Οι American Dollar (άντε να κάνεις καριέρα με τέτοιο όνομα) από το Queens του New York είναι δυο, και είναι δικά μας παιδιά. Τους φαντάζεται ο fantasmenios το 1998 να παθαίνουν υπαρξιακή κρίση ακούγοντας το Music Has The Right To Children. Και ενώ είναι έτοιμοι να πετάξουν από το παράθυρο όποιο συγκρότημα έχει πάνω από δυο μέλη και δεν έχει μπιτ, επαναφέρονται στην τάξη χάρις τους Godspeedδες και τους Mogwaiδες. Τα χρόνια περάσαν ακούγοντας Ulrich Schnauss, Christian Kleine, Explosions in The Sky και άλλα συναφή.
Ο φετινός δίσκος τους A Memory Stream ήρθε μετά από δυο δισκάκια που κυκλοφόρησαν μόνοι τους και είναι ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος διαβάζοντας τα ονόματα που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο. Μετά τα ταξιδιάρικα κυρίως ηλεκτρονικά the slow wait Pt1& Pt2 ακολουθεί το Call, το οποίο μάλλον είναι το καλύτερο τσαφ τσουφ τραγούδι για το 2008. Κολλητική μελωδία, τρεναριστός αργός ρυθμός, και μετά τη μέση τι άλλο; κιθαριστικό ξέσπασμα! Από εκεί και πέρα ο δίσκος θυμίζει περισσότερο ποστ ροκ συγκρότημα.
Ο φετινός δίσκος τους A Memory Stream ήρθε μετά από δυο δισκάκια που κυκλοφόρησαν μόνοι τους και είναι ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος διαβάζοντας τα ονόματα που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο. Μετά τα ταξιδιάρικα κυρίως ηλεκτρονικά the slow wait Pt1& Pt2 ακολουθεί το Call, το οποίο μάλλον είναι το καλύτερο τσαφ τσουφ τραγούδι για το 2008. Κολλητική μελωδία, τρεναριστός αργός ρυθμός, και μετά τη μέση τι άλλο; κιθαριστικό ξέσπασμα! Από εκεί και πέρα ο δίσκος θυμίζει περισσότερο ποστ ροκ συγκρότημα.
-----------//-----------
πάρε κόσμε!
πάρε κόσμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου