20 - Σκληρό είναι για σένα να κλωτσάς τα κεντριά.

Κανονικά 1η Δεκεμβρίου ξεκινάει η αντίστροφή μέτρηση για τους δίσκους της χρονιάς. Έλα μου όμως που ο Φαντασμένιος δεν μπορούσε να βρει με τίποτα το #20 για τη λίστα. #1 έχει καραμπινάτο χωρίς φόβο και πάθος, αλλά #20 δεν μπορούσε να βρει με τίποτα. Και δεν είναι απλό το 20, είναι αυτό που θα διαβάσουν όλες. Επίσης δεν έχει νόημα να είναι ένας ακόμα δίσκος, πρέπει να είναι πρόταση, να καταλάβει η άλλη περί τίνος πρόκειται, δεν έχει κανένα νόημα για παράδειγμα να είναι στο 20 της λίστας οι Pulp. Ταυτόχρονα η πρόταση θα πρέπει να έχει και μια κάποια ποιότητα, καθώς αν μπει κάτι που δεν ακούγεται, τότε πάει, τον έχασες τον κόσμο. Όχι πως αυτό το σαητ έχει κάνα πρόβλημα με το να διώχνει τον κόσμο, τα στατιστικά του είναι μικρότερα και από την αξιοπρέπεια του Μητσοτάκη. 

Και κάπως έτσι στο #20 είναι το The Coward του αγαπητικού των ακραίων μουσικών φαινομένων, Saul Adamczewski. Αν δεν ξέρεις αγαπητή φίλη ποιος είναι ο Saul τότε άσε το κινητό, πήγαινε έξω στο μπαλκόνι, χύσε στο κεφάλι σου ό,τι έχουν τα πιατάκια από τις γλάστρες, μπες μέσα στο σπίτι, άνοιξε το ψυγείο, πάρε τυρί κοτατζ πέτα το και αυτό στο κεφάλι σου, πήγαινε μετά στο μπάνιο, πάρε την βολταρεν πέτα την και αυτή στο κεφάλι σου, βρες μετά τον πιο καθαρό καθρέπτη που έχεις, πήγαινε σε απόσταση 50 εκατοστών από αυτόν, κοιτάξου, κοιτάξου με προσοχή. Αυτό που βλέπεις, τίποτα άλλο, τα λέγαμε. 

Το The Coward λοιπόν είναι ένα ακόμα - μινιμαλιστικό ας πούμε - αριστούργημα του αγαπημένου προβοκάτορα σαν συνέχεια του εξαιρετικού Adventures In Limbo. Μαζί του έχει τον Marley Mackey (μέλος των Warmduscher) . Στον δίσκο συμμετέχει και ο Αμερικανός ποιητής, συγγραφέας, τραγουδιστής και δικηγόρος  John S. Hall. Ο Hall είναι ο ιδρυτής των θρυλικών King Missile με τους οποίους κυκλοφόρησε το επικό τεράστιο χιτ Detachable Penis (ψαγμένοι djs κλέψτε ελεύθερα). 

Αυτός ο δίσκος είναι για την παλιά κουλτούρα που πεθαίνει, αν κλείσεις τα μάτια όταν τον ακούς θα δεις καλοντυμένους ανθρώπους με κουστούμια και καπέλα, η ασπρόμαυρη εποχή του μεσοπολέμου αλλά γύρω γύρω υπάρχει παντού η παρακμή, γελωτοποιοί του Μεσαίωνα μέσα στην πρέζα, αγροίκοι, περιθωριακοί κακομούτσουνοι φαφούτηδες , φαρισαίοι υποκριτές που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, παντού αθλιότητα, παντού το αγνό κακό, και σε μια γωνιά είναι ένας περιθωριακός - ας τον πούμε Σαούλ - που γράφει ποίηση και ζωγραφίζει θέματα διαστροφής. Υπέροχο The Coward, και καθόλου υπέροχο αυτό εδώ το ποστ, θα είναι η μόνη δισκοκριτική (τεράστιο sic) για αυτό.