Το καλοκαίρι της υπερβολικής αγάπης

 Τι να σου κάνει ο κόσμος. Καυλώνει μόνο και μόνο που βλέπει μπουλούκι. Δυο χρόνια μοναξιάς και στο καπάκι πόλεμος, ακρίβεια και αβεβαιότητα, λογικό να είναι όλοι στον αέρα. Το καλοκαίρι του 2022 θα μείνει στην ιστορία ως το καλοκαίρι με τα ιστορικότερα λαηβ. Όλα ξεκίνησαν από τη μανούρα light και σνικ στα mad awards. Από εκεί και πέρα χαμός. Λεξ με 26000 καπνογόνα σε ένα λαηβ που θα μείνει στην ιστορία γιατί είχε κόσμο, γιατί είχε πολλά καπνογόνα, γιατί ήταν και ο Λεξ χωρίς ωστόσο να θυμάται κανείς τι έκανε ο Λεξ, σημασία είχε να ήσουν εκεί γιατί λεει έγινε χαμός, έχει και καιρό να παίξει ντέρμπι ο πανιώνιος, και όλα αυτά ενώ δεν τον παίζει το ραδιόφωνο. Ποιο ραδιόφωνο ρε; Αυτό με τους σταντ απ της κακιάς ώρας ή αυτό με τύπους που λένε την ώρα κάθε 15΄και χαχαχαχ και χαχαχαχ και η ώρα είναι ΣΚΑΣΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, έχω 15 ρολόγια δίπλα μου μην μου λες την ώρα. Η αλήθεια είναι πως το ραδιόφωνο έχει πάψει να επηρεάζει κόσμο καμιά 20αρια χρόνια και μια χαρα ιντερνετικό προμο είχε το λαηβ του Λεξ. Στη συνέχεια είχαμε το ιστορικό λαηβ των Viagra Boys γιατί ενδεχομένως ο τρομπετίστας σκαρφάλωσε στη σκαλωσιά, Ok. Και μετά iron maiden ιστορικό και αυτό με καπνογόνα και Θανάσης μετά πιο ιστορικό γιατί είχε πιο πολλά καπνογόνα από Λεξ ενδεχομένως. Γενικά για τα καπνογόνα τα έχει γράψει φαντασμένιος πριν 200 χρόνια εδώ αλλά πρέπει το αλλάξει το url σε ανυποληψία.blogspo.com. Ή και όχι καθώς εδώ το μόνο που έχει σημασία είναι η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως το λαηβ του καλοκαιριού (για την Αθήνα) ήταν ο παν παν στο πολύγωνο κόμπο με πανάθα να σηκώνει κύπελλο. Μετά ακολουθεί το χάος, και μετά το χάος είναι λογικά το σαμερ νόστος στον Νιάρχο. Ναι ρε μαλάκες. Αυτό με τον γιο του Πάριου, μια χαρά ήταν, ποπ τίμια, φανταστικός κόσμος, έπιασε και τον κώλο του Καντέα ο Φάντα, τέλεια ήταν, τσάμπα ήταν, μια μπίρα πήγαμε να πληρώσουμε και μας την πέσανε από παντού ΤΙ ΠΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΣΑΜΠΑ ΜΠΙΡΑ. Εντάξει ο ανταγωνισμός με την στέγη για το ποιος εφοπλιστής το έχει πιο μεγάλο το ίδρυμα το ξέπλυμα έχει πάει σε άλλο επίπεδο, σκεφτόταν ο Φαντασμένιος πως σε 1-2 χρόνια αν βλέπουν κάποιο κατσούφη θα έρχονται και θα του προσφέρουν δωρεάν στοματικό. Και βγήκε και ένας dj μετά που μέσα στην καλή χαρά βάζει seven nation army γιατί λέει είναι το αγαπημένο του αλλά τον κόψανε τελικά δεν ήθελε να το παίξει και χάθηκε η ευκαιρία για το επικότερο μητσοτάκη γαμιέσαι και μάλιστα μέσα στο σπιτάκι τους.  Φοβερά πράγματα, πάντως κακά τα ψέματα με Μητσοτακομπακογιάννηδες εχει πέσει μαρούλι ανθήσει η αλτερνατιβα. Το six dogs στο φεστιβαλ, το Saristra στη στέγη, η στέγη στο Six dogs, όλες οι κουλ φατσούλες στον νιάρχο και στην ΕΡΤ και κάπως έτσι φτάσαμε από το "ένα μεγάλο κρεβάτι είναι η Αθήνα" στο "ένα μεγάλο πορτοφόλι είναι η Αθήνα".   

caLEXico στην τεχνόπολη 28/07

 Μοιάζει εξωπραγματικό το ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Φαντασμένιος είδε τους Calexico. Εντάξει η αλήθεια είναι πως από το 2012 και μετά είχε χαθεί ολοκληρωτικά το πάθος, αλλά ακόμα και έτσι μοιάζει περίεργο για κάποιον που πάει σε 1-2 λαηβ το μήνα, να μην έχει πέσει πάνω τους έστω και από τύχη. Αλλά λίγο τα συνεχή 40αρια, λίγο η μεταπανδημική μανία για θεάματα βρέθηκε στην τεχνόπολη ο Φαντασμένιος μπας και έχουμε κανά Τζεη Λο - Μπεν Αφλεκ.

Το λαηβ ξεκίνησε και ήταν βαρετούλι, σε φάση ένιωσε ο Φαντασμένιος σαν 22χρόνος Wannabe κουλτουριάρης που πάει στο Half Note για να πει πως πήγε ενώ στην πραγματικότητα θέλει να γυρίσει σπίτι και να ακούει μόνο dEUS. Ήταν και ο κόσμος σουπερ υποτονικός, ίσως γιατί ήξερε πως δεν θα βγουν καπνογόνα; Δεν ήθελε να κολλήσει κοβιντ γιατί πλησιάζουν οι διακοπές; Είχαν όλοι νταγκλάρει από το σύννεφο μπάφου; Ποιος ξέρει, πάντως ο φάντα βρήκε ένα ζευγάρι που χόρευε σαν να μην υπάρχει αύριο και πήγε και κάθισε από πίσω, με την κίνηση τους θα διώχνουν την μπαφίλα και θα έχει και κάτι να βλέπει να μην τον πάρει ο ύπνος. Και κάπως έτσι πέρασαν δυο ώρες, με ένα συμπαθές Alone again or, με ένα ενδιαφέρον mashup του love wiil tear us apart με το Not even Stevie Nicks και ολίγον σηκωμένη τρίχα στα Black Heart και Minas de Cobre. Κατά τα λοιπά το κλίμα που θύμιζε συναυλία του πολιτιστικού συλλόγου Αμαρουσίου και  τα εεεεεε εεεεεε και κούμπια και εεεεεεε εεεεε και κούμπια, κούρασαν τον Φαντασμένιο και επιβεβαίωσαν πως ο έρως άμα φύγει δεν ξαναγυρνά. 

Οι Calexico θα μπορούσαν να είναι η καλύτερη μπάντα στην γη, θρύλοι της αβαντ Americana, να έχουν στους δίσκους τους μικρά ορχηστρικά διαμαντάκια ευλογημένα από την παρέα που θα έπρεπε να κάνουν με τον John McEntire, να παίζουν στα λαηβ το τραγούδι με το κορυφαίο ριφ όλων των εποχών (glowing heart of the world) και να τους βλέπουμε μόνο 300 γαμάτοι. Μα πως είναι δυνατόν ρε calexico να έχετε τέτοια κομματάρα που το ριφ είναι σαν προσομοίωση ηλιαχτίδας που καίει τον κάκτο στη Νεβάδα που αντανακλά στην καρδούλα μας, και αντί για αυτό να θέλετε να παίζετε μπρος σε τύπους με λινό πουκάμισο, μακρύ παντελόνι και πέδιλο. Θέλετε να κάνετε τουρ στην υπέροχη Ελληνική επαρχία; Γουστάρετε να περνάτε με το βαν την έρημο ευθεία της Θήβας; Να σας ζητάνε Ικαριώτικο; Μήπως ετοιμάζετε και καμιά συνεργασία με τον Πορτοκάλογλου; Μα είναι δυνατόν να παίζετε σε λαηβ που δεν είναι ο Στάθης ο παντού;;;;;

Λοιπόν το συμπέρασμα είναι πως ο Φαντασμένιος δεν θα ξαναπάει σε λαηβ στο οποίο έχει και την παραμικρή υποψία πως μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στον Πλιάτσικα και έναν που όταν του πεις τι μουσική ακούει σου λέει εν λευκώ.

 

Godspeed you! Black Emperor 15/7 στην Ακρόπολη - slow riot for new two point zero Greece

Τα λέει όλα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2022. "Η καλλιτεχνική κολεκτίβα φαινόμενο",  "μια μυσταγωγική συναυλιακή εμπειρία", "ο πειραματισμός χωρίς όρια", "οι μεγάλες ενορχηστρώσεις και τα ονειρικά άμπιεντ ηχητικά τοπία". Το μόνο που λείπει είναι ένα "κινηματογραφική μουσική που συνεπαίρνει" και θα είχαμε το απόλυτο κλισέ κείμενο όλων των εποχών. Φεστιβάλ Αθηνών λοιπόν τουτέστιν καλησπέρα σας, περάστε, καθίστε, σας παρακαλώ μην αυτό, μην το άλλο και εντάξει γενικά είχε πλάκα που ο κόσμος το έφαγε όλο αυτό και ψιθύριζε λες και θα βλέπαμε κάνα μονόλογο από κάτω. Για τους λάτρεις της στατιστικής να σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση των godspeed στην Αθήνα που δεν έγινε sold-out. Επίσης όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο σπουδαιότερος gybeολογος στην Ελλάδα πριν την εμφάνιση τους ακούστηκε αυτό το συμπαθές anatolian rock και τώρα πρέπει να μάθουμε  αν έκλεισαν πονηρά το μάτι και στους Τούρκους βάζοντας Σαββόπουλο στο λαηβ που έδωσαν την περασμένη Τετάρτη στην Κωνσταντινούπολη. 

Ξεκίνημα με τoν HOPE βόμβο, ο οποίος ήταν απολαυστικός, κλασσική περίπτωση εκπλήρωσης του πρώτου βλέμματος. Ανοίγει παρένθεση. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ό,τι έκανε στην τέχνη, το έκανε για την αναβίωση του πρώτου βλέμματος - του πρώτου παρθένου συναισθήματος. Μπορεί με τα χρόνια η τέχνη να εξελίσσεται αλλά ο σκοπός μένει πάντα ο ίδιος. Έτσι και εδώ το HOPE μυρίζει καμένη στάση στην Β. Σοφίας σε πορεία κατά του πολέμου στο Ιρακ το 2003. Κλείνει η παρένθεση αλλά δεν κλείνει το κουτί με την δήθεν ποιητική διάθεση του Φαντασμένιου.

 

Η αιώνια φαντασίωση του Φαντασμένιου είναι πως η επανάσταση που δεν θα αποτύχει θα ξεκινήσει μετά από ένα λαηβ των Godspeed You! Black Emperor. Το 2018 χάθηκε η χρυσή ευκαιρία να ξεκινήσει από τα μπουζούκια - το οποίο θα ήταν η φαντασίωση της φαντασίωσης.

Αλλά στην πραγματικότητα η μεγάλη ευκαιρία ήταν φέτος. Μετά από υπερπανδημία, πόλεμο, Μητσοτάκη, Τουρκία, 10e επιδότηση για το ρεύμα,  Λιγνάδη ελεύθερο, τον μεγάλο περίπατο σε ανακατασκευή, μια δισκάρα, καλό καιρό για την εποχή και όλα αυτά στο Ηρώδειο, σε απόσταση βολής, μια ανάσα, μισό Cliffs Gaze να ανέβουμε και να κατεβάσουμε τη σημαία. Να φταίει ο καθωσπρεπισμός του φεστιβάλ Αθηνών; Να φταίει που χάσανε κάτι νότες; Να φταίει που δεν έπαιξαν Anthem for Νo State και Mladic; Ο ήχος θα μπορούσε να ήταν και πιο δυνατός αλλά ήταν καλός, ειδικά η μίξη μετά το πρώτο τραγούδι σουπερ. Τα βίζουαλς; Ναι ρε παιδιά, τι σκατά έγινε με τα βίζουαλς; Στους Godspeed είμαστε ή βλέπουμε άγρια Ελλάδα; Φίδια, αράχνες, θάλασσα, θάμνοι, πολλοί θάμνοι. Λογοκρισία από το φεστιβάλ ή σκέφτηκαν Ελλάδα, καλοκαίρι, αρχαίος χώρος ας μην προβάλουμε μολότοφ και κτήρια να καίγονται; Μπορεί απλά να την έχουν δει παιδιά των λουλουδιών - άλλωστε από τα χέρια του lift πήγαμε πέρσι στα λουλουδάκια του G_D's Pee. Η αλήθεια είναι πως μισή διμοιρία ΜΑΤ έδειξαν στο Cliffs Gaze και έφυγαν καμιά 50αριά φίλοι του Φεστιβαλ Αθηνών, φανταστείτε τι θα είχε γίνει αν είχαν βάλει αντί για πανί έναν καθρέπτη και πρόβαλαν πάνω στην ακρόπολη τις φωτιές που έχουν εδώ στο Fire at Static Valley.

 

Δεν πειράζει, την επόμενη φορά. Η οποία επόμενη φορά, έτσι που το πάνε οι gybe δεν θα ήταν και απίθανο να λάβει χώρα στα εγκαίνια του Ελληνικού. Και επειδή πάλι θα λέει η φίλη η Εύη η ποστροκού πως δεν κατάλαβε αν τελικά του άρεσε του Φαντασμένιου το λαηβ, η απάντηση είναι ένα μεγάλο ξεκάθαρο ναι. Ναι γιατί δεν ανάψαν καπνογόνα, για το τέλος του Cliffs Gaze (που είναι το ίδιο ΑΗΝΤΑΑΑΑ με το τέλος του Static), για τους βόμβους στο τέλος, γιατί ο μπροστινός του αερίστηκε μόνο μια φορά, ναι γιατί ο Φαντασμένιος θα μπορούσε να ζει σε ένα κόσμο που κάθε βράδυ παίζουν λαηβ οι gybe.

 

Autechre 05/07 Ηρώδειο | η ψυχολογία της υλης

Οι ηλεκτρονικοί ήχοι πάλλονταν κάτω από το μισοφέγγαρο, οι άρρυθμοι ρυθμοί έρχονταν σε πλήρη αρμονία με τη μαγεία της αρχαίας Ελλάδας - άλλωστε οι Αρχαίοι Έλληνες (Ξενάκηδες) ήταν οι πρώτοι στη φάση - απότομα μπιτ και ιντάστριαλ ήχοι για τους εστετ αυτούς που είναι μύστες της καλής μουσικής. Σχεδόν 10 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική απόβαση της προχωρημένης μουσικής στο μέγαρο μουσικής (Hertz) μια ακόμα ιστορική στιγμή εκεί που η μουσική συναντάει την ψυχολογία της ύλης, η κατάκτηση της ακρόπολης από του πατριάρχες της ιντελεκτουέλ ηλεκτρονικής μουσικής, Autechre. 

Στο τέλος ένα θερμό χειροκρότημα και καπνογόνα και ο κόσμος να φωνάζει ΦΤΑΝΕΙ ΦΤΑΝΕΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΝΤΟΥΥΥΥ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ ΝΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΜΗΤΣΟΚΑΤΙ ΓΑΜΙΕΣΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ.

10 λεπτά πριν το λαηβ ο Φαντασμένιος εξηγούσε σε ανυποψίαστη νεαρά που βρέθηκε στο χώρο πως το λάηβ θα είναι επική μαλακία και σουπερ κουραστικό καθώς στη σκηνή θα φαίνονται μόνο δύο λαμπάκια. Τότε πετάχτηκε ένας μύστης και είπε πολύ σωστά "για τη μουσική ερχόμαστε". A few momements later, στο 3ο ή 4ο λεπτό της συναυλίας έχουμε το πρώτο κύμα αποχώρησης από τους Ηρωδειακούς δηλαδή από τους τακτικούς θαμώνες του Ηρώδειου. Οι υπόλοιποι είναι ένα κράμα από τους ανώτερους φανατικούς μύστες και τους plisskenοχιψτερς. 

Οι μύστες είναι προενθουσιασμένοι και θα στηρίξουν και τον τελευταίο μικροφωνισμό, κουνάνε λίγο το κεφάλι στο ρυθμό σε φάση ξέρουν τον ρυθμό και κοιτούν όσους δεν ξέρουν με το ύφος "μου θέλετε και Autechre καραβλαχάρες κωλοχιψτερ - όταν εγώ άκουγα ae εσείς τον παίζατε με Brian Molko βλαμμένα".

Οι plisskenοχιψτερς ή ορθόδοξοι χιψτερς πήγαν μπουκωμένοι από hype, "για τη φάση" και στην τελική στο Ηρώδειο είναι πόσο χάλια μπορεί να πάει; Όσοι ήταν κοντά σε διάδρομο έφυγαν στο μισάωρο, οι υπόλοιποι περίμεναν παλεύοντας ακόμα μέσα τους για το αν θα πρέπει να τους αρέσει αυτό που γίνεται ή είναι απλά ένα σκέτο μαρτύριο. Το πρόσημο είναι σίγουρα αρνητικό καθώς τι λαηβ είναι αυτό που δεν μπορείς να κάνεις ούτε ένα στορι της προκοπής; 

Και πάμε και στον Φαντασμένιο που είχε πάει αρνητικά προκατειλημμένος γιατί το μόνο που θυμάται από την πρώτη φορά που τους είχε δει, ήταν ένα αίσθημα βαρεμάρας. Αλλά εντάξει είναι ιστορική μπάντα και ακόμα και οι νέες τους κυκλοφορίες στέκονται μια χαρά, δεν είναι θέμα hype εδώ, είναι πιο πολύ θέμα συνθηκών. Δηλαδή δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τη μουσική τους καθήμενος σε 15 εκατοστά μάρμαρο με τα χέρια στα πόδια λες και είσαι ποδοσφαιριστής που κάθεται στην πρώτη σειρά αναμνηστικής φωτογραφίας, χωρίς ένα ποτάκι, δεν δεν δεν και ο ήχος πολύ χαμηλός (κάπου διάβασε ο Φάντα για wall of sound - ίσως ο νεαρός ανταποκριτής να έχει πήξει από την κλεισούρα 2 χρόνια, μιλάμε για πεζουλάκι ήχου στην καλύτερη)  και τελικά αυτοί που φύγανε ήταν οι πιο σωστοί, δηλαδή 35 ευρώ για αυτό το πράγμα; Με τίποτα, με τα μισά λεφτά ελάτε στο σπίτι του φάντα να σας βάλει τα δισκάκια τέρμα και να κοιτάτε ταβάνι ενώ τρώτε 3 σακουλάκια πασατέμπο και σας δίνει και ένα δεκάευρω ο φάντα να το σκίσετε κομματάκια και να το φυσήξετε στη μάπα σας -100 φορές πιο συναρπαστική εμπειρία.

streaming screaming | Cane 141 - Garden Tiger Moth

 

Τώρα κανονικά εδώ έπρεπε να πετάγεται παράθυρο και να ζητάει 3e για να διαβάσετε το άρθρο. Καθότι εδώ ο Φαντασμένιος βάζει κάτω όλες τις υπηρεσίες εκπομπής μουσικής παρουσιάζοντας δίσκους που δεν έχουν στον κατάλογο τους. Ξεκίνημα με τους Cane 141 και το Garden Tiger Moth. Κοριτσάκι σου αρέσει το Electronic Renaissance των belle; Ναι; Θες να γίνουμε φίλοι; Πάρε εδώ αυτό το διαμαντάκι που κυκλοφόρησε πριν από 21 χρόνια και έχει πάρει τον τίτλο του από ένα mixtape του John Doherty.

Ξεκίνημα με μια indie electro bossanova τύπου οι Ladytron διασκευάζουν Saint Etienne, μια χαρά, μια χαρά, συνέχεια με το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών "The Grand Lunar", ένας indie pop ύμνος που δεν θέλει και πολύ να σε ρίξει στη δύνη του repeat και να περάσει το καλοκαίρι μόνο με αυτό. Εαν καταφέρεις να ξεφύγεις κάποια στιγμή ο δίσκος έχει και άλλες όμορφες στιγμές, το real spacemen never walk anywhere για παράδειγμα είναι μια καλή επιλογή για να το ακούς την καλύτερη ώρα ανάσκελα με το αεράκι να σου αερίζει ό,τι θες. Και γενικά έτσι πάει το δισκάκι μέχρι το δεύτερο τσεκποηντ του δίσκου "The party" όπου παίζουν μαεστρικά με την μελαγχολία και κοιτάνε στα ίσα τους κορυφαίους του είδους (Go-Betweens, Field Mice κλπ). Όσο η τρομπέτα κάνει επίθεση στα καρδιακά κύτταρα ο Φαντασμένιος σκέφτεται πως είναι δυνατόν αυτό το δισκάκι να μην υπάρχει πουθενά;;;;;;; Αποσυμπίεση με το υπέροχο The Look-Out Kid, μια χαρά η σύνδεση των αρχαίων (ακόμα και για εκείνη την εποχή) αναλογικών συνθεσάιζερ με την παραδοσιακή indie-rock ενορχήστρωση. Παρότι το 2001 είναι από τις καλές σοδειές στην ιστορία της μουσικής, μια θέση στην blogovision θα ήταν είχαν από τον φάντα.

 

Ρυτιδ φεστιβαλ 15/06 (fontaines dc, Mogwai, Nick Cave)

Δεύτερη μέρα του φεστιβαλ "πάνε τα νιάτα φύγανε" και ξεκίνημα με τους Fontaines d.c. τους οποίους ο Φαντασμένιος τους είχε δει στη death disco το 18 ωστόσο δεν βρίσκει το σχετικό ποστ να πετάξει το λινκ, σε κάθε περίπτωση οι ίδιοι 2-3 χιλιάδες που ήταν στη death disco βρέθηκαν από νωρίς στην πλατεία νερού να απολαύσουν το μπανεράκι με τη γραμματοσειρά που παραπέμπει σε πιο σκληρά πράγματα, γενικά δώστου του indie fan αναφορά σε χαρντ κορ και μεταλ και πάρτου την ψυχη (βλέπε και εξώφυλλα idles). Οι Fontaines είναι πολύ του στυλ παιδιά με μάλλον επιτηδευμένη παραφωνία τον τραγουδιάρη που την έχει δει σκληρός καριόλης. Ασουμε δεν με νοιάζει τίπορα, scarface μπλούζα, φόρμα και άρβυλα, σε φάση φιλαράκι το μπουφάν σου και το κινητό σου. Και ενδεχομένως αν πετύχει το βλέμμα να σε ψαρώσει και να του τα δώσεις αλλά στην πραγματικότητα είναι για να του κάνεις ένα ΤΣΟΥ ΡΕ ΛΑΚΗ να γελάσεις και να φύγεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Έτσι ήταν το λάηβ, καλό όταν θύμιζαν prolapse, βασικά καλό ήταν γενικότερα και αν πρέπει να υπάρχει μια δυσαρέσκεια αυτή θα πρέπει να έρχεται από τους  Fontaines που ένιωσαν για τα καλά το χάσμα των γενεών καθώς μάλλον ήταν οι πιο νέοι σε μια ακτίνα 5χλμ. Οπότε αντί να έχουν από κάτω ένα χαμό από νέους που ζουν το ροκ εν ρολ και δεν δίνουν δεκάρα, είχαν τα μπαρμπάδια που με σταυρωμένα τα χέρια σκεφτόντουσαν αν τους ενοχλεί ή όχι που ο τύπος πάνω στην σκηνή κάνει τον Ian Curtis. 

Ο ήλιος έπεσε και μπρος στους πάνσοφους έμπειρους θεατές ξεπρόβαλαν οι Mogwai. Τα παλιά τα χρόνια όταν οι Mogwai έπαιζαν support στους Manic Street Preachers, έλεγαν πως όσο έβλεπαν το κοινό να αδιαφορεί τόσο ήθελαν να τους κάνουν να υποφέρουν, στόχος τους κάθε βράδυ ήταν να τους χαρίσουν το πιο εφιαλτικό 45πτο της ζωή τους. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα στην πλατεία νερού, ίσως λίγο πιο ευγενικά καθότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος ηρεμεί ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΛΑΣΕ CAVAκια ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΣΚΑΣΕ ΤΟ ΩΣΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΣΤΟ SATAN πόσο καύλα που οι ρυτίδες στις φατσούλες σας έμοιαζαν σαν το γκραν κανιον από τους βόμβους We're No Here, ηχητική τρομοκρατία από Σκωτία στη μάπα σας, εντάξει μια χαρά ήταν, τυπικοί Mogwai σχεδόν πάντα η αδημονία πριν το λαηβ είναι πιο απολαυστική από το ίδιο το λαηβ αλλά εκείνα τα τελευταία 15 λεπτά με το κουτσουρεμένο SATAN αχ αυτά τα 15 λεπτά πέτα με σαν ρεύμα μέσα στην πίστα 15 λεπτά Mogwai ΟΛΗ ΣΑΣ Η ΖΩΗ ρεεεεεεεε.

Break. Και πάλι μια ώρα να στήνουν και να στήνουν και εντάξει είχε και ένα τραγούδι R.E.M, αλλά μήπως να φέρνατε κύριοι του Release τον Γιώργο Αυτιά να τον βγάζατε στο νεκρό χρόνο να λέει τι παίζει με τις συντάξεις, να ρωτάει ο φαν από κάτω με 15 χρόνια βαρέα και 3 χρόνια εξαγοράσιμα στα πόσα χρόνια βγαίνω στη σύνταξη;

Και πάμε στο κυρίως πιάτο, τον Nick Cave. Ασπρόμαυρος έως σέπια στην οθόνη ένα πιάνο που όποτε καύλωνε πολύ πέρναγε πάταγε δυο πλήκτρα και έφευγε μπουμ μπουμ μπεημπι γκριλ κραη κραη μπουμ μπουμ και δώστου πέρα δώθε σαν τον Σεφερλή όταν κάνει τον Ρουβά ένα πράγμα και δίνει και το μικρόφωνο στη νεαρή φαν η οποία όμως δεν ξέρει τους στίχους (με Mogwai δεν έχουμε τέτοια προβλήματα) και πάλι μπουμ μπουμ κραη κραη λίγο κιθάρα της προκοπής στο τζουμπιλι και μετά πυξ λαξ χωρίς το λαϊκό, δεν είχαμε και θέμα με τον ήχο - ήμαρτον ρε Release όλα λάθος - βαρέθηκε ο Φαντασμένιος και έφυγε όπως και το 98 στους pulp. Τότε ίσως με μια απορία γιατί όλοι αυτοί κάνουν έτσι, τώρα να είναι καλά η εμπειρία δεν παίζει να χάσω ούτε λεπτό στην κίνηση για τούτο εδώ το μπουμ μπουμ κραη κραη. 

Στο δρόμο για την επιστροφή τέρμα husker du για να ξεπλυθούν από τη μίρλα τα αφτιά.

Ρυτιδ φεστιβαλ 08/06 (dEUS, The Jesus and Mary Chain, Bauhaus)

 Εντάξει αυτό εδώ ήταν πιο αναμενόμενο και από το να ακουστεί μαλακία όταν μιλάει ο Αδωνις με τον Πορτοσάλτε. Πρώτα από όλα γιατί είναι το Release festival δηλαδή το διαχρονικά χειρότερο φεστιβαλ σε μια χώρα που ο ανταγωνισμός στην κακή διοργάνωση φεστιβαλ είναι τεράστιος. Και τι να περιμένεις από ένα φεστιβαλ που χρειάζεται μια νταλίκα για να κουβαλήσει τα χάπια για την πίεση των συγκροτημάτων; Και διερωτάσαι αγαπητή αναγνώστρια, εσύ ρε Φαντασμένιε γιατί πήγες αφού τα ήξερες όλα αυτά; Για να βγαίνεις μετά να κράζεις;

 Και σου απαντάει ο Φαντασμένιος, πήγα για να κράξω, να δω αν είναι καλά ο ΑΗΝΤΑΑΑΑΑ, να κουνήσω λίγο το κεφάλι στους dEUS και να το κατεβάσω στους Jesus αλλά κυρίως πήγα γιατί είναι το μόνο πράγμα που συμβαίνει στην Αθήνα στο οποίο δεν συμμετέχει ο Φοιβος Δεληβοριάς. 

Ξεκίνημα με dEUS, ο Μπάρμαν με τη γνωστή πια στάση "κατουριέμαι" αλλά είναι χαμηλά ο ήχος, γκουγκλ αν η  απώλεια ακοής είναι στα συμπτώματα του εμβολίου, εντάξει αρχή είναι ακόμα θα το βρούμε, κάτι κάνουμε στο Hotellounge όπου του τη σηκώνουν την τρίχα του Φάνατα και του θυμίζουν τω καιρώ εκείνω που καθόταν μπρος στο Seven X σαν ελεύθερος σκοπευτής και περίμενε 2 ώρες μπας και παίξει το βιντεοκλιπ (στην πραγματικότητα το μόνο δράμα είναι ότι ο φάντα δεν είχε φίλους οπότε καθόταν μέσα και έβλεπε τηλεόραση). Και περνάει ο άλλος και λέει πως δεν είναι για μέρα και θέλουν κλειστό χώρο, κάτσε ρε μεγάλε όταν τω καιρώ εκείνω 1999 είχαν κάνει κουβάρι τον κόσμο στον αη κοσμά - ναι τότε με το στημένο μπατζι τζαμπινγκ στο suds & soda - άλλη μπάντα ήταν;

Λοιπόν, να περάσει η επόμενη γενιά ροκεντρολες. The Jesus and Mary Chain. Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά, ένας από τους λόγους που ήρθαμε ήταν να νιώσουμε λίγο ωστικό κύμα παραμόρφωσης. Τι νιώσαμε; Μια γλυκιά ενόχληση ενός όχι και τόσο δυνατού βουητού καθώς στα 50μ από τη σκηνή ο κόσμος μίλαγε κανονικά χωρίς να φωνάζει. Ο μόνος που φώναζε ήταν ο ΑΗΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (ΕΒΓΑΛΕΣ ΔΥΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΕΣ ΑΡΧΗΓΕ ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ MOGWAI ΕΧΟΥΜΕ GYBE ΑΗΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ). Τραγούδια καταλάβαιναν μόνο όσοι έχουν μελετήσει την μπάντα, καλή ώρα ο Φαντσμένιος που έχει κάνει το Θεσσαλονίκη- Γιάννενα μεσώ κατάρας με φορτωμένο στο γουοκμαν το παρθένο στα αφτιά του psychocandy - και δώστου 100 ρηπιτ το Taste of Cindy και όσο ανέβαιναν τα χιόνια έπεφταν οι μπαταρίες (μπορείτε σε αυτό το σημείο να σκουπίστε τα δάκρυα δεν έχει άλλο βιωματικό το ποστ) - τα ήξερε τα τραγούδια και ανάποδα να τα έπαιζαν. Οι υπόλοιποι θα τα δουν γραμμένα στο ιντερνετ. Συμπερασματικά μας πήγε 20 λίτρα βενζίνα για να ακούσουμε κάτι χειρότερα από ότι θα το ακούγαμε στο σπίτι μας. Και άντε εμείς είμαστε μαλάκες θέλαμε να βγούμε και από την Ευρώπη, εσύ ρε Release δεν λυπάσαι τόσο κόπο, να στήνεις εκεί χάμου 200μ σκηνή με οθόνες με μπαλόνια με κοακόλες και με τα καημένα τα φασιστάκια στην πόρτα να τα βαράει ο ήλιος; Εντάξει θα πεις οι Bauhaus είναι οι headliners θέλουν 200 κανάλια δώσαμε από μισό σε όλους του άλλους. Και κάπως έτσι πρέπει να ήταν καθώς οι Bauhaus έστηναν ΜΙΑ ΩΡΑ. ΤΙ ΣΤΗΝΕΤΕ ΜΩΡΕ;;;; ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ;;;; Στήνουν, στήνουν να γίνει και λίγη κατανάλωση, εντάξει καλύτερα να στήνουν μια ώρα παρά να πληρώσει το Release και τέταρτη μπάντα που εδώ που τα λέμε χάλια θα ήταν και αυτή.

Βγαίνουν οι Bauhaus ο ήχος καλός (αρά δεν έφταιγαν τα ηχεία) αλλά αυτοί δεν ακούνε και στη μέση κάθε τραγουδιού χώνουν μπινελίκια άφιλτρα - η γνωστή Βρετανική ευγένεια. Στα 45 λεπτά (ναι έστηναν μια ώρα για να παίξουν 45 λεπτά) αποχαιρέτησαν κουνώντας το δάχτυλο στον ηχολήπτη τους χαρίζοντας μια ανακούφιση στον φαντασμένιο που επί 20 λεπτά ήταν  έτοιμος να φύγει και πάλευε με τις τύψεις του. Θα έχει να λέει πως το είδε ολόκληρο, όπως τα 15 λεπτά των Fall στο gagarin, τους Beastie Boys στο ejekt, τους White Stripes στο μπιτς βόλεϊ. 

Σε κάποια φάση πέρασε από την οθόνη και η φάτσα του Δεληβοριά (όχι που θα τον γλιτώναμε) και ο Φαντασμένιος πήγε για ύπνο και ονειρεύτηκε τους Mogwai να καίνε το σύστημα του release, να πετάγεται η φωτιά στο καραϊσκάκη, μητσοκάτη γαμιέσαι και τα λοιπά.