Guns of Bristol - Venn Festival 2007 – Friday 1st of June

Τι να λέει η μετεγγραφή του Ρίμπο (γέρος, άσχημος, κοσμογυρισμένος και άσος στο τόπι) στην ΑΕΚ. Ο fantasmenios και τα ακραία μουσικά φαινόμενα περήφανα παρουσιάζουν τον fieldmoon (νέος, ωραίος, κοσμογυρισμένος και άσος στην έκθεση):

"The Minority, the ruling class … has the press under its thumb. This allows it to organize and sway the emotions of the masses, and makes its tool of them. ’’

Albert Einstein, in a letter to Sigmund Freud July 30^th, 1932

Όταν οι φίλοι μου από Ελλάδα , μου πρότειναν να πάμε στο Venn Festival είπα από μέσα μου : Εδώ η Βαρκελώνη καίγεται ( Primavera Festival ) και το Bristol ξυρίζεται. Μετά από μία προσεκτικότερη ματιά στα ονόματα του φεστιβάλ ,στα site των groups και στο δισκάδικο του soulseek , συνειδητοποίησα ότι η άποψη μου ήταν κατά πολύ λανθασμένη.

Όπως και κατά πολύ λανθασμένη είναι η εντύπωση που δίνει το Bristol όταν το πλησιαζεις με λεωφορείο απο το Λονδίνο. Άκρως βιομηχανικό το τοπίο στην αρχή , με ενα σωρό γερανούς που σου δίνει την εντύπωση οτι η πόλη βρίσκεται σε μία μονιμη ανακατασκευή, κάτι που απέχει πάρα πολύ από την εικόνα που έχει η Παλιά Πόλη και το λιμάνι που απλώνεται στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Με λιακάδα που σε κάνει να ψάχνεις το κοντινότερο πάρκο στην Αγγλία και αφού μας κατέγραψε η κάμερα του hostel και πήραν τα δακτυλικά αποτύπώματα μας ( αργήσαμε λίγο αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι το κλειδι του δωματίου ήταν το ίδιο μας το δάκτυλο ) είπαμε να κατηφορίσουμε προς το φεστιβάλ, ή μάλλον στο ένα venue του festival Arnolfini .

Πρώτο live της ημέρας Vladislav Delay στο Auditorium . Γνωστός παραγωγός , dj , μουσικός με αρκετό κοινό ανά τον κόσμο , με καινούργιο δίσκο ( whistleblower στην HUUME ) , με τα καλύτερα διαπιστευτήρια , και όμως για μένα ήταν απλώς ένα καλό ξεκίνημα για το festival και τίποτα παραπάνω. Συγκινητική η φωνή της Αnni Rossi στο Dark Studio , η πειραματική διάθεση με την οποία προσέγγιζε το βιολί της , όπως και φυσικά η διασκευή στο In Between Days των Cure με το οποίο έκλεισε το σετ της . Σκηνή του Bristol και Voe για δύο κομμάτια μόνο, μιας και η Faust έπρεπε να κτίσουν μια ολόκληρη οικοδομή πριν το live τους …

Δεν έχει σημασία αν είσαι οπαδός του Krautrock , αν έχεις όλοι την δισκογραφία τους , αν πίνεις νερό στο όνομα τους , αν έχουν επηρεάσει την μουσική που παίζεις ή ακούς , αν τους θεωρείς την πιο μυθική μπάντα στο κόσμο όπως ο Julian Cope … τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν σημασία όταν οι Faust εμφανίζονται στη σκηνή. Ένα απόλυτο μπέρδεμα ήχων , χρωμάτων, γυναικείων και ανδρικών φωνητικών , θορύβου , μελωδίας σε τρεις διαφορετικές γλώσσες , με αυτοσχέδια όργανα , με αυτοσχέδια διάθεση …( λύνοντας όλες μας τις απορίες για το σε τι χρησιμεύει μία λαμαρίνα πάνω από τα drums, ένα σίδερο, δύο τενεκέδες , ένα αλυσοπρίονο και μια μπετονιέρα πάνω σε μία σκηνή ) , ο ορισμός του performance που θα έλεγε και ο Πάνος στο Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες , ή όπως αναφέρει και το promo βιβλιαράκι του φεστιβάλ ΄΄ there is something in Faust’s anarchist spirit that has enabled them to constantly sidestep fashions and fads ’’. Ειδική μνεία στον Colin Potter και στον James Johnston των Gallon Drunk που βάλαν το λιθαράκι τους όπου χρειάστηκε .

Το τέλος της πρώτης μέρας έλαβε χώρα στο άκρως συμπαθητικό και χαμηλοτάβανο bar/club The Tube με τον Vladislav Delay ντυμένο Luomo με άκρως χορευτικές διαθέσεις και περιμένοντας τις καμπάνες της δεύτερης μέρας και καλύτερης να ηχήσουν …

By fieldmoon