ένα λαηβ που θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας | Low στο Fuzz 24/1

 

Γίνονται κάποιες φορές κάτι περίεργα πράγματα, λες και υπάρχει θεός. Όπως το να παίζουν λαηβ, μια μόλις μέρα πριν ανθίσει η ελπίδα στον τόπο, οι low.  Με τέτοιο όνομα και τέτοιες φάτσες αυτό το λαηβ θα έπρεπε να είναι το ντεπόν όλων των πεσιμιστών, λυπημένων, γκρινιάριδων που δεν πιστεύουν σε εκλογές και ελληνικό λαό. Αμ δε (είπε ο μαγκίτης από εκεί πάνω - πιο πάνω από τα ψεκαστικά), και έγινε το λαηβ της αλλαγής. Και το αθηναϊκό κοινό συγκινημένο χειροκρότησε. Χειροκρότησε ένα συγκρότημα που τα μέλη του έχουν προοδευτικές αντιλήψεις (άμα τους έβλεπε ο Άδωνις θα μίλαγε για χίπηδες-κουμμούνια) αλλά την ίδια στιγμή είναι θεοσεβούμενοι (μορμόνοι). Οι Low στον ελληνικό πολιτικό χάρτη δεν μπορούνε να είναι Λιάνα Καννέλη, καθότι είναι ήρεμα παιδιά (δυο κουβέντες είπαν όλες κ όλες στο λαηβ). Μάλλον βρίσκονται στη χαραμάδα που συναντάει ο Σύριζα τους ΑΝΕΛ. Κακεντρέχειες, κάτι τέτοιο θα ήταν πραγματικά αηδιαστικό και ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με τους συμπαθέστατους low . Όπως και το αθηναϊκό κοινό που αν και έβραζε στην ιδέα της κόκκινης Κυριακής, συνάμα θύμισε πιστούς που παρακολουθούν σιωπηλά τη θεία λειτουργία ("sorry sorry τέλος με αυτό το αστειάκι" ορκίζεται ο Φαντασμένιος).

 

Οι Low  έχουν ένα σπουδαίο δίσκο, το σοδειάς 2001 things we lost in the fire. Με αυτό ραμμένο στο μπράτσο αναγκάζουν επί δεκαπέντε χρόνια όλους τους αλτερνατιβ με πιστοποιητικό γέννησης από μεταπολίτευση ως τα πρώτα χρόνια του σοσιαλισμού, να κατεβάζουν να ακούν τους νέους τους δίσκους. Όσοι από αυτούς δεν ήταν ετεροδημότες, απλώθηκαν καταλαμβάνοντας το  μισό Fuzz, και παρακολούθησαν ένα λαηβ στο οποίο  πέρασαν από όμορφα  ως σχεδόν συγκλονιστικά (κάποιες στιγμές). Και αυτό είναι αναμενόμενο καθώς τα τραγούδια και το παίξιμο των low δεν είναι για μεγάλα πάθη και εντάσεις. Μπορεί να θεωρούνται σημαντικό συγκρότημα καθώς το όνομα τους έχει συνδεθεί με ένα υποείδος της ροκ μουσικής (slowcore) αλλά δεν παύει αυτό να είναι υπό και συνδεδεμένο με τη βαρεμάρα. Να υπάρχει άραγε άνθρωπος που το αγαπημένο του συγκρότημα είναι οι low; 

Και ενώ ο Φαντασμένιος άκουγε το words και σκεφτόταν αν οι δυο πρώτοι δίσκοι είναι ισάξιοι του things we lost in the fire, την ίδια στιγμή στερεωνόταν στο μυαλό του η ιδέα πως παίζουν καλά ένα μόνο τραγούδι. Έχουν ένα μοτίβο το οποίο είναι πιο ευκρινές στο Dinosaur Act, και  το επαναλαμβάνουν επακριβώς σε τουλάχιστον 4-5 τραγούδια.  Ακούστηκαν 2-3 από αυτά χωρίς να συγκαταλέγεται σ' αυτά δυστυχώς το Dinosaur Act. Συμπερασματικά το λαηβ ήταν μια χαρά, δεν είναι από αυτά που θα ξεχαστούν, αλλά δεν είναι και από αυτά που θα αλλάξουν τη ζωή σε όσους ήταν εκεί. Είναι καλό να έρχονται συγκροτήματα για πρώτη φορά, δίνουν μια αύρα ανανέωσης ακόμα και αν η παρουσία τους ευνοεί φράσεις όπως "πότε πέρασαν τα χρόνια;".