7 κολλώδη, σιχαμένα ποπ τραγούδια από ένα ημί-φανταστικό συγκρότημα

Οι Moonlandingz είναι ο Dean Honner των Add N to X και ο Adrian Flanagan που μαζί με τον Honner τρέχουν και το παρανοϊκό προτζεκτ των Eccentronic Research Council. Το Johnny Rocket, Narcissist & Music Machine... I'm Your Biggest Fan που είχαν κυκλοφορήσει οι ERC το 2015 είναι ένα διαμάντι της μετά μουσικής, της μη μουσικής, της αντι-μουσικής και πάει λέγοντας. Σκέτη μαγεία. Ο Johnny Rocket του τίτλου είναι ο Lias Saudi των ποιων άλλων; The Fat White Family! Ο Lias είναι το τρίτο μέλος και μπροστάρης των The Moonlandingz. Και κάπου εδώ οι κακεντρεχείς και εμπαθείς θα πουν πως αρκεί να βήξει κάποιος από το παρεάκι των fat whites για να μπει στην φανταλίστα. Ενδεχομένως. 

Οι Moonlandingz ξεκίνησαν το 2017 ως συνέχεια στην ουσία των ERC και κατά τα λεγόμενα τους,  σχηματίστηκαν ως ημι-φανταστική μπάντα με σκοπό να γράψουν κολλώδη, σιχαμένα ποπ τραγούδια φτιαγμένα για να προσφέρουν παρηγοριά και τιμωρία τους μήνες που ακολούθησαν την ψηφοφορία για το Brexit και την πρώτη νίκη του Τραμπ. Επτά χρόνια μετά το ντεμπούτο τους ο Τραμπ είναι στη δεύτερη νίκη και στο νησί οι πληγές του brexit κοντεύουν να σαπίσουν, οπότε κυρίες και κυρίες δεύτε λάβετε την παρηγοριά του Νο Rocket Required. 

Εδώ έχουμε έναν Lias σε διαολεμένη φόρμα να έρχεται σερί από το περσινό δίσκο των fat whites, την αναγνώριση για το σπουδαίο βιβλίο του και το σημαντικότερο όλων δεύτερο δίσκο και τουρ με τους Decius. Η φόρα του Lias από τους  Decius σε συνδυασμό με την απουσία της κιθάρας του έτερου fat white, Saul Adamczewski πάνε την πειραγμένη ποπ των Moonlandingz σε άλλο επίπεδο. 

O δίσκος ξεκινάει με το Some People’s Music στο οποίο ο  Spud του Trainspotting (Ewen Bremner) θέτει το πλαίσιο του No Rocket Required, ξεκινάει με το πώς μπορεί να δράσει θετικά η μουσική για να πάρει ανάποδες και στο τέλος να το γυρίσει βρίζοντας και φωνάζοντας για την κακή μουσική που μας πασάρουν. Σε συνέντευξη τους στο Juno ο Flanagan λέει "Νομίζαμε ότι θα φεύγαμε και όταν επιστρέφαμε, συγκροτήματα όπως οι IDLES δεν θα υπήρχαν πια, αλλά είναι ακόμα εδώ. Ακόμα υποκλίνεστε σε αυτή την απαίσια, γαμημένη μουσική!" Οι Moonlandingz δεν είναι απλοί προβοκάτορες, έχουν τραγούδια που θα έπρεπε να είναι σε όλα τα τσαρτς, όπως για παράδειγμα το Roustabout στο οποία τραγουδάει και η Nadine Shah.

Η δεύτερη πλευρά ξεκινάει ύπουλα με τη συνεργασία τους με τον Iggy Pop (και αυτός άρρωστος με  fat whites, σπρώχνει όσο μπορεί στην εκπομπή του στο BBC radio 6), και το All Out of Pop το οποίο ο Lias έγραψε μαζί με τον Sean Lennon. Στο επόμενο τραγούδι  (Yama Yama) τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν, δεν υπάρχουν όρια τα πάντα μπορούν να συμβούν, το Stink Foot με την Jessica Winter κάποια στιγμή θα γίνει ύμνος για όλα τα κλαμπ και με το The Krack Drought Suit (Pts1-3) βάζουν τους Daft Punk στο πλυντήριο και κλείνουν με ένα ποίημα. ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ.