φανταδώδεκα

Λοιπόν, αυτός είναι ένας τεράστιος δίσκος  τον οποίο φυσικά και άκουγε συνέχεια ο Φαντασμένιος, αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο έκανε σαν να μην υπήρχε. Ενδεχομένως αυτή είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται δημόσια σε αυτόν. Βασικά έχει απίστευτα τραγούδια, τρομερή παραγωγή και όμορφο εξώφυλλο και είναι στο #12. Όπως είχε πει ο Αναστόπουλος σε έναν παίχτη του στον Πανελευσινιακό "Γρήγορος είσαι, πάσα έχεις, γκολ βάζεις, τι κάνεις εδώ ρε, γιατί δεν παίζεις στην Μπαρτσελόνα;"
Για να δούμε όμως πως είδε τον δίσκο ο συντάκτης του καλού σαητ rocking.gr.

{{ Άραγε θα καταφέρουν ποτέ οι MGMT  να επαναλάβουν την επιτυχία του ντεμπούτου τους, "Oracular Spectacular"; Θα μπορέσουν να ξαναγράψουν ένα "Kids", ένα "Time To Pretend" ένα "Electric Feel", ή όλα αυτά ήταν απλά μια νεανική έμπνευση της στιγμής. }}

Ως τώρα ξέραμε για νεανική τρέλα της στιγμής, φαίνεται πως ένα πνεύμα ανήσυχο, αντισυμβατικό χειρίζεται το πληκτρολόγιο. Για να δούμε.
 
{{ Ο δίσκος αρχίζει με το "She Works Out Too Much"... ...Το επόμενο "Little Dark Age", πρώτο single του δίσκου, προσεγγίζει μια σκοτεινή πλευρά, έχοντας να κάνει με τα μυστικά του καθενός και τον τρόπο με τον οποίο τα διαχειρίζεται. Εδώ συναντάμε στοιχεία Gary Numan όσον αφορά τα φωνητικά και την ενορχήστρωση, με εμφανή την new wave αισθητική }}

Ζόρικος ο τύπος, θα το πάει τραγούδι-τραγούδι. Θέλει κότσια αλλά εδώ βρήκε αναφορά από Gary Numan. Ο Φαντασμένιος ούτε που τον ξέρει. Μπορεί ο καθένας να κάνει κριτική στην τέχνη, αλλά αυτοί που δηλώνουν επαγγελματίες θα πρέπει εκτός από δημοφιλείς στο instagram να είναι μελετηροί. Για αυτό ο Φαντασμένιος θα μείνει για πάντα σε τούτο το μπλογκ με τους τρεις αναγνώστες. Πολύ ψαγμένο αυτό με τον Numan, το είχε γράψει βέβαια και το pitchfork 3 εβδομάδες πριν το ρηβιου του rocking αλλά ντάξει δυο αφτιά έχει ο Αμερικάνος, δύο έχει και ο δικός μας.

{{ Αμέσως μετά ακούμε το νοσταλγικό "Me And Michael" και στη  συνέχεια το "TSLAMP" ή αλλιώς "Time Spent Looking At My Phone" το οποίο κατά προσωπική άποψη αποτελεί το καλύτερο κομμάτι του δίσκου τόσο με την θεματολογία του όσο και με την μουσική }}

Συμφωνούμε όλοι εδώ, Αμερικάνοι και Φαντασμενιοι.

{{ Όπως ο καθένας μπορεί να καταλάβει οι στίχοι κατακρίνουν τον εθισμό των ανθρώπων στα κινητά τους τηλέφωνα, αναφέροντας χαρακτηριστικά τον χρόνο τον οποίο σπαταλάει ο άνθρωπος της σύγχρονης κοινωνίας μόνος του, στο σπίτι του, με μόνη συντροφιά το τηλέφωνό του. Ο VanWyngarden παραδέχτηκε ότι οι στίχοι του κομματιού γράφτηκαν με αφορμή τον ίδιο, ο οποίος περνάει πολλές ώρες καθημερινά στην οθόνη του κινητού, νοιώθoντας βαθιά απογοήτευση στο τέλος της ημέρας. Ένα τραγούδι με κοφτό ρυθμό και φωνητικά, όπου η επανάληψη των λέξεων «κολλάει» στο μυαλό σου εύκολα. }}

Εδώ ο συντάκτης λέει το ίδιο πράγμα δυο φορές, το οποίο μάλλον συμβολίζει την επανάληψη των λέξεων, στην οποία αναφέρεται και πιο κάτω. Ο άλλος λόγος είναι διότι πιστεύει πως οι αναγνώστες είναι χαζοί και κατ' επέκταση επειδή είναι χαζοί δεν ξέρουν και αγγλικά ενδεχομένως;

{{ Στο δεύτερο μισό ο δίσκος κάνει μια μικρή κοιλιά. Κάποιοι αχρείαστοι πειραματισμοί, κάποιες επαναλήψεις στις διαθέσεις των κομματιών πριν επέλθει η κάθαρση στο τέλος. "When You' Re Small" και "Hand It Over". Το πρώτο, αρκετά συναισθηματικό, μιλάει ... ενώ το δεύτερο θυμίζει λίγο το "Conglatulations", ονειροπολώντας σε ένα ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον.}}

Το δεύτερο θύμισε και στον Αμερικάνο Congratulations. Μωρέ λες; Μπα, άλλωστε αν ήταν copy-paste δεν θα είχε γράψει Conglatulations.