American Dollar (The)

Οι American Dollar (άντε να κάνεις καριέρα με τέτοιο όνομα) από το Queens του New York είναι δυο, και είναι δικά μας παιδιά. Τους φαντάζεται ο fantasmenios το 1998 να παθαίνουν υπαρξιακή κρίση ακούγοντας το Music Has The Right To Children. Και ενώ είναι έτοιμοι να πετάξουν από το παράθυρο όποιο συγκρότημα έχει πάνω από δυο μέλη και δεν έχει μπιτ, επαναφέρονται στην τάξη χάρις τους Godspeedδες και τους Mogwaiδες. Τα χρόνια περάσαν ακούγοντας Ulrich Schnauss, Christian Kleine, Explosions in The Sky και άλλα συναφή.
Ο φετινός δίσκος τους A Memory Stream ήρθε μετά από δυο δισκάκια που κυκλοφόρησαν μόνοι τους και είναι ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος διαβάζοντας τα ονόματα που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο. Μετά τα ταξιδιάρικα κυρίως ηλεκτρονικά the slow wait Pt1& Pt2 ακολουθεί το Call, το οποίο μάλλον είναι το καλύτερο τσαφ τσουφ τραγούδι για το 2008. Κολλητική μελωδία, τρεναριστός αργός ρυθμός, και μετά τη μέση τι άλλο; κιθαριστικό ξέσπασμα! Από εκεί και πέρα ο δίσκος θυμίζει περισσότερο ποστ ροκ συγκρότημα.

-----------//-----------

πάρε κόσμε!

κοινωνική προσφορά

"Προ internet ήταν σημαντικό να έχεις μια καλή δισκοθήκη. Που χου για την έκτακτη περίπτωση που ξυπνήσεις για κάποιο λόγο στις 3 το πρωί και θέλεις να ακούσεις το fade into you. Για να χαθείς στο ντέρτι σου δεν αρκούσε μόνο να έχεις το δισκάκι αλλά και να μη το έχεις δανείσει κάπου.. Σήμερον όλα είναι πιο απλά, καθώς μπαίνεις μια στου youtube και το πνίγεις με μιας το απωθημένο".

fantasmenios, καλοκαίρι 2008

Καλά όλα αυτά, αλλά αν σου κολλήσει το I Only Always Think των Electrelane και δεν έχεις το CD, κανένα youtube δεν θα σε σώσει..
Ελπίζω να είσαι τυχερός στο googling και να βρέθηκες χωρίς πολύ κόπο εδώ. Εδώ είναι τα ακραία μουσικά φαινόμενα, εδώ είναι η σωτηρία σου. Εδώ το λινκ με το όμορφο τραγούδι από το EP I Want to Be the President:

Electrelane - I only always think

-------------//-------------

Από τον Skantzman η φωτογραφία που πάει ασορτί με τη μουσική.

πρόβλημα (επεισόδιο 3- τέλος του πρώτου κύκλου)

Πόσες φορές μπορεί να δει-ακούσει κάποιος το ίδιο κλιπ στου youtube όταν δουλεύει 8 ώρες και το κλιπ είναι διάρκειας 2 λεπτών;

Λύση

μετατρέπουμε τις ώρες σε λεπτά και διαιρούμε δια τη χρονική διάρκεια του κλιπ

Αποτέλεσμα

8*60/2= 240 φορές

--------------//--------------

Ο fantasmenios δεν περίμενε ανάμεσα στους χιλιάδες αναγνώστες των ακραίων μουσικών φαινομένων να συγκαταλέγεται και ο σατανάς. Ακόμα πιο παράξενο είναι πως του ζήτησε ένα δίσκο των Interstellar Overdrive! Και επειδή με τον σατανά καλό είναι τα έχεις καλά:

Noise and Useful Objects

έτσι έτσι! πες τα ρε Malcolm..

Λοιπόν ο άντρας ο σωστός ο καραμπουζουκλής πρέπει να έχει την μπάκα του, τη φαλακρίτσα του, το μουσάκι του, να είναι ολίγον κάφρος, ενίοτε κυνικός και άμα λάχει να αυτοσαρκάζεται κιόλας. Τέτοιοι άντρες τη σήμερον ημέρα σπανίζουν, ενώ αν κρατάνε κιθάρα το πιο πιθανό είναι να ακούνε σε ονόματα όπως Malcolm ή Aidan.

To 2007 ήταν η χρονιά του Malcolm Middleton. Ο καταπληκτικός του δίσκος Brighter Beat αγαπήθηκε από τους κριτικούς, τον κόσμο, αλλά και από τον fantasmenio, ενώ παράλληλα έμεινε στην επικαιρότητα χάρις την προσπάθεια του να είναι τα Χριστούγεννα στο #1 των UK charts με αυτό εδώ το τραγούδι. Φυσικά και δεν τα κατάφερε αλλά αν υπήρχε νόμπελ ειρωνείας, θα το είχε στο τσεπάκι.

Φέτος κυκλοφόρησε το Sleight of Heart το οποίο αρχικά προοριζόταν για mini άλμπουμ με ότι ξέμεινε από το Brighter. Τελικά έχουμε ένα κανονικό δίσκο με 3 διασκευές (μια εκ τον οποίον το Stay της Μαντόνας). Μετά τις περσινές "υπερβολές" ο Malcolm αποφάσισε να ρίξει τους τόνους και έτσι τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από λιτές ενορχηστρώσεις βασισμένες σε ακουστική κιθάρα και δευτερευόντως στο πιάνο του Burns (βλ. Mogwai). [σημείωση fantasmeniou: τι έγραψα πάλι ο πούστης! ούτε συντάκτης του Ε να ήμουν!].
Λοιπόν ο δίσκος δεν είναι όσο καλός όσο το Brighter ΑΛΛΑ και πάλι έχει αρκετά στοιχεία ώστε να κολλήσεις. Αυτοσαρκασμό θες; "I hate everything i make/ this is shit and being shit is great". Ατάκα να πεις στον καφέ θες; "Staying in is the new going out". Θες ατάκα που θα σε γλιτώσει από τα σε αγαπώ - με αγαπάς; "Love is rain in Glasgow/ Love is a lie/ Love is for TV and movie stars/Love is for songs played on slow guitars". Έτσι έτσι! πες τα ρε Malcolm..

-------------//-------------

Και μια δήλωση του καλλιτέχνη για το τέλος: "It’s strange reading reviews of my records, on paper I’m like this completely miserable, depressive alcoholic bastard"

πρόβλημα (επεισόδιο 2)

Εδώ έχουμε την περίπτωση εξαιρετικού τραγουδιού και πραγματικά μάπα βιντεοκλιπακίου. Το μόνο που σώζει λίγο την κατάσταση είναι το love μπλουζάκι του William Reid. To Head On είναι ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του fantasmeniou, το έβαλαν σε δίσκο τους και οι Pixies.. τι άλλο να πει κανείς;

-----------//-----------

σχετικό λίνκ

ο fantasmenios στους R.E.M.

Αν ο καλός θεούλης δεν έπαιρνε ρεπό την Κυριακή και ασχολούνταν λίγο με τη βελτίωση του δημιουργήματος του, τότε ίσως να είχε προβλέψει για ένα έξτρα όργανο που θα κατέγραφε τι μουσική ακούμε. Τότε στην περίπτωση του fantasmeniou αυτό θα έγραφε στη θέση #1 Scorpions με 17190 ώρες και στη θέση #2 R.E.M. με 14531 ώρες. Αν υπάρχουν συναυλίες που που μπορούν να θεωρηθούν εμπειρίες ζωής τότε στην περίπτωση του fantasmeniou μια τέτοια συναυλία είναι αυτή που είχαν δώσει στις 23-07-1999 οι R.E.M. στον Αγ. Κοσμά.

Θυμάται ο fantasmenios πως η support εμφάνιση των Πυξ Λάξ ήταν ίσως η πιο βαρετή στιγμή στη ζωή του με μια εξαίρεση: Μετά από 40 λεπτά κλαψομούνικα τραγούδια βγαίνει ο Πυξ και λέει "τώρα θα σας παίξουμε ένα τραγούδι για τον έρωτα!" Οπότε πετάγεται ένας από τις πρώτες σειρές και του λέει:"μας κοροϊδεύεις ρε παπάρα.. τόση ώρα γιατί τραγουδάς;;;" δόξα και τιμή στον θεούλη, πιστέψτε με ήταν πιο αστείο από ότι ακούγεται.
Lotus, Whats the Frequency Kenneth?, Wake Up Bomb πανικός, χορός, ο Stipe με μια κιθάρα να τραγουδά Suspicious Minds, και στο τέλος για 15 λεπτά Its the end of the World, as We Know it, πανικός, χορός, συγκίνηση.
Μετά τη συναυλία ένα κενό, του στιλ και τώρα τι;

Σχεδόν δέκα χρόνια μετά.. στην τέταρτη σειρά κοριτσάκια που έκαναν τα πάντα για να τους πάρει η κάμερα, Ο Stipe αν και βαριόταν σε μια σούπερ επαγγελματική εμφάνιση, ο Peter Buck μια από τα ίδια, ο Mills πιο αντιcool από ποτέ, και η επιλογή των τραγουδιών απόλυτα warner προβλεπόμενη. Και όμως ήταν καλή συναυλία. Ειδικότερα όσοι δεν είχαν άλλη REM εμπειρία, και που ίσως δεν είχαν αγοράσει ποτέ δίσκο τους φαντάζομαι πως πέρασαν πολύ καλά. Ίσως να πέρασαν τόσο καλά που τη δευτέρα κατέβασαν όλη τη δισκογραφία τους. Απολαυστική η εκτέλεση του Drive, όπως και η ακουστική του Let Me In αν και θα προτιμούσα την ηλεκτρική (πιο ατμοσφαιρική) έκδοση όπου ο Mills παίζει με την κιθάρα του Cobain.
Μετά τη συναυλία δεν έχει κενό, πάμε για διαφημίσεις..

--------------//--------------

Μετά τους Mogwai, άλλο ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα του fantasmeniou αυτοσαρκάζεται..

δεινόσαυροι πάνω στον ενισχυτή του Peter Buck..

o fantasmenios στους M83

Μεθύσι με μπίρα ίσον άσχημο hangover. Με ρώσικη 9άρα οι συνέπειες ίσως είναι καταστροφικές. Αν δεν έχεις την άκρη για τσίπουρο (το οποίο όταν είναι καλό μπορείς να πιεις ένα μπουκάλι και την επόμενη να ξυπνήσεις έτοιμος να ανέβεις τον Όλυμπο) τότε καλό είναι πριν βγεις να έχεις στο κομοδίνο 2 ντεπόν και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό. Αν καταφέρεις να κατεβάσεις τα ντεπόν και το νερό πριν κοιμηθείς τότε μπορείς όταν ξυπνήσεις να είσαι σε θέση να γράψεις για τη συναυλία των M83.

Οι Μ83 γέμισαν προχθές το κωλογκαγκάριν. Όπως εύστοχα είπε ο μάστορας του πληκτρολογίου και του καλού-ψαγμένου λινκ thodoriskan "έτσι είμαστε εμείς οι indie, πάμε στην πρώτη και την τελευταία..".
Ήταν από τα live που περνάς καλά, αλλά μετά από ένα χρόνο ίσως να μη θυμάσαι ότι πήγες. Ο M83 ή κατά κόσμο Anthony Gonzalez μας βγήκε ολίγον μπλαζέ και ολίγον βαριέμαι. Οι εκτελέσεις αξιόπιστες σε σημείο παρεξηγήσεως, αλλά δυστυχώς σε πλήρη αντίθεση με το ύφος των τραγουδιών έμοιαζε να φρενάρει και να μη ξεσπά με αποτέλεσμα να μη περάσει καμία στιγμή τη γραμμή που θα έβαζε το live στο ράφι με τα καλά. Πείραξε τα λίγο τα γαμημένα ρε φίλε! Έτσι έτσι, όπως στο τέλος με την ονειρική δεκαπεντάλεπτη εκτέλεση του couleurs. Το μόνο που θα θυμάται για πάντα ο fantasmenios..

----------//----------

η φωτογραφία από εδώ

οι όσιοι Mogwai

Η πρώτη επαφή του fantasmeniou με το Hawk is Howling ήταν ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα στο γραφείο. Ο fantasmenios βάζει τα ακουστικά και τους Σκότους να παίζουν. Η ένταση δυναμώνει και μετά από δυο ακροάσεις:

1. Φεύγει ο δίπλα
2. Είναι οι πρώτες 2 ώρες του μήνα που δεν ακούει έστω μια φορά το rip

Οι Mogwai είναι ίσως οι πρώτοι που δήλωσαν πως η μουσική post rock, ή πιο σωστά το μοτίβο: σιγά σιγά αργόσυρτα και ξάφνου ένα ξέσπασμα, έχει εξαντληθεί. Άλλωστε οι ίδιοι από τις αρχές κιόλας της μεγαλειώδους πορείας τους είχαν φτάσει το θέμα σε οριακό σημείο (βλ. Like Herod). Ίσως λοιπόν οι Mogwai να μην έχουν λόγο ύπαρξης. Και ίσως ο τίτλος του εναρκτήριου τραγουδιού I'm Jim Morrison, I' m dead να είναι μια προσωπική υπενθύμιση. Βέβαια όπως έλεγε και ένας παλιός φίλος ο αυτοσαρκασμός δείχνει βάθος χαρακτήρα. Και μάλλον αυτό "σώνει" τους Σκότους. Δεν είναι αυτοί που θα σώσουν τη μουσική, δε θα κυκλοφορήσουν το δίσκο της χρονιάς. Πιθανόν ο μέσος όρος ηλικίας του κοινού τους να αυξάνει. ΑΛΛΑ αυτά μικρή σημασία έχουν όταν πιάνουν τις κιθάρες. Μπορούν να είναι σκληροί έως κάφροι και μελωδικά από δραματικοί έως αστείοι. Είπα μελωδία και θυμήθηκα πως η αγαπημένη μελωδία του fantasmeniou είναι αυτή του Tracy από το young team. Από τότε που άκουσε το τραγούδι η μελωδία του είναι σαν να τον έχει στοιχειώσει, σαν να πέρασε στα κύτταρα του. Από τότε όταν δεν ακούει μουσική έχει πάντα στο μυαλό του αυτήν την απλή μελωδία. Ακούγεται σαν αρρώστια αλλά δεν είναι. Αρρώστια θα ήταν να του έχει κολλήσει η μελωδία από κάνα 7'' που πήρε στο μοναστηράκι με 20 σεντς (ιστορικές στιγμές 4 με 5 την παρασκευή που πέρασε λινκ). Στα του δίσκου για να μην πολυλογούμε, οι Σκότοι κυκλοφόρησαν ακόμα ένα πολύ καλό δίσκο ορχηστρικής ροκ πάνω στο γνωστό τρίπτυχο ροκ, ειρωνεία και μελωδία. Αν σου άρεσαν τα προηγούμενα δισκάκια τους τότε θα σου αρέσει και αυτό, αν δεν σου άρεσαν τα προηγούμενα τότε είσαι χαζό.

--------------//--------------

Για το άνωθεν κείμενο συνεργάστηκε χωρίς να το ξέρει ο Fieldmoon. Θενκ γιου για τις εύστοχες παρατηρήσεις!