φανταδεκάξι

Είδε ένα όνειρο ο Φαντασμένιος. Ειχε γίνει επανάσταση από τους υπολογιστές και τα ρομπότ και πήραν την παγκόσμια εξουσία. Οπότε την blogovision ανέλαβε ο καλύτερος aggregator, ο οποίος φυσικά έβγαλε δίσκο της χρονιάς την κυκλοφορία των Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra. Ξυπνάει το πρωί ο νεαρός μπλόγκερ και λέει, πρέπει να το ακούσω, τι σκατά μπλογκερ είμαι αν δεν έχω ακούσει το δίσκο που έχει μπει σε όλες τις λίστες. 

Ακρόαση 1: 7 ώρες και 33 λεπτά μέγιστης διάρκειας και αναζωογονητικός ύπνος REM 

Ακρόαση 2: Δεν είχα πιει καφέ - βάζω καφέ και πατάω το Play. 3 ώρες και 52 λεπτά βαθύς και τονωτικός ύπνος

Ακρόαση 3: Ρε μπας και κατέβασα  αγόρασα λάθος mp3; Τι σκατά, ένα τραγούδι παίζει 15 ώρες;  

Ακρόαση 4 (καπάκι από την 3):  12 ώρες και 22 λεπτά ο μόλις γύρισα από πενταήμερη ύπνος

Ακρόαση 5: Φταίνε οι συνθήκες, θα το ακούσω με χαμηλά φώτα και ένα καλό ουίσκι. 6 μήνες 12 μέρες 17 ώρες και 3 λεπτά χειμερία νάρκη ύπνος 

 

 Ρε γιατί το κάνετε αυτό; Ναι εντάξει είπαμε πάνε τα νιάτα φύγανε, αλλά όχι και έτσι. Κάπως έτσι λοιπόν είναι ξεκάθαρο πως ο ασθενής (εσείς) δεν την παλεύετε και πρέπει να μπείτε στον γύψο να ισιώσετε με χούντα Φαντασμένιου. Λοιπόν για όποια τέλος πάντων έκανε το λάθος  και άκουσε αυτό το νερόβραστο τζαζ ο Φαντασμένιος έχει το τέλειο αντίδοτο. Ένα Regulus της καναδέζας Barbier την ημέρα και η πεθαμενίλα πάει πέρα. Εξαίσια μινιμαλιστική κιθαριστική ποπ που θα περάσει από αυτή τη λίστα και θα χαθεί στο λάκο με τους καλλιτέχνες που δεν συναντήθηκαν ποτέ με το σωστό πρόμο.