03 September 2015

viet cong του γλυκού νερού | six dogs 2/9

 
Στο μυαλό του  Φαντασμένιου: "Θα μπορούσα να είμαι σπίτι και να τακτοποιώ τα εικονίδια στη οθόνη, να σβήνω spam, να  ισιώνω το καλώδιο από τα ακουστικά, να ξεσκονίσω κάτω από τα ηχεία, γύρω από τα ηχεία, μέσα στα ηχεία. Φακ. Τι ζέστη είναι αυτή ρε, κάτσε να βρω λίγο το ρεύμα του ερκοντισιον. Το κλείδωσα το αμάξι; Πρέπει να πάω να του αλλάξω λάδια, και να του πω για εκείνο το τακ τακ που ακούω. Λες ο θόρυβος που κάνει το ντεσκτοπ να είναι από το ανεμιστηράκι; Πω πω θα χειμωνιάσει και ακόμα δεν έχω πλύνει τα μάλλινα ρε. Τι μυρίζει έτσι; Φακ τέλειωσε η βότκα, βασικά παίζει να εξατμίστηκε πριν την πιω. Παίζει αυτό; Ποιος παίζει; Α οι ελπιδοφόροι Viet Cong." 
 
Πρώτο λαηβ της χρονιάς, γνωστό και ως λαηβ του PR, οπότε και ήταν αναμενόμενο πως θα γινόταν του Μπερμπάτοφ στο Six Dogs arena. Άθλιες συνθήκες όχι τόσο από την πολυκοσμία και το PR όσο από τη ζέστη και την καπνίλα. Sold out ήταν αλλά δεν είχε τόσο κόσμο ώστε να συγκριθεί με πάλε ποτέ όργια που έχουν γίνει σε αυτό το χώρο μπρος στα οποία θα ήταν προτιμότερη μια βόλτα με λεωφορείο δεκαπενταύγουστο σε νησί του αιγαίου.
Δεν πειράζει όμως γιατί ο ένας κιθαρίστας κρατάει μια Rickenbacker 360 (άρε Peter Buck) οπότε η ελπίδα έρχεται με τους νέους και άφθαρτους Viet cong και τις δυο κομματάρες τους επιπέδου τσαμπιονς λιγκ. Το ξεκίνημα θύμισε στον Φαντασμένιο r.e.m. αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι και ένα παιχνίδι του μυαλού καθότι Rickenbacker 360. Μπα, παίζουν αλαφρά, πιο αλαφρά και από το δίσκο, ρε μπας και δεν είναι αυτοί; Τι φωνή είναι αυτή; Ή έχει προοδεύσει άπειρα η μουσική παραγωγή ή παρακολουθούμε ένα fiasco.
 Περνάνε τα λεπτά και δεν συμβαίνει κάτι συναρπαστικό όπως για παράδειγμα να κινδυνεύει να γκρεμιστεί το six dogs. Μπα. Ούτε καν. Τι λέγαμε; Α για τους viet cong οι οποίοι ως νέοι και φιλόδοξοι αντί να προκαλούν δονήσεις στα κοκτέιλ των του κήπου, δίνουν την απάντηση στο ερώτημα πως βγάζεις μια συναυλία όταν έχεις τραγούδια για μισή ώρα. Δεν ρωτήσαμε, δεν θέλαμε να μάθουμε, θα μας αρκούσε να βγουν για ένα τέταρτο και να τα κάνουνε όλα Μπερμπάτοφ, αλλά όχι, αυτοί εκεί, να το πάνε μια ώρα. Και το πήγαν με χαζά αστειάκια, και ατάκες του στιλ είμαστε σούπερ κουρασμένοι, γιατί μας θέλουν όλοι και περιοδεύουμε και είμαστε γαμάτοι και καλό θα είναι να ξέρετε και τα ονόματα μας και να δεν ακούγεται αυτό, να κάηκε ο ενισχυτής του μπάσου άντε δέκα λεπτά να τον αλλάξουμε και μια κούραση. 
 
Από ένταση μηδέν πήγαν λίγο να το σώσουν στο τέλος αλλά τι λέγαμε; Α για τους Viet Cong που αν έπαιζε έτσι Ελληνικό συγκρότημα θα το περνάγαμε δέκα κόρε ύδρο. Και μην πει κανείς πως ήταν κουρασμένοι και είχαν τεχνικά προβλήματα. Το είπε; Ε να το πάρει πίσω γιατί υπάρχουν οι περιπτώσεις του Albini που είναι εκατό χρονών και του Ty Segall που παίζει λαηβ κάθε μέρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια που κάνανε χαμό που οι, για ποιους λέγαμε;


pic via viet cong fb

1 comment:

spiral said...

αχ, νιώθω τη δικαίωση να μου γαργαλάει τα τζιτζιμπλίκια.