φανταδεκαοκτώ

 Αν για τα πρώτα δυο δισκάκια της φανταλίστας ο Φαντασμένιος μπορεί να καταλάβει γιατί δεν ασχολήθηκαν οι Έλληνες δισκοκριτικοί, για το σημερινό κόβει το πουλί του το ποτό πως σίγουρα θα βρει κάτι. Κιθαριστική pop από τη heavenly recordings με γυναικεία φωνητικά ε για το Silver Dollar Moment των Orielles θα πρέπει να έχει βρει θέση τουλάχιστον στα μοναδικά αξιοπρεπή εγχώρια site, το mic και το presspop. Η αναζήτηση σας δεν απέδωσε αποτελέσματα, λέει. Τι έγινε ρε παιδιά; Γιατί έτσι ρε; Θα το καταπιεί και αυτό ο Φαντασμένιος και απογοητευμένος πατάει κλικ στο ρηβιου απο το Quietus. Μα να υπάρχει κριτική στο Quietus που αν ήταν άνθρωπος παίζει να μιλούσε ανάποδα μη τυχόν και τον πουν συνηθισμένο και να μην υπάρχει κάτι στα ελληνικά κρίμα τα Sense και τα Try a Little Sunshine γαμώτο κρίμα.

 The Orielles are a pop band in the purest, most unerring sense of the term. They play indie pop that’s informed by the past but which belongs entirely to now. Silver Dollar Moment is replete with hooks but it’s also filled with substance. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ο φόβος του συντάκτη μη τυχόν και τον κατηγορήσουν για αναχρονιστικές τάσεις. Προσπαθεί να στερεώσει την άποψη αυτή με το επιχείρημα πως οι Orielles δεν αναλώνονται στην κλισέ ποπ ρομαντική θεματολογία αλλά εμπνέονται από το σινεμά καθότι το σινεμά πράγματι δεν απασχόλησε ποτέ την ποπ κουλτούρα ε, μόνο μια φορά ίσως όταν στο you have killed me ο Morrissey αναφέρει στους Παζολίνι και Βισκόντι ε ίσως και ακόμα 1000 φορές μόνο για τον Morrissey πάντα. Γράψε ρε παιδάκι μου πως έχει καλά τραγούδια να καταλάβουμε τι παίζει. Είναι δυνατό να ψάχνεις να βρεις πρωτοπορία στην κιθαριστική ποπ;; Είναι απλό, χρειάζεται μια συγκεκριμένη αισθητική (που την πετυχαίνουν σχεδόν όλοι) και όμορφα τραγούδια τα οποία δυστυχώς σπανίζουν και είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο είδος φέρει την ταμπέλα του βαρετού.

Πάντως είναι κρίμα που ο Έλλην μουσικογραφιάς δεν έγραψε κάτι για τους Orielles διότι θα είχε τουλάχιστον μια πιασάρικη πρόταση γράφοντας για την αναφορά στον στον Λάνθιμο με το τραγούδι Let Your Dogtooth Grow το οποίο μαζί με το I Only Bought it for the Bottle είναι δυο καλά σημεία αναφοράς του δίσκου.