caLEXico στην τεχνόπολη 28/07

 Μοιάζει εξωπραγματικό το ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Φαντασμένιος είδε τους Calexico. Εντάξει η αλήθεια είναι πως από το 2012 και μετά είχε χαθεί ολοκληρωτικά το πάθος, αλλά ακόμα και έτσι μοιάζει περίεργο για κάποιον που πάει σε 1-2 λαηβ το μήνα, να μην έχει πέσει πάνω τους έστω και από τύχη. Αλλά λίγο τα συνεχή 40αρια, λίγο η μεταπανδημική μανία για θεάματα βρέθηκε στην τεχνόπολη ο Φαντασμένιος μπας και έχουμε κανά Τζεη Λο - Μπεν Αφλεκ.

Το λαηβ ξεκίνησε και ήταν βαρετούλι, σε φάση ένιωσε ο Φαντασμένιος σαν 22χρόνος Wannabe κουλτουριάρης που πάει στο Half Note για να πει πως πήγε ενώ στην πραγματικότητα θέλει να γυρίσει σπίτι και να ακούει μόνο dEUS. Ήταν και ο κόσμος σουπερ υποτονικός, ίσως γιατί ήξερε πως δεν θα βγουν καπνογόνα; Δεν ήθελε να κολλήσει κοβιντ γιατί πλησιάζουν οι διακοπές; Είχαν όλοι νταγκλάρει από το σύννεφο μπάφου; Ποιος ξέρει, πάντως ο φάντα βρήκε ένα ζευγάρι που χόρευε σαν να μην υπάρχει αύριο και πήγε και κάθισε από πίσω, με την κίνηση τους θα διώχνουν την μπαφίλα και θα έχει και κάτι να βλέπει να μην τον πάρει ο ύπνος. Και κάπως έτσι πέρασαν δυο ώρες, με ένα συμπαθές Alone again or, με ένα ενδιαφέρον mashup του love wiil tear us apart με το Not even Stevie Nicks και ολίγον σηκωμένη τρίχα στα Black Heart και Minas de Cobre. Κατά τα λοιπά το κλίμα που θύμιζε συναυλία του πολιτιστικού συλλόγου Αμαρουσίου και  τα εεεεεε εεεεεε και κούμπια και εεεεεεε εεεεε και κούμπια, κούρασαν τον Φαντασμένιο και επιβεβαίωσαν πως ο έρως άμα φύγει δεν ξαναγυρνά. 

Οι Calexico θα μπορούσαν να είναι η καλύτερη μπάντα στην γη, θρύλοι της αβαντ Americana, να έχουν στους δίσκους τους μικρά ορχηστρικά διαμαντάκια ευλογημένα από την παρέα που θα έπρεπε να κάνουν με τον John McEntire, να παίζουν στα λαηβ το τραγούδι με το κορυφαίο ριφ όλων των εποχών (glowing heart of the world) και να τους βλέπουμε μόνο 300 γαμάτοι. Μα πως είναι δυνατόν ρε calexico να έχετε τέτοια κομματάρα που το ριφ είναι σαν προσομοίωση ηλιαχτίδας που καίει τον κάκτο στη Νεβάδα που αντανακλά στην καρδούλα μας, και αντί για αυτό να θέλετε να παίζετε μπρος σε τύπους με λινό πουκάμισο, μακρύ παντελόνι και πέδιλο. Θέλετε να κάνετε τουρ στην υπέροχη Ελληνική επαρχία; Γουστάρετε να περνάτε με το βαν την έρημο ευθεία της Θήβας; Να σας ζητάνε Ικαριώτικο; Μήπως ετοιμάζετε και καμιά συνεργασία με τον Πορτοκάλογλου; Μα είναι δυνατόν να παίζετε σε λαηβ που δεν είναι ο Στάθης ο παντού;;;;;

Λοιπόν το συμπέρασμα είναι πως ο Φαντασμένιος δεν θα ξαναπάει σε λαηβ στο οποίο έχει και την παραμικρή υποψία πως μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στον Πλιάτσικα και έναν που όταν του πεις τι μουσική ακούει σου λέει εν λευκώ.

 

Godspeed you! Black Emperor 15/7 στην Ακρόπολη - slow riot for new two point zero Greece

Τα λέει όλα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2022. "Η καλλιτεχνική κολεκτίβα φαινόμενο",  "μια μυσταγωγική συναυλιακή εμπειρία", "ο πειραματισμός χωρίς όρια", "οι μεγάλες ενορχηστρώσεις και τα ονειρικά άμπιεντ ηχητικά τοπία". Το μόνο που λείπει είναι ένα "κινηματογραφική μουσική που συνεπαίρνει" και θα είχαμε το απόλυτο κλισέ κείμενο όλων των εποχών. Φεστιβάλ Αθηνών λοιπόν τουτέστιν καλησπέρα σας, περάστε, καθίστε, σας παρακαλώ μην αυτό, μην το άλλο και εντάξει γενικά είχε πλάκα που ο κόσμος το έφαγε όλο αυτό και ψιθύριζε λες και θα βλέπαμε κάνα μονόλογο από κάτω. Για τους λάτρεις της στατιστικής να σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση των godspeed στην Αθήνα που δεν έγινε sold-out. Επίσης όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο σπουδαιότερος gybeολογος στην Ελλάδα πριν την εμφάνιση τους ακούστηκε αυτό το συμπαθές anatolian rock και τώρα πρέπει να μάθουμε  αν έκλεισαν πονηρά το μάτι και στους Τούρκους βάζοντας Σαββόπουλο στο λαηβ που έδωσαν την περασμένη Τετάρτη στην Κωνσταντινούπολη. 

Ξεκίνημα με τoν HOPE βόμβο, ο οποίος ήταν απολαυστικός, κλασσική περίπτωση εκπλήρωσης του πρώτου βλέμματος. Ανοίγει παρένθεση. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ό,τι έκανε στην τέχνη, το έκανε για την αναβίωση του πρώτου βλέμματος - του πρώτου παρθένου συναισθήματος. Μπορεί με τα χρόνια η τέχνη να εξελίσσεται αλλά ο σκοπός μένει πάντα ο ίδιος. Έτσι και εδώ το HOPE μυρίζει καμένη στάση στην Β. Σοφίας σε πορεία κατά του πολέμου στο Ιρακ το 2003. Κλείνει η παρένθεση αλλά δεν κλείνει το κουτί με την δήθεν ποιητική διάθεση του Φαντασμένιου.

 

Η αιώνια φαντασίωση του Φαντασμένιου είναι πως η επανάσταση που δεν θα αποτύχει θα ξεκινήσει μετά από ένα λαηβ των Godspeed You! Black Emperor. Το 2018 χάθηκε η χρυσή ευκαιρία να ξεκινήσει από τα μπουζούκια - το οποίο θα ήταν η φαντασίωση της φαντασίωσης.

Αλλά στην πραγματικότητα η μεγάλη ευκαιρία ήταν φέτος. Μετά από υπερπανδημία, πόλεμο, Μητσοτάκη, Τουρκία, 10e επιδότηση για το ρεύμα,  Λιγνάδη ελεύθερο, τον μεγάλο περίπατο σε ανακατασκευή, μια δισκάρα, καλό καιρό για την εποχή και όλα αυτά στο Ηρώδειο, σε απόσταση βολής, μια ανάσα, μισό Cliffs Gaze να ανέβουμε και να κατεβάσουμε τη σημαία. Να φταίει ο καθωσπρεπισμός του φεστιβάλ Αθηνών; Να φταίει που χάσανε κάτι νότες; Να φταίει που δεν έπαιξαν Anthem for Νo State και Mladic; Ο ήχος θα μπορούσε να ήταν και πιο δυνατός αλλά ήταν καλός, ειδικά η μίξη μετά το πρώτο τραγούδι σουπερ. Τα βίζουαλς; Ναι ρε παιδιά, τι σκατά έγινε με τα βίζουαλς; Στους Godspeed είμαστε ή βλέπουμε άγρια Ελλάδα; Φίδια, αράχνες, θάλασσα, θάμνοι, πολλοί θάμνοι. Λογοκρισία από το φεστιβάλ ή σκέφτηκαν Ελλάδα, καλοκαίρι, αρχαίος χώρος ας μην προβάλουμε μολότοφ και κτήρια να καίγονται; Μπορεί απλά να την έχουν δει παιδιά των λουλουδιών - άλλωστε από τα χέρια του lift πήγαμε πέρσι στα λουλουδάκια του G_D's Pee. Η αλήθεια είναι πως μισή διμοιρία ΜΑΤ έδειξαν στο Cliffs Gaze και έφυγαν καμιά 50αριά φίλοι του Φεστιβαλ Αθηνών, φανταστείτε τι θα είχε γίνει αν είχαν βάλει αντί για πανί έναν καθρέπτη και πρόβαλαν πάνω στην ακρόπολη τις φωτιές που έχουν εδώ στο Fire at Static Valley.

 

Δεν πειράζει, την επόμενη φορά. Η οποία επόμενη φορά, έτσι που το πάνε οι gybe δεν θα ήταν και απίθανο να λάβει χώρα στα εγκαίνια του Ελληνικού. Και επειδή πάλι θα λέει η φίλη η Εύη η ποστροκού πως δεν κατάλαβε αν τελικά του άρεσε του Φαντασμένιου το λαηβ, η απάντηση είναι ένα μεγάλο ξεκάθαρο ναι. Ναι γιατί δεν ανάψαν καπνογόνα, για το τέλος του Cliffs Gaze (που είναι το ίδιο ΑΗΝΤΑΑΑΑ με το τέλος του Static), για τους βόμβους στο τέλος, γιατί ο μπροστινός του αερίστηκε μόνο μια φορά, ναι γιατί ο Φαντασμένιος θα μπορούσε να ζει σε ένα κόσμο που κάθε βράδυ παίζουν λαηβ οι gybe.

 

Autechre 05/07 Ηρώδειο | η ψυχολογία της υλης

Οι ηλεκτρονικοί ήχοι πάλλονταν κάτω από το μισοφέγγαρο, οι άρρυθμοι ρυθμοί έρχονταν σε πλήρη αρμονία με τη μαγεία της αρχαίας Ελλάδας - άλλωστε οι Αρχαίοι Έλληνες (Ξενάκηδες) ήταν οι πρώτοι στη φάση - απότομα μπιτ και ιντάστριαλ ήχοι για τους εστετ αυτούς που είναι μύστες της καλής μουσικής. Σχεδόν 10 χρόνια μετά από εκείνη την ιστορική απόβαση της προχωρημένης μουσικής στο μέγαρο μουσικής (Hertz) μια ακόμα ιστορική στιγμή εκεί που η μουσική συναντάει την ψυχολογία της ύλης, η κατάκτηση της ακρόπολης από του πατριάρχες της ιντελεκτουέλ ηλεκτρονικής μουσικής, Autechre. 

Στο τέλος ένα θερμό χειροκρότημα και καπνογόνα και ο κόσμος να φωνάζει ΦΤΑΝΕΙ ΦΤΑΝΕΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΝΤΟΥΥΥΥ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ ΝΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΜΗΤΣΟΚΑΤΙ ΓΑΜΙΕΣΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ.

10 λεπτά πριν το λαηβ ο Φαντασμένιος εξηγούσε σε ανυποψίαστη νεαρά που βρέθηκε στο χώρο πως το λάηβ θα είναι επική μαλακία και σουπερ κουραστικό καθώς στη σκηνή θα φαίνονται μόνο δύο λαμπάκια. Τότε πετάχτηκε ένας μύστης και είπε πολύ σωστά "για τη μουσική ερχόμαστε". A few momements later, στο 3ο ή 4ο λεπτό της συναυλίας έχουμε το πρώτο κύμα αποχώρησης από τους Ηρωδειακούς δηλαδή από τους τακτικούς θαμώνες του Ηρώδειου. Οι υπόλοιποι είναι ένα κράμα από τους ανώτερους φανατικούς μύστες και τους plisskenοχιψτερς. 

Οι μύστες είναι προενθουσιασμένοι και θα στηρίξουν και τον τελευταίο μικροφωνισμό, κουνάνε λίγο το κεφάλι στο ρυθμό σε φάση ξέρουν τον ρυθμό και κοιτούν όσους δεν ξέρουν με το ύφος "μου θέλετε και Autechre καραβλαχάρες κωλοχιψτερ - όταν εγώ άκουγα ae εσείς τον παίζατε με Brian Molko βλαμμένα".

Οι plisskenοχιψτερς ή ορθόδοξοι χιψτερς πήγαν μπουκωμένοι από hype, "για τη φάση" και στην τελική στο Ηρώδειο είναι πόσο χάλια μπορεί να πάει; Όσοι ήταν κοντά σε διάδρομο έφυγαν στο μισάωρο, οι υπόλοιποι περίμεναν παλεύοντας ακόμα μέσα τους για το αν θα πρέπει να τους αρέσει αυτό που γίνεται ή είναι απλά ένα σκέτο μαρτύριο. Το πρόσημο είναι σίγουρα αρνητικό καθώς τι λαηβ είναι αυτό που δεν μπορείς να κάνεις ούτε ένα στορι της προκοπής; 

Και πάμε και στον Φαντασμένιο που είχε πάει αρνητικά προκατειλημμένος γιατί το μόνο που θυμάται από την πρώτη φορά που τους είχε δει, ήταν ένα αίσθημα βαρεμάρας. Αλλά εντάξει είναι ιστορική μπάντα και ακόμα και οι νέες τους κυκλοφορίες στέκονται μια χαρά, δεν είναι θέμα hype εδώ, είναι πιο πολύ θέμα συνθηκών. Δηλαδή δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τη μουσική τους καθήμενος σε 15 εκατοστά μάρμαρο με τα χέρια στα πόδια λες και είσαι ποδοσφαιριστής που κάθεται στην πρώτη σειρά αναμνηστικής φωτογραφίας, χωρίς ένα ποτάκι, δεν δεν δεν και ο ήχος πολύ χαμηλός (κάπου διάβασε ο Φάντα για wall of sound - ίσως ο νεαρός ανταποκριτής να έχει πήξει από την κλεισούρα 2 χρόνια, μιλάμε για πεζουλάκι ήχου στην καλύτερη)  και τελικά αυτοί που φύγανε ήταν οι πιο σωστοί, δηλαδή 35 ευρώ για αυτό το πράγμα; Με τίποτα, με τα μισά λεφτά ελάτε στο σπίτι του φάντα να σας βάλει τα δισκάκια τέρμα και να κοιτάτε ταβάνι ενώ τρώτε 3 σακουλάκια πασατέμπο και σας δίνει και ένα δεκάευρω ο φάντα να το σκίσετε κομματάκια και να το φυσήξετε στη μάπα σας -100 φορές πιο συναρπαστική εμπειρία.