Γυναίκες που περάσατε από εδώ

 Τα ακραία μουσικά φαινόμενα όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποδείξει πως είναι πολύ ευαίσθητα σε ό,τι αφορά τα πνευματικά δικαιώματα. Μια-δυο ατασθαλίες μόνο έγιναν τα παλιά τα χρόνια για χάρη του Σταύρου Τσιώλη. Ακόμα θυμάται  νεαρός μπλογκερ το ταξίδι με το τρένο για το 47ο Φεστιβαλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όπου ταξίδι ίσον με οκτάωρο παραλήρημα με ατάκες από τις ταινίες του σπουδαίου σκηνοθέτη. Αυτό ήταν σωστό καθώς το φεστιβάλ είχε ρετροσπεκτίβα οπότε ο Φαντασμένιος θα είχε επιτέλους την ευκαιρία να δει όλες του τις ταινίες.

Μετά από πολλά χρόνια ο ώριμος πια μπολγκερ βρέθηκε πέρσι και πάλι στην Θεσσαλονίκη για το φεστιβάλ στο οποίο όλως τυχαίως θα παιζόταν η τελευταία ταινία του Τσιώλη. Ωστόσο η φάση χαλαρά είχε ως αποτέλεσμα να είναι σολντ αουτ οι δυο προβολές. Οι πληροφορίες έλεγαν πως η ταινία θα παιχτεί το Φεβρουάριο οπότε χαλαρά. Ωστόσο κάποια δύναμη έσπρωξε τον Φαντασμένιο να μπει στην ούρα πριν από την προβολή και κατά πάσα πιθανότητα οδήγησε ένα νεαρό που είχε ένα εξτρά εισιτήριο μπροστά του και δεν ξέρω αν πιστεύετε  σε κάρματα και θαύματα αλλά ο νεαρός αφού έδωσε το εισιτήριο στον Μένιο πήγε στον Μπακιρτζή. Πάει σχεδόν ένας χρόνος από τότε και η ταινία δεν παίχτηκε στους κινηματογράφους, ενώ παράλληλα στα φαντασμένια έχει γαμηθεί ο Δίας. Οπότε ας γράψει ένα ποστ για την ταινία ο Φαντασμένιος μπας και δεν έχει πιάσει κάνα υπονοούμενο και έχει χρωστούμενα στη "δύναμη". 

Η τελευταία ταινία του Τσιώλη έχει τίτλο Γυναίκες που περάσατε από εδώ. Αν έβγαινε στις αίθουσες στην αφίσα θα υπήρχε από κάτω η περιγραφή "ένα στατικό road movie". Αυτές οι τέσσερις λέξεις μαζί με τις πέντε του τίτλου είναι όλη η ταινία. 

Η κάμερα του σκηνοθέτη είναι σταθερή με το φακό στους δυο πρωταγωνιστές (Λίτσης, Τζούμας) και τον δρόμο που αυτοί κοιτάνε. Η road movie αίσθηση προκύπτει από τις αφηγήσεις των ηρώων που με ιστορίες από το παρελθόν προσπαθούν να γεμίσουν το χρόνο που βαράνε τσίλιες για μια παράνομη οικοδομική εργασία. Τον χώρο τον οικειοποιούνται κλασικά Τσιωλικά με ολίγη από μπίζνα και τα απαραίτητα συμπράγκαλα για καφέ και ποτό. Ο άρχοντας του αποχαιρετισμού στην τελευταία του ταινία τονίζει όλα τα χαρακτηριστικά του στοιχεία, έστω και κάπως ατσούμπαλα. Για παράδειγμα η ντεμοντέ μελαγχολική Τσιωλική ατμόσφαιρα δυστυχώς τρακάρει στον Τζούμα που ακόμα και στην λέτσικη του εκδοχή δεν μπορεί να αποχωριστεί το στιλ του από τα παπούτσια ως και τον λόγο. Αποτυγχάνει παταγωδώς ως αντι-Μπακιρτζής γεγονός που υποβαθμίζει όλη την ταινία, καθώς είναι ο ρόλος που δίνει τον ρυθμό. Από την άλλη, ο Λίτσης, παραείναι καλός ηθοποιός και όλα αυτά θυμίζουν φτάσαμε και τη δηλωμένη απογοήτευση του Τσιώλη από τους επαγγελματίες ηθοποιούς. Και τώρα που βρήκαμε τον λόγο που δεν θα πάει για όσκαρ η ταινία πάμε στο κυρίως θέμα.
Το γνώριμο τσιωλικό χιούμορ μπορεί να απογοητεύσει τους αςπεριμένουνοιγυναικάκηδες αλλά αυτό παίζει να είναι και το πιο αστείο απ' ολα και θυμάται ο Φαντασμένιος μια στιγμή από το Q&A μετά την ταινία. Ρωτάει ένας νεαρός από τις πρώτες σειρές στο κέντρο της αίθουσας (99.9% προσκλησούλα) "κύριε Τσιώλη γιατί εμφανίζονται σκηνές από παλιές ταινίες σε άσχετα μέρη του φιλμ;" Τσιώλης "Φίλε μου έχω την τιμή να συνεργάζομαι με ένα από τους καλύτερους μοντέρ στον κόσμο, είναι συνεργάτης και του Λάνθιμου. Όταν τελείωσε η ταινία είδαμε πως ήταν μόνο 80 (;) λεπτά και μου λέει κύριε Τσιώλη μικρή δεν είναι; Ε, και είπαμε να βάλουμε σκηνές από παλιές ταινίες. Σας απάντησα ε;". Ε τι να του πει του έρμου; Πως όλες αυτές οι σκηνές είναι από κηδείες και αποχωρισμούς και αυτή είναι κατά ομολογία η τελευταία του ταινία;