Πάμε λοιπόν, οι Last Drive κέρδισαν για ακόμα μια φορά με την εμφάνιση τους το αθηναϊκό κοινό. Όχι όχι όχι σταμάταααααααα. Τι να γράψει ο Φαντασμένιος; Πάμε από το τέλος του προηγούμενου. Πού είχαμε μείνει; Στο πόσο σωτήρια είναι η πλαϊνή πόρτα του Gagarin στα sold out. Η πόρτα ήταν σωτήρια πράγματι αλλά μετά του έκατσε ένας κόμπος του Φαντασμένιου που δεν έλεγε να φύγει. Ναι ήταν το τελευταίο αλλά αυτοί θα παίξουν ακόμα τρεις φορές, πως να αντέξει ο Φαντασμένιος να ζει μια ζωή κανονική όταν ξέρει πως αυτοί θα παίζουν εκεί. Αλλά όταν κάτι το θέλεις πολύ συνωμοτεί όλο το συμπ ΣΤΑΜΑΤΑ ΦΑΝΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Εδώ λοιπόν έγινε κάτι μαγικό, εμφανίστηκε ο Άρης με εισιτήριο. Ό,τι να ναι και αυτός. Το επόμενο συναίσθημα ήταν σαν να έχει βάλει κάποιος στο μιξερ την επιστροφή του Λέτο στην πανάθα, τη μέρα που οι MBV επέστρεψαν στη δισκογραφία το 2013, και όλες τις φόρες που οι πρώην γύρισαν πίσω απεγνωσμένα και παρακάλαγαν.
Το σχέδιο σε γενικές γραμμές θα μείνει το ίδιο με μια μικρή τροποποίηση, αυτή τη φορά θα σταθεί στα αριστερά ο Φαντασμένιος. Κατά τα άλλα όχι περιττές κινήσεις, μακρυά από αντιπερισπασμούς, ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρχε η κάμερα να πηγαίνει πέρα δώθε πάνω από την πλατεία.
Ο ήχος κατά τα γνωστά δυνατός, το setlist έχει αρκετές αλλαγές, ένα συναίσθημα ολοκλήρωσης γεμίζει τον Φαντα όταν ακούει το It's all over now baby blue, περίεργο που δεν κλείνουν το σετ με αυτό, πάντως φαίνεται να έχουν βρει τη φόρμα τους, παίζουν καλύτερα, χαμογελάνε συνέχεια, το απολαμβάνουν. ο Alex K. λέει πως όλο αυτό το βλέπουν σαν μια ανατολή. Ο κόσμος είναι πιο μαζεμένος από το Σάββατο, αλλά τουλάχιστον στις πρώτες σειρές νιώθεις την γιορτή.
Δύο φίλοι στα 40 φεύγα μοιάζει να έχουν έρθει στο καπάκι από τη δουλειά, ενδεχομένως να έχουν χρόνια να πάνε σε συναυλία, χορεύουν και μοιάζουν 20 χρόνια νεότεροι, δίπλα κάποιοι πιτσιρικάδες, οι Drive κάνουν μια σωστή παύση όταν ακούγεται το σύνθημα για την Παλαιστίνη. Λείπει ο αηντα ενώ θα μπορούσε να είναι και ο Peter Buck εδώ. Ο πιο μουσικοσπασικλας R.E.M. είχε δηλώσει πριν το λαηβ τους το 1998 πως έχει κάποιες κυκλοφορίες των Last Drive.
"Αυτό το τραγούδι το αφιερώνουμε σε όλες τις μπάντες που έχουμε παίξει μαζί". Δεν είναι Iggy, δεν είναι Stooges, το έπαιξαν και το Σάββατο, αλλά τώρα ο υποψιασμένος Φαντασμενιος απολαμβάνει όσο δεν πάει την εκτέλεση τους στο Revolution των Spacemen 3. Δεν θα παίξουν το A Glass Of Broken Dreams, για να γκρινιάζει ο Φάντα ότι δεν άκουσε και τα πέντε αγαπημένα του τραγούδια στα τελευταία λαηβ, αλλά θα κλείσουν το κύριο σετ παίζοντας στη σειρά (όπως και στο δίσκο) τα Every Night και Night of The Phantom, δηλαδή τα τραγούδια που έδωσαν στον Αγγελόπουλο για την ταινία του Τοπίο στην Ομίχλη.
Οι Last Drive είναι πολύ σημαντικοί όχι μόνο για τη μουσική αλλά για όλη την εναλλακτική κουλτούρα. Μαζί με τους Στέρεο Νόβα, την εποχή της αργής επικοινωνίας, ήταν κάτι παραπάνω από ένα σωσίβιο για ένα μικρό έθνος που δεν ήθελε να βουτήξει στο πέλαγος από μπουζούκια και λουλούδια.
Στο encore αυτή τη φορά είχε I love cindy, Bad Roads χαμό και Gone Gone Gone κατά τα γνωστά αγνή παρθένα διασκέδαση. Κλείσανε με μια όχι τόσο καλή εκτέλεση του Blue Moon, το οποίο δεν έχει καμία λογική διότι οι Last Drive παίζουν καλύτερα.
Τελικά ο Άρης είναι πιο σωτήριος και από την πλευρική πόρτα του Gagarin, σαν σκηνοθέτης άλλαξε το τέλος από τετελεσμένο ξεκάθαρο και αβάσταχτο σε πιο ρευστό, ανοιχτό σε διάφορες ερμηνείες. Και αφού το βλέπουν έτσι οι drive θα το δει και ο Φάντα, η εποχή του διωγμού των παλεοαλτερνατιβ έχει περάσει, η εναλλακτική σκηνή είναι εδώ και αλλάζει τα πράγματα, το καλοκαίρι θα γεμίσει το ΟΑΚΑ, οπότε ποια νοσταλγία, εδώ μιλάμε για το μέλλον. Καλά να περάσετε όσοι τους δείτε αυτες τις μέρες, απολαύστε την κάθε στιγμή, Fun Fun Fun χωρίς κανένα έλεος - αντίο Last Drive!
![fantasmenios[at]gmail.com](http://photos1.blogger.com/x/blogger2/7492/359967978356008/240/z/651072/gse_multipart65809.jpg)