* P R O L A P S E *

Αν έχεις πατήσει το play και στα 1:51 δεν έχεις βάλει τέρμα την ένταση και δεν έχεις σηκωθεί από την καρέκλα τότε ΜΗΝ διαβάσεις το υπόλοιπο κείμενο και ΜΗΝ σκεφτείς να κατεβάσεις τα 3 καταπληκτικά δισκάκια που βρίσκονται κάτω - κάτω. Χωρίς αστειάκια και ειρωνείες λοιπόν:

Οι Prolapse έδρασαν από το 1991 έως το 1999, και στην Ελλάδα έγιναν γνωστοί(?) κυρίως από τις εκπομπές και τα κείμενα του Χ. Δασκαλόπουλου και του Θ. Μήνα. Στο περί τίνος πρόκειται, όπου Δασκαλόπουλος σημειώσατε κύριος Fall και όπου Μήνας σημειώσατε κύριος Sonic Youth. Κάπου εκεί στη μέση (προσθέτοντας και ποπ αλά Stereolab) είναι η μουσική των Σκοτσέζων Prolapse. Πρώτος δίσκος και πολύ δυσεύρετος το Pointless Walks to Dismal Places του 1994 το οποίο ξεκινά με το θρυλικό Serpico. Κιθάρες, μελωδίες και σπινταριστές στιχομυθίες μεταξύ Mick Derrick και Linda Steelyard με ακομπλεξάριστη αυθεντική σκοτσέζικη προφορά.
Ακολουθεί το mini LP Backsaturday το οποίο ηχογραφήθηκε μεσα σε ένα σαββατοκύριακο, και σύμφωνα με τον Mick ήταν ο δίσκος με τον οποίο άγγιξαν τον αρχικό στόχο τους να είναι το πιο καταθλιπτικό συγκρότημα όλων των εποχών.
Το 1997 μπαίνουν στον μουσικό χάρτη με το πιο μελωδικό Italian Flag. Απίστευτος δίσκος, από την αρχή έως το απρόσμενο τέλος με το ατμοσφαιρικό παγανιστικό Three Wooden Heads (το οποίο ηχογραφήθηκε ουσιαστικά live με την πρώτη εκτέλεση). Στο τραγούδι Flat Velocity Curve αποτιμούν φόρο τιμής στους Pavement: "Zurich is stained, Zurich is stained..".

1999 και τέλος με το πιο πειραματικό Ghosts of Dead Aeroplanes χωρίς να κάνουν την παραμικρή ποιοτική έκπτωση. Το Government of Spain μάλλον είναι μια ειρωνική αναφορά στο Italian Flag, με τυπική παρανοϊκή στιγμή όταν ο Mick φωνάζει συνεχώς: "The government of Spain is all evil!" και σχεδόν ταυτόχρονα η Linda μουρμουρίζει κάτι για "stinking hell on earth and misery".
Κατά τον fantasmenio το πιο αδικημένο συγκρότημα της προηγούμενης δεκαετίας..

--------------//--------------

Και καθώς το Metropolis δεν έχει πια καρτελάκι Prolapse, οι 3 δίσκοι των Prolapse σε R/S:

Pointless Walks to Dismal Places (1994)

The Italian Flag (1997)

Ghosts of Dead Aeroplanes (1999)

μαθήματα βρετανικής ιστορίας

Την Παρασκευή το βράδυ πλήθος Alternative με ολίγη Gothic και έναν fantasmenio κόσμου συνέρρευσε στο Gagarin205 για να δουν τους iLiKETRAiNS, ή μάλλον καλύτερα για να δουν τον Zeugolator να σχίζει τα ρούχα του.
Σε ρόλο support οι συμπατριώτες post rock-αδες Fuzzy Nerds. Ο fantasmenios είχε καιρό να δει τους Fuzzy Nerds οι οποίοι, αν και τρίο πια, μουσικά δεν παρουσιάζουν πολλές αλλαγές. Στα πρώτα τραγούδια του set θύμιζαν αρκετά τους Lanterna, μετά θύμιζαν κάποιους άλλους που ο fantasmenios δεν θυμόταν, και ούτω καθ εξής. Καλό live με άθλιο ήχο ιδίως στο μπάσο.
Πρώτη συναυλία μέσα στο 2008 για τους iLiKETRAiNS. Η συναυλία βασίστηκε οπτικά με όμορφα βίντεο που είχαν θέμα την ιστορία κατά τα πρότυπα των τραγουδιών του περσινού concept δίσκου Elegies to Lessons Learnt. Μουσικά οι Leeds-ιώτες ήταν αρκετά καλοί και κάνα δυο φορές σχεδόν τα σπάσανε. Δηλώσαν έκπληξη από την προσέλευση του κοινού όπως κατά το παρελθόν και οι Puressence, οι Tindersticks, οι dEUS κλπ. Και καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται... του χρόνου πάλι εδώ λοιπόν..

----------//----------

Στον fantasmenio άρεσε πολύ το psycho αλά Τζακ Νίκλσον στη Λάμψη βλέμμα του τραγουδιστή, και δευτερευόντως θα ήθελε πολύ να έβλεπε το βίντεο που τράβηξε ο τρομπετίστας στο τέλος.

και ο fantasmenios ήταν στους Interpol

Ο fantasmenios και πάλι ότι θυμάται χαίρεται. Ο fantasmenios χαίρεται όταν θυμάται τη συναυλία των Interpol στο Λονδίνο (Alexandra Palace) την τελευταία μέρα του περασμένου Νοέμβρη.
Οι Interpol είναι από τα μεγαλύτερα απωθημένα της Ελληνικής indie κοινότητας τα τελευταία χρόνια. Θες κάτι το κόλλημα της Ελληνικής indie κοινότητας με συγκροτήματα της κλάψας και με κάθε μαυροφορεμένο ρόκερ, θες που στη μόδα είναι ξανά οι Joy Division.. η ανάγκη για live Interpol έμοιαζε ακατανίκητη. Η Ελληνική indie κοινότητα είχε μπουχτίσει από φήμες ότι θα έρθουν στην Ελλάδα. Σεπτέμβριος 2007. Η Ελληνική indie κοινότητα γυρίζει από τις καλοκαιρινές διακοπές και συνειδητοποιεί πως οι Interpol έβγαλαν τρίτο άλμπουμ, πάλι δεν έρχονται εδώ, και σκέφτεται σχεδόν ομόφωνα: "να δεις που θα τους πάρει η κάτω βόλτα με τα χρόνια, θα τους φέρουν και δεν θα θέλουμε να τους δούμε.." Είδε και απόειδε η Ελληνική indie κοινότητα λοιπόν και αποφάσισε να κάνει τη βόλτα με το μαγικό φτηνό αεροπλάνο για Λονδίνο Άμστερνταμ ή Βερολίνο.
Από το σοκ της απόλυτης Αγγλουριάς λοιπόν των Babyshambles ο fantasmenios βρέθηκε στο Alexandra Palace όπου στο στοίχημα να ακουστεί η φράση "πο πο ρε μαλάκα" η απόδοση ήταν γύρω στο 1,50 (για το Βερολίνο εξαιτίας thodoriskan το στοίχημα δεν παιζόταν). Ποδαρικό κάνανε για τελευταία φορά μετά από κάμποσα show οι συντοπίτες των Interpol Blonde Redhead. Ηταν τόσο καλή η εμφάνιση των Blonde Redhead που ευτυχώς που προς το τέλος βγήκαν να τζαμάρουν μαζί τους οι μισοί Interpol γιατί προς στιγμήν ο fantasmenios είχε ξεχάσει για ποιους πήγε. Οι Blonde Redhead βασίστηκαν όπως ήταν λογικό κυρίως στο εξαιρετικό 23 και στο σέξι φόρεμα που αναδείκνυε τα μπούτια της Kazu.
Η συνέχεια σε ένα από τα πιο cool συγκροτήματα εν ενεργεία. Οι Interpol είναι υψηλής πιστότητας συγκρότημα. Βρίσκονται με κλειστά τα μάτια. Για μιάμιση περίπου ώρα έπαιξαν χωρίς ίχνος λάθους (αν ο Banks δεν φάλτσαρε που και που ο fantasmenios θα ξέχναγε πως βλέπει live) τραγούδια κυρίως από τα δυο τελευταία δισκάκια. Ευτυχώς που έπαιξαν και το Slow Hands και έτσι ο fantasmenios πραγματοποίησε το τάμα του. Γενική αποθέωση από το κατά βάση κρυόκωλο κοινό όταν το συγκρότημα θυμήθηκε τον πρώτο του δίσκο και ευχάριστη έκπληξη η ατμοσφαιρική μουσικά και οπτικά απόδοση του Lighthouse. Τελικά συνειδητοποιείς πως οι Interpol δεν είναι απατεώνες και σωστά θεωρούνται ως ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της εποχής μας.

---------//---------

O πραγματικός λόγος για να φλυαρήσει ο fantasmenios για μια συναυλία που έγινε πριν από δυο μήνες είναι γιατί μόλις πρόσφατα ανακάλυψε πως Fan των Interpol δηλώνει και η πόρνοσταρ μπάζο Ashley Blue. Τα ντοκουμέντα εδώ.

Στις χαρές και στις λύπες μαζί

3 μέρες μετά ο fantasmenios σκέφτεται: αν ο Σάλπι το έβαζε στο 55, αν έπαιζε ο Ρομέρο, αν δεν είχε πυρετό ο Πεσέιρο, αν είχε πυρετό ο Σέριτς, αν ο Παπαδόπουλος ήταν ποδοσφαιριστής, αν ο Δούρος έδινε το μπέναλτι, αν τη Δευτέρα ο Παναθηναϊκός είναι πάλι πρώτος, αν το δεξί μας μπακ δε στρίβει.. αλλά εμείς το αγαπάμε;

--------//--------

http://runvyntrarun.wordpress.com

oh! brother

Το Σάββατο στο Gagarin205 παίζουν οι Fall. Αν δεν χάσατε όλα τα λεφτά σας στα χαρτιά, τότε μπορείτε να τα ρισκάρετε στους Fall.. Πριν από μερικά χρόνια στο cub22 έπαιξε μόλις 20 λεπτά, ενώ την τελευταία φορά στο Gagarin ο Μαρκ Ε. Smith (φτυστός ο Toni Clifton) ήταν τόσο λιώμα που σε κάποια φάση αντί να τραγουδάει τους στίχους από τα τραγούδια, διάβαζε τα πανό των χορηγών. Οπως και να το δει κανείς μια συναυλία Fall είναι πάντα μια εμπειρία.

-------//-------

η κοπή τη πίτα

Με άκρα μυστικότητα πραγματοποιήθηκε χθες η κοπή της πίτας των ακραίων μουσικών φαινομένων. Κόπηκαν 12 κομμάτια: του blog, του mogwai, του fantasmeniou, του fieldmoon, των επτά αναγνωστών, και περίσσεψε και ένα. Το φλουρί έπεσε στους Mogwai, οι οποίοι μετά και από αυτό, αναμένεται να σκίσουν το 2008 με φανταστικό (λιστάτο) καινούργιο άλμπουμ και μεγαλειώδη παγκόσμια περιοδεία.

-------//-------

Στους Mogwai εστάλη ήδη συγχαρητήριο e-mail με πολλές ευχές και με υπόσχεση ότι : panathinaikos will fuck sissy Rangers

fantasmenios in love

Υπάρχουν δίσκοι που τους ακούς, και τους ξανά ακούς και δεν σου λένε τίποτα. Διαβάζεις μετά για αυτούς, τους ακούς, και τους ξανά ακούς και δεν σου λένε τίποτα. Μπαίνουν μετά στις λίστες, τους ακούς, και τους ξανά ακούς και δεν σου λένε τίποτα. Και μπορεί να έχουν καλό ήχο, να ακούγονται διαφορετικά, να είναι post, να έχουν γαμώ τις παραγωγές αλλά να μην έχουν ένα τραγούδι να πιαστείς, να κολλήσεις. Μετά να σου αρέσει ακόμα ένα, και μετά και άλλο ένα, να κάτσεις να το λιώσεις όλο, να πρήξεις τα αρχίδια στον κολλητό σου, να το ακούς στο αμάξι, να πηγαίνεις στο μπαρ και να ξενερώνεις επειδή ξέρεις ότι δεν παίζει να το ακούσεις. Να ζήσεις ένα μικρό έρωτα, που ίσως εξελιχθεί σε μεγάλη αγάπη.

Ο fantasmenios ακούει ξανά και ξανά το Boxer των National αλλά η σχέση του με το δίσκο δεν απέχει καθόλου από αυτήν του Chandler Bing με την Janice στα friends. Αντίθετα με τους Καναδούς Stars και τον ποπ κιθαριστικό δίσκο τους In Our Bedroom After The War τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Μόλις στο δεύτερο τραγούδι The Night Starts Here κολλάς. Μετά από μια μέρα κάνεις μια πιο μικρή στάση και στο αμέσως επόμενο Take Me to the Riot και να σου το βέλος του έρωτα.. Στο Personal η στιχομυθία μεταξύ του Torquil Campbell και της Amy Millan σίγουρα σου θυμίζει κάτι, αλλά στον έρωτα όλα επιτρέπονται και πολλές φορές συγχωρούνται. Οι Καναδοί Stars πριν συναντηθούν με τον fantasmenio είχαν κυκλοφορίσει ακόμα 3 δίσκους με καλύτερο ίσως το Set Your Self On Fire από το 2004, μια remix εκδοχή του οποίου μάλιστα κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο Do You Trust Your Friends? από την εταιρία τους Arts & Crafts. Ποπ ξε ποπ οι Stars είναι Καναδοί, και ως σωστοί Καναδοί τα βάζουν με τον Bush και την πολιτική του. Και το κάνουν όμορφα όπως στο τραγούδι He Lied About Death όπου ξεχωρίζει ο στίχος I hope your drunken daughters are gay!

---------//---------

άχρηστη πληροφορία: ο τραγουδιστής Torquil Campbell έχει εμφανιστεί ως gust στις σειρές sex and the city και law and order

oh my god!

ΥΓ: Να είναι καλά οι Back To Mono και η ανασκόπηση τους.. ..και πήρε χαμπάρι ο fantasmenios πως ο θεός Ian Svenonius έχει εκπομπή με καλεσμένους όπως ο Kevin Shields και ο Mark E.Smith. Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Θυμίζει κάτι παλιά b-movies όπου στην ίδια ταινία συνυπήρχαν ο Superman ο Ηρακλής και ο κόμης Δράκουλας.

*φωτογραφία από το http://firsttube.com/read/Separated-at-Birth

four, four... fucking two

21/11/2007. Λονδίνο, Wembley. Οι Άγγλοι θέλουν ένα θετικό αποτέλεσμα απέναντι στους αδιάφορους βαθμολογικά Κροάτες για να πανηγυρίσουν την πρόκριση στα τελικά του Euro 2008. 6 μέρες μετά και 200 μέτρα πιο πέρα (στο Wembley Αrena) μαζεύτηκαν πάνω από 10.000 Αγγλούρες νεολαίοι για τη συναυλία των Babyshambles του απόλυτου ροκ ειδώλου στο νησί Pete Doherty. Στο πολυπολιτισμικό Λονδίνο είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που μαζεύονται τόσοι Άγγλοι μαζί. Ανάμεσα σε ερωτοχτυπημένα (από Doherty) κοριτσάκια και fashion (wanna be Doherty) victims αγοράκια βρέθηκε ελέω Dizzee (ως support) και ο fantasmenios. Της μόδας είναι τα καπέλα και τα κόκκινα παλτά. Ο χώρος δεν είναι gagarin.. αλλά παίρνει πόντους για το άνετο bar, την πολύ εύκολη πρόσβαση, τον εκπληκτικό εξαερισμό και την άριστη ακουστική. Πρώτο support οι Joe Lean & The Jing Jang Jong, οι οποίοι όπως όλα τα νέα Βρετανικά συγκροτήματα:

1. είχαν λιώσει στην πρόβα τόσο τα τραγούδια* όσο και τις πόζες που θα πάρουν πάνω στη σκηνή (τη σοφή αυτή ατάκα είπε ο din tolkning παρακολουθώντας με μια μπίρα στο χέρι άλλα νέα βρετανικά συγκροτήματα στο 93feet east στις 24-11-2007 λίγο μετά τις 11 ώρα Γκρίνουϊτς).

2. μουσικά κάποιους αντέγραφαν, αλλά έχει περάσει καιρός από τη συναυλία και ο fantasmenios δεν θυμάται πια.

Στη συνέχεια ο Dizzee Rascal διασκέδασε αρκετά το λαό, τον πήγε πέρα δώθε, και πάνω κάτω. Και λέγοντας συνέχεια τις λέξεις London και England επιβεβαίωσε την υποψία του fantasmeniou πως πρόκειται για καθαρά Βρετανική γιορτή.

Οι Babyshambles ανέβηκαν στη σκηνή η οποία είχε διακοσμηθεί σε στιλ 50s, και για μιάμιση ώρα περίπου ξεσήκωσαν όλο το Wembley (εκτός από τον fantasmenio). Διαρκείς αποθέωση σε κάθε κίνηση του Doherty ο οποίος σε φάση rehab γαρ αντί για μπίρα έπινε τσάι (τόση Αγγλουρια!!!). Ακολούθησε σκηνή ζηλοτυπίας από τον τραγουδιστή προς το κοινό εξαιτίας της υπέρμετρης (για support) αποθέωσης που επιφύλαξαν προς τον Dizzee. Παρένθεση στο πρόγραμμα με το happy birthday προς τιμή της μικρής αδερφής του Doherty. Γενική αποδοχή όταν χαμήλωσαν τα φώτα, άναψαν τα πορτατίφ και ο Pete πήρε την ακουστική κιθάρα και έπαιξε το αγαπημένο εκ Libertines εποχής music when the lights go out. Πλέον στας συναυλίας η αποδοχή ενός τραγουδιού μπορεί να μετρηθεί-ορισθεί από τα κινητά που ανάβουν για φωτογραφίες ή βίντεο. Το κινητόμετρο λοιπόν βάρεσε κόκκινο, εκτός από την παραπάνω στιγμή, στο κλείσιμο της συναυλίας όταν η μπάντα έπαιξε το fuck forever οπότε και ξεπρόβαλαν Βρετανικές σημαίες, και στις οθόνες ο Τσόρτσιλ με κλασική Βρετανική άσεμνη χειρονομία. Ψάχνοντας βίντεο από τη συναυλία στο youtube ο fantasmenios είδε το εξής σχόλιο: This was no gig, Dizzy and Pete ran a rave

Η Αγγλία έχασε βλακωδώς 2-3 από τους Κροάτες και αποκλείστηκε. Αλλά αυτοί είναι οι Άγγλοι. Οπως παίζουν άθλια μπάλα και επιμένουν στο 4-4-2, έτσι και έχουν την ανάγκη να αποθεώνουν άθλια ντόπια συγκροτήματα.. καλά να πάθουν. Αντίθετα ο fantasmenios, περήφανος από την πρόκριση της δικής του εθνικής, 3 μέρες μετά πήγε να δει τους Interpol

--------------------

*αυτά να τα βλέπουν οι δικοί μας που αντί για μελέτη στο σπίτι, λιώνουν στο pc παίζοντας με το myspace, και μετά οι μισοί τη βλέπουν antony και οι άλλοι μισοί godspeed..

από εδώ και πέρα τέλεια

Η σχέση του fantasmeniou με το διάβασμα μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με τη σχέση που έχει μια πόρνη με το σεξ. Στον ελεύθερο χρόνο του δύσκολα διαβάζει κείμενο πάνω από 400 λέξεις. Με τέτοιους ρυθμούς διαβάζει το πολύ ένα βιβλίο το χρόνο. Ο τίτλος, το εξώφυλλο, και το οπισθόφυλλο του Perfect from Now On: How Indie Rock Saved My Life από τον John Sellers υπόσχονται πολλά.

--------------------------------

Book Description TOP FIVE MUSICAL THINGS I HOPE HAPPEN NOW THAT THE ORIGINAL LINEUPS OF THE PIXIES AND DINOSAUR JR. HAVE REUNITED

1. Ian Curtis is resurrected.

2. The Smiths reunite for a private party at my favorite bar.

3. There is a new My Bloody Valentine album.

4. A new Nirvana comes along to blow away all of those fey Duran Duran emulators.

5. Radiohead stops listening to Pink Floyd and starts listening to Black Sabbath.