against modern post-punk | Protomartyr στο Gagarin 4/11

Και θα πουν οι κακεντρεχείς και εμπαθείς "Πώς γίνεται ρε Φαντασμένιο να πηγαίνεις στους Protomartyr ενώ πριν από δυο μήνες αγνοούσες επιδεικτικά τους Idles;" Και θα πει ο Φαντασμένιος, πως γίνεται ρε οι Idles να παίζουν δυο μέρες και οι πρωτομάρτυρες της 2ης Post-Punk αναβίωσης να μαζεύουν 500 μπαρμπάδες; 

Είναι το στιλ, το στιλ, το στιλ. Εντάξει το στιλ ήταν πάντα σημαντικό για τις post punk μπάντες αλλά οι μπάντες του 3ου Post-Punk το έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Το κονσεπτ των Protomartyr με δυο πλας σαηζ γκράντζιδες στα δεξιά, δυο που θα κοβόντουσαν σε οντισιόν για αγγλική μπάντα στα αριστερά και στη μέση τον Μάκη Παπαδημητρίου ντυμένο υπάλληλο σε εφορία την δεκαετία του 90, είναι μια αρκετά καλή πρόταση ωστόσο σορι νοτ σορι χάνουν πόντους στο σεξινες. Ο κόσμος θέλει να κυλάει ο ιδρώτας στο μουσκουλο ή στο γένι του ποστπανκη.

Είναι η βαρεμάρα, η βαρεμάρα, η βαρεμάρα. Το έχει γράψει κάμποσες φορές ο Φαντα πως οι Protomartyr μουσικά είναι μια χαρά, κουράζουν λίγο με τα φωνητικά αλλά έχουν μια καλή δόση γκραντζίλας που τους ξεχωρίζει από τη λωρίδα παραγωγής Idles που βασιλεύει στο νησί. Και το σημαντικότερο, έχουν οι διάολοι κάποια από τα καλύτερα ριφ της δεκαετίας. Οπότε όλα αυτά μαζεμένα σε ένα λαηβ να μπορούν να δώσουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. "Εγώ έχω έρθει για τα ριφ, όχι για την πληροφορία" έλεγε ο Φαντασμένιος πριν το λαηβ, αλλά είχε πιο πολύ πληροφορία, δηλαδή απαγγελίες από τον Μάκη τον εφοριακό. Εδώ αξίζει να γίνει εφαρμογή του περίφημου θεωρήματος Ξαγά (πως οι Explosions In The Sky παίζουν στην πραγματικότητα ένα μόνο τραγούδι). Μετά το λαηβ των Protomartyr ο Φαντασμένιος είχε την αίσθηση πως άκουσε 2,5 τραγούδια. Βαρεμάρα και απογοήτευση για το χαμένο κιθαριστικό μέρος του Why Does It Shake? και στο μυαλό του Φαντασμένιου έρχονται τα Echo Tides που πριν από μια εβδομάδα σήκωναν για πλάκα τριχούλες στον ίδιο χώρο.

Και να γιατί αυτό το μπλογκ θα μείνει για πάντα θαμμένο κάτω από τόνους ανυποληψίας με πέντε κλικ τη μέρα. Γιατί οι 500 μπαρμπάδες επέλεξαν το διαδικαστικό λαηβ των Protomartyr και όχι το σπιρτόζικο των Soft Palms. Και τώρα που θα γίνουν τα μπλογκ πάλι στη μόδα να δείτε πως πάλι στην απέξω θα είναι ο Φάντα.  

το παιδί θέλει Indie ~ Soft Palms 18/10 στο Ρομάντσο

- Άηντααααααααααααα

- What?

- τι what; αηντα

-Whaaaat?

- Αηντα, ξέρεις, με την καλή έννοια

(φωνή από πίσω) άηντα, if you know you know bro

 

Αυτός ο διάλογος του Άηντα με τον τραγουδιστή των Velvoids ήταν η στιγμή του 2023. Και αν έχουν δει επικές στιγμές τα πράσινα μάτια του Φάντα φέτος. Ούτε Μπακογιάννηδες, ούτε ο Μαρκουλάκης να κάνει Dr. House ούτε η Πανάθα να περνάει στα πέναλτι την Μαρσέιγ, ούτε το χίλιες και μία νύχτες με Sigmataf τίποτα, τίποτα, τίποτα. Αυτή ήταν η κορυφαία στιγμή του 2023, τέλος.  

Να είναι καλά το αγαπημένο newsletter Do you like conserts? Δεν ξερει ο φάντα πως στο διάολο μπαίνει λινκ σε ένα newsletter - ψάξτε τους στο insta τελοσπάντων αξίζει τον κόπο καθώς αν δεν ήταν αυτοί δεν θα είχε πάρει χαμπαρι ο φαντασμένιος πως την τετάρτη έπαιζαν οι Soft Palms στο ρομάντζο. Αγνό κρυστάλλινο Indie λαηβακι μεσοβδόμαδα είναι για τον φαντασμένιο ότι είναι μια κρύα μπίρα στις 11:00 το πρωί για έναν οικοδόμο. Και μετά από τις κλωτσιές, τις μπουνιές και όλη τη γιορτή μπρουταλίλας με τους Idles, η επίσκεψη εκ Καλιφόρνιας της κυρα Julia Kugel (The Coathangers) μετά του συζύγου κυρ Scott Montoya (The Growlers) μοιάζει σαν η πρώτη γουλιά καφέ μετά από έναν καλό ύπνο. Βέβαια τετάρτη είναι, πάμε χαλαρά λες και έχουμε 2006 που βλέπαμε 3 λαηβ την εβδομάδα από το εξωτερικό.

Τόσο χαλαρά που αν δεν υπήρχε το εξαιρετικό, το αγαπημένο, το θέλω να το πάρω αγκαλιά και να το ζουλήξω newsletter Do you like conserts?, ο αηντά θα έβλεπε μόνος με 2-3 τουρίστες τους Soft Palms τουτέστιν άφαντοι οι γνωστοί 300. 

Οι Velvoids. Εντάξει, οι Velvoids. Τι να πει ο Φαντασμένιος για τους Velvoids, τι να πει ο οποιοσδήποτε για μια μπάντα που έχει μπει στο Velvet bus;Τα βλέπετε και με τον διάλογο στην αρχή του ποστ, τι να γράψει ο φάντα μετά από αυτό; Τι να γράψει; Να πει για τον ήχο που ήταν περίεργα κακός; Και τι ξέρει ο φάντα από ήχο; Πάμε παρακάτω λοιπόν.

Οι Soft Palms. Οι Soft Palms, εντάξει τετάρτη είναι, 40 άτομα, πάμε για λίγο χα χα και λίγο χου χου ντριμ ποπ ροκ και σουμπιτοι μετά σπίτι για ύπνο μη χάσομεν κάνα σημαντικό meeting την επομένη. Ξεκινάνε όντως κάπως χαριτωμένα 1-2 τραγούδια ναι ναι χα χα και χου χου, αλλά ουπς τι ριφάκι είναι αυτό; Ουπς τι ρυθμός είναι αυτός; Μας γαμάει το Pretty Dancer; Μας γαμάει το Pretty Dancer και μας πάνε γέρους ανθρώπους από το ένα σοκ στο επόμενο σε φάση ακόμα ένα και αυτό θα είναι το λαηβ της χρονιάς ρε, όχι μια χαλαρή τετάρτη. Εντάξει το τελικό το χτύπημα το οριστικό το χτύπημα δεν το φάγαμε αλλά τους σημειώνουμε και θα τους έχουμε από κοντά καθώς έχουν κάμποσο από το μότζο των Coathangers. Οι οποίες Coathangers παίζει να είναι από τα πιο αδικημένα συγκροτήματα όλων των εποχών. Τι δισκάρα ατελείωτη ήταν το Devil You Know; Αχ καλό μου ορθόδοξο αμερικάνικο   indie σε παρακαλώ γύρνα, βαρέθηκε να βλεπει ο Φάντα τύπους να φτύνουν το μικρόφωνο.

Idles στο θέατρο των μεταπανκοβράχων

Φαντασμενιος: έχω γράψει για λαηβ που δεν έχει γίνει, έχω γράψει για λαηβ πριν πάω ε ας ολοκληρώσω το γκραν σλαμ μαλακιας στο ιντερνετ γράφοντας για λαηβ που δεν θα πάω. Κυρίες και κύριοι Idles στο Plissken. 

Διαβολικός συνδυασμός το Idles, Plissken για πρώτο λαηβ της σεζόν. Το θέμα με τα λαηβ του Σεπτεμβρίου είναι πως είναι μετά τις εκπτώσεις του καλοκαιριού και έχει ακόμα καλό καιρό οπότε φοριούνται ακόμα τα καλοκαιρινά. Οπότε Idles, Plissken έγινε του my style post punk rocks στο θέατρο βράχων, και φυσικά το απαραίτητο κους κους πως τα περάσατε, αχ γιατί δεν πήγατε στο τάδε χωριό στο τάδε νησί να φάτε την τάδε ντόπια μαλακία, αχ αχ δεν ξέρετε τι χάσατε, και εμείς τέλεια κάναμε ροουντ τριπ στην πελοπόννησο λες και δεν τα έχουμε δει όλα λεπτό προς λεπτό στο ινσταγκραμ. Σεμνός και ταπεινός ο Φαντασμένιος δεν θέλει να εμπλακεί σε τέτοιες κουβέντες, μια μέρα από τις διακοπές του είναι όλη σας η ζωή. Σεμνά και ταπεινά θα κάτσει σε μια γωνία να δει το καλύτερο λαηβ ακτ στη γη αυτή τη στιγμή με όλες εσάς πανέμορφες από κάτω. 

Η στιγμή που βγήκαν οι Idles μπορεί να συγκριθεί - σε τοπικό επίπεδο - μόνο με τη στιγμή που έβαλε ο Δέλας το γκολ το 2004 στους Τσέχους. Ο κόσμος τρελαμένος, και στις πρώτες νότες γίνεται ο χαμός. Ο ήχος τεράστιος, γιγάντιος νομίζεις πως σχηματίζει έναν τεράστιο φαλλό στον ουρανό που γαμάει το ολόγιομο φεγγάρι. Ο ρυθμός τρελλός, νομίζεις πως παίζουν με τον χρόνο γαμώ τον Δία θα αρχίσουν να φεύγουν οι βράχοι και θα πέφτουν σαν βόμβες στη βουλή και στο Καραϊσκάκη. Πόσο γαμάτοι ρε και τι στιλ, τέλεια αλλά εσύ ρε μάγκα με το μικρόφωνο γιατί φωνάζεις; Νομίζεις πως αν φωνάζεις θα σε πιστέψουμε; Μαλάκες είμαστε; Μας έβαλες να κάτσουμε και κάτω όλους. Ουάου φοβερά πρωτότυπο. Τι με κοιτάς ρε; Τι φτύνεις στο μικρόφωνο ρε; Βαρέθηκα το επιμελώς ατημέλητο σου και την ματσίλα σου. Φτάνει πια με το βιομηχανικό ποστ πανκ. ΣΤΑΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ από που σταματάει αυτό θέλω να μπω στο αμάξι να ακούσω το Closer. Αλλά δεν. Τα παιδιά θέλουν χορό όπως έχει πει και ο σοφός καλλιτέχνης.  Ε δώστους κάτι, 60% bad boys blue έχει η χώρα, δώστους κάτι, και ξαφνικά αρπάζει ένα χέρι τον φαντασμένιο, αυτός παιδιά αυτός, είπε πως δεν του αρέσει ντουυυυυυυυ. Φεύγουν οι πρώτες κλωτσιές, ο Φάντα μα τον Ιαν τον παντοδύναμο και τον Mαρκ Ηη Σμιθ τον οσιομάρτυρα, κάνει μια τσουπ πατάει στον ένα γυρίζει φλιπ και τους ξεφεύγει χαρντ κορ παρκουρ.

Στο δρόμο ο φάντα μετράει τις πληγές του και σκέφτεται πως πρέπει να αντέξει ως τις αρχές του 2024 οπότε και αναμένεται η 4η παρουσία, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. 

   

Κιτσοπούλου πικ εν ρολ με τον Pan Pan | από τις 22/06 έως 15/07

Το απόλυτο μασαπ. Μέρες τώρα είχε ο Φαντασμένιος στα ντραφτ το λαηβ ρηβιου (σικ) για αυτό που έκανε ο pan pan την πέμπτη 22 Ιουνίου 2023 από τις 22:00 έως σχεδόν τα μεσάνυχτα στην Τεχνόπολη. Κάθε μέρα το βράδυ αυτό μεγάλωνε ολο και πιο πολύ στο μυαλό του Φάντα οπότε σκέφτηκε να το ανεβάσει στο τέλος της καλοκαιρινής συναυλιακής σεζον. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα ενδεχομένως να είναι ΤΟ τέλος οπότε θα ήταν ιδανικό να μείνει εδώ μόνιμο εξώφυλλο ένα ποστ για τον παν παν. 

Το λαηβ του Pan pan ήταν προγραμματισμένο 3 μέρες πριν από τις δεύτερες εκλογές.  3 εβδομάδες μετά από αυτές τις εκλογές παίζουν στην Επίδαυρο οι σφήκες της Λένας Κιτσοπούλου. Την Παρασκευή δεν έχει πολύ κόσμο, δεν έχει αντιδράσεις αλλά εμφανίζονται στο ιντερνετ οι πρώτες αφοριστικές κριτικές. Το Σάββατο τα πράγματα είναι αλλιώς, έχει κόσμο, η κίνηση θυμίζει βραδιά sold out. Στο δρόμο για την είσοδο σελφι, σχόλιο για τα αμάξια, για τα ρούχα, τουαλέτες, φορητά a/c, ο φαντασμένιος το βλέπει το κακό να έρχεται, τι κάνουν όλοι αυτοί εδώ; Στη σκηνή μια τεράστια μπασκέτα, πλαστικές καρέκλες και τραπέζια, πανηγύρι στο χωριό με ντεγκουστασιον Καραθάνο. Ο κόσμος γελάει δυνατά, μωρέ λες να την γλιτώσουμε; 

Τραγούδια για τον Μπιμπίλα και τον Κούγια, οι σφήκες είναι μια πρόφαση. Ο Αγγελόπουλος γύριζε στην χούντα τον Θίασο με μια άδεια που έγραφε πως πρόκειται για μια διασκευή πάνω στο μύθο των Ατρειδών. Η Κιτσοπούλου έχει σκοπό να τα πει όλα, για τον Σύριζα, για τον κούλη, για την αστυνομική βία, για τον Φιλιππίδη, το ναυάγιο στην Πύλο, την παγκόσμια επανάσταση, τον καπιταλισμό, την Ελλάδα, την Ελλαδάρα, μέχρι για την τελευταία τρίχα από τα αρχίδια σου είπε. Μόνο για το μούφα πρωτάθλημα της ΑΕΚ δεν είπε κάτι - η φάση είναι διάλεξε το θέμα που θα παρεξηγηθείς. Ο Σκυφτούλης μπινελικομονολογεί όταν σηκώνεται ο πρώτος "Αίσχος, ντροπή για την Επίδαυρο". Η Κιτσοπούλου τα λέει και σε κάθε αλήθεια οι μεν να φεύγουν, οι δε χειροκροτούν.

 

Των Αγγλών τα κανόνια

κι η νέα διαταγή,

έκαναν τους αντάρτες,

να τρέχουν σα λαγοί..

Το πουλί του Σκόμπυ 

είναι κόμποι κόμποι

κι αν λυθούν οι κομποι

τι θα γίνει Σκόμπυ

 

 

Ο από πίσω να απορεί "τι θέλει να πει ο ποιητής;". Από κάτω στη γιορτή της δημοκρατίας ένα γορίλας και ένας νεκρός ψηφίζουν. 3 εβδομάδες μετά από τις εκλογές που μας οδήγησαν σε μια βουλή με 65% φασίστες κάποιοι αναρωτιούνται τι θέλει να πει ο ποιητής. Στο τέλος η Κιτσοπούλου ραπάρει και κρατάει ένα όπλο. Περνάει η σκέψη πως είναι αληθινό. Αίσχος, ντροπή για την Επίδαυρο, ΜΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙΤΕ.

Ήρθαν για να κράξουν, δεν ήξεραν, έχουν μεγαλώσει διαβάζοντας Αριστοφάνη και ένιωσαν προδομένοι; Όλα αυτά είναι δικαιολογίες. Η Κιτσοπούλου πάτησε πολλά κουμπιά, κάποιο θα τους πετύχαινε. Πως θα ξεφύγουμε από όλο αυτό. Πως θα γίνει να πεθάνουν όλα αυτά τα μπαρμπάδια του μαζί τα φάγαμε; Στο τέλος υπερένταση, σφήκες ξε σφήκες αυτός είναι ο ορισμός της τέχνης, να δημιουργεί συναισθήματα, να πονάει το στομάχι λες και σε δέρνανε 2 ώρες, αλλά και είναι αυτή η αόρατη κορδέλα που ενώνει τους ανθρώπους και είναι που δεν νιώθω μόνος, τράβα πιο πέρα κυρ Καμύ δεν είναι ώρα ακόμα - απόψε γιορτάζουμε όπως εκείνο το βράδυ στην τεχνόπολη. 

Μια θάλασσα από υπέροχους ανθρώπους. Ο Pan pan δεν είχε σκοπό να παίξει απλά για να τους ευχαριστήσει. Το είχε κάνει στο gagarin αυτό, αυτό το βράδυ είχε σκοπό να τους πάει ένα βήμα παραπέρα. Ουσιαστικά άλλαξε την ενορχήστρωση σε όλα τα τραγούδια. Το σετ είχε απίστευτη ροή, κάθε δευτερόλεπτο μια έκρηξη συναισθημάτων, ο ήχος είναι φανταστικός - τα μπιτ - τα λόγια - οι φωνές. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ. Η συγκίνηση που κυριαρχούσε (για τον γεροφάντα  τουλάχιστον) ως συναίσθημα στα πρόσφατα λαηβ του pan pan πάει σε δεύτερο επίπεδο. Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά, εδώ κάθε φαντακύτταρο νιώθει την ευτυχία και την αγάπη. Πέρασαν διάφοροι αδιάφοροι αλλά εδώ φαίνεται πως μπορούμε να ζήσουμε τα πάντα. Αυτό δεν είναι ακόμα ένα λαηβ, εδώ αναβοσβήνει η ελπίδα - το κατά GYBE HOPE - στην πραγματικότητα μετά από αυτό δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πως θα είναι το καλύτερο του λαηβ. 

υγ. Γιώργο κόψε την πλάκα ρε πούστη

streaming screaming | Ξύλινα Σπαθιά - τροφή για τα θηρία

 

Συνέχεια των ποστ με δισκάκια που δεν υπάρχουν στις υπηρεσίες ακρόασης μουσικής. Και όμως! Πάτε και δίνετε 6,99 το μήνα και δεν μπορείτε να ακούσετε το μοναδικό EP των Ξύλινων Σπαθιών! Το Τροφή για τα θηρία κυκλοφόρησε το 1999. Το ομότιτλο τραγούδι και το "τώρα αρχίζω και θυμάμαι" τα έπαιζαν πριν τα κυκλοφορήσουν στα λαηβ τους κατά την πειραματική φάση (sic) τους. Ήταν η εποχή που τους την είχε βαρέσει και είχαν πειράξει όλα τα τραγούδια τους με αποτέλεσμα την ενδεχομένως πιο ενδιαφέρουσα περίοδο τους ως προς τα λαηβ τουλάχιστον. Σημείο αναφοράς είναι σίγουρα η εμφάνιση τους στο rockwave στη φρεατίδα το 98. Το 1998. 

Σε αυτό το EP υπάρχει το πιο αλλόκοτο τραγούδι των Σπαθιών. Τα "διαστημόπλοια" ένα σχεδόν ορχηστρικό, μποσανοβικό έπος. Κολλητικό και απολαυστικό σαν αεράκι που σου φυσάει το στην παραλία. Επίσης σε αυτό το EP υπάρχει ένα από τα 5 καλύτερα τραγούδια των σπαθιών. Κακά τα ψέματα, τα Σπαθιά είναι για συναισθηματικούς τύπους και το "Χάθηκα" είναι φτιαγμένο για άπειρες ώρες στην επανάληψη, με το βλέμμα στο ταβάνι ή στο κενό και το μυαλό χαμένο (sic). Αβάσταχτο ντέρτι σαν να έβαλε μαζί κάποιος στο μπλέντερ τη φωτιά στο λιμάνι, το ατλαντίς, την Μπρέντα, τον Ντίλαν, την Ηρώ και τον ψηλό. 

 

top-5 Σπαθιών:

1. Χάθηκα

2. Μόνο Αυτό

3. Αντλαντίς

4. Φωτιά στο λιμάνι

5. Βροχοποιός

Τα παιδιά θέλουν punk rock ~ Melvins στην τεχνόπολη 03/07

 Κάνει κύκλους η ζωή και μοιάζει σαν να ήταν χτες που φωνάζαμε άντε γαμησου χρύση αυγή στο plissken. Δεν μπορεί να το χωνέψει ο φαντασμένιος και ενδεχομένως να του έχει βγει σε νεύρα αλλά και τι να σου κάνει ο άλλος, καλοκαίρι είναι, και στον Ρομπιν Γουηλιαμς θα πάει και στην Φλορενς θα πάει να πετάξει το πανέρι του. Είναι της μόδας τα λαηβ, θα πάει ο κόσμος,  50% φασίστες στη βουλή; 50% φασίστες στη βουλή. Λίγο punk rock τραβιέται σε τέτοιες συνθήκες.

 Αρχή με τους Pigs pigs pigs pigs pigs pigs pigs οι οποίοι είναι ακριβώς ό,τι περίμενε ο Φαντασμένιος από ένα συγκρότημα που λέγεται Pigs pigs pigs pigs pigs pigs pigs. Φουλ τρέλα σαν εξώγαμα του Όζι, προβλεπόμενο βρετανικό χιούμορ και ντεσιμπελ να σε στείλουν να προσέχεις τον Παντέλο ή αλλιώς ω θεοί τι πορτοκαλί βουνά είναι αυτά; Στα πρώτα 30sec ο Φαντσμένιος για πρώτη φορά ένιωσε καλά σε λαηβ (μετά τον pan pan ε). Τον οποίο - να είναι η ζέστη, να είναι η τεχνόπολη - τον έβλεπε πάνω στη σκηνή με τους Pigs pigs pigs pigs pigs pigs pigs να ραπάρει αστροχοπ. Ζέστη ζέστη ζέστη ζέστη ζέστη ζέστη ζέστη και Pigs pigs pigs pigs pigs pigs pigs και pan pan pan pan pan pan pan. If man if five, then the devil is six, and if the devil is six then god is seven που λένε και οι Pixies και πριν καν σχηματιστεί η βουλή να που ο Φαντασμένιος βλέπει καθαρά λες και δεν έχει κάνει 3 εμβόλια. 

Στη συνέχεια οι Vodka Junior (sic). Οι οποίοι είναι λέει πολύ καλοί για Έλληνες (sic sic sic sic sic sic sic). Ο Φαντασμένιος είδε πολύ αντρίλα και κρύφτηκε πίσω από το φουγάρο καλού κακού. Από εκεί άκουσε τους hard rock vodka juniors, τους heavy metal vodka juniors, τους stoner vodka juniors, τους alternative rock vodka juniors, τους hardcore vodka juniors, τους punk rock vodka juniors και τους punk vodka juniors. Τώρα δεν γίνεται σοβαρή κουβέντα όταν έχεις κουρνιάσει φλωροφάντα πίσω από το φουγάρο, βάλε τελεία και πάμε παρακάτω. Βάλε τελεία λέμε γιατί με δυο μέρες προϋπηρεσία στον σκληρό ήχο η γνώμη σου έχει λίγο μεγαλύτερη αξία από ανάληψη πολιτικής ευθύνης από Μητσοτακοειδές.

Οι Melvins. Σε ένα WIRE του 2006 ο κυρ Buzz έλεγε "Ι always felt more akin to experimental stuff than Heavy Metal. We like Heavy Metal. But is it stupid? You bet it is. There's no way around it and there's nothing wrong with that". Τσουπ ξεμυτάει από το φουγάρο ο Φαντασμένιος και με το κεφάλι ψηλά στέκεται σε απόσταση "δεν έχω καν όλα τα mp3 τους". Ενδεχομένως να είχαν κάποιο θέμα με τον ήχο στα πρώτα τραγούδια, ενδεχομένως να είχαν τα αυτιά του φάντα κάποιο πρόβλημα, δεν έχει σημασία, σημασία έχει πως από τη μέση και μετά οι Melvins έκαναν ό,τι ήθελαν. Ο Φαντασμένιος ένιωθε πως ο γερο Buzz θα μπορούσε να κουνήσει την τεχνόπολη με ένα άγγιγμα στην κιθάρα του. Τι ήχος ήταν αυτός; Τι έκαναν ρε; If god is seven then the Melvins is eight, κάνε θεούλη μου να κρατήσει λίγο ακόμα, κορύφωση στην κορύφωση να πάρει το φουγάρο φωτιά να εκτοξευτεί, να κάνει ένα γκελ στην αγία Σοφιά και να καρφωθεί μετά στον κώλο του Μπακογιάννη. 

 

γιοσαηλοΝΟΤ - Οι Sigur Ros και η κομπανία τους στο Ηρώδειο 27/06

Γιατί ρε πούστη μου, γιατί; Γιατί πρέπει κάθε φορά ο Φαντασμένιος να κάνει τη βρώμικη δουλειά; Καλοκαιράκι, χωρίς σκόνη, χωρίς υγρασία, γεμάτο το Ηρώδειο, χαιρετάγατε, χαιρετάγατε, είστε αξιαγάπητοι πραγματικά, και πόσο όμορφα ρούχα, μπράβο σας, και το φεγγάρι μπροστά η ακρόπολη από πίσω και οι αγαπημένοι Sigur Ros με το δύο στα δύο σε Αθήνα και μια ορχήστρα μα τι ορχήστρα και κοντεμποράρι και από το Λονδίνο! Με τι καρδιά να σας το χαλάσει τώρα ο Φαντασμένιος; Γιατί πούστη μου, γιατί; Γιατί πρέπει κάθε φορά ο Φαντασμένιος να κάνει τη βρώμικη δουλειά; 

Λοιπόν ήρθε η ώρα για μια μεγάλη αποκάλυψη. Ο Φαντασμένιος δεν είναι ένας, δεν θα γράψω πόσοι είναι αλλά να ξέρετε πως είναι κάμποσοι. Πάνε οι Φαντασμένιοι όλοι μαζί στα λαηβ και σε όποιον δεν αρέσει κάθεται και γράφει το ποστ. Κατανοητό; 

 

Για το χθεσινό λαηβ ένας από τους Φαντασμένιους είπε σε μια φίλη του "εγώ πήγα να δω τους Sigur Ros με ορχήστρα, όχι την ορχήστρα με Sigur ros". Στο διάλειμμα η διπλανή του έλεγε στο τηλέφωνο "έχει απογειωθεί το Ηρώδειο". Είναι προφανές πως έχουμε να κάνουμε με τον φαντασμένιο που έχει χαμηλό επίπεδο, δεν ξέρει τι είναι οι νότες, τι είναι τα βιολιά λογικό να μην νιώσει τίποτα βλέποντας κάποιον να χαϊδεύει ένα πιατίνι, πάλι καλά που το ζωντάνεψαν εκεί στο τέλος μην τον πάρει και ο ύπνος και γίνουμε εντελώς ρεζίλι. Πολύ χαμηλό το επίπεδο δεν ένιωσε την μαγεία της υπογραμμικότητας των ήχων, πολύ κρίμα γιατί καθόταν και ψηλά, τόσο ψηλά που οι ήχοι θα μπορούσαν να τον κάνουν ένα με τα αστέρια. Δεν έχει σημασία που θα έχουμε μια βουλή με 65% φασίστες, σημασία έχει να έχεις επίπεδο. 

Όπως έλεγε ο μέγας Παναγιώτης Μπάρλας σε ένα fractal για τις (), "οι Sigur Ros κυκλοφόρησαν ακόμα ένα μινιμαλιστικό αριστούργημα και από εδώ και πέρα πρέπει να μιλάμε για μεγάλους μουσουργούς" (στο περίπου από μνήμης ε). Βέβαια όπως είπε ένας από τους Φαντασμένιους όλο αυτό περνάει μέσα από την όψη του πανκ ροκ την τρομερή των Slowdive τα shoegaze τα ιερά και σαν πρώτα Aphex Twin αμπιεντιονομένοι  ba ba ti ki di do (εδώ παίζει να έχουν την σπουδαιότερη μελωδία τους) και εγέρθετο το μεγαλείο σιγκουροσικον.

Στο Ηρώδειο δεν είχαμε τίποτα από όλα αυτά, δεν είχαμε τους κεραυνούς του 16 ούτε τα ουρλιαχτά του 03 (τοξικότητα). Αντιθέτως είχαμε σταθερότητα, κανονικότητα, όλα προβλεπόμενα, , σσσσσσ μη μιλάς, μην κουνιέσαι ρε καράβλαχο κοτζαμαν ορχήστρα από την Λόνδρα ρεεεεεεε. Σταθερά και ήρεμα, σεμνά όπως αρμόζει στο χώρο, μια ορχήστρα να παίζει τα τραγούδια των Sigur Ros που μπορούν να παιχτούν από μια ορχήστρα. Δηλαδή τα πιο αδιάφορα.

Βέβαια οι πιο φτωχοί στα ψηλά ενδεχομένως να το έζησαν αλλιώς καθώς άκουγαν και τον κούκο της ακρόπολης. Γάμησε ο κούκος και δεν τρόμαξε με τα ένα - δύο λάθος πλήκτρα που πάτησε η κομπανία - συμβαίνουν αυτά. Στο τέλος χειροκρότημα δυνατό, καλά ήταν, τόσα λεφτά δώσατε - βάλε και την μπεϊμπι σίτερ - καλά ήταν, μια χαρά λαηβ ήταν σιγά που θα κάτσει να σας το χαλάσει ο Φαντασμένιος λέγοντας πως ήταν πιο βαρετό και από τους πυξ λαξ το 99 πριν από τους REM - τσουπ νατό το χαμηλό το επίπεδο που λέγαμε. Τέλειο λαηβ - ιδανικό τεστ να μετρήσεις βαθμούς δήθεν.