Άλλη μια ανταπόκριση από τα Λονδίνα του fieldmoon για τα πανευρωπαϊκά ακραία μουσικά φαινόμενα.
My Largest Small Songwriters Jens Lekman – Bon Iver, Scala, Tuesday 20 May 2008
“Hefner were never the loudest, oddest or fastest band, but then I’ve always hated the loudest, oddest or fastest bands … Hefner were a conversation, a handshake, a cup of tea”
Darren Hayman
My Largest Small Songwriters
“Hefner were never the loudest, oddest or fastest band, but then I’ve always hated the loudest, oddest or fastest bands … Hefner were a conversation, a handshake, a cup of tea”
Darren Hayman
Ο μουσικόφιλος όταν τον χωρίζει μία γκόμενα παίρνει τους δίσκους του και το ουίσκι του , περνάει ένα διάστημα που είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας , μέχρι που ανακαλύπτει εκείνο το στιχάκι που του δίνει ξανά ελπίδα για να προχωρήσει . Ο μουσικός από την άλλη παίρνει το ντουφέκι του , ξηρά τροφή, ζεστά ρούχα, την κιθάρα του και πάει να εγκατασταθεί σε ένα δάσος στο βόρειο-ανατολικό Wisconsin για να κυνηγήσει ελάφια για τρεις μήνες. Τάδε Έφη και ο Justin Vernon (aka Bon Iver) με αποτέλεσμα τον καλύτερο δίσκο από Αμερικής πλευράς για φέτος και μία γεμάτη Scala η οποία περίμενε πως και πως την εμφάνιση του. Ο Justin με άλλα τρία άτομα επί σκηνής έπαιξε σχεδόν όλο το For Emma, Forever Ago, από το σκαμπό του με μια κιθάρα στο χέρι και την εξαιρετική φωνή του αφήνοντας άφωνους (aka μαλάκες) όλους τους παρευρισκομένους. Η απόδοση των τραγουδιών ήταν πολύ πιο συναισθηματικά φορτισμένη σε σχέση με το δίσκο , με ξεσπάσματα που θύμιζαν Low, και drums που συναντάς μόνο στις δουλειές του Steve Albini. Φινάλε με το εκπληκτικό Act of Wolves part I and II με το κοινό να συνοδεύει με το στίχο What might have been lost … και τον υπογράφοντα μεταξύ σοβαρού και αστείου να νομίζει ότι κάπου τώρα θα ανοίξουν τα φώτα και θα μαζέψει τα κουβαδάκια του για να πάει σπίτι.
Κάτι που θα έκανε αν το δέλεαρ του να δει τον Jens Lekman δεν ήταν τόσο μεγάλο , όταν μάλιστα είχα χάσει και την προ-τριετίας εμφάνιση του στο Μικρό Μουσικό Θέατρο (τιμή και δόξα στους πρωτοπόρους). Μπορείς να πεις πολλά για την μουσική του Jens … όπως ότι είναι φλώρικη , ότι προτιμάς τις πιο Lo-Fi στιγμές του, ότι έβλεπε πολύ την σειρά Love Boat όταν ήταν μικρός , ότι φτιάχνει μουσική που θα ήθελες να ακούς όταν θα πας στον Παράδεισο(αν πας) , ότι είναι η επιτομή της σύχρονης pop … αλλά για ένα πράγμα είσαι σίγουρος … ότι επί σκηνής είναι πιο ταλαντούχος και από τον Ζλαταν Ιμπραιμοβιτς. Με συνοδεία 5 γυναικών αποφάσισε να μας διηγηθεί ψιθυριστά και με λεπτομέρειες όλες τις ιστορίες του , να χορέψει , να μας πείσει ότι αν δεν ήταν μουσικός μπορούσε κάλλιστα να ήταν κωμικός , και ότι στην τέχνη ακόμα και το λάθος είναι μέρος της διαδικασίας… κάτι μεταξύ συνομιλίας , χειραψίας , πάρτυ , και μία κούπας τσάι . Φινάλε αφιερωμένο στην κομμώτρια του , και 12 πόντους για την Σουηδία .
PS 1. Το σοκ γύρω από τον Bon Iver καλά κρατεί, θυμίζοντας εποχές Lifted των Bright Eyes.
P.S 2 O Jens μετά το live του μπήκε κατευθείαν στο πάνθεον των μουσικών που ξεχειλίζουν από ταλέντο επί σκηνής, όπως ο Tom Verlaine, o
by fieldmoon
3 σχόλια:
το όνομα του fantasmeniou δίπλα στον Verlaine, άντε και του χωρατατζή του Antony αντέχεται. αλλά δίπλα από τον Jens; το #6 μας;;.. όχι όχι όχι!
Για το Bon Iver τι να πω; Αν και καρασέβομαι την κρίση σου (και δεν τον έχω δει live) νομίζω ότι θα προτιμήσω τον Will Oldham που δεν σκοτώνει και αθώα ελαφάκια!!
Jens και ξερό ψωμί!!!
Sandman simfono kai epauxano .
Fantasmenie , tha pisteyeis en kairo.
Oso gia ta athoa elafakia ta leei kalitera o idios ston John Mulvey .
http://www.uncut.co.uk/music/bon_iver/reviews/11530
Δημοσίευση σχολίου