Σειρά είχε το Thekla Social Lower Deck , όπου φυσικά ήταν καραβί (κάτι σαν τα καραβόclub της Θεσσαλονίκης χωρίς τον γραφικό κόσμο και τα ποδοσφαιρικά και μπασκετικά τμήματα του ΠΑΟΚ και του ΑΡΗ) και οι yellow swans , όπου δεν τους έδωσα την απαραίτητη ευκαιρία μιας και δεν ήταν για 4 η ώρα το μεσημέρι . Το ξεκίνημα τους ήταν πάντως άκρως ηλεκτρικό και δονούσε για τα καλά την αποβάθρα.
Στη συνέχεια Green Gatridge (or Scritti Polliti) , όπου κάτι ότι ο Jim White το κάνει καλύτερα, κάτι ότι ήταν υπερβολική η υποψηφιότητα τους για Mercury Prize Award, κάτι ότι η πιτσιρίκα στην φωτογραφία είχε χάσει την μπάλα , κάτι ότι δεν χωνεύω το Uncut, κάτι ότι το falafel παραήταν βαρύ , κάτι ότι ήθελε να κατέβει να πλακώσει τον ηχολήπτη στο ξύλο, κάτι ότι είχαν να παίξουν 6 μήνες, κάτι ότι πρέπει να μιζεριάσουμε και λίγο …
Από την pop – folk δόση των Green Gatridge επιστροφή στο Thekla, και στην electro – pop δόση της ημέρας του Safety Scissors. Με αρκετή όρεξη και διάθεση , και κομμάτια από το Tainted Lunch κυρίως , γέμισε τον χώρο , προσέγγισε το κοινό και ξενύσταξε τους πάντες από την απογευματινή siesta, προκαλώντας ένα μικρό χαμό με το l’amour d’cuisine και δικαιώνοντας το όνομα του και το όνομα της δισκογραφικής του. Άλλωστε κάπου στις 8 το απόγευμα αρχίζει να επιδρά και η μπύρα στην Αγγλία οπότε όλα under control.
Κάθε ωραίο φεστιβάλ έχει και μία αποκάλυψη , ένα όνομα που τώρα βγήκε ή που δεν το είχες πάρει χαμπάρι τόσο καιρό (ισχύει το δεύτερο στην περίπτωση τους) . Όπως και να έχει αυτό το γκρουπ έμελε να είναι οι Φιλανδοί Paavoharju ( Fonal Records ) . Εξαμελής μπάντα με στίχους εξολοκλήρου στην φιλανδική γλώσσα , που κάνει την μουσική τους να ηχεί πιο ατμοσφαιρική μυσταγωγική και προσωπική , όπως ακριβώς λειτουργούν τα ισλανδικά για τους sigur rus, αλλά με πιο ηλεκτρονικές και folk κατευθύνσεις από τους προαναφερθέντες …
Το κλείσιμο της δεύτερης μέρας έγινε με τον κύριο Jason Pierce που έδωσε νέο όνομα στην ψυχεδέλεια στα 80ς με τους Spacemen 3 , στοίχειωσε την post-grunge γενιά με τους Spiritualized, προσφέροντας έναν από τους δέκα καλύτερους δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας το Ladies and Gentlemen We Are Floating In Space …. Το τελευταίο καιρό εμφανίζεται σταθερά ( είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν ) με καινούργιους συντρόφους τους Spring Heel Jack και Mark Sanders ως J . Spacemen, και μάλλον νοστάλγησε τις εποχές του με τους Spacemen 3. Free improvisation, electricity, Sun Ra with heavy guitars, psychedelic noise, jazz … Τίτλοι τέλους με ιδανικό soundtrack...
Αν κάτι σου μένει τελικά από τα μικρά φεστιβάλ με αντιεμπορικά ονόματα είναι ότι έχουν μία ξεχωστική μαγεία και μπορεί να μην ικανοποιείς τα απωθημένα που είδη έχεις (πράγμα το οποίο σου προσφέρουν φεστιβάλ σαν το Primavera) , αλλά σου καλύπτουν απωθημένα που μπορεί να σου δημιουργηθούν αργότερα. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις ανθρώπους που δημιουργούν μουσική , να μένουν σε hostel , να κυκλοφορούν αναμεσά σου , να τρώνε και να πίνουν καφέ στα ίδια μέρη με σένα, γιατί τελικά κάπως έτσι διατηρείται και αναπτύσσεται φρέσκια η μουσική και οι ιδέες των ανθρώπων, από τις εν την γενέση εσωτερικές ανάγκες, και τις μικρές κοινότητες ανθρώπων οι οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους … κάτι σαν τον αέρα που απέπνεε το Bristol δηλαδή …
P.S Το Venn Festival, διεξήχθη από τις 31 Μαίου εώς τις 3 Ιουνίου. Παραβρέθηκα μόνο την 2η και 3η μέρα του φεστιβάλ την οποία αναφέρω ως πρώτη και δεύτερη αντιστοίχως . Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη εξολοκλήρου στην Alternative Eastern European, Gypsy Folk ( ή όπως αλλιώς σκατά ονομάζεται ) , με headliner τους εξαιρετικούς A Hawk And A Hawksaw.
P.S Δόξα και τιμή στο Ξανθούλη Valderama που χόρευε επί 8 ώρες στο Thecla Social Club
P.S Οι συγκρίσεις για το σε τι εγκαταστάσεις γινόταν το φεστιβάλ (8 διαφορετικά venues συνολικά σε όλη την πόλη με μπροστάρη το Institute of Contemporary Arts και ένα από τα μεγαλύτερα club του Bristol το Clockwork), με τι ποιότητα ήχου, με πόσους σπόνσορες, με τι παρουσία κόσμου και με τι τιμή εισιτηρίου σε σχέση με το τι γινεται στην Ελλάδα είναι σχεδόν άσκοπες. Απλώς το μόνο που έχω να πώ είναι μπραβο σε δέκα ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν κάτι διαφορετικό με βάση τους την Ελλάδα , γιατί πραγματικά υπάρχει μηδαμινή στήριξη σε σχέση με το εξωτερικό,κυρίως εξαιτίας της έλλειψης κοινού.
P.S O Bukowski έλεγε ότι κάποιος πραγματικά έχει πιάσει πάτο, όταν μαζεύει τα αποτσίγαρα από τα τασάκια, κάτι το οποίο προσπαθούν μετά βίας να απομονώσουν και να περιθωριοποιήσουν στο κεντρικό Λονδίνο, το οποίο δεν μπορεί να κρυφτεί σε άλλες περιοχές της Αγγλίας.
By fieldmoon
![fantasmenios[at]gmail.com](http://photos1.blogger.com/x/blogger2/7492/359967978356008/240/z/651072/gse_multipart65809.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου