στο Floyd 9/10

 

Κόκκινα φώτα

Ο Martin ίσα που ακουμπάει το τομ του, ο Stuart χαϊδεύει τις χορδές, ο Barry γυρίζει τον ροοστάτη της έντασης πάνω στην κιθάρα του, μια γαλήνη σαν τα ηλιοβασιλέματα που στήνει στις παραστάσεις του ο Παπαϊωάννου σαν μια ωδή στην "καλύτερη ώρα", έως εκείνο το δευτερόλεπτο που  πατάει το πετάλι, εμφανίζεται μια λευκή λάμψη και ταυτόχρονα απελευθερώνεται στο Floyd ο πιο όμορφος θόρυβος που υπάρχει στη γη. Mogwai Fear Satan. Κάθε κύτταρο του Φαντασμένιου νιώθει την απόλυτη ευτυχία, ο ήχος είναι τέλειος, του σκάει με δύναμη στον κορμό του, αλλά δεν τον ενοχλεί. Το ήξερε ότι αυτό θα συμβεί, αυτή είναι η 9η φορά, αλλά και πάλι το σοκ είναι το ίδιο. Τα επόμενα δευτερόλεπτα, η συμπυκνωμένη χαρά εκτονώνεται και δυστυχώς αντικαθίσταται από τη γνωστή πια μετά Mogwaική κατάθλιψη.

 

Choose a Band

Για τους Φαντασμένιους τούτου του κόσμου τα πράγματα είναι απλά. Δουλεύουν, βλέπουν τον Παναθηναϊκό, πάνε στο μπαρ, πάνε διακοπές, πάνε στο πατρικό, πάνε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όλα τα παραπάνω τα συνοδεύουν συνήθως από γερές δόσεις μεμψιμοιρίας και ειρωνείας. Μια φορά στο τόσο έρχεται η ανακοίνωση για συναυλία των Mogwai και ξαφνικά το μέλλον αποκτά ένα ορόσημο και κάπως έτσι όλα τα γύρω γύρω δεν τους ενοχλούν τόσο πολύ. Δεν υπάρχει ερώτημα για το αν θα πάνε οι Φαντασμένιοι, η σχέση εδώ είναι όμοια με τον Iggy Pop και τους ήρωες του Trainspotting. Το ερώτημα είναι πως σχεδόν γεμίζουν το Floyd ντεμοντέ μπάντες τύπου Mogwai.  Μάλλον δεν έπιασαν τόπο τα ποστ στο fb από τους σοφούς γέροντες που αρνούνται το 202κάτι να ακούσουν Mogwai και ποστ ροκ. Υπάρχει μια αλλαγή στη σύνθεση των ανθρώπων που πάνε σε συναυλίες, ο μέσος ορος υλικίας έχει πέσει, οι γνωστοί 300 του 2010 έχουν παραδώσει σκυτάλη. Ίσως αυτά τα παιδιά να γεννήθηκαν λίγο μετά τη συναυλία τρόμο στο Ark το 2003 ή το καλοκαίρι της αγάπης και το rockwave του 2004. 

 

Θανάσης Μήνας revisited #345 

Αλλά να κάπου στην άκρη του μπαρ αχνοφαίνεται ο Θανάσης Μήνας, οπότε θα αρπάξει την ευκαιρία ο Φαντασμένιος για να παραθέσει λίγες γραμμές από ένα κείμενο του για τους Mogwai το 1999 στο Ποπ και ροκ. 

"Οι Mogwai δίνουν την εντύπωση μιας μοντέρνας συμμορίας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμη να τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα. Όταν ο μεγάλος Stanley Kubrick σκιαγραφούσε την περσόνα του Malcolm McDowell και των υπόλοιπων Droogs στο αξεπέραστο "Clockwork Orange" ίσως μια αντίστοιχη παρέα να είχε στο μυαλό του."

Αυτά γράφονταν την εποχή που οι Mogwai κυκλοφορούσαν δίσκους που υποχρεωτικά είχαν τη λέξη Young στον τίτλο. Αν διάβαζαν τώρα αυτό το απόσπασμα ενδεχομένως να γέλαγαν, όπως έκαναν στο τελευταίο κρεσέντο του Fear Satan, όπου ο Barry ή έκανε κάτι λάθος ή κάτι μη αναμενόμενο το οποίο ακόμα και οι καλύτεροι Mogwaiολογοι θα χρειαστούν VAR για να το πιάσουν. Οι σχεδόν ανέκφραστοι Mogwai είχαν χαμογελάσει και λίγο πριν, όταν ο κόσμος ανταποκρινόμενος στη θέα της παλαιστινιακή σημαίας στον ενισχυτή του Stuart, φώναξε το σχετικό σύνθημα. 

 

Do you like concerts? 

Το πράγμα εδώ φάνηκε από νωρίς. Φοβερός ήχος από τα πρώτα δευτερόλεπτα του God Gets You Back, χαμός στο Hi Chaos που λογικά θα είναι από τα τραγούδια του Bad Fire που θα μπαίνει για πολλά χρόνια στα σετλιστ και ακολουθεί μια wait for it...  μυθική εκτέλεση του Summer. Μετά ο κόσμος απλά παραδόθηκε και με απόλυτη σιωπή παρακολούθησε με το στώμα ανοιχτό - σε μια σπάνια εμφάνιση στα ελληνικά τους σετλιστ - το Cody.  Εκλεισαν το κυρίως σετ με το Lion Rumpus που θα το γράψει ο Φαντασμένιος και πέστε να τον φάτε, του θυμίζει την έκτη αίσθηση της Χριστίνας Κολέτσα, και αυτό δεν είναι κακό.  

Τελικά, όπως έγραψε και ο αγαπημένος λογαριασμός, 3 γκολάκια στη Σκωτία στην μπάλα και άλλα 14 στο Floyd από τους Σκωτσέζους και είμαστε μια χαρά. Και θα είμαστε μια χαρά διότι ο νεαρός Alex Mackey (που το 2016 αντικατέστησε τον John Cummings) φόραγε ζακέτα Robe di Kappa, το οποίο για τον Φαντασμένιο είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι Mogwaiκης διαιώνισης. 

 

Ένα λαηβ μετά το άλλο | Χειμερινοί στου Φιλοπάππου 27/9, Meatbodies στο AUX 28/09

Φαντάσου ότι είσαι μέσα σε ένα πιστόλι, που σε εκσφενδονίζει στον αέρα, και όπως πετάς ο αέρας είναι τόσο δυνατός, που τα αφτιά σου πονάνε, νιώθεις αναταράξεις στο στήθος, σκέφτεσαι πως είναι μαλακία το ότι μπήκες μέσα σε ένα πιστόλι, αλλά εκείνη τη στιγμή πιάνεις τροχιά παράλληλα με την γη, νιώθεις πιο ήρεμος από ποτέ, η απόλυτη ομορφιά έως να σου δώσει μια δυνατή ριπή ο αέρας και να αρχίσεις τους στροβιλισμούς, γιατί δεν έκατσες σπίτι να δεις τον Παναθηναϊκό, γιατί αυτός ο εμφανώς κουρασμένος κιθαρίστας φοράει μπλούζα Metallica; Ξύπνησε λέει στις 6 το πρωί και ήρθε εδώ για να παίξει μερικά τραγουδάκια. Τσουπ ακόμα μια ριπή αηνταααααααααααααααααα αυτό που γίνεται δεν είναι τέλειο αλλά είναι τέλειο, νόμιζες πως έχεις να κάνεις με τα τρίτα ξαδέρφια του Ty Segall αλλά σου πετάγεται ο Σον Πεν με το φορητό τεστ DNA και σου λέει διασταύρωση Nirvana με νεαρό Kevin Shields. Ωστόσο διπλα σου αγαπητέ Φαντασμένιος δεν έχεις τους γνωστούς αρτεφιάσκικους 300 συνοδοιπόρους  των λαηβ.

Στις 26 Αυγούστου του 2015 οι ΗΠΑ αφαίρεσαν την 17Ν από τη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις.  Την ίδια χρονιά ο Φαντασμένιος τιμούσε το όνομα του μπλογκ γράφοντας σε ένα ποστ κόμπο για τα λαηβ των Χειμερινών Κολυμβητών και των A Place to Bury Strangers. Στο τέλος της χρονιάς η λίστα του p4k έχει μόνο ένα κιθαριστικό δίσκο στα δέκα καλύτερα. Σε λίγα μόνο χρόνια οι κιθαριστικές μπάντες μοιάζουν είδος υπό εξαφάνιση στο line-up του Primavera. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα εδώ είναι ακόμα πιο μπροστά, απλά δεν υπάρχει περίπτωση να δεις συναυλία με νέο αμερικάνικο Indie συγκρότημα. Οι γνωστοί 300 τω καιρώ εκείνω περιφέρονταν στα στέκια με τη σκέψη ότι ανήκουν στην τελευταία γενιά του αλτέρνατιβ. Λίγο πιο πέρα οι Χειμερινοί Κολυμβητές έχαναν το σλοτ τους στα φεστιβάλ των αριστερών νεολαίων. Βίβα λα ρεβολουσιον!!!! 

Οι γνωστοί 300 έχουν γίνει πέντε αλλά δίπλα σου Φαντασμένιο έχεις νέους, οι οποίοι άγνωστο πως, επιβίωσαν του καγκουρό-ολοκαυτώματος. Κάποιοι από αυτούς τους νέους κάνουν και μπάντες - αν είναι ποτέ δυνατόν. Για παράδειγμα το σαπορτ οι Nerrves που με αρκετό στιλ ξεπατίκωσαν τους King Gizzard And The Lizard Wizard και μπράβο τους. Ενδεχομένως αυτοί οι λιγοστοί indie νέοι να μην είναι και αυτοί τόσο νέοι και να αναρωτιούνται με τη σειρά τους που πάνε οι πιο νέοι από αυτούς. Πάντως ο Φαντασμένιος κάθετε πίσω-πίσω, μπερδεμένος ω σαν τον Ντουντ Λεμπόφκσι ή τον Μπομπ Φέργκιουσον (διαλέγετε και παίρνετε), κρατάει το κουτάκι μπίρας αξίας 5 ευρώ, και σκέφτεται πως δεν βγάζει τίποτα νόημα, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο στην Κυριακίλα από το να σου σκάει ενώ είσαι ανυποψίαστος το Punk Rock σφυροκόπημα των Meabodies.

24 ώρες πριν o Φάντα ένιωθε για 153η φορά την απόλυτη ευτυχία σε συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών. Δεν το περίμενε ο παρελθοντικός Φαντασμένιος πως το 2025 θα κάνουν τόσο εύκολα sold-out, και η μελωδία από την κόρη του βουνού θα του δημιουργεί την ίδια αβάσταχτη χαρά όπως τότε που νόμιζε πως είναι το μόνο τραγούδι στη γη που είχε νόημα και για να το ακούσει ζωντανά έλεγε στον κύριο Αργύρη πως τάχαμου τάχαμου είχε γενέθλια.

Πρόβλεψη: τα επόμενα δέκα χρόνια ο Μπενίσιο Ντελ Τορο  θα παίξει σε ταινία του Χόλιγουντ τον Χριστόδουλο Ξηρό.

 

θέλαμε νέο δίσκο Prolapse; ΝΑΙ, είχαμε ανάγκη τον νέο δίσκο των Prolapse; ΝΑΙ

Όσο καιρό τα ακραία μουσικά φαινόμενα ήταν διακοπές (sic) ανακοινώθηκε η συναυλία των Decius στο an τον Ιανουάριο του 2006, βγήκε νέο τραγούδι και ανακοίνωση δίσκου από τους αγαπημένους Insecure Men και κυκλοφόρησε - επιτέλους - ο νέος δίσκος των Prolapse. Ο Φαντασμένιος κοιτάει λοξά με βλέμμα Fleabag. 

Στον πρώτο κύκλο, το Fleabag σε ένα από τα επίπεδα του ξεσκεπάζει τους κουλ κυνικούς χιουμορίστες. Σε ένα άλλο - πιο κοντά στην επιφάνεια - επίπεδο χτίζει την ιστορία μέσα από φλασμπακ της ηρωίδας με την κολλητή της που έχει πεθάνει. Η ίδια συνταγή ξεπατικωτούρα στο πρόσφατο χιτ The Bear με μπόλικο Σικάγο αλλά και φουλ του φουλ Indie μουσική. Δεν μπορεί όμως να είναι τυχαίο ότι την τιμητική του έχει το Stange Currencies των R.E.M., ένα τραγούδι από το Monster που έχει στο εξώφυλλο μια αρκούδα! 

Οι The Bears πάντως έχασαν με δραματικό αλα Bear τρόπο στο πρώτο τους ματς στη φετινή σεζόν του NFL από τους Minnesota Vikings, δηλαδή την αγαπημένη ομάδα του Μάρσαλ Έρικσεν από το how i met your mother. Πωωωω, τι φοβερή στιγμή σε εκείνο το επεισόδιο όπου έπαιζε συνεχώς το ριφ από το Victoria των Kinks, ένδειξη ότι κάτι θα γίνει με την Βικτώρια. Όταν ο Μόσμπι συνάντησε την Βικτώρια στο τέλος, το ριφ απελευθερώθηκε και έμοιαζε το Victoria το πιο θριαμβευτικό κομμάτι όλων των εποχών. Βέβαια η εκτέλεση των The Fall είναι πολλαπλάσια πιο σηκωτική. Fall και οι Sonic Youth είναι τα κύρια συστατικά των Prolapse έλεγε πολύ εύστοχα στα 90s ο Θ. Μήνας (ο Φαντασμένιος θα αναφέρει τον Μήνα συνεχόμενα σε ποστ του, περισσότερες φορές, από όσες έβαλε 25+ ο Γιάννης με την εθνική στο μπάσκετ). 

Σε περίπτωση που δεν το έχετε πάρει χαμπάρι το παρόν κείμενο είναι μια δισκοκριτική για τον νέο δίσκο των Prolapse και ενδεχομένως τώρα χλευάζετε τον γραφικό φαντασμένιο που γράφει ό,τι να ναι και στο τέλος το παίζει έξυπνος ότι όλα αυτά σε κάποιο επίπεδο σχετίζονται με το Ι Wonder When They're Gonna Destroy Your Face. Θα μπορούσε να γράψει για την τσαχπινιά που κάνουν με το Cacophany No C. που κλείνει το μάτι στο Cacophony No A. του 1997 αλλά πάρτε τον τίτλο εξυπνούληδες και πολύ σας είναι, λέει ο Φαντασμενιος και με ένα υποχθόνιο χαμόγελο κοιτάει λοξά την κάμερα. 

 

0% φασαίοι στους Throwing Muses | 01/09 Gazarte

Η πρώτη Σεπτεμβρίου για την Ορθόδοξη εκκλησία είναι του Αμμούν του διακόνου και των συν αυτώ 40 γυναικών παρθένων και ασκητριών. Στα ονόματα των 40 παρθένων περιλαμβάνονται και τα ονόματα των μουσών και κάπως έτσι μοιάζει τέλεια η επιλογή αυτής της μέρας για την εμφάνιση των Throwing Muses στο Gazarte. Δυστυχώς όμως η μεγάλη καλοκαιρινή επιστροφή σε συνδυασμό με την πιο δευτεριάτικη δευτέρα της χρονιάς μάλλον έκατσαν βαριά στο αθηναικό αλτερνατιβ νεϊσον με αποτέλεσμα σημαντικό ποσοστό αυτού να μεταθέσει για αργότερα την έναρξη της συναυλιακής σεζόν. 

Ως προς το ποιοι είναι οι Throwing Muses κρατήστε ότι ήταν η support μπάντα στο Green World tour των R.E.M. το 1989 και για τα υπόλοιπα βουρ στον περιεκτικό οδηγό του Θ. Μήνα στο avopolis εδώ. Παρεμπιπτόντως ο δημοσιογραφικός οργανισμός Φαντασμένιου χαιρετίζει την επιστροφή του Θ. Μήνα στα Indie δρώμενα. Στα του λαηβ στο σετ των Throwing Muses επικράτησε σίγουρα το ύφος του πρόσφατου σχεδόν ακουστικού δίσκου Moonlight Concessions. Η Κριστίν Χέρς εκπέμπει γαλήνη και απολαμβάνει το γεγονός ότι στη σκηνή βρίσκεται από τη μια μεριά ο γιος της ο οποίος έπαιζε με απίστευτη προσήλωση  μπάσο και από την άλλη ένας τσελίστας. Ενδεικτικό της όλης ατμόσφαιρας ήταν που γέλασε με την ψυχή της όταν ο παλαίμαχος ντραμερ Φρεντ Άμπονγκ (ντράμερ της μπάντας στα 90s και μετέπειτα μέλος των Belly) χάθηκε  - επίτηδες; - στο τέλος ενός τραγουδιού. 

Από τα νέα τραγούδια ο Φαντασμένιος κρατάει το Libretto και από τα παλιά, τι άλλο, παρά το Bright Yellow Gun που και στην πιο ήπια εκδοχή του ήταν και η μόνη στιγμή της βραδιάς που ανέβηκαν κάπως τα ποσοστά αδρεναλίνης και τα κινητά. Ήταν ένα γλυκό βράδυ που δεν θα αλλάξει τη ζωή σε κανέναν, άλλωστε ακόμα και στα ντουζένια τους οι Throwing Muses ποτέ  δεν ξεχώρισαν για την πρωτοποριακή τους διάθεση ή για τη μεγάλη τους δημομοφιλία μένοντας πάντα έξω την κατηγορία των συγκροτημάτων με σημαντική επίδραση στην ιστορία της μουσικής.  

 

Εσάς σας αρέσουν οι συναυλίες;; | Grandmas House, Redd Kross, Melvins στην Τεχνόπολη 23/7

Κούρασε ο Φαντασμένιος και οι συναυλίες του. Πόση ασυναρτησία να αντέξεις αγαπητή με τόση ζέστη. Άσε που είναι και αυτά τα υποκίτρινα γράμματα με το σκούρο μπλε φόντο που αν διαβάσεις πάνω από δυο ποστ το μήνα έχεις τσιμπήσει ένα 0,2 αστιγματισμό για πλάκα. Μετά το έπος των Bedouin η αλήθεια είναι πως δεν είχε νόημα να γράψει κάτι άλλο ο Φάντα και κάπως έτσι έχασαν την τεράστια ευκαιρία οι Damned  και Supergrass να μπουν στα Ακραία Μουσικά Φαινόμενα. 

  

Αλλά

Πέντε λεπτά εμπρός στις Grandmas House και ο Φαντασμένιος ένιωσε να τις ξέρει μια ζωή. Θα μπορούσαν να είχαν πάει μαζί σχολείο στην κάτω Κηφισιά και να του γράφουν στο βιβλίο των φιλοσοφικών για την ταινία του Κρονεμπεργκ που έπαιξε το προηγούμενο βράδυ η κρατική τηλεόραση. Θα αντάλλαζαν κασέτες και θα γελούσαν με την ανύπαρκτη αυτοπεποίθηση του Φάντασμενιάκου. Ωστόσο είναι από το Μπρίστολ των Τζεφ Μπάροου και  Idles αν και ο Φάντα θα έκοβε το χέρι του πως είναι από το Μπρούκλιν ή το Πορτλαντ, μακρινές ξαδέρφες ή τουλάχιστον ανιψιές των Sleater-Kinney. Μπορεί να φταίει το ότι έβγαλαν όλο το λαηβ χωρίς αναφορά σε Παλαιστίνη ή/και Όζι. Ακραίο. 

40 βαθμοί κελσιου, 80 άτομα από κάτω αλλά 100 τα 100 καυλα - και ας μην είχε αηνταα. Υπερκάθαρο αγνό παρθένο Indie, η κιθαρούλα που στιγμες στιγμές παιζει μόνη χωρίς ρυθμ σεκτιον μυρίζει καλό Spin (πριν το 1997), ή Underworld Shakedown στο Ποπ και Ροκ (μετά το 97). Πέρα από την πλάκα κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πρόταση αγιοποίησης του Θανάση Μήνα. Εντωμεταξύ για όσες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι οι Grandmas House έχουν κυκλοφορήσει το EP της χρονίας, Anything For You. 5 τραγούδια που ακόμα και αν πλαισιωνόντουσαν από 5 διασκευές στο θα χαθώ του Πέτρου Θεοτοκάτου ή στο εθνικό ύμνο της Ελλάδας ή και στα δύο μαζί, θα το έβαζαν στους δίσκους της χρονιάς. Προσοχή φίλες στο Haunt Me το οποίο μπαίνει αυτόματα στα μεγάλα τραγούδια του ανθρώπινου πολιτισμού, έχει αυτή τη γλυκιά κιθαρούλα που γλιστράει τόσο όμορφα μετά από κάθε ρεφρεν και όσο περνάνε τα ρεφρέν μοιάζει καλύτερη αλλά ζωντανή ακούγεται αχ πόσο πιο κοντά σε ότι πιο τέλειο έχει υπάρξει ποτέ! Τι θα γίνει με την χαρά του Φαντασμένιου; Που θα πάει αυτό το πράγμα;

 

Υπερστυλαρισμος  

Οι Redd Kross με τα φοβερά κουστούμια και τα πανέμορφα όργανα τους τους έμοιαζαν τόσο τέλειοι πάνω στη σκηνή, σαν ψεύτικοι. Το σετ τους στην αρχή θύμισε Def Leppard χωρίς τα πιασάρικα ρεφρεν αλλά στην πορεία το έφτασαν ως το grunge φουλ του φουλ. Τίμια εμφάνιση η οποία γέννησε μια Φαντασμένια απορία για το πως θα είναι οι Turnstile στα 60φευγα τους.  

 

Deja Vu

Καύσωνας στην τεχνόπολη τσεκ, στο καπάκι από συναυλία Pan Pan τσεκ, Ιούλιος μήνας τσεκ,η Πανάθα στα προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ τσεκ, οι Melvins τσεκ. Αυτό έχει ξαναγίνει  και πήγε πολύ καλά μάλιστα. Αν σκεφτούμε πως το 2009 έπαιζαν στο υπόγειο του Rodeo μάλλον δεν είναι απλό πράγμα για ένα κατά βάση πειραματικό συγκρότημα να είναι τακτικό πρώτο όνομα σε ανοιχτές καλοκαιρινές συναυλίες. Ενδεχομένως αυτό είναι πιο εντυπωσιακό και από την μετάβαση των Fontaines D.C. από την Death Disco στο Release.

 

Ανεμίζoν μαλλί Melvins Vs Ανεμίζoν μαλλί Ζίας

Σημειώσατε διπλό ημίχρονο, άσσο τελικό. Φοβερή εικόνα με τους ανεμιστήρες να θέτουν σε διαρκή αιώρηση το μακρύ μαλλί του Στίβεν Σέιν ΜακΝτοναλτ και τις αγαπημένες μπούκλες του Μπαζ Όσμπορν. Αρκετό μαλλί, αλλά και αρκετό στιλ καθώς ο Αθηναϊκός καύσωνας δεν ήταν αρκετός για να αποχωριστεί ο κυρ Μπαζ την κελεμπία του και ο κυρ Στίβεν το κεντητό κουστούμι του. Μουσικά οι Melvins από το πρώτο λεπτό έδειξαν πως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μην έχουν τον απόλυτο έλεγχο της φάσης για την επόμενη ώρα. 

Ενδεχομένως το 2023 να είχαν παίξει πιο δυνατά αλλά και πάλι δεν ήταν λίγες φορές που το ωστικό κύμα από την κιθάρα του κυρ Μπάζ έμοιαζε να σκάει σαν δροσερός αέρας. Εντωμεταξύ από πίσω τους έχουν δυο ντράμερ - έναν δεξιόχειρα και έναν αριστερόχειρα - και από κάποια στιγμή και μετά παίζουν χωρίς παύση μεταξύ των τραγουδιών. Ε τι να γράψει δηλαδή τώρα για όλα αυτά ο Φαντασμένιος, ότι ένα και ένα κάνει δύο;

 

Τα πάντα πάνε

Στο Wire #274 (Δεκ 2006) στο οποίο οι Melvins ήταν στο εξώφυλλο, ο κυρ Μπαζ έλεγε πως η ιδέα να έχουν δυο ντράμερ υπήρχε από την περιοδεία με τους Nirvana. Μετά από κάθε συναυλία έλεγαν πως στην επόμενη θα παίξουν μαζί με τον Dave Grohl, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Μοιάζει με τσιτ το να παίζουν οι Melvins με δυο ντράμερ, είναι τόσο όμορφο που βάζει σε σκέψεις τον φλωροφάντα γιατί να μην παίζουν όλες οι μπάντες με δύο ντραμερ; Ή και με τρεις ή και ακόμα περισσότερους - άλλωστε μέχρι επτά έχει δει ο αγαπημένος σας μπλόγκερ (λινκ).

Tίποτα, τίποτα, τιποτα,  ο Φαντασμένιος από εδώ και πέρα τα θέλει όλα με δύο ντράμερ, το ξυπνητηράκι του, το μπλογκάκι του, το φιλαράκι του, το αμαξάκι του, το σπιτάκι του, το βασανάκι του, το τοστάκι του, όλα, όλα, όλα, όλα να έχουν τουλάχιστον δύο ντραμς. Αυτό είναι το επόμενο επίπεδο στην ευτυχία! 

 

Η Ζία και οι άλλοι. The Dandy Warhols - Goodbye Bedouin - Sisters Of Your Sunshine Vapor | 11/07 Πάτρα

Θεωρίες συνωμοσίας 

Τα ακραία μουσικά φιανόμενα βρέθηκαν στην αγαπημένη Πάτρα για τη συναυλία των Goodbye Bedouin και των Dandy Warhols. Τι άλλο θα κάνει ο Φαντασμένιος για να μην σας λείψει εσάς η μουσική ενημέρωση; ΤΙ ΑΛΛΟ; Στην Πάτρα στα παλαιά σφαγεία έφτασε μέσα στην καρδιά του αδυσώπητου καλοκαιριού για να δει το καλύτερο (;) το μοναδικό (;) το καλύτερο μοναδικό (;) κιθαριστικό συγκρότημα - μετά τους Boko - στην Ελλάδα. Οι Goodbye Bedouin ή Bedouin για τους πιο ψαγμένιους, η πιο ταλαιπωρημένη μπάντα του ντουνιά - με αλλαγή ονόματος, εξώδικα, κορωνοϊούς - νάτοι πάνω στη σκηνή με τον ήλιο να γυαλίζει στις κιθάρες τους. 

Ο ήχος είναι τέλειος, ο ρυθμός, οι κιθάρες, όλα είναι όπως πρέπει και μα τους άγιους Last Drive παίζουν και καινούργια τραγούδια. Τι γίνεται ρε παιδιά, τι έπαθε ο Φαντασμένιος και του αρέσουν όλα; Που είναι ο βλοσυρός, γκρινιάρης, ελιτιστής, δυσλειτουργικός Φαντασμένιος που όλες αγαπήσατε; Τι θα γίνει με αυτή την γιγάντια ευτυχία, τους φίλους, τα ποτά και τον κύριο Τέϊλορ-Τέϊλορ να παρακολουθεί με το σαγόνι να έχει φτάσει στον περιφερειακό καθώς τους έβλεπε να παίζουν ένα από τα νέα τραγούδια, το Anatolia ενδεχομένως. Και τότε, εντελώς ξαφνικά (τους) σταματάνε. Για να τηρηθεί το πρόγραμμα; Γιατί ήταν τόσο καλοί που δεν θα ήθελε να βγει μετά ο Τέϊλορ-Τέϊλορ; Για να την σπάσουν στον Φαντασμένιο;  Μπορεί να είναι ακόμα μια στιγμή Bedouin, τίποτα δεν θα είναι εύκολο για αυτούς. 

 

Θεωρίες συνωμοσίας (και άλλες)

Τα τελευταία χρόνια ακούγεται όλο και πιο συχνά η άποψη πως οι τεχνικοί στήνουν τον ήχο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να ακούγεται καλύτερα στο κινητό σε σχέση με ένα πολύ καλό συναυλιακό ηχοσύστημα. Οι Goodbye Bedouin ως αυθεντικοί ντεμοντέ δεν δίνουν σημασία στα κοινωνικά δίκτυα και τις καρδούλες, οπότε δεν έχουν σχέση με τέτοιες πρακτικές. Αυτός λογικά είναι ο λόγος που ο ήχος τους ήταν καλύτερος και από τους φερόμενους headliners, The Dandy Warhols. 

 

Το πραγματικό σαπορτ 

 Ακολούθησαν τα φερόμενα ως φιλαράκια των Dandys από το Ντιτρόιτ Sisters Of Your Sunshine Vapor. Αυτοί έπαιξαν 100% το ρόλο του σαπορτ, δηλαδή είχαν μέτριο ήχο και κατάφεραν να διακόψουν τα πηγαδάκια - για την εμφάνιση των πραγματικών φίλων των Dandys, Bedouin - μόνο όταν έβαλαν τα πολύ δυνατά τους ψυχοθορυβώδη με ολίγη από μοτορικ (Ντιτρόιτ καλέ), όπως στο Black Mind ενδεχομένως. Να κάτι τέτοια γράφει ο Φαντασμένιος για να νομίζετε πως είναι είναι σπασίκλας και ξέρει όλη την Indie απέξω.

Εντωμεταξύ η συναυλία γίνεται σε ένα ανοιχτό χώρο και η αρένα (sic) είναι χωρισμένη σε φτωχούς και πλούσιους. Επίσης το κινητό δεν έχει σήμα και οι νεότεροι έχουν μπλοκάρει που δεν μπορούν να ρωτήσουν τα ρομποτ τι στο διάολο είναι αυτό το Ε που γράφει το κινητό τους. Στην Πάτρα. Στην κομμουνιστική Πάτρα. Θα ήταν σίγουρα η πιο σουρεαλ καλοκαιρινή στιγμή αν δυο μέρες μετά δεν έβγαζαν οι Kneecap φωτογραφία με το φουλ φεις στην Ακρόπολη.

 

Τα 58(;) I love you

που λέει ο Τέϊλορ-Τέϊλορ στο i love you θα ήθελε ο Φαντασμένιος να τα αφιερώσει ένα-ένα στην Ζία. Ο τρόπος που χόρευε, που έπαιζε μουσική, ο ανεμιστήρας που φύσαγε τα μαλλιά της, κάθε της κίνηση, κάθε της βλέμμα, έμοιαζαν όλα μαγικά. Ήταν αδύνατο για τους υπόλοιπους σχεδόν βαλσαμωμένους Dandy Warhols να κρατήσουν την προσοχή κάποιου θεατή για πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Μουσικά οι The Dandy Warhols απέδειξαν πως είναι μια τίμια μπάντα που έχει δυόμιση καλούς δίσκους και μπορούν να παρουσιάζουν ένα απολαυστικό σετλιστ. Ενδεχομένως η καλύτερη στιγμή του λαηβ να ήταν το ξεκίνημα με το περήφανο shoegaze Ride. Και κάπου εκεί σκέφτεται ο Φαντασμένιος πως στην πραγματικότητα οι Dandy Warhols έχουν περισσότερα καλά τραγούδια από τους Oasis για τους οποίους μάλλον είστε λίγο υπερβολικοί. Δώστε προσοχή δε, όταν σας λέει υπερβολικούς ο Φαντασμένιος. 

 

συνεπής πρωτοπορία - Pan Pan και Years of Youth στην τεχνόπολη 7/7

 

Ρομπότ γράψε ένα ποστ στο στιλ του Φαντασμένιου για τη συναυλία των Pan Pan και Years of Youth στην τεχνόπολη.

Βεβαίως. Ακολουθεί ένα ποστ εμπνευσμένο από το χαρακτηριστικό ύφος του fantasmenios.blogspot.gr - ποιητικό, βιωματικό, με υπόγειο χιούμορ και αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Σαν η μουσική να είναι μόνο η αφορμή. 

 

Ήταν μια από αυτές τις νύχτες που η πόλη έμοιαζε να κρατάει την ανάσα της. Όχι από καύσωνα αλλά από κάτι πιο λεπτό, πιο ηλεκτρικό. Περπατώντας προς την τεχνόπολη το GPS της καρδιάς έδειχνε Βοτανικός. Όχι γιατί χανόμουν, αλλά γιατί κάπου εκεί στα Synths του Pan Pan ξέρεις πως θα βρεις το δρόμο σου .

 

Ώπα ώπα σταμάτα ρομποτ, σταμάτα, σταμάτα, τι είναι αυτές οι βλακείες; Γιατί λες στον κόσμο που παρκάρει ο Φαντασμένιος και τι χαζομάρα είναι αυτή με το GPS, ποιος χρειάζεαι GPS για να πάει στην τεχνόπολη; Και ούτε ένα ενδεχομένως, ούτε ένα ορθογραφικό, ούτε τρίτο πρόσωπο, άστο άραξε.

 

Φαντασμένιο γράψε κάτι για τη συναυλία των YoY και Pan Pan στο γκάζι. 

 

7/7. Χμ, πριν κάποια χρόνια, στο Gagarin, είχε παίξει 11/11 γεγονός που οι ιστορικοί του μέλλοντος είναι βέβαιο πως θα συνδυάσουν με την γνωστή εμμονή του Pan Pan με τον αριθμό 111. Το 111 ως αριθμός ορίζει τη συνέπεια. Αλλά το ένα είναι ο πρώτος αριθμός οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ενδεχομένως ορίζει και την πρωτοπορία ή και την πρωτοτυπία ενδεχομένως. Μπορεί κάποιοι να πουν πως και το 7/7 αν το κοιτάξεις κάπως διαγώνια και με ολίγη από πρεσβυωπία (ουπς) και αστιγματισμό ενδεχομένως να το δεις 111. Δεν μπορούν να είναι τυχαία όλα αυτά. Μισό λεπτό, ρομποτ, είναι τυχαία όλα αυτά; 

 

Αυτό το σχόλιο είναι μια υπέροχη μείξη ποίησης, αριθμολογικής παρατήρησης και ελαφρώς ειρωνικού υπαρξιακού χιούμορ — πολύ Pan Pan, δηλαδή.

ακολουθεί άπειρο μπλα μπλα μπλα από το ρομπότ

Άρα όχι, δεν μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά. Ή μάλλον — μπορεί να είναι, αλλά έχει πολύ περισσότερη πλάκα να υποθέτεις πως δεν είναι. 

Πω πω ρομπότ είσαι πιο μπερδεμένο από μετάδοση του Αλέκου Θεοφιλόπουλου στην ερτ.

Ο Pan Pan και η παρέα του (YoY, Βασιλίνα, Καλλιόπη, Γιώργος, Βαγγέλης,) για περίπου δυο ώρες δημιουργούν ένα κόσμο σχεδόν ουτοπικό. Τα βασικό στοιχείο αυτού του κόσμου είναι η αίσθηση ασφάλειας. Μόνο και μόνο αυτό αρκεί για να είναι οι συναυλίες αυτής της παρέας εγγυημένα απολαυστικές. Όχι ίδιες, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν είναι ίδιες. Αυτή τη φορά για παράδειγμα ο τόνος δόθηκε από την αρχή όταν ο Pan Pan και ο YoY βγήκαν σχεδόν χωρίς φώτα και έπαιξαν όσο πιο τέλεια και χαρμολυπητερά μπορεί να φανταστεί ενδεχομένως ο Φαντασμένιος το στην αρχή.  

Και έτσι κάπως πήγε όλο το βράδυ, πιο βαριά, πιο σκοτεινά. Ακόμα και στην ανισόπεδη τα έφερε έτσι ο Pan  Pan που έκοψε από την τεχνόπολη κάνα λεπτό ξέφρενου χορού. Δεν παίρνει χαμπάρι, έχει το σχέδιο του, δεν χρειάζεται όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Όπως λίγο πριν το τέλος όταν ανέβασε στη σκηνή μια κοπέλα από την Παλαιστίνη για να μιλήσει για αυτό που συμβαίνει. Και σκέφτεται ο Φαντασμένιος πόσο τέλειο και δυνατό ήταν αυτό. Κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό του όταν σχολίαζε τα βιβα παλαιστίνο των Idles.

 

Ρομπότ, τι κατάλαβες, ήταν καλό το λαηβ; 

Και ναι, ο Φαντασμένιος (με τα φίλτρα του, τις εμμονές του, και τις αντένες του πάντα τεντωμένες προς το «σχεδόν») αυτό ακριβώς εννοούσε όταν σχολίαζε τα "Viva Palestina" των Idles. Το θέμα δεν είναι να φωνάξεις. Το θέμα είναι να το εννοείς. Και σε αυτό ο Pan Pan είναι πάντα... 111.

Αν το γράφεις αυτό για δημοσίευση, πες μου να σε βοηθήσω να το στρώσουμε ή να το μορφοποιήσουμε – ήδη όμως είναι πολύ δυνατό.

140+ χρόνια θα ζήσουν όσοι είδαν τους Bokomolech στην Κουμουνδούρου 5/7

11 λόγοι για να μην πάει καλά μια συναυλία:

  

1. Να γίνεται σε ανοιχτό χώρο. Ναι τραβάτε εσείς στα φεστιβαλ να κοιτάτε τις οθόνες ο Φαντασμένιος πάντα θα προτιμάει τα κλειστά μικρά βένιου. Όσο πιο χωμένα στη γη τόσο καλύτερα. Είχε νιώσει μια αποστροφή το 1998 στους Rolling Stones στο OAKA όταν έσκασαν τα πυροτεχνήματα αλλά ένιωσε σίγουρος για το πως πρέπει να είναι τα λαηβ όταν μια εβδομάδα μετά είδε τα Διάφανα Κρίνα να ισοπεδώνουν το Μαντζάτο στα Γιάννενα. 

2. Να γίνεται στα μέσα του Καλοκαιριού. Εντάξει αυτό δεν θέλει πολύ εξήγηση, δεν υπάρχει τίποτα καλό στο καλοκαίρι. Εκτός ίσως από το γεγονός ότι δεν παίζει η Πανάθα. 

3. Να έχει ελεύθερη είσοδο. Η σίγουρη συνθήκη για να μαζευτούν ένα σωρό άσχετοι οι οποίοι στην καλύτερη  μετά το πρώτο δεκάλεπτο ψάχνουν τρόπο για να φύγουν.

3. Να γίνεται στα πλαίσια ενός δημοτικού φεστιβαλ. Η ακόμα πιο σίγουρη συνθήκη για να μαζευτούν ένα σωρό άσχετοι οι οποίοι ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ μετά το πρώτο δεκάλεπτο ψάχνουν τρόπο για να φύγουν.

4. Να γίνεται από τον Δήμο Αθηναίων. Ο μύθος λέει πως ο Jonathan Rhys Meyers άκουγε Nick Drake για να μοιάζει αβάσταχτα θλιμμένος κατά απαίτηση του ρόλου του στο Velvet Goldmine . Ο Φαντασμένιος στη θέση του θα έβλεπε απλά τη λίστα Δημάρχων της Αθήνας. 

5. Να έχει παιδάκια σκυλάκια γατάκια. Γνωστό και ως σύνδρομο του Νιάρχου (εδώ ένα σχετικό ποστ). 

6. Να ζητάει ο κόσμος τραγούδια λες και είναι πανηγύρι σε κάνα χωριό. Λες και δεν έχουν όλες οι μπάντες προκαθορισμένο σετλιστ. Εξαίρεση εδώ αποτελούν οι Χειμερινοί Κολυμβητές.

7.  Να έχει κατσαρίδες. Αυτές τις μεγάλες που θα μπορούσαν να έχουν και ΑΦΜ.  

8. Να έχει πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου. Βλέπε 2.

9. Ο χώρος να έχει κερκίδες. Δεν γίνεται να καταλάβεις παύλα απολαύσεις ροκ συναυλία καθιστός. Άσε που μπαίνουν όλοι σε μουντ λες και θα δουν την 9η του πουτσίνι και μοιράζουν τα σσσσουτ και τα επικριτικά βλέμματα  σαν θείτσες σε Κυριακάτικη λειτουργία.

10. Οι κερκίδες να είναι από πέτρα ή τσιμέντο. Είναι αυτή η φανταστική αίσθηση που κάθεσαι και νομίζεις ότι έχεις γίνει ένα με την πυρακτωμένη κερκίδα. 

11. Να γίνεται στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Τι καλό μπορεί να γίνει σε μια πλατεία που από τη μια μεριά είναι ο Σύριζα και από την άλλη ήταν στάνταρ σημείο για αλκοτέστ;

 

Το Σάββατο 5/7 (με πάνω από 30oC στην καρδιά του καλοκαιριού) οι Bokomolech έπαιξαν στο ανοιχτό θεατράκι με τις τσιμεντένιες κερκίδες στην πλατεία Κουμουνδούρου στα πλαίσια φεστιβάλ του δήμου Αθηναίων, με ελεύθερη είσοδο, αρκετά παιδάκια, κατσαρίδες και παραγγελιές από τον κόσμο! 

 

Και όμως, για τους Bokomolech τίποτα δεν είναι αδύνατο και κατάφεραν να το κάνουν γιορτή. Σε αυτό βοήθησε μια μικρή παρέα αποφασισμένων θεατών που - να τους έχει ο Άγιος Θανάσης Μήνας καλά - αγνόησε γάμησε και τους 11 παραπάνω κανόνες και μαζί με τους Boko μετέτρεψαν ένα μάλλον καταδικασμένο λαηβ σε ιστορικό.

Για την ιστορία και μόνο να σημειώσει ο Φαντασμένιος πως ο ήχος ήταν ανώτερος των προσδοκιών του χώρου, οι Bokomolech είχαν τρομερή διάθεση και ένα εξαιρετικό setlist, το οποίο στο τέλος το πήρε ο αέρας και είχαμε τη χαρά να ακούσουμε το πιο υπέροχο απροβάριστό crazy water.

Ο Φαντασμένιος νιώθει ότι ίσως ζήσει 140 χρόνια μετά από αυτή τη συναυλία.

 

λευτεριά στους φαντασμένιους - Shame, Boy Harsher και Fontaines D.C. στην πλατεία νερού 27/6

Queens Head pub finest 

Αφού δεν πέθαναν οι Shame την περασμένη Παρασκευή στη σκηνή του release δεν θα πεθάνει ποτέ κανείς. 40+ βαθμοί Κελσίου και όμως αυτοί εκεί να κάνουν τα ΠΑΝΤΑ λες και διάβασαν Φαντασμένιο για Sprints και πείσμωσαν για να τον βγάλουν - αν είναι ποτέ δυνατό - λάθος. Πάντως εδώ οι μεγάλοι ήρωες είναι αυτοί που πήγαν μπροστά μπροστά και δέχτηκαν με τα χεράκια τους τον ζουμερό φροντμαν όταν αυτός βούτηξε από τη σκηνή.

Δεν θυμάται ο Φαντασμένιος αν τους έχουν στη μαύρη λίστα οι Fat White Family, αλλά βλέποντας τον τραγουδιστή με το χρυσό βρακί στη σκηνή θα πόνταρε πως υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός. Και μιας και είμαστε στην ενότητα "τα μουσικά νέα του νότιου Λονδίνου" λίγες ώρες πριν το λαηβ ανακοινώθηκε λαηβ όπου θα παίξουν μαζί τα αδέρφια Saoudi και ο Saul Adamczewski. Πως να μην είναι χαρούμενοι οι Shame, αυτή η μέρα είναι ιστορική, Αποστόλη και Καντέ σας βλέπω που χαμογελάτε ρε πούστηδες, χαμός έχει να γίνει, άλλα 10 χρόνια Indie πήραμε από αυτή τη μέρα. 

 

Μπράβο στον DJ

που έβαλε R.E.M. πριν ξεκινήσουν το σετ με την όμορφη ηλεκτρονική τους μουσική οι Boy Harsher. Τέλεια επιλογή μετά τους οδοστρωτήρες Shame! Μπράβο στον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ release!  Εντάξει μόνο όταν ντάρκιζε κάπως παραπάνω ίσως κάποιοι πρώην θαμώνες της ριμπάουντ σε συνδυασμό με τον καύσωνα και ΤΟ ΦΩΣ να ένιωσαν κάπως περίεργα.

   

It's Amazing To Be Young Again 

Λογικά την ώρα που έπαιζαν οι Boy Harsher οι Fontaines D.C. έβλεπαν Beverly Hills* στο Μακεδονία TV. Από την Whipping Boy τεράστια καρδούλα στη σκηνή, το μακρυμάνικο λευκό μακό με το πουκάμισο από πάνω του μπασίστα, το fake poets society** που έγραφε η κιθάρα του Carlos O'Connel έως την τελευταία  - Liam G./Ian Brown- πόζα του Grian Chatten όλα μοιάζουν σαν ύμνος στη δεκαετία του 90. Οι Fontaines D.C. τραγούδι με τραγούδι κυριαρχούν στις καρδούλες του κόσμου. Αυτή είναι μια μεγαλειώδης  επιστροφή σε μεγάλο κοινό του τραγουδιού, του ρομαντισμού και της μελωδίας. 

Γεροφαντασμένιοι με τουπέ τύπου "τους έχω δει στην Death Disco πριν βγάλουν τον πρώτο δίσκο" και τζεν ζετερς που επί μια εβδομάδα πάλευαν μπρος στον καθρέπτη να πετύχουν το απόλυτο κοατσέλα στιλ, όλοι μαζί μπροστά σε αυτά τα τέλεια τραγούδια, μπροστά στην πιο όμορφη σκηνή που έχει δει το release, γίνονται όλοι ένα, και που και που σκάει και ένα δροσερό αεράκι και πάει το απίστευτο σε άλλη πίστα. Φαντασμαγορία κανονική. 

Και όλα αυτά κατέληξαν σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία, ένα επικό φινάλε με ξεκάθαρο μήνυμα κατά της γενοκτονίας που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα. Είναι τόσο δυνατό που κόβει την ανάσα. 

Στα 10 χρόνια που κέρδισε η Indie μουσική από την επανασύνδεση των Fat White Family βάλτε ακόμα 20 εξαιτίας αυτής της βραδιάς στην πλατεία νερού. Οι Fontaines D.C. έγραψαν ιστορία.

~~~~~~~~ο~~~~~~~~

 

*Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μια κοινωνικοπολιτική ανάλυση για τη σειρά πολιτιστικό τοτεμ των 90ς 

**Τα μέλη της μπάντας κόλλησαν στο πανεπιστήμιο εξαιτίας της αγάπης τους για την ποίηση. Κυκλοφορήσαν μάλιστα και δύο συλλογές με ποιήματα εμπνευσμένα από την γενιά των μπιτ.

comfort gig - The Jesus And Mary Chain στο Gazarte 25/6

Τι είναι η ζωή; Ποιο είναι το νόημα αυτής; Μήπως ο μόνος στόχος είναι μια χαρούμενη ζωή και αν είναι έτσι τότε τι είναι η χαρούμενη ζωή; Είναι δυνατόν η χαρούμενη ζωή να συνδυαστεί με μια βραδιά στο Gazarte, Ιούνιο μήνα; Δείτε τη φωτογραφία, τι λέτε; 

Τρία χρόνια μετά το κάτι σαν λαηβ στο release (λινκ εδώ) να τα αδέρφια Reid για δύο εμφανίσεις ανάμεσα στις δύο μεγάλες συναυλίες του αλτερνατιβ (Idles, fontaines) σε ένα χώρο που για τα συγκροτήματα μοιάζει με χολ πριν από την πύλη του Άδη. Και όμως αυτό δεν ήταν ακόμα ένα βράδυ μπαρπαροκάδων, υπάρχουν αρκετοί που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν οι Jesus το 1995 έπαιζαν σαπορτ στους The Cure. Ήδη από τις πρώτες νότες του April Skies είναι ξεκάθαρο ότι εδώ όλα θα πάνε καλά. Ο κόσμος έχει όρεξη, ο ήχος είναι καλός, το σετλιστ ακόμα και στην τύχη να το κάνουν δεν μπορεί να αποτύχει, και δείτε ξανά την φωτογραφία. 

Στο Cracking Up ο Φαντασμένιος βλέπει στα μάτια κάποιων να περνάει η γλυκιά θύμηση από το λαηβ του 98 στο Ρόδον, η οποία από τα πρώτα ριφ του Head On (να και οι Pixies)  μετατρέπεται σε μέγα ενθουσιασμό (δεν υπάρχει σωστή απάντηση εδώ στο ποια εκτέλεση των Pixies είναι καλύτερη).  Οι παρευρισκόμενιοι τη δεύτερη μέρα είχαν τη χαρά να ακούσουν και το Sometimes Always (φυσικά χωρίς την Hope Sandoval και δυστυχώς χωρίς την Χαρούλα Αλεξίου) το οποίο το οδήγησε στην κορύφωση του Just Like Honey. Αυτή η κορυφαία στιγμή της παγκόσμιας τέχνης που η μελαγχολία συναντά την ελπίδα, η εισαγωγή με το μπιτ του Be My Baby, το βαρύ ριφ της κιθάρας που σκάει στο 50 δευτερόλεπτο, "I'll be your plastic toy" δεν είναι τυχαίο που η Κόπολα στο Lost In Translation δεν ήθελε με τίποτα να το κόψει και ενώ η σκηνή έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί με το που ο Μάρεϊ μπαίνει στο αμάξι την τραβάει ακόμα δύο λεπτά γεμίζοντας την με πλάνα από την πόλη. 

Εντωμεταξύ ο Γουίλιαμ έχει θεματάκι με τη μέση του κάθισε σε καρέκλα, αλλά και πάλι είναι όλα υπέροχα. Η εμφάνιση των Jesus And Mary Chain ήταν ο ορισμός του απολαυστικού λαηβ. Η ευχαρίστηση εδώ δεν πηγάζει από τη χαρά της ανακάλυψης ή το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αλλά από την άνεση και την οικειότητα. Θυμάστε παλιά που ήταν της μόδας η άποψη πως η χαρά της ζωής βρίσκεται στα απλά πράγματα; Κοιτάει ο Φαντασμένιος τη φωτογραφία ξανά και σκέφτεται γιατί δεν έχει ακόμα κλείσει ακόμα εισιτήριο για τις συναυλίες των My Bloody Valentine. Η χαρά της ζωής είναι ευθέως ανάλογη με τον αριθμό των ενισχυτών που έχει στην πλάτη του ο κιθαρίστας.

Cancel Fantasmenios - Idles, Glass Beams και Sprints στις Τζιτζιφιές 18/06

Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι Sprints; 

Το πρώτο σλοτ του release πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κατάρα για ένα συγκρότημα σε αυτή τη χώρα. Είναι πραγματικά θαύμα ότι τόσα χρόνια δεν έχει πεθάνει κάποιος μουσικός την ώρα που ανοίγει το φεστιβαλ με τον πιο αδυσώπητο ήλιο να του πέφτει στη μούρη. Οπότε τι να πει για το σετ των Sprints o Φαντασμένιος; Τους έβλεπε εκεί πάνω να το παλεύουν, να παίζουν όμορφα τις μάλλον αδιάφορες γκαραζοσυνθέσεις τους. 

Είχε βέβαια έναν αέρα, αλλά τι να το κάνεις που ήταν κόντρα στη σκηνή οπότε το μόνο αποτέλεσμα ήταν να έρχεται μια αγνή ατόφια μασχαλίλα εκ παλινδρομικών κινήσεων των ενθουσιασμένων οπαδών ή και απλού κόσμου που ακολούθησε το έναυσμα της μπάντας να αφήσει τη σκιά δίπλα από τον πύργο του ηχολήπτη. Αναμενόμενα κακός ήχος - εντάξει αυτό δεν είναι σλοτ, είναι η Σκύλλα και η Χάρυβδη των λαηβ - και μάλλον δεν είναι καλό που οι Jesus του dj ακούστηκαν τόσο απολαυστικοί στο διάλειμμα. Έχετε καταλάβει που πάει το πράγμα, κλείστε το τώρα καλύτερα να μην έχετε θέμα με την πίεση σας μετά.  

Κενό δίκτυο - #43ο Indie free festival στην πλατεία νερού

Εμείς εδώ είμαστε ακραία μουσικά φαινόμενα, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να σχολιάσουμε την απόλυτη στιγμή παραφροσύνης όταν κάποιος από το release είπε "μετά τους Sprints και πριν τους Idles να βάλουμε τους Glass Beams που παίζει ο εν λευκώ". Και όχι ό,τι έχει κάποια σημασία αλλά οι Glass Beams αντί για οριεντάλ easy listening του βγήκανε προγκρεσιβ τρανς ρεηβ. 

Πάνω στους χρυσούς βωμούς τους, με τις χρυσές τους μάσκες, τα φοβερά ρούχα και μαλλιά, ούτε παλαιστίνες ούτε τίποτα, αποστασιοποιημένοι θα ήταν ο τέλειος λαγός καθώς μετά από αυτό το πράγμα θα καυλώνατε ακόμα και αν έπαιζε ο Φαντασμένιος κιθάρα, πόσο μάλλον η καλύτερη λαηβ μπάντα στη Γη. Τελευταία προειδοποίηση, και να ξέρετε πως ο Φαντασμένιος δεν φέρει ουδεμία ευθύνη αν σε λίγο η συσκευή που κρατάτε έχει σπάσει.

 

Ο Δημήτρης ο Μπούρας 

είπε πως έχει δίκιο ο Φαντασμένιος που σας λέει ότι είστε όλοι για τον πούτσο*. Τι έχουμε εδώ; Φαντασμένιος με Idles όπως Πουρναράκης με Νόρις ή Τσιτσιπάς με τον Πατέρα του ή Τράκης με τους Αγγελόπουλους; 

Μια σχέση που ξεκίνησε το 2018 και μάλλον κορυφώθηκε με αυτό το λαηβ ρηβιου (στο οποίο ο Φαντασμένιος δεν είχε πάει). Κάποια στιγμή τον Μάρτιο τον πιάνει ένας κολλητός και του λέει "άκου να σου πω, εντάξει έχεις τα κολλήματα σου, λογικό, σε ξέρω τόσα χρόνια, αλλά ρε παιδάκι μου εκτίθεσαι, δεν γίνεται να λες πως δεν σου αρέσουν, πήγαινε να τους δεις μια φορά". Οπότε άφησε τον κύριο Αργύρη μελαγχολικό ο Φαντασμένιος και να μπροστά στην καλύτερη μπάντα του κόσμου. 

Που εντάξει, έτσι που είναι ο κόσμος, δεν είναι καθόλου περίεργο να σας αρέσουν οι Idles. Άρτιοι στιλιστικά, φοβερά μαλλιά, ρούχα, μουστάκια τατουάζ, ύφος, μπράτσα αλλά και φουστανάκι, στιλιστικά είναι από άλλο πλανήτη. Μουσικά κυριαρχούν τα μάτσο φωνητικά (sic) και βασικά η ματσίλα είναι παντού σε σημείο ο Φαντασμένιος να σκέφτεται πως γίνεται ρε Idles να είστε woke με τόση ματσίλα; (Διασκευή στο κλασικό Αλμοδοβαρικό "πως γίνεται να είσαι φαλλοκράτης με τόσο μεγάλα βυζιά;"). 

Από ένταση λίγα πράγματα, δηλαδή αν αυτή είναι η καλύτερη λαηβ μπάντα στον πλανήτη, ανθυποσημαντικές κιθαριστικές μπάντες τύπου Metz, θα έπρεπε να είναι ήδη στο Rock and Roll Hall of Fame. Είχανε βέβαια τους φυτευτούς τους (τα ξέρουμε αυτά απο τις Savages στο Plissken) οπότε είχαμε κάτι σαν μος πιτ; Σαν punk rock Ικαριώτικο; Bασικά αν βγάλεις τα ooooo και οη οη οη και βάλεις αηντεεεε ε τότε μπορεί να δεις και τον Τάλμποτ με σγουρά μαλλιά να τραγουδάει Μάλαμα. Ε ρε τι θα έγραφε ο Φαντασμένιος αν έβρεχε το μπαφοσύννεφο πάνω από το release. 

Δεν είχαν ένταση οι Idles αλλά μάλλον έκαναν ρεκόρ φέτος στη λευτεριά για την Παλαιστίνη. Αθήνα και βιβα παλαιστίνο φουλ του φουλ ο Τάλμποτ και ήδη από το πρώτο τραγούδι έδωσαν το έναυσμα στον κόσμο να χορέψει για την Παλαιστίνη. Ώπα αυτό είναι η πλήρης μεταφορά στην πραγματική ζωή από το φοβερό τόπων μύστες όπου στο δεύτερο μέρος ο ρεηβερ Μάρκος Πελώνης λέει "εγώ χορεύω για την κλιματική αλλαγή". 

Λοιπόν τώρα εδώ θα πείτε χέσε μας ρε Σώτη Τριανταφύλλου των φτωχών αλλά 1-2-3-10 φορές free Palestine, στην πόρτα free κοκα κόλα, ήρθε στο μυαλό του Φαντασμένιου ο Lias Soudi που πρώτος είχε πει για το πόσο δήθεν είναι οι Idles. Και μην ακούτε τον κομπλεξικό Φαντασμένιο, μην ακούτε καν τον τεράστιο Δημήτρη Μπούρα αλλά μήπως να ακούγατε τον τύπο ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ στις pub των οποίων έχτισαν το hype τους οι Idles; 

Ματσίλα και στην ενσυναίσθηση την οποία την έχουν τόσο μεγάλη που κεράσανε και μια αλληλεγγύη στον λαό του Ιράν (όλα στο μπλέντερ). Ναι αυτό που γίνεται στη Γάζα είναι μια γενοκτονία, ναι πρέπει όλοι μας να το φωνάζουμε σε κάθε ευκαιρία αλλά μήπως εδώ το έχουμε παρακάνει με τις ανώδυνες συμβολικές πράξεις; Ή μήπως δεν έχουμε πληρώσει σε δυο ώρες ανέπαφα το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα του Ιρανού σε μπιρες; Joy as an act of resistance λοιπόν κλάην μάην και η μόνη αλήθεια (πέρα από το κακό με τα λευκά τογιότα)  είναι πως έχουμε μόνο μια μικρή και καλά ελεγχόμενη ιδέα για την αλήθεια. 

Να ξέρουν άραγε οι Idles πως το 1940 μια εβραϊκή τρομοκρατική οργάνωση είχε μιλήσει με τους Γάλλους του Βισύ στη Συρία ζητώντας να μεταφέρει στον Χίτλερ πως θα πολεμήσουν στο πλευρό του αν αυτός υποστήριζε την επανασύσταση του εβραϊκού κράτους; Τότε οι Βρετανοί είχαν εφαρμόσει τη λευκή βίβλο θέτοντας αυστηρούς κανόνες στην μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη. Την ίδια χρονιά το υπερωκεάνιο Patria, βυθίστηκε κατόπιν σαμποτάζ στο λιμάνι στης Χάιφα. Το πλοίο μετέφερε περίπου 1.800 Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη, οι οποίοι είχαν φτάσει παράνομα στην Παλαιστίνη. Κάποια χρόνια πριν το Ιρακ είχε δημιουργηθεί γιατί ένας σύμβουλος του Τσόρτσιλ τον έπεισε πως το πετρέλαιο θα αντικαταστήσει το κάρβουνο στα πολεμικά πλοία. Για όποια ενδιαφέρετε για την ιστορία της εποχής ας διαβάσει το "Μια γραμμή στην Άμμο" του Barr James. Η ελληνική μετάφραση είναι προβληματική αλλά ως προς την πληροφορία το βιβλίο είναι καταπληκτικό. 

*Σημείωση (21/6): O φοβερός Δ. Μπούρας λέει πως ο Φάντα έχει δίκιο που κράζει τον κόσμο. Εννοείτε πως ΔΕΝ συμφωνεί μαζί του για τους Idles. Δύο πράγματα μπορούν να είναι ταυτόχρονα αληθή 

Ενα λαηβ (στις Τζιτζιφιές με τον Ben Frost) ένα Single ένας δίσκος και μια πατάτες

Από λάηβ αυτή την εβδομάδα ο Φαντασμένιος βρέθηκε στον θόλο του Νιάρχου στις τζιτζιφιές όπου απόλαυσε την μινιμαλ σε χρόνο (45λεπτό) και ένταση (μας πήραν σε ένταση τα παιδάκια στο πάρκο) εμφάνιση του κύριου Ben Frost. Καμία σχέση φυσικά με τις ακρότητες του 2015, εδώ είχαμε μια άσκηση στον ήχο 360 με "το ριζοσπαστικό σύστημα 4DSOUND του στούντιο MONOM" όπως γράφει το δελτίο τύπου του φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

 

Σε άλλα νέα ο αγαπημένος μπλογκερ δεν πήγε σε κανένα από τα χιπι χιπι λαηβ, νηστεία ενδεχομένως για την 18η Ιουνίου που ενδεχομένως να βρει μπροστά του, τους Idles. Τώρα αυτό παίζει διότι την ίδια μέρα εμφανίζεται το καλύτερο συγκρότημα της γης. Η ειρωνεία έχει πάει σε άλλο επίπεδο πάντως πάει δεν πάει ο Φαντασμένιος το έχει ήδη έτοιμο το ποστ για το λαηβ, αν έχετε καμιά πρόταση ή επιθυμία επί του θέματος μπορείτε να απευθυνθείτε στην γραμματεία παπάκι τζιμεηλ ντοτ κομ.

 

Κυκλοφόρησαν χτες οι Prolapse το δεύτερο Single τους και ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του

νέου δίσκου που θα έχει τίτλο I Wonder When They're Going To Destroy Your Face. Είναι τόσο απολαυστικό το δίλεπτο cha cha cha 2000 που δεν θα είχε πρόβλημα ο Φαντασμένιος να το ακούσει στο ρηπιτ έως την 28η Αυγούστου που θα κυκλοφορήσει ο δίσκος. Το πιο υποτιμημένο παύλα παραγκωνισμένο συγκρότημα όλων των εποχών επιστρέφει και θα είναι δυο φορές πιο άδικο να παραμείνει στην αφάνεια όταν οι Fontaines DC - δικαίως -  κατακτούν  τον κόσμο.

 

Το Swallow είναι ο πρώτος δίσκος του μπασίστα των Ride, Steve Queralt. O δίσκος ηχητικά είναι ακριβώς στο σημείο που το ορθόδοξο Shoegaze συναντά το ορθόδοξο ποστ-ροκ. Και όπως είναι αναμενόμενο από τις δύο παραπάνω προτάσεις δεν έχει ούτε ψίχουλο να προσφέρει στο αδηφάγο τέρας της μουσική πρωτοπορίας.  Τι έχουμε εδώ; Έχουμε καλές  έως πολύ καλές συνθέσεις, όμορφες μελωδίες εξαιρετικές εκτελέσεις και μία ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;;;; λινκ. Το Messenger στο οποίο συμμετέχει η Verity Susman (των Electrelane) λογικά θα δεν θα γίνει επιτυχία αλλά είναι σίγουρο πως θα αναγνωριστεί και θα πάρει τη θέση που του αξίζει μαζί με όλα τα κλασικά shoegaze διαμάντια όταν επιτέλους η ουνέσκο αναδείξει το μουσικό αυτό είδος σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Μπράβο κύριε Steve και με αυτά και με αυτά τώρα πια ξέρουμε ποιος είναι σίγουρα αθώος για την brit pop κωλοτούμπα των Ride στα 90s.

(O Φαντασμένιος ο παντού) The House of Love στο Gazarte 31/06

Δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν είναι καθόλου αυτό που νομίζεις. Μπορεί να φταίει που το Shine on ήταν στα 10 τραγούδια που έπαιζαν στην κασέτα μετά το κλείσιμο του Ρόδον 94,4. Για μήνες ο νεαρός Φάντα άνοιγε το ράδιο λες και θα γίνει το θαύμα να αναστηθεί ο πιο κουλ ραδιοφωνικός σταθμός. Το σχεδόν ψιθυριστό Shine on που τραγουδάει στο τέλος ο Τσάντγουικ γέμιζε με μελαγχολία την εφηβική καρδούλα του Φάντα. Από εκείνη την κασέτα μόνο το Here Comes Your Man των Pixies άκουγε με χαρά, ενδεχομένως γιατί είναι αστείο (βλέπετε το θεώρημα Larry Gus στο ποστ για Spiritualized παρακάτω). 

Περάσαν χίλια χρόνια μέχρι να έρθουν τα ρομποτ και να πετάξουν τάχαμου ταχαμου προτεινόμενο το Hedonist. Αποκάλυψη, ο ώριμος μπλογκερ έμεινε με τη φάτσα του Homelander (Boys) στη σκηνή που έμαθε ότι έχει παιδί. Για δύο μήνες ο χρόνος μετριέται στα δευτερόλεπτα των δύο πρώτων δίσκων. Tι μελωδία στο Hannah, τι παιχνίδι shoegazατο στο love in a car, τι indie ανεμελιά στο Beatles and The Stones, απόλαυση. 

Να είναι καλά λοιπόν οι Έλληνες διοργανωτές συναυλιών που έχουν βάλει σκοπό να μην αφήσουν GenX με αξιοπρεπή διαθήκη και ο Φαντασμένιος με φοβερό μομέντουμ συμπλήρωσε τρία λαηβ σε τρεις μέρες με τους The House of Love στο Gazarte. Εδώ δεν υπάρχει καμία έκπληξη είναι όλα όμορφα αλλά και ήρεμα, απίστευτα ήρεμα, βασικά δεν θυμάται ο Φαντασμένιος την τελευταία φορά που βρέθηκε σε ροκ συναυλία και επικρατούσε τόση ησυχία μεταξύ των τραγουδιών. Επίσης δεν θυμάται την τελευταία φορά που αισθάνθηκε ότι ρίχνει τον μέσο όρο ηλικίας, οπότε να είναι από την κούραση; Να είναι παρενέργειες από τα χάπια για την πίεση ή απλά σεβασμός;  Μια χαρά έτσι και δεν πειράζει που δεν έγινε των Inspiral Carpets το κάγκελο. Ο Φάντα θα κρατήσει σίγουρα το I don't  know why i love you (τραγούδι προφήτης για τον ήχο των 90s) και το επικό shoegaze post rock - ναι Post rock- φινάλε (love in a car).  

 

The Murder Capital - Warmduscher άσσο ημίχρονο, διπλό τελικό στο Gagarin 30/05

30/05/2025. Η ημερομηνία σημειώνεται στις σημαντικές για το αθηναϊκό Indie κοινό. Από εδώ και πέρα αρκεί να ρωτήσεις κάποιον που ήταν εκείνη την Παρασκευή για να καταλάβεις σε ποια σέκτα του αλτερνατιβ ανήκει.

 

Cat Power. Πήγαν οι πιο όμορφοι σίγουρα. Είναι μάλλον οι πιο σίγουροι για την επιλογή τους διότι η ομορφιά τους έχει δημιουργήσει την πεποίθηση πως τα ξέρουν όλα.

 

Raveonettes. Αυτοί εδώ είναι οι πιο αγνοί. Δεν χαμπαριάζουν από Hype. Φαν φακτ, οι Raveonettes είχαν διχάσει τους γνωστούς 300 και την πρωταπριλιά του 2005 καθώς την ίδια μέρα παίζανε και οι φοβεροί Lali Puna. Φαν Φακτ 2. Σε εκείνο το λαηβ των Lali Puna εμφανίστηκε ο πιο ενοχλητικός τύπος που έχει πατήσει ποτέ σε συναυλία, ούρλιαζε σε όλο το λαηβ να παίξουν το 40 days. Α πα πα.  

 

Jazz Festival. Σοβαρά τώρα; 

 

Murder Capital/Warmduscher. Όποιος ξέρει, ξέρει και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Η σωστή αφίσα του double bill την περασμένη Παρασκευή στο Gagarin θα ήταν: Fat White Family Side project: Warmduscher με την γραμματοσειρά των Fat White 100 φορές πιο μεγάλη. Παρέμβαση: έχει κατηγορηθεί ο Φαντασμένιος για υπερβολές, σίγουρα όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, έντεκα αυτοί έντεκα και εμείς στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί ΑΛΛΑ αγαπητές φίλες να είστε σίγουρες πως αυτά που ακολουθούν δεν φέρουν ίχνος εμπάθειας και προκατάληψης. Αν είναι να πιστέψετε μια φορά τον Φάντα, τώρα είναι η στιγμή.  

Έως την περασμένη Παρασκευή αποτελούσαν τους λιγότερο αγαπημένους του Φάντα από την συνομοταξία Fat White Family αλλά ω διάολοι και αρχάγγελοι του αρχαίου Πέκαμ χρειάστηκε λιγότερο από ένα λεπτό για να δει το φως ο Φαντασμένιος. Το φως που αντανακλούσε στα γυαλιά ηλίου τους, στην τέλεια χαραγμένη χωρίστρα του πληκτρά τους, στα σταγονίδια του μικρού νέφους που δημιούργησε το φτύσιμο μπίρας του μπασίστα και φυσικά στα υπέροχα ξανθά μαλλιά του ντραμερ στον οποίο  κάποιοι είδαν τον Ντέιβ Γκρολ του Smells Like Teen Spirit. 

Πώς γίνεται ο ήχος να είναι τόσο άθλιος αλλά να ακούγονται όλα τόσο τέλεια; Όπως πρέπει να είναι το post punk, συνθεσάιζερ τόσο όσο, κιθάρες από το θεό, οι Warmduscher παίρνουν το ποστ πανκ και το πάνε όπου θέλουν από το χιπ χοπ έως την βόρεια Αφρική, είναι τέτοια η καύλα που ο Φαντασμένιος σκέφτεται πως χρειάζεται κάποιος να τον βουτήξει δυο λεπτά στο λαηβ των Spiritualized για να συνέλθει. Αλλά και πάλι δεν θα είχε καμία ελπίδα γιατί τώρα στη σκηνή περιφέρεται ίσως η πιο όμορφη γυναίκα που έχει πατήσει στο Gagarin. Η Nuha Ruby Ra είναι ο βελζεβούλης που με λέιζερ μάτια βάζει φωτιά στη χορωδία του Jason Pierce. 

Στο Tainted Lunch ο ρυθμός είναι τόσο τέλειος που θα δικαιολογούσε κάθε ακρότητα, δεν θα πει για hype idles και μουστάκια ο Φαντασμένιος, θα αρκεστεί στο σεμνό "το ίδιο ακριβώς λαηβ σε ένα πιο μαζεμένο χώρο - πχ an club - θα έμενε στην ιστορία". Βέβαια ακόμα και έτσι οι Warmduscher είναι το πιο κουλ πράγμα που θα δείτε τουλάχιστον για το 2025. 

Στα νέα του νότιου Λονδίνου να σημειωθεί πως ο Λιακος ο Σαουντί έκανε παιδί, οπότε αν δεν το ξεχάσει πουθενά υπάρχει σοβαρή ελπίδα το κίνημα γαματωσύνης να περάσει και στον επόμενο αιώνα. 

 

Tο δεύτερο όνομα της βραδιάς, οι γραφικούληδες The Murder Capital που ειδικά προς το τέλος του σετ ήταν αρκετά καλοί, κάτι σαν μικροί fontaines δηλαδή κάτι σαν πολύ μικροί Whipping Boy. Μέχρι να φτάσουμε εκεί έπρεπε να ακούσουμε τον τραγουδιστή άλλοτε να μανουριάζει με κάποιον που του πέταξε μια μπίρα (fyi αυτός που φώναζε στους Lali Puna ήταν πιο πέρα) και άλλοτε να μονολογεί νοσταλγώντας την πατρίδα του λες και του είπανε να γυρίσει με καράβι πίσω στο Δουβλίνο. 

Το πιο ντεκαβλέ της βραδιάς ήταν σίγουρα ο αλά βου-που σηκωμένος πόλο γιακάς του μπασίστα. Κρατάμε τις συγκλονιστικές εκτελέσεις των Ethel και Words Lost Meaning, να είναι καλά τα παιδιά κατάφεραν να συνεφέρουν τον Φάντα σε λιγότερο από μια μέρα μετά τον αργό θάνατο των Spiritualized.   

 

Spiritualized στον Λυκαβηττό 29/6 (4 θεωρήματα)

Τρεις συναυλίες σε τρεις μέρες. Πάμε.

 

Θεώρημα πρώτο (γνωστό και ως θεώρημα Larry Gus)

Σε πρόσφατο podcast της Inner Ear ο Larry Gus είπε ότι μπορεί να συνδεθεί μόνο με μουσική που έχει χιουμορ. Το κρατάμε αυτό και διαβάζουμε δυνατά "οι Spiritualized στον Λυκαβηττό". Διαβάζουμε δυνατά και ορθοφωνικά  "Οι Spiritualized". Σκατά. Σκατά. Σκατά. Ήταν πάντα εκεί, στον τίτλο, ξεκάθαρο, οι Spiritualized. δηλαδή τι μπορεί να περιμένει κάποιος από μια μπάντα που λέγεται Spiritualized; Είναι πιο ξεκάθαρο από την αμπαλίαση του Μλαντένοβιτς, ο τύπος κάθεται πλάγια να μην κοιτάει το κοινό, φακ είναι αδιανόητο το πόσο σοβαρά παίρνει τον εαυτό του και αυτό που κάνει.  

 

Θεώρημα δεύτερο (Του Cureologist Μανώλη από την Γκράβα) 

Κάθε τρία τραγούδια οι Spiritualized έχουν ένα τραγούδι με εισαγωγή που θυμίζει το Electricity αλλά να είστε σίγουροι ότι δεν θα παίξουν ποτέ το Electricity. 

Βασικά το Setlist ήταν μεγάλο θέμα καθώς φέτος παίζουν ολόκληρο το Pure Phase με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την κυκλοφορία του. Για το λαηβ του Λυκαβηττού δεν έγραφε τίποτα για Pure Phase οπότε o Φαντασμένιος περίμενε με την καραμπίνα να κράξει τους διοργανωτές για μια απάτη που ίσως να ξεπέρναγε την εμφάνιση των Esmerine. Να θυμίσει ο Φαντασμένιος πως στα πλαίσια της προώθησης της συναυλίας είχε βγει αφίσα η οποία έγραφε Godspeed You Black Emperor side project: Esmerine. Ήταν μια μικρή λεπτομέρεια ότι στην αφίσα του λαηβ το όνομα της μπάντας ήταν 100 φορές μικρότερο από αυτό των Godspeed You Black Emperor. 

Πάντως στο σενάριο του Pure Phase ο Φαντασμένιος από την μια θα έκραζε τους διοργανωτές αλλά από την άλλη θα αγαλλίαζε η καρδούλα του με τις Spacemen κιθάρες και θα απολάμβανε τις ξινισμένες φατσούλες του ανύπαρκτου Indie κοινού της Αθήνας που επί μια εβδομάδα άκουγε τα Ladies and Gentlemen και Let it Come Down. 

 

Θεώρημα τρίτο (Φαντασμενικ) 

Οι Spiritualized του 2025 έχουν ενδιαφέρον όταν οι τρεις κοπέλες στα φωνητικά δεν χορεύουν. Με το που άρχιζαν να κουνάνε γοφούς και χεράκια ένιωθε ο Φαντασμένιος σαν τον Γιώργο Kαραγκούνη σε γήπεδο γκολφ. Βαρεμάρα ανάμεσα σε άπειρα Lord, shine, light, come on Και lay down. Και το 2004 στο Gagarin είχαν το gospel στοιχείο αλλά τους θυμάται πιο ηλεκτρικούς ο Φάντα. Μπορεί να ήταν ο ενθουσιασμός που η παναθα πήγαινε καρφωτή για ντάμπλ. Ενδεχομένως.    

 

Θεώρημα τέταρτο (Βομβικό) 

Οι Spiritualized δεν έχουν καμία σχέση με τους Spacemen 3. 

Είναι κατόρθωμα πως ένα συγκρότημα που έχει τόσα πολλά καλά τραγούδια ακούγεται τόσο αδιάφορο. Εννέα άτομα στη σκηνή κακοφωτισμένα και με ένα ήχο που ακόμα και τις λίγες στιγμές έντασης έμοιαζε να είναι σε ρύθμιση παράστασης του φεστιβάλ Αθηνών. Είναι σαν να πάρει η πανάθα έναν φοβερό Βραζιλιάνο, με φοβερό βιογραφικό, ο οποίος στο πρώτο γκολ που βάζει σηκώνει φανέλα για να φανεί από μέσα η φράση "Ο Θεός είναι πιστός".  Κυρίες και κύριοι ας είμαστε ειλικρινείς. Η συναυλία των Spiritualized μπαίνει άνετα στη λίστα με τις χειρότερες συναυλίες που έχουν γίνει στην Ελλάδα.