μπαρμπαδίαση 2022 μέρος Β' | Arab Strap στο Gagarin 30/10

Μέρος Β' διότι την προηγούμενη έλαβε χώρα το μέρος Α' το οποίο λογικά θα ακολουθήσει αυτό το ποστ πρώτα ο θεός ή και όχι. Στην πραγματικότητα είναι μέρος Γ' καθώς τα "που χαθήκατε ρε 20 χρόνια" ξεκίνησαν με το λαηβ των Belle. Βέβαια οι Arab Strap έβγαλαν νέα δισκάρα το 2021 και να είναι καλά ο Baxter Dury που τους αντέγραφε τόσο καιρό και τους αγκάλιασε (sic) η χιπη χίπη κοινότητα (sic)  γιατί της θύμιζαν Dury χαχαχαχχαχαχαχααχχααχαχ ΤΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΡΕ χαχχαχαχαχαχαχααχχα (sic). Ωστόσο η φάση στο χιπι χιπι φάση είναι και περνάει, οπότε με αηνταααα και τους γνωστούς 300 τριαντοσαραντάρηδες δεν κάνεις sold out και τη σήμερον αν δεν κάνεις Sold out ή/και δεν έχεις καπνογόνα δεν υπάρχεις. Το οποίο είναι πραγματικά κρίμα για μια μπάντα που οι κακές τις στιγμές είναι πιο σπάνιες από πετυχημένο αστείο του Τσιμιτσέλη. Πιστοί στην ποιότητα, πιστοί και στον δρόμο τους, against modern culture ο κύριος "θα ένιωθα 1000 φορές καλύτερα αν δεν είχατε έρθει εδώ" Middleton και ο "βγάζω τη γλώσσα στους θεσμούς" Moffat με βερμουδίτσα και επιγονατίδες. Στιλιστικό γεγονός που έρχεται σε ευθεία γραμμή με τις σιαγιονάρες του Stipe στα MTV music awards το 1995 και τα σαμπό του Francis Black στο rockwave "σήκωσε το" 2004.

Τώρα για όποια είδε τη φωτογραφία και ακόμα δεν έχει καταλάβει πως ήταν το λαηβ άντε να γράψει ο Φαντασμένιος πως είχε πολύ as days get dark, είχε τα στανταράκια first big weekend, packs of three και το New Birds το οποίο θα μπορούσε να ήταν Βόλος - Παναθηναϊκός αλλά με σκορ 0-1. Μια χαρά ήχος, μια χαρά ροή στο πρόγραμμα, ολίγον μαζεμένος ο Moffat - ήθελε πιο πολύ πρόζα το πρόγραμμα. Οι αντίδραση του κόσμου μια χαρά φουλ στο στόρι, είχαμε φυσικά και ένα δυνατό αηντααααα (όχι μοφατ) και μια κάπως δραστήρια κυρία δίπλα στον Φαντασμένιο που κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει πως ενδεχομένως ήθελε να θεωρηθεί η παρουσίαση της το ίδιο τουλάχιστον σημαντική με της μπάντας, και από ότι φαίνεται τα κατάφερε και μπράβο της. Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο πως οι Arab Strap έχουν μια τιμιότατη μπάντα το οποίο οπτικά αποδίδεται κάπως έτσι:

 

Μια χαρά σίγουρα μια χαρά αλλά τελικά ο Φαντασμένιος τους θυμάται καλύτερους και πιο ορεξάτους το 2005, αλλά εντάξει, το 2005 σχεδόν όλα ήταν καλύτερα. Τίποτα παιδιά, είμαστε ακόμα εδώ, σκάμε κάνα χαμόγελο όταν μπορούμε να βλέπουμε τέτοια λαηβ Κυριακή βράδυ αλλά να μην παραμυθιαζόμαστε, έχει όλο το δίκιο του κόσμου ο Middleton που έχει καταργήσει το χαμόγελο και τα παράγωγα του, days get dark και όχι επειδή άλλαξε η ώρα (sic).   

Ακόμα ένα μέτριο ποστ, θύμα της νέας μόδας να ξεκινάνε τα λαηβ στην ώρα τους, πως να εκφραστεί ο Φάντα όταν έχει χάσει σαπορτ που λέγεται Λόλεκ; Πφ

ΑΜΚΑ - 08/10 communitism

 Ε αν δεν γράψει σήμερα ο Φαντασμένιος, πότε θα γράψει; Το my dog on wheels I' ll tell my secrets and more που λέει και το τραγούδι. Λοιπόν. Χτες ήταν μια μέρα που χμ χμ χμ τελοσπάντων μήπως έχετε διαβάσει το μύθο του Σίσυφου; Ωραίο βιβλίο.  Λοιπόν τα πράγματα είναι σοβαρά, αυτό φάνηκε και από το λαηβ των la femme στον Νιάρχο. Ούτε τσάμπα μπίρες, ούτε βίντεο στη σκηνή και από κάτω όλη η Αθήνα να κουνάει κωλαράκι σε διάφορες παραλλαγές από τα παπάκια, πα πα πα. Και ο Φαντασμένιος να σκέφτεται πόσο τέλειο θα ήταν να πέσει ένας δορυφόρος του Μασκ στον Νιάρχο, από εκείνη τη στιγμή και μετά θα πέθαινε η έννοια του κροσοβερ μπαρ. Θα γυρίζαμε στην εποχή που ο κυριλέ πάει μπουζούκια ή κλαμπ, το μέταλλο στο μεταλλαδίκο, το πανκιο στο υπόγειο και οι ίντι σε αδιάφορα μπαρ με αναλογία αντρών/γυναικών 9/1. Και περνάνε οι μέρες και εκεί που η ρουτίνα χτυπάει δυνατά, και οι φιλοδοξίες είναι χαμηλές σκάει ένα βράδυ με ένα λαηβ που δεν διοργανώνει η Στεγη, ο Νιάρχος, η ερτ, το ΚΚΕ, και είναι όλοι όμορφοι και χαρούμενοι. Και χορεύουν και ευχαριστιούνται τραγούδια που μάλλον ακούνε πρώτη φορά, εντάξει η συνταγή είναι γνωστή αλλά ποιος την γαμάει την συνταγή όταν μια-δυο κιθάρες, ένα μπασο, μια ντραμς και μια φωνή συντονίζονται αβίαστα και ευφραίνουν τις καρδιές. Ποιος να το περίμενε πως οι AMKA θα έσωζαν τη ζωή του Φαντασμένιου εκείνο το βράδυ😀 

 

ένα σκουπιδάκι ήταν | Belle And Sebastian 13/09/2002 - 23/09/2022

 Τι να γράψεις τώρα εδώ, από τη μία είναι σοβαρός ο κίνδυνος για κλισέ τύπου η αβάσταχτη ελαφρότητα της ποπ των σκωτσέζων φίλων που μας επισκέφτηκαν μετά από ολόκληρα 20 χρόνια από την άλλη σχεδόν αδύνατο να απουσιάσουν να νοσταλγικοβιωματικά, α ρε Μαράκι γαμώ το ΣΕΚ τι επικούς χωρισμούς μου είχες ρίξει ρε, σε έβλεπα στο εσώφυλλο του πράσινου και δώστου dream #1 you had a lot of fun with a comedian και να μου απαντάς in town so small there is no escaping you και μετά στο καπάκι πάταγα το 11 if you want me i'll be there a boy to deal with all your problem but part of the deal is for you to feel something αλλά παπάρια Μαράκι παντρεύτηκες έκανες δυο παιδιά και τον έχεις σώγαμπρο στο διπάτο μαζί με τη μαμά σου. Ε ρε στο τσακ γλίτωσες Φαντασμένιο και now the trouble is over, everybody got paid everybody is happy they are glad that they came then you go to the place where you finally found you can look at yourself, sleep the clock around. Τι να γράψεις, βασικά αν δεν πέθαινε ο πλανήτης και δεν είχε τόσο ανεπτυγμένη την οικολογική συνείδηση ο φάντα αυτό το ποστ θα σας το έστελνε με γράμμα.

 

 ~~~~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~~~~

 

Αγαπητή,

 

Τω καιρώ εκείνω είμαστε στο τελευταίο έτος και χρωστάμε 200 μαθήματα δεν μας παίρνει να κατέβουμε για συναυλία, θα μας λιντσάρουν, θα πάμε αυθημερόν, ραντεβού στην Αθήνα το απόγευμα. Κτελ 200 ώρες με μισοτελιωμένες μπαταρίες και κάπου εκεί έρχεται η απόφαση, τέλος οι μαλακίες πρέπει να γυρίσω Αθήνα, έχασα lambchop γιατί ο άλλος ο μαλακας έβαλε εργαστήριο και οι love πριν μια εβδομάδα παραλίγο να ακυρωθούν λόγω βροχής, πόσο μαλακία θα ήταν να γυρίσω χωρίς να έχω δει Arthur Lee να φωνάζει what we want? We want our freedom εμείς και στο τσακ ήμασταν να βγούμε στην λασπωμένη Πειραιώς, εντωμεταξύ η dream team έτρωγε πουτσα από τη Γιουγκοσλαβία και στη ΓΑΔΑ έσκαγε ένας τύπος και έλεγε είμαι ο Δ. Κουφοντίνας και θέλω να παραδοθώ. 

Δεν σε νοιάζει αγαπητή αυτό αλλά προσπαθώ να θυμηθώ τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ, σίγουρα είχε αλλάξει ο χώρος της συναυλίας και μας πήγαν σε ένα υπόστεγο ενός στρατοπέδου(;), είχε κόσμο, υπήρξε μια συγκίνηση, μια αδημονία για I'm waking up to us άκαρδη Ιζομπελ Μαρία αλλά στην τελική τι ξέραμε και εμείς τότε; Τίποτα δεν ξέραμε και ίσως είχαμε και μια αμφιβολία για το αν όντως βλέπουμε μια μεγάλη μπάντα ή είμαστε τίποτα θύματα του hype και ίσως θα έπρεπε να ακούμε μόνο βεβαιωμένες ιδιοφυΐες τύπου Go-Betweens και Beatles. Στο τέλος ανέβασαν κόσμο στη σκηνή, όσους είχαν γραβάτα(;), ήταν πολύ όμορφα και το πιο συγκινητικό από όλα είναι πως αγόρασα ένα t-shirt small και αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο. Και αφού το γάμησα με το βιωματικό σε φάση μια φορά και ένα καιρό ήταν ο Φαντασμένιος ας πω και τη συνταγή μου για το χανγκόβερ να ολοκληρωθεί το έπος. 2 ντεπον και ένα μπουκάλι νερό πριν τον ύπνο. Α το καλύτερο από όλα, ο άλλος τον πήρε ο ύπνος στα κτελ και έχασε το λεωφορείο ο μαλακας χαχαχαχα

 

20 χρόνια και 10 μέρες μετά πάλι παρασκευή και πάλι η πανάθα να έχει ομαδάρα, παρκάρω την λαμποργκίνι και σκέφτομαι πως στην επιστροφή θα έχω τα νεύρα μου γιατί παίξανε όλα τα απαράδεκτα από το 2006 και μετά, σαν την αηδία I want the world to stop, μεχ. Σημείωση: Πρέπει να κάνω κάτι που από τη μία είμαι οριακά λιγότερο μισάνθρωπος από τον Μπέκετ και από την άλλη μου αρέσει να πηγαίνω σε συναυλίες. Το Άνοδος είναι ένας χώρος που θυμίζει συναυλιακό χώρο εξωτερικού, δεν βρωμάει μπουζουκίλα και το σημαντικότερο από όλα; ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑ! Οι ινφλουένσερς ευνουχισμένοι, ο ήχος καλός, ο αηνταααααααα παρόν αλλά σιωπηλός,  τα φώτα χάλια, κόσμος, και οι Belle and Sebastian με μια setlist που αρκεί μια ματιά να σου πάει 200 τους παλμούς. 

Δεν έχει σημασία να σου πω πως ξεκίνησαν με το Dog on Wheels, πόσο όμορφη ήταν η εκτέλεση του Piazza, New York Catcher, πως βγήκαν από το πρόγραμμα τους και έπαιξαν το πιο γλυκό Le Pastie De La Bourgeoisie, πως οι δυο ώρες μοιάζουν με δέκα λεπτά, πως τελικά σε κάποια φάση σκέφτηκα πως θα ήθελα να φιληθούμε γαλλικά όλοι μαζί εκεί μέσα, μπήκε και ένα σκουπιδάκι στο μάτι, και όλοι είναι χαρούμενοι, ευχαριστημένοι που ήρθαν και τελικά βρήκαν το μέρος που έψαχναν και τώρα πια ξέρουμε πως οι Belle and Sebastian είναι μια τεράστια μπάντα και μπήκε και άλλο σκουπιδάκι γιατί αυτή είναι η τελευταία φορά, το ξέρουμε καλά όλοι και η μόνη παρηγοριά είναι πως ό,τι και να γίνει πάντα θα υπάρχει το άσπρο, το πράσινο, το κόκκινο, το γαλάζιο, το κίτρινο, το μπορντό στα οποία οι συγχορδίες χτυπάνε κατευθείαν στις καρδούλες χαρίζοντας την ίδια ακριβώς χαρμολύπη είτε είναι η πρώτη είτε είναι η εκατομμυριοστή φορά που σε πετυχαίνουν. Το μόνο που θέλω τώρα είναι να σου γράψω το δικό μου top-5 και θα χαρώ να μου γράψεις και εσύ στα σχόλια το δικό σου.

 

με αγάπη,

Φάντα

~~~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~~~

top-5 belle songs

 

i'm waking up to us

dirty dream #2

dog on wheels

le pastie

waiting for the moon rise

 

Το καλοκαίρι της υπερβολικής αγάπης

 Τι να σου κάνει ο κόσμος. Καυλώνει μόνο και μόνο που βλέπει μπουλούκι. Δυο χρόνια μοναξιάς και στο καπάκι πόλεμος, ακρίβεια και αβεβαιότητα, λογικό να είναι όλοι στον αέρα. Το καλοκαίρι του 2022 θα μείνει στην ιστορία ως το καλοκαίρι με τα ιστορικότερα λαηβ. Όλα ξεκίνησαν από τη μανούρα light και σνικ στα mad awards. Από εκεί και πέρα χαμός. Λεξ με 26000 καπνογόνα σε ένα λαηβ που θα μείνει στην ιστορία γιατί είχε κόσμο, γιατί είχε πολλά καπνογόνα, γιατί ήταν και ο Λεξ χωρίς ωστόσο να θυμάται κανείς τι έκανε ο Λεξ, σημασία είχε να ήσουν εκεί γιατί λεει έγινε χαμός, έχει και καιρό να παίξει ντέρμπι ο πανιώνιος, και όλα αυτά ενώ δεν τον παίζει το ραδιόφωνο. Ποιο ραδιόφωνο ρε; Αυτό με τους σταντ απ της κακιάς ώρας ή αυτό με τύπους που λένε την ώρα κάθε 15΄και χαχαχαχ και χαχαχαχ και η ώρα είναι ΣΚΑΣΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, έχω 15 ρολόγια δίπλα μου μην μου λες την ώρα. Η αλήθεια είναι πως το ραδιόφωνο έχει πάψει να επηρεάζει κόσμο καμιά 20αρια χρόνια και μια χαρα ιντερνετικό προμο είχε το λαηβ του Λεξ. Στη συνέχεια είχαμε το ιστορικό λαηβ των Viagra Boys γιατί ενδεχομένως ο τρομπετίστας σκαρφάλωσε στη σκαλωσιά, Ok. Και μετά iron maiden ιστορικό και αυτό με καπνογόνα και Θανάσης μετά πιο ιστορικό γιατί είχε πιο πολλά καπνογόνα από Λεξ ενδεχομένως. Γενικά για τα καπνογόνα τα έχει γράψει φαντασμένιος πριν 200 χρόνια εδώ αλλά πρέπει το αλλάξει το url σε ανυποληψία.blogspo.com. Ή και όχι καθώς εδώ το μόνο που έχει σημασία είναι η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως το λαηβ του καλοκαιριού (για την Αθήνα) ήταν ο παν παν στο πολύγωνο κόμπο με πανάθα να σηκώνει κύπελλο. Μετά ακολουθεί το χάος, και μετά το χάος είναι λογικά το σαμερ νόστος στον Νιάρχο. Ναι ρε μαλάκες. Αυτό με τον γιο του Πάριου, μια χαρά ήταν, ποπ τίμια, φανταστικός κόσμος, έπιασε και τον κώλο του Καντέα ο Φάντα, τέλεια ήταν, τσάμπα ήταν, μια μπίρα πήγαμε να πληρώσουμε και μας την πέσανε από παντού ΤΙ ΠΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΣΑΜΠΑ ΜΠΙΡΑ. Εντάξει ο ανταγωνισμός με την στέγη για το ποιος εφοπλιστής το έχει πιο μεγάλο το ίδρυμα το ξέπλυμα έχει πάει σε άλλο επίπεδο, σκεφτόταν ο Φαντασμένιος πως σε 1-2 χρόνια αν βλέπουν κάποιο κατσούφη θα έρχονται και θα του προσφέρουν δωρεάν στοματικό. Και βγήκε και ένας dj μετά που μέσα στην καλή χαρά βάζει seven nation army γιατί λέει είναι το αγαπημένο του αλλά τον κόψανε τελικά δεν ήθελε να το παίξει και χάθηκε η ευκαιρία για το επικότερο μητσοτάκη γαμιέσαι και μάλιστα μέσα στο σπιτάκι τους.  Φοβερά πράγματα, πάντως κακά τα ψέματα με Μητσοτακομπακογιάννηδες εχει πέσει μαρούλι ανθήσει η αλτερνατιβα. Το six dogs στο φεστιβαλ, το Saristra στη στέγη, η στέγη στο Six dogs, όλες οι κουλ φατσούλες στον νιάρχο και στην ΕΡΤ και κάπως έτσι φτάσαμε από το "ένα μεγάλο κρεβάτι είναι η Αθήνα" στο "ένα μεγάλο πορτοφόλι είναι η Αθήνα".   

caLEXico στην τεχνόπολη 28/07

 Μοιάζει εξωπραγματικό το ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Φαντασμένιος είδε τους Calexico. Εντάξει η αλήθεια είναι πως από το 2012 και μετά είχε χαθεί ολοκληρωτικά το πάθος, αλλά ακόμα και έτσι μοιάζει περίεργο για κάποιον που πάει σε 1-2 λαηβ το μήνα, να μην έχει πέσει πάνω τους έστω και από τύχη. Αλλά λίγο τα συνεχή 40αρια, λίγο η μεταπανδημική μανία για θεάματα βρέθηκε στην τεχνόπολη ο Φαντασμένιος μπας και έχουμε κανά Τζεη Λο - Μπεν Αφλεκ.

Το λαηβ ξεκίνησε και ήταν βαρετούλι, σε φάση ένιωσε ο Φαντασμένιος σαν 22χρόνος Wannabe κουλτουριάρης που πάει στο Half Note για να πει πως πήγε ενώ στην πραγματικότητα θέλει να γυρίσει σπίτι και να ακούει μόνο dEUS. Ήταν και ο κόσμος σουπερ υποτονικός, ίσως γιατί ήξερε πως δεν θα βγουν καπνογόνα; Δεν ήθελε να κολλήσει κοβιντ γιατί πλησιάζουν οι διακοπές; Είχαν όλοι νταγκλάρει από το σύννεφο μπάφου; Ποιος ξέρει, πάντως ο φάντα βρήκε ένα ζευγάρι που χόρευε σαν να μην υπάρχει αύριο και πήγε και κάθισε από πίσω, με την κίνηση τους θα διώχνουν την μπαφίλα και θα έχει και κάτι να βλέπει να μην τον πάρει ο ύπνος. Και κάπως έτσι πέρασαν δυο ώρες, με ένα συμπαθές Alone again or, με ένα ενδιαφέρον mashup του love wiil tear us apart με το Not even Stevie Nicks και ολίγον σηκωμένη τρίχα στα Black Heart και Minas de Cobre. Κατά τα λοιπά το κλίμα που θύμιζε συναυλία του πολιτιστικού συλλόγου Αμαρουσίου και  τα εεεεεε εεεεεε και κούμπια και εεεεεεε εεεεε και κούμπια, κούρασαν τον Φαντασμένιο και επιβεβαίωσαν πως ο έρως άμα φύγει δεν ξαναγυρνά. 

Οι Calexico θα μπορούσαν να είναι η καλύτερη μπάντα στην γη, θρύλοι της αβαντ Americana, να έχουν στους δίσκους τους μικρά ορχηστρικά διαμαντάκια ευλογημένα από την παρέα που θα έπρεπε να κάνουν με τον John McEntire, να παίζουν στα λαηβ το τραγούδι με το κορυφαίο ριφ όλων των εποχών (glowing heart of the world) και να τους βλέπουμε μόνο 300 γαμάτοι. Μα πως είναι δυνατόν ρε calexico να έχετε τέτοια κομματάρα που το ριφ είναι σαν προσομοίωση ηλιαχτίδας που καίει τον κάκτο στη Νεβάδα που αντανακλά στην καρδούλα μας, και αντί για αυτό να θέλετε να παίζετε μπρος σε τύπους με λινό πουκάμισο, μακρύ παντελόνι και πέδιλο. Θέλετε να κάνετε τουρ στην υπέροχη Ελληνική επαρχία; Γουστάρετε να περνάτε με το βαν την έρημο ευθεία της Θήβας; Να σας ζητάνε Ικαριώτικο; Μήπως ετοιμάζετε και καμιά συνεργασία με τον Πορτοκάλογλου; Μα είναι δυνατόν να παίζετε σε λαηβ που δεν είναι ο Στάθης ο παντού;;;;;

Λοιπόν το συμπέρασμα είναι πως ο Φαντασμένιος δεν θα ξαναπάει σε λαηβ στο οποίο έχει και την παραμικρή υποψία πως μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στον Πλιάτσικα και έναν που όταν του πεις τι μουσική ακούει σου λέει εν λευκώ.

 

Godspeed you! Black Emperor 15/7 στην Ακρόπολη - slow riot for new two point zero Greece

Τα λέει όλα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2022. "Η καλλιτεχνική κολεκτίβα φαινόμενο",  "μια μυσταγωγική συναυλιακή εμπειρία", "ο πειραματισμός χωρίς όρια", "οι μεγάλες ενορχηστρώσεις και τα ονειρικά άμπιεντ ηχητικά τοπία". Το μόνο που λείπει είναι ένα "κινηματογραφική μουσική που συνεπαίρνει" και θα είχαμε το απόλυτο κλισέ κείμενο όλων των εποχών. Φεστιβάλ Αθηνών λοιπόν τουτέστιν καλησπέρα σας, περάστε, καθίστε, σας παρακαλώ μην αυτό, μην το άλλο και εντάξει γενικά είχε πλάκα που ο κόσμος το έφαγε όλο αυτό και ψιθύριζε λες και θα βλέπαμε κάνα μονόλογο από κάτω. Για τους λάτρεις της στατιστικής να σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση των godspeed στην Αθήνα που δεν έγινε sold-out. Επίσης όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο σπουδαιότερος gybeολογος στην Ελλάδα πριν την εμφάνιση τους ακούστηκε αυτό το συμπαθές anatolian rock και τώρα πρέπει να μάθουμε  αν έκλεισαν πονηρά το μάτι και στους Τούρκους βάζοντας Σαββόπουλο στο λαηβ που έδωσαν την περασμένη Τετάρτη στην Κωνσταντινούπολη. 

Ξεκίνημα με τoν HOPE βόμβο, ο οποίος ήταν απολαυστικός, κλασσική περίπτωση εκπλήρωσης του πρώτου βλέμματος. Ανοίγει παρένθεση. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ό,τι έκανε στην τέχνη, το έκανε για την αναβίωση του πρώτου βλέμματος - του πρώτου παρθένου συναισθήματος. Μπορεί με τα χρόνια η τέχνη να εξελίσσεται αλλά ο σκοπός μένει πάντα ο ίδιος. Έτσι και εδώ το HOPE μυρίζει καμένη στάση στην Β. Σοφίας σε πορεία κατά του πολέμου στο Ιρακ το 2003. Κλείνει η παρένθεση αλλά δεν κλείνει το κουτί με την δήθεν ποιητική διάθεση του Φαντασμένιου.

 

Η αιώνια φαντασίωση του Φαντασμένιου είναι πως η επανάσταση που δεν θα αποτύχει θα ξεκινήσει μετά από ένα λαηβ των Godspeed You! Black Emperor. Το 2018 χάθηκε η χρυσή ευκαιρία να ξεκινήσει από τα μπουζούκια - το οποίο θα ήταν η φαντασίωση της φαντασίωσης.

Αλλά στην πραγματικότητα η μεγάλη ευκαιρία ήταν φέτος. Μετά από υπερπανδημία, πόλεμο, Μητσοτάκη, Τουρκία, 10e επιδότηση για το ρεύμα,  Λιγνάδη ελεύθερο, τον μεγάλο περίπατο σε ανακατασκευή, μια δισκάρα, καλό καιρό για την εποχή και όλα αυτά στο Ηρώδειο, σε απόσταση βολής, μια ανάσα, μισό Cliffs Gaze να ανέβουμε και να κατεβάσουμε τη σημαία. Να φταίει ο καθωσπρεπισμός του φεστιβάλ Αθηνών; Να φταίει που χάσανε κάτι νότες; Να φταίει που δεν έπαιξαν Anthem for Νo State και Mladic; Ο ήχος θα μπορούσε να ήταν και πιο δυνατός αλλά ήταν καλός, ειδικά η μίξη μετά το πρώτο τραγούδι σουπερ. Τα βίζουαλς; Ναι ρε παιδιά, τι σκατά έγινε με τα βίζουαλς; Στους Godspeed είμαστε ή βλέπουμε άγρια Ελλάδα; Φίδια, αράχνες, θάλασσα, θάμνοι, πολλοί θάμνοι. Λογοκρισία από το φεστιβάλ ή σκέφτηκαν Ελλάδα, καλοκαίρι, αρχαίος χώρος ας μην προβάλουμε μολότοφ και κτήρια να καίγονται; Μπορεί απλά να την έχουν δει παιδιά των λουλουδιών - άλλωστε από τα χέρια του lift πήγαμε πέρσι στα λουλουδάκια του G_D's Pee. Η αλήθεια είναι πως μισή διμοιρία ΜΑΤ έδειξαν στο Cliffs Gaze και έφυγαν καμιά 50αριά φίλοι του Φεστιβαλ Αθηνών, φανταστείτε τι θα είχε γίνει αν είχαν βάλει αντί για πανί έναν καθρέπτη και πρόβαλαν πάνω στην ακρόπολη τις φωτιές που έχουν εδώ στο Fire at Static Valley.

 

Δεν πειράζει, την επόμενη φορά. Η οποία επόμενη φορά, έτσι που το πάνε οι gybe δεν θα ήταν και απίθανο να λάβει χώρα στα εγκαίνια του Ελληνικού. Και επειδή πάλι θα λέει η φίλη η Εύη η ποστροκού πως δεν κατάλαβε αν τελικά του άρεσε του Φαντασμένιου το λαηβ, η απάντηση είναι ένα μεγάλο ξεκάθαρο ναι. Ναι γιατί δεν ανάψαν καπνογόνα, για το τέλος του Cliffs Gaze (που είναι το ίδιο ΑΗΝΤΑΑΑΑ με το τέλος του Static), για τους βόμβους στο τέλος, γιατί ο μπροστινός του αερίστηκε μόνο μια φορά, ναι γιατί ο Φαντασμένιος θα μπορούσε να ζει σε ένα κόσμο που κάθε βράδυ παίζουν λαηβ οι gybe.

 

Autechre 05/07 Ηρώδειο | η ψυχολογία της υλης

Οι ηλεκτρονικοί ήχοι πάλλονταν κάτω από το μισοφέγγαρο, οι άρρυθμοι ρυθμοί έρχονταν σε πλήρη αρμονία με τη μαγεία της αρχαίας Ελλάδας - άλλωστε οι Αρχαίοι Έλληνες (Ξενάκηδες) ήταν οι πρώτοι στη φάση - απότομα μπιτ και ιντάστριαλ ήχοι για τους εστετ αυτούς που είναι μύστες της καλής μουσικής. Σχεδόν 10 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική απόβαση της προχωρημένης μουσικής στο μέγαρο μουσικής (Hertz) μια ακόμα ιστορική στιγμή εκεί που η μουσική συναντάει την ψυχολογία της ύλης, η κατάκτηση της ακρόπολης από του πατριάρχες της ιντελεκτουέλ ηλεκτρονικής μουσικής, Autechre. 

Στο τέλος ένα θερμό χειροκρότημα και καπνογόνα και ο κόσμος να φωνάζει ΦΤΑΝΕΙ ΦΤΑΝΕΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΝΤΟΥΥΥΥ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ ΝΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΜΗΤΣΟΚΑΤΙ ΓΑΜΙΕΣΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ.

10 λεπτά πριν το λαηβ ο Φαντασμένιος εξηγούσε σε ανυποψίαστη νεαρά που βρέθηκε στο χώρο πως το λάηβ θα είναι επική μαλακία και σουπερ κουραστικό καθώς στη σκηνή θα φαίνονται μόνο δύο λαμπάκια. Τότε πετάχτηκε ένας μύστης και είπε πολύ σωστά "για τη μουσική ερχόμαστε". A few momements later, στο 3ο ή 4ο λεπτό της συναυλίας έχουμε το πρώτο κύμα αποχώρησης από τους Ηρωδειακούς δηλαδή από τους τακτικούς θαμώνες του Ηρώδειου. Οι υπόλοιποι είναι ένα κράμα από τους ανώτερους φανατικούς μύστες και τους plisskenοχιψτερς. 

Οι μύστες είναι προενθουσιασμένοι και θα στηρίξουν και τον τελευταίο μικροφωνισμό, κουνάνε λίγο το κεφάλι στο ρυθμό σε φάση ξέρουν τον ρυθμό και κοιτούν όσους δεν ξέρουν με το ύφος "μου θέλετε και Autechre καραβλαχάρες κωλοχιψτερ - όταν εγώ άκουγα ae εσείς τον παίζατε με Brian Molko βλαμμένα".

Οι plisskenοχιψτερς ή ορθόδοξοι χιψτερς πήγαν μπουκωμένοι από hype, "για τη φάση" και στην τελική στο Ηρώδειο είναι πόσο χάλια μπορεί να πάει; Όσοι ήταν κοντά σε διάδρομο έφυγαν στο μισάωρο, οι υπόλοιποι περίμεναν παλεύοντας ακόμα μέσα τους για το αν θα πρέπει να τους αρέσει αυτό που γίνεται ή είναι απλά ένα σκέτο μαρτύριο. Το πρόσημο είναι σίγουρα αρνητικό καθώς τι λαηβ είναι αυτό που δεν μπορείς να κάνεις ούτε ένα στορι της προκοπής; 

Και πάμε και στον Φαντασμένιο που είχε πάει αρνητικά προκατειλημμένος γιατί το μόνο που θυμάται από την πρώτη φορά που τους είχε δει, ήταν ένα αίσθημα βαρεμάρας. Αλλά εντάξει είναι ιστορική μπάντα και ακόμα και οι νέες τους κυκλοφορίες στέκονται μια χαρά, δεν είναι θέμα hype εδώ, είναι πιο πολύ θέμα συνθηκών. Δηλαδή δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τη μουσική τους καθήμενος σε 15 εκατοστά μάρμαρο με τα χέρια στα πόδια λες και είσαι ποδοσφαιριστής που κάθεται στην πρώτη σειρά αναμνηστικής φωτογραφίας, χωρίς ένα ποτάκι, δεν δεν δεν και ο ήχος πολύ χαμηλός (κάπου διάβασε ο Φάντα για wall of sound - ίσως ο νεαρός ανταποκριτής να έχει πήξει από την κλεισούρα 2 χρόνια, μιλάμε για πεζουλάκι ήχου στην καλύτερη)  και τελικά αυτοί που φύγανε ήταν οι πιο σωστοί, δηλαδή 35 ευρώ για αυτό το πράγμα; Με τίποτα, με τα μισά λεφτά ελάτε στο σπίτι του φάντα να σας βάλει τα δισκάκια τέρμα και να κοιτάτε ταβάνι ενώ τρώτε 3 σακουλάκια πασατέμπο και σας δίνει και ένα δεκάευρω ο φάντα να το σκίσετε κομματάκια και να το φυσήξετε στη μάπα σας -100 φορές πιο συναρπαστική εμπειρία.