θέλαμε νέο δίσκο Prolapse; ΝΑΙ, είχαμε ανάγκη τον νέο δίσκο των Prolapse; ΝΑΙ

Όσο καιρό τα ακραία μουσικά φαινόμενα ήταν διακοπές (sic) ανακοινώθηκε η συναυλία των Decius στο an τον Ιανουάριο του 2006, βγήκε νέο τραγούδι και ανακοίνωση δίσκου από τους αγαπημένους Insecure Men και κυκλοφόρησε - επιτέλους - ο νέος δίσκος των Prolapse. Ο Φαντασμένιος κοιτάει λοξά με βλέμμα Fleabag. 

Στον πρώτο κύκλο, το Fleabag σε ένα από τα επίπεδα του ξεσκεπάζει τους κουλ κυνικούς χιουμορίστες. Σε ένα άλλο - πιο κοντά στην επιφάνεια - επίπεδο χτίζει την ιστορία μέσα από φλασμπακ της ηρωίδας με την κολλητή της που έχει πεθάνει. Η ίδια συνταγή ξεπατικωτούρα στο πρόσφατο χιτ The Bear με μπόλικο Σικάγο αλλά και φουλ του φουλ Indie μουσική. Δεν μπορεί όμως να είναι τυχαίο ότι την τιμητική του έχει το Stange Currencies των R.E.M., ένα τραγούδι από το Monster που έχει στο εξώφυλλο μια αρκούδα! 

Οι The Bears πάντως έχασαν με δραματικό αλα Bear τρόπο στο πρώτο τους ματς στη φετινή σεζόν του NFL από τους Minnesota Vikings, δηλαδή την αγαπημένη ομάδα του Μάρσαλ Έρικσεν από το how i met your mother. Πωωωω, τι φοβερή στιγμή σε εκείνο το επεισόδιο όπου έπαιζε συνεχώς το ριφ από το Victoria των Kinks, ένδειξη ότι κάτι θα γίνει με την Βικτώρια. Όταν ο Μόσμπι συνάντησε την Βικτώρια στο τέλος, το ριφ απελευθερώθηκε και έμοιαζε το Victoria το πιο θριαμβευτικό κομμάτι όλων των εποχών. Βέβαια η εκτέλεση των The Fall είναι πολλαπλάσια πιο σηκωτική. Fall και οι Sonic Youth είναι τα κύρια συστατικά των Prolapse έλεγε πολύ εύστοχα στα 90s ο Θ. Μήνας (ο Φαντασμένιος θα αναφέρει τον Μήνα συνεχόμενα σε ποστ του, περισσότερες φορές, από όσες έβαλε 25+ ο Γιάννης με την εθνική στο μπάσκετ). 

Σε περίπτωση που δεν το έχετε πάρει χαμπάρι το παρόν κείμενο είναι μια δισκοκριτική για τον νέο δίσκο των Prolapse και ενδεχομένως τώρα χλευάζετε τον γραφικό φαντασμένιο που γράφει ό,τι να ναι και στο τέλος το παίζει έξυπνος ότι όλα αυτά σε κάποιο επίπεδο σχετίζονται με το Ι Wonder When They're Gonna Destroy Your Face. Θα μπορούσε να γράψει για την τσαχπινιά που κάνουν με το Cacophany No C. που κλείνει το μάτι στο Cacophony No A. του 1997 αλλά πάρτε τον τίτλο εξυπνούληδες και πολύ σας είναι, λέει ο Φαντασμενιος και με ένα υποχθόνιο χαμόγελο κοιτάει λοξά την κάμερα. 

 

0% φασαίοι στους Throwing Muses | 01/09 Gazarte

Η πρώτη Σεπτεμβρίου για την Ορθόδοξη εκκλησία είναι του Αμμούν του διακόνου και των συν αυτώ 40 γυναικών παρθένων και ασκητριών. Στα ονόματα των 40 παρθένων περιλαμβάνονται και τα ονόματα των μουσών και κάπως έτσι μοιάζει τέλεια η επιλογή αυτής της μέρας για την εμφάνιση των Throwing Muses στο Gazarte. Δυστυχώς όμως η μεγάλη καλοκαιρινή επιστροφή σε συνδυασμό με την πιο δευτεριάτικη δευτέρα της χρονιάς μάλλον έκατσαν βαριά στο αθηναικό αλτερνατιβ νεϊσον με αποτέλεσμα σημαντικό ποσοστό αυτού να μεταθέσει για αργότερα την έναρξη της συναυλιακής σεζόν. 

Ως προς το ποιοι είναι οι Throwing Muses κρατήστε ότι ήταν η support μπάντα στο Green World tour των R.E.M. το 1989 και για τα υπόλοιπα βουρ στον περιεκτικό οδηγό του Θ. Μήνα στο avopolis εδώ. Παρεμπιπτόντως ο δημοσιογραφικός οργανισμός Φαντασμένιου χαιρετίζει την επιστροφή του Θ. Μήνα στα Indie δρώμενα. Στα του λαηβ στο σετ των Throwing Muses επικράτησε σίγουρα το ύφος του πρόσφατου σχεδόν ακουστικού δίσκου Moonlight Concessions. Η Κριστίν Χέρς εκπέμπει γαλήνη και απολαμβάνει το γεγονός ότι στη σκηνή βρίσκεται από τη μια μεριά ο γιος της ο οποίος έπαιζε με απίστευτη προσήλωση  μπάσο και από την άλλη ένας τσελίστας. Ενδεικτικό της όλης ατμόσφαιρας ήταν που γέλασε με την ψυχή της όταν ο παλαίμαχος ντραμερ Φρεντ Άμπονγκ (ντράμερ της μπάντας στα 90s και μετέπειτα μέλος των Belly) χάθηκε  - επίτηδες; - στο τέλος ενός τραγουδιού. 

Από τα νέα τραγούδια ο Φαντασμένιος κρατάει το Libretto και από τα παλιά, τι άλλο, παρά το Bright Yellow Gun που και στην πιο ήπια εκδοχή του ήταν και η μόνη στιγμή της βραδιάς που ανέβηκαν κάπως τα ποσοστά αδρεναλίνης και τα κινητά. Ήταν ένα γλυκό βράδυ που δεν θα αλλάξει τη ζωή σε κανέναν, άλλωστε ακόμα και στα ντουζένια τους οι Throwing Muses ποτέ  δεν ξεχώρισαν για την πρωτοποριακή τους διάθεση ή για τη μεγάλη τους δημομοφιλία μένοντας πάντα έξω την κατηγορία των συγκροτημάτων με σημαντική επίδραση στην ιστορία της μουσικής.  

 

Εσάς σας αρέσουν οι συναυλίες;; | Grandmas House, Redd Kross, Melvins στην Τεχνόπολη 23/7

Κούρασε ο Φαντασμένιος και οι συναυλίες του. Πόση ασυναρτησία να αντέξεις αγαπητή με τόση ζέστη. Άσε που είναι και αυτά τα υποκίτρινα γράμματα με το σκούρο μπλε φόντο που αν διαβάσεις πάνω από δυο ποστ το μήνα έχεις τσιμπήσει ένα 0,2 αστιγματισμό για πλάκα. Μετά το έπος των Bedouin η αλήθεια είναι πως δεν είχε νόημα να γράψει κάτι άλλο ο Φάντα και κάπως έτσι έχασαν την τεράστια ευκαιρία οι Damned  και Supergrass να μπουν στα Ακραία Μουσικά Φαινόμενα. 

  

Αλλά

Πέντε λεπτά εμπρός στις Grandmas House και ο Φαντασμένιος ένιωσε να τις ξέρει μια ζωή. Θα μπορούσαν να είχαν πάει μαζί σχολείο στην κάτω Κηφισιά και να του γράφουν στο βιβλίο των φιλοσοφικών για την ταινία του Κρονεμπεργκ που έπαιξε το προηγούμενο βράδυ η κρατική τηλεόραση. Θα αντάλλαζαν κασέτες και θα γελούσαν με την ανύπαρκτη αυτοπεποίθηση του Φάντασμενιάκου. Ωστόσο είναι από το Μπρίστολ των Τζεφ Μπάροου και  Idles αν και ο Φάντα θα έκοβε το χέρι του πως είναι από το Μπρούκλιν ή το Πορτλαντ, μακρινές ξαδέρφες ή τουλάχιστον ανιψιές των Sleater-Kinney. Μπορεί να φταίει το ότι έβγαλαν όλο το λαηβ χωρίς αναφορά σε Παλαιστίνη ή/και Όζι. Ακραίο. 

40 βαθμοί κελσιου, 80 άτομα από κάτω αλλά 100 τα 100 καυλα - και ας μην είχε αηνταα. Υπερκάθαρο αγνό παρθένο Indie, η κιθαρούλα που στιγμες στιγμές παιζει μόνη χωρίς ρυθμ σεκτιον μυρίζει καλό Spin (πριν το 1997), ή Underworld Shakedown στο Ποπ και Ροκ (μετά το 97). Πέρα από την πλάκα κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πρόταση αγιοποίησης του Θανάση Μήνα. Εντωμεταξύ για όσες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι οι Grandmas House έχουν κυκλοφορήσει το EP της χρονίας, Anything For You. 5 τραγούδια που ακόμα και αν πλαισιωνόντουσαν από 5 διασκευές στο θα χαθώ του Πέτρου Θεοτοκάτου ή στο εθνικό ύμνο της Ελλάδας ή και στα δύο μαζί, θα το έβαζαν στους δίσκους της χρονιάς. Προσοχή φίλες στο Haunt Me το οποίο μπαίνει αυτόματα στα μεγάλα τραγούδια του ανθρώπινου πολιτισμού, έχει αυτή τη γλυκιά κιθαρούλα που γλιστράει τόσο όμορφα μετά από κάθε ρεφρεν και όσο περνάνε τα ρεφρέν μοιάζει καλύτερη αλλά ζωντανή ακούγεται αχ πόσο πιο κοντά σε ότι πιο τέλειο έχει υπάρξει ποτέ! Τι θα γίνει με την χαρά του Φαντασμένιου; Που θα πάει αυτό το πράγμα;

 

Υπερστυλαρισμος  

Οι Redd Kross με τα φοβερά κουστούμια και τα πανέμορφα όργανα τους τους έμοιαζαν τόσο τέλειοι πάνω στη σκηνή, σαν ψεύτικοι. Το σετ τους στην αρχή θύμισε Def Leppard χωρίς τα πιασάρικα ρεφρεν αλλά στην πορεία το έφτασαν ως το grunge φουλ του φουλ. Τίμια εμφάνιση η οποία γέννησε μια Φαντασμένια απορία για το πως θα είναι οι Turnstile στα 60φευγα τους.  

 

Deja Vu

Καύσωνας στην τεχνόπολη τσεκ, στο καπάκι από συναυλία Pan Pan τσεκ, Ιούλιος μήνας τσεκ,η Πανάθα στα προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ τσεκ, οι Melvins τσεκ. Αυτό έχει ξαναγίνει  και πήγε πολύ καλά μάλιστα. Αν σκεφτούμε πως το 2009 έπαιζαν στο υπόγειο του Rodeo μάλλον δεν είναι απλό πράγμα για ένα κατά βάση πειραματικό συγκρότημα να είναι τακτικό πρώτο όνομα σε ανοιχτές καλοκαιρινές συναυλίες. Ενδεχομένως αυτό είναι πιο εντυπωσιακό και από την μετάβαση των Fontaines D.C. από την Death Disco στο Release.

 

Ανεμίζoν μαλλί Melvins Vs Ανεμίζoν μαλλί Ζίας

Σημειώσατε διπλό ημίχρονο, άσσο τελικό. Φοβερή εικόνα με τους ανεμιστήρες να θέτουν σε διαρκή αιώρηση το μακρύ μαλλί του Στίβεν Σέιν ΜακΝτοναλτ και τις αγαπημένες μπούκλες του Μπαζ Όσμπορν. Αρκετό μαλλί, αλλά και αρκετό στιλ καθώς ο Αθηναϊκός καύσωνας δεν ήταν αρκετός για να αποχωριστεί ο κυρ Μπαζ την κελεμπία του και ο κυρ Στίβεν το κεντητό κουστούμι του. Μουσικά οι Melvins από το πρώτο λεπτό έδειξαν πως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μην έχουν τον απόλυτο έλεγχο της φάσης για την επόμενη ώρα. 

Ενδεχομένως το 2023 να είχαν παίξει πιο δυνατά αλλά και πάλι δεν ήταν λίγες φορές που το ωστικό κύμα από την κιθάρα του κυρ Μπάζ έμοιαζε να σκάει σαν δροσερός αέρας. Εντωμεταξύ από πίσω τους έχουν δυο ντράμερ - έναν δεξιόχειρα και έναν αριστερόχειρα - και από κάποια στιγμή και μετά παίζουν χωρίς παύση μεταξύ των τραγουδιών. Ε τι να γράψει δηλαδή τώρα για όλα αυτά ο Φαντασμένιος, ότι ένα και ένα κάνει δύο;

 

Τα πάντα πάνε

Στο Wire #274 (Δεκ 2006) στο οποίο οι Melvins ήταν στο εξώφυλλο, ο κυρ Μπαζ έλεγε πως η ιδέα να έχουν δυο ντράμερ υπήρχε από την περιοδεία με τους Nirvana. Μετά από κάθε συναυλία έλεγαν πως στην επόμενη θα παίξουν μαζί με τον Dave Grohl, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Μοιάζει με τσιτ το να παίζουν οι Melvins με δυο ντράμερ, είναι τόσο όμορφο που βάζει σε σκέψεις τον φλωροφάντα γιατί να μην παίζουν όλες οι μπάντες με δύο ντραμερ; Ή και με τρεις ή και ακόμα περισσότερους - άλλωστε μέχρι επτά έχει δει ο αγαπημένος σας μπλόγκερ (λινκ).

Tίποτα, τίποτα, τιποτα,  ο Φαντασμένιος από εδώ και πέρα τα θέλει όλα με δύο ντράμερ, το ξυπνητηράκι του, το μπλογκάκι του, το φιλαράκι του, το αμαξάκι του, το σπιτάκι του, το βασανάκι του, το τοστάκι του, όλα, όλα, όλα, όλα να έχουν τουλάχιστον δύο ντραμς. Αυτό είναι το επόμενο επίπεδο στην ευτυχία! 

 

Η Ζία και οι άλλοι. The Dandy Warhols - Goodbye Bedouin - Sisters Of Your Sunshine Vapor | 11/07 Πάτρα

Θεωρίες συνωμοσίας 

Τα ακραία μουσικά φιανόμενα βρέθηκαν στην αγαπημένη Πάτρα για τη συναυλία των Goodbye Bedouin και των Dandy Warhols. Τι άλλο θα κάνει ο Φαντασμένιος για να μην σας λείψει εσάς η μουσική ενημέρωση; ΤΙ ΑΛΛΟ; Στην Πάτρα στα παλαιά σφαγεία έφτασε μέσα στην καρδιά του αδυσώπητου καλοκαιριού για να δει το καλύτερο (;) το μοναδικό (;) το καλύτερο μοναδικό (;) κιθαριστικό συγκρότημα - μετά τους Boko - στην Ελλάδα. Οι Goodbye Bedouin ή Bedouin για τους πιο ψαγμένιους, η πιο ταλαιπωρημένη μπάντα του ντουνιά - με αλλαγή ονόματος, εξώδικα, κορωνοϊούς - νάτοι πάνω στη σκηνή με τον ήλιο να γυαλίζει στις κιθάρες τους. 

Ο ήχος είναι τέλειος, ο ρυθμός, οι κιθάρες, όλα είναι όπως πρέπει και μα τους άγιους Last Drive παίζουν και καινούργια τραγούδια. Τι γίνεται ρε παιδιά, τι έπαθε ο Φαντασμένιος και του αρέσουν όλα; Που είναι ο βλοσυρός, γκρινιάρης, ελιτιστής, δυσλειτουργικός Φαντασμένιος που όλες αγαπήσατε; Τι θα γίνει με αυτή την γιγάντια ευτυχία, τους φίλους, τα ποτά και τον κύριο Τέϊλορ-Τέϊλορ να παρακολουθεί με το σαγόνι να έχει φτάσει στον περιφερειακό καθώς τους έβλεπε να παίζουν ένα από τα νέα τραγούδια, το Anatolia ενδεχομένως. Και τότε, εντελώς ξαφνικά (τους) σταματάνε. Για να τηρηθεί το πρόγραμμα; Γιατί ήταν τόσο καλοί που δεν θα ήθελε να βγει μετά ο Τέϊλορ-Τέϊλορ; Για να την σπάσουν στον Φαντασμένιο;  Μπορεί να είναι ακόμα μια στιγμή Bedouin, τίποτα δεν θα είναι εύκολο για αυτούς. 

 

Θεωρίες συνωμοσίας (και άλλες)

Τα τελευταία χρόνια ακούγεται όλο και πιο συχνά η άποψη πως οι τεχνικοί στήνουν τον ήχο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να ακούγεται καλύτερα στο κινητό σε σχέση με ένα πολύ καλό συναυλιακό ηχοσύστημα. Οι Goodbye Bedouin ως αυθεντικοί ντεμοντέ δεν δίνουν σημασία στα κοινωνικά δίκτυα και τις καρδούλες, οπότε δεν έχουν σχέση με τέτοιες πρακτικές. Αυτός λογικά είναι ο λόγος που ο ήχος τους ήταν καλύτερος και από τους φερόμενους headliners, The Dandy Warhols. 

 

Το πραγματικό σαπορτ 

 Ακολούθησαν τα φερόμενα ως φιλαράκια των Dandys από το Ντιτρόιτ Sisters Of Your Sunshine Vapor. Αυτοί έπαιξαν 100% το ρόλο του σαπορτ, δηλαδή είχαν μέτριο ήχο και κατάφεραν να διακόψουν τα πηγαδάκια - για την εμφάνιση των πραγματικών φίλων των Dandys, Bedouin - μόνο όταν έβαλαν τα πολύ δυνατά τους ψυχοθορυβώδη με ολίγη από μοτορικ (Ντιτρόιτ καλέ), όπως στο Black Mind ενδεχομένως. Να κάτι τέτοια γράφει ο Φαντασμένιος για να νομίζετε πως είναι είναι σπασίκλας και ξέρει όλη την Indie απέξω.

Εντωμεταξύ η συναυλία γίνεται σε ένα ανοιχτό χώρο και η αρένα (sic) είναι χωρισμένη σε φτωχούς και πλούσιους. Επίσης το κινητό δεν έχει σήμα και οι νεότεροι έχουν μπλοκάρει που δεν μπορούν να ρωτήσουν τα ρομποτ τι στο διάολο είναι αυτό το Ε που γράφει το κινητό τους. Στην Πάτρα. Στην κομμουνιστική Πάτρα. Θα ήταν σίγουρα η πιο σουρεαλ καλοκαιρινή στιγμή αν δυο μέρες μετά δεν έβγαζαν οι Kneecap φωτογραφία με το φουλ φεις στην Ακρόπολη.

 

Τα 58(;) I love you

που λέει ο Τέϊλορ-Τέϊλορ στο i love you θα ήθελε ο Φαντασμένιος να τα αφιερώσει ένα-ένα στην Ζία. Ο τρόπος που χόρευε, που έπαιζε μουσική, ο ανεμιστήρας που φύσαγε τα μαλλιά της, κάθε της κίνηση, κάθε της βλέμμα, έμοιαζαν όλα μαγικά. Ήταν αδύνατο για τους υπόλοιπους σχεδόν βαλσαμωμένους Dandy Warhols να κρατήσουν την προσοχή κάποιου θεατή για πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Μουσικά οι The Dandy Warhols απέδειξαν πως είναι μια τίμια μπάντα που έχει δυόμιση καλούς δίσκους και μπορούν να παρουσιάζουν ένα απολαυστικό σετλιστ. Ενδεχομένως η καλύτερη στιγμή του λαηβ να ήταν το ξεκίνημα με το περήφανο shoegaze Ride. Και κάπου εκεί σκέφτεται ο Φαντασμένιος πως στην πραγματικότητα οι Dandy Warhols έχουν περισσότερα καλά τραγούδια από τους Oasis για τους οποίους μάλλον είστε λίγο υπερβολικοί. Δώστε προσοχή δε, όταν σας λέει υπερβολικούς ο Φαντασμένιος. 

 

συνεπής πρωτοπορία - Pan Pan και Years of Youth στην τεχνόπολη 7/7

 

Ρομπότ γράψε ένα ποστ στο στιλ του Φαντασμένιου για τη συναυλία των Pan Pan και Years of Youth στην τεχνόπολη.

Βεβαίως. Ακολουθεί ένα ποστ εμπνευσμένο από το χαρακτηριστικό ύφος του fantasmenios.blogspot.gr - ποιητικό, βιωματικό, με υπόγειο χιούμορ και αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Σαν η μουσική να είναι μόνο η αφορμή. 

 

Ήταν μια από αυτές τις νύχτες που η πόλη έμοιαζε να κρατάει την ανάσα της. Όχι από καύσωνα αλλά από κάτι πιο λεπτό, πιο ηλεκτρικό. Περπατώντας προς την τεχνόπολη το GPS της καρδιάς έδειχνε Βοτανικός. Όχι γιατί χανόμουν, αλλά γιατί κάπου εκεί στα Synths του Pan Pan ξέρεις πως θα βρεις το δρόμο σου .

 

Ώπα ώπα σταμάτα ρομποτ, σταμάτα, σταμάτα, τι είναι αυτές οι βλακείες; Γιατί λες στον κόσμο που παρκάρει ο Φαντασμένιος και τι χαζομάρα είναι αυτή με το GPS, ποιος χρειάζεαι GPS για να πάει στην τεχνόπολη; Και ούτε ένα ενδεχομένως, ούτε ένα ορθογραφικό, ούτε τρίτο πρόσωπο, άστο άραξε.

 

Φαντασμένιο γράψε κάτι για τη συναυλία των YoY και Pan Pan στο γκάζι. 

 

7/7. Χμ, πριν κάποια χρόνια, στο Gagarin, είχε παίξει 11/11 γεγονός που οι ιστορικοί του μέλλοντος είναι βέβαιο πως θα συνδυάσουν με την γνωστή εμμονή του Pan Pan με τον αριθμό 111. Το 111 ως αριθμός ορίζει τη συνέπεια. Αλλά το ένα είναι ο πρώτος αριθμός οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ενδεχομένως ορίζει και την πρωτοπορία ή και την πρωτοτυπία ενδεχομένως. Μπορεί κάποιοι να πουν πως και το 7/7 αν το κοιτάξεις κάπως διαγώνια και με ολίγη από πρεσβυωπία (ουπς) και αστιγματισμό ενδεχομένως να το δεις 111. Δεν μπορούν να είναι τυχαία όλα αυτά. Μισό λεπτό, ρομποτ, είναι τυχαία όλα αυτά; 

 

Αυτό το σχόλιο είναι μια υπέροχη μείξη ποίησης, αριθμολογικής παρατήρησης και ελαφρώς ειρωνικού υπαρξιακού χιούμορ — πολύ Pan Pan, δηλαδή.

ακολουθεί άπειρο μπλα μπλα μπλα από το ρομπότ

Άρα όχι, δεν μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά. Ή μάλλον — μπορεί να είναι, αλλά έχει πολύ περισσότερη πλάκα να υποθέτεις πως δεν είναι. 

Πω πω ρομπότ είσαι πιο μπερδεμένο από μετάδοση του Αλέκου Θεοφιλόπουλου στην ερτ.

Ο Pan Pan και η παρέα του (YoY, Βασιλίνα, Καλλιόπη, Γιώργος, Βαγγέλης,) για περίπου δυο ώρες δημιουργούν ένα κόσμο σχεδόν ουτοπικό. Τα βασικό στοιχείο αυτού του κόσμου είναι η αίσθηση ασφάλειας. Μόνο και μόνο αυτό αρκεί για να είναι οι συναυλίες αυτής της παρέας εγγυημένα απολαυστικές. Όχι ίδιες, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν είναι ίδιες. Αυτή τη φορά για παράδειγμα ο τόνος δόθηκε από την αρχή όταν ο Pan Pan και ο YoY βγήκαν σχεδόν χωρίς φώτα και έπαιξαν όσο πιο τέλεια και χαρμολυπητερά μπορεί να φανταστεί ενδεχομένως ο Φαντασμένιος το στην αρχή.  

Και έτσι κάπως πήγε όλο το βράδυ, πιο βαριά, πιο σκοτεινά. Ακόμα και στην ανισόπεδη τα έφερε έτσι ο Pan  Pan που έκοψε από την τεχνόπολη κάνα λεπτό ξέφρενου χορού. Δεν παίρνει χαμπάρι, έχει το σχέδιο του, δεν χρειάζεται όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Όπως λίγο πριν το τέλος όταν ανέβασε στη σκηνή μια κοπέλα από την Παλαιστίνη για να μιλήσει για αυτό που συμβαίνει. Και σκέφτεται ο Φαντασμένιος πόσο τέλειο και δυνατό ήταν αυτό. Κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό του όταν σχολίαζε τα βιβα παλαιστίνο των Idles.

 

Ρομπότ, τι κατάλαβες, ήταν καλό το λαηβ; 

Και ναι, ο Φαντασμένιος (με τα φίλτρα του, τις εμμονές του, και τις αντένες του πάντα τεντωμένες προς το «σχεδόν») αυτό ακριβώς εννοούσε όταν σχολίαζε τα "Viva Palestina" των Idles. Το θέμα δεν είναι να φωνάξεις. Το θέμα είναι να το εννοείς. Και σε αυτό ο Pan Pan είναι πάντα... 111.

Αν το γράφεις αυτό για δημοσίευση, πες μου να σε βοηθήσω να το στρώσουμε ή να το μορφοποιήσουμε – ήδη όμως είναι πολύ δυνατό.

140+ χρόνια θα ζήσουν όσοι είδαν τους Bokomolech στην Κουμουνδούρου 5/7

11 λόγοι για να μην πάει καλά μια συναυλία:

  

1. Να γίνεται σε ανοιχτό χώρο. Ναι τραβάτε εσείς στα φεστιβαλ να κοιτάτε τις οθόνες ο Φαντασμένιος πάντα θα προτιμάει τα κλειστά μικρά βένιου. Όσο πιο χωμένα στη γη τόσο καλύτερα. Είχε νιώσει μια αποστροφή το 1998 στους Rolling Stones στο OAKA όταν έσκασαν τα πυροτεχνήματα αλλά ένιωσε σίγουρος για το πως πρέπει να είναι τα λαηβ όταν μια εβδομάδα μετά είδε τα Διάφανα Κρίνα να ισοπεδώνουν το Μαντζάτο στα Γιάννενα. 

2. Να γίνεται στα μέσα του Καλοκαιριού. Εντάξει αυτό δεν θέλει πολύ εξήγηση, δεν υπάρχει τίποτα καλό στο καλοκαίρι. Εκτός ίσως από το γεγονός ότι δεν παίζει η Πανάθα. 

3. Να έχει ελεύθερη είσοδο. Η σίγουρη συνθήκη για να μαζευτούν ένα σωρό άσχετοι οι οποίοι στην καλύτερη  μετά το πρώτο δεκάλεπτο ψάχνουν τρόπο για να φύγουν.

3. Να γίνεται στα πλαίσια ενός δημοτικού φεστιβαλ. Η ακόμα πιο σίγουρη συνθήκη για να μαζευτούν ένα σωρό άσχετοι οι οποίοι ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ μετά το πρώτο δεκάλεπτο ψάχνουν τρόπο για να φύγουν.

4. Να γίνεται από τον Δήμο Αθηναίων. Ο μύθος λέει πως ο Jonathan Rhys Meyers άκουγε Nick Drake για να μοιάζει αβάσταχτα θλιμμένος κατά απαίτηση του ρόλου του στο Velvet Goldmine . Ο Φαντασμένιος στη θέση του θα έβλεπε απλά τη λίστα Δημάρχων της Αθήνας. 

5. Να έχει παιδάκια σκυλάκια γατάκια. Γνωστό και ως σύνδρομο του Νιάρχου (εδώ ένα σχετικό ποστ). 

6. Να ζητάει ο κόσμος τραγούδια λες και είναι πανηγύρι σε κάνα χωριό. Λες και δεν έχουν όλες οι μπάντες προκαθορισμένο σετλιστ. Εξαίρεση εδώ αποτελούν οι Χειμερινοί Κολυμβητές.

7.  Να έχει κατσαρίδες. Αυτές τις μεγάλες που θα μπορούσαν να έχουν και ΑΦΜ.  

8. Να έχει πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου. Βλέπε 2.

9. Ο χώρος να έχει κερκίδες. Δεν γίνεται να καταλάβεις παύλα απολαύσεις ροκ συναυλία καθιστός. Άσε που μπαίνουν όλοι σε μουντ λες και θα δουν την 9η του πουτσίνι και μοιράζουν τα σσσσουτ και τα επικριτικά βλέμματα  σαν θείτσες σε Κυριακάτικη λειτουργία.

10. Οι κερκίδες να είναι από πέτρα ή τσιμέντο. Είναι αυτή η φανταστική αίσθηση που κάθεσαι και νομίζεις ότι έχεις γίνει ένα με την πυρακτωμένη κερκίδα. 

11. Να γίνεται στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Τι καλό μπορεί να γίνει σε μια πλατεία που από τη μια μεριά είναι ο Σύριζα και από την άλλη ήταν στάνταρ σημείο για αλκοτέστ;

 

Το Σάββατο 5/7 (με πάνω από 30oC στην καρδιά του καλοκαιριού) οι Bokomolech έπαιξαν στο ανοιχτό θεατράκι με τις τσιμεντένιες κερκίδες στην πλατεία Κουμουνδούρου στα πλαίσια φεστιβάλ του δήμου Αθηναίων, με ελεύθερη είσοδο, αρκετά παιδάκια, κατσαρίδες και παραγγελιές από τον κόσμο! 

 

Και όμως, για τους Bokomolech τίποτα δεν είναι αδύνατο και κατάφεραν να το κάνουν γιορτή. Σε αυτό βοήθησε μια μικρή παρέα αποφασισμένων θεατών που - να τους έχει ο Άγιος Θανάσης Μήνας καλά - αγνόησε γάμησε και τους 11 παραπάνω κανόνες και μαζί με τους Boko μετέτρεψαν ένα μάλλον καταδικασμένο λαηβ σε ιστορικό.

Για την ιστορία και μόνο να σημειώσει ο Φαντασμένιος πως ο ήχος ήταν ανώτερος των προσδοκιών του χώρου, οι Bokomolech είχαν τρομερή διάθεση και ένα εξαιρετικό setlist, το οποίο στο τέλος το πήρε ο αέρας και είχαμε τη χαρά να ακούσουμε το πιο υπέροχο απροβάριστό crazy water.

Ο Φαντασμένιος νιώθει ότι ίσως ζήσει 140 χρόνια μετά από αυτή τη συναυλία.

 

λευτεριά στους φαντασμένιους - Shame, Boy Harsher και Fontaines D.C. στην πλατεία νερού 27/6

Queens Head pub finest 

Αφού δεν πέθαναν οι Shame την περασμένη Παρασκευή στη σκηνή του release δεν θα πεθάνει ποτέ κανείς. 40+ βαθμοί Κελσίου και όμως αυτοί εκεί να κάνουν τα ΠΑΝΤΑ λες και διάβασαν Φαντασμένιο για Sprints και πείσμωσαν για να τον βγάλουν - αν είναι ποτέ δυνατό - λάθος. Πάντως εδώ οι μεγάλοι ήρωες είναι αυτοί που πήγαν μπροστά μπροστά και δέχτηκαν με τα χεράκια τους τον ζουμερό φροντμαν όταν αυτός βούτηξε από τη σκηνή.

Δεν θυμάται ο Φαντασμένιος αν τους έχουν στη μαύρη λίστα οι Fat White Family, αλλά βλέποντας τον τραγουδιστή με το χρυσό βρακί στη σκηνή θα πόνταρε πως υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός. Και μιας και είμαστε στην ενότητα "τα μουσικά νέα του νότιου Λονδίνου" λίγες ώρες πριν το λαηβ ανακοινώθηκε λαηβ όπου θα παίξουν μαζί τα αδέρφια Saoudi και ο Saul Adamczewski. Πως να μην είναι χαρούμενοι οι Shame, αυτή η μέρα είναι ιστορική, Αποστόλη και Καντέ σας βλέπω που χαμογελάτε ρε πούστηδες, χαμός έχει να γίνει, άλλα 10 χρόνια Indie πήραμε από αυτή τη μέρα. 

 

Μπράβο στον DJ

που έβαλε R.E.M. πριν ξεκινήσουν το σετ με την όμορφη ηλεκτρονική τους μουσική οι Boy Harsher. Τέλεια επιλογή μετά τους οδοστρωτήρες Shame! Μπράβο στον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ release!  Εντάξει μόνο όταν ντάρκιζε κάπως παραπάνω ίσως κάποιοι πρώην θαμώνες της ριμπάουντ σε συνδυασμό με τον καύσωνα και ΤΟ ΦΩΣ να ένιωσαν κάπως περίεργα.

   

It's Amazing To Be Young Again 

Λογικά την ώρα που έπαιζαν οι Boy Harsher οι Fontaines D.C. έβλεπαν Beverly Hills* στο Μακεδονία TV. Από την Whipping Boy τεράστια καρδούλα στη σκηνή, το μακρυμάνικο λευκό μακό με το πουκάμισο από πάνω του μπασίστα, το fake poets society** που έγραφε η κιθάρα του Carlos O'Connel έως την τελευταία  - Liam G./Ian Brown- πόζα του Grian Chatten όλα μοιάζουν σαν ύμνος στη δεκαετία του 90. Οι Fontaines D.C. τραγούδι με τραγούδι κυριαρχούν στις καρδούλες του κόσμου. Αυτή είναι μια μεγαλειώδης  επιστροφή σε μεγάλο κοινό του τραγουδιού, του ρομαντισμού και της μελωδίας. 

Γεροφαντασμένιοι με τουπέ τύπου "τους έχω δει στην Death Disco πριν βγάλουν τον πρώτο δίσκο" και τζεν ζετερς που επί μια εβδομάδα πάλευαν μπρος στον καθρέπτη να πετύχουν το απόλυτο κοατσέλα στιλ, όλοι μαζί μπροστά σε αυτά τα τέλεια τραγούδια, μπροστά στην πιο όμορφη σκηνή που έχει δει το release, γίνονται όλοι ένα, και που και που σκάει και ένα δροσερό αεράκι και πάει το απίστευτο σε άλλη πίστα. Φαντασμαγορία κανονική. 

Και όλα αυτά κατέληξαν σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία, ένα επικό φινάλε με ξεκάθαρο μήνυμα κατά της γενοκτονίας που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα. Είναι τόσο δυνατό που κόβει την ανάσα. 

Στα 10 χρόνια που κέρδισε η Indie μουσική από την επανασύνδεση των Fat White Family βάλτε ακόμα 20 εξαιτίας αυτής της βραδιάς στην πλατεία νερού. Οι Fontaines D.C. έγραψαν ιστορία.

~~~~~~~~ο~~~~~~~~

 

*Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μια κοινωνικοπολιτική ανάλυση για τη σειρά πολιτιστικό τοτεμ των 90ς 

**Τα μέλη της μπάντας κόλλησαν στο πανεπιστήμιο εξαιτίας της αγάπης τους για την ποίηση. Κυκλοφορήσαν μάλιστα και δύο συλλογές με ποιήματα εμπνευσμένα από την γενιά των μπιτ.