black saturday με KVB / echo tides στο Gazarte 16/11

Βγαίνει από το τρένο ο Φαντασμένιος και στρίβει αριστερά στην Ερμού, στα ακουστικά παίζει το Disintegration, στο σκοτάδι είναι ένα μπουλούκι από πιτσιρίκια, ένα από αυτά φοράει φούτερ Guns N Roses, η θερμοκρασία είναι τέλεια, ο ουρανός πανέμορφος, τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τη διάθεση του Φάντα. Λίγα μέτρα πιο κάτω παρκαρισμένο ένα κωλοφτιαγμένο σάξο, και μια BMW και ένα VW GTI, ζάντες ζάντες και άλλες ζάντες, ρε τι γίνεται εδώ χάμου; Έχει φεστιβάλ tuning στο αμαξοστάσιο! Ναι αγαπητές φίλες, έχουμε φτάσει στο σημείο που ακόμα και οι κάγκουρες κάνουν φεστιβάλ. Τι άλλο θα δούμε; Φεστιβάλ αυθεντικού καφενείου να μαζευτούν όλοι οι μπαρπάδες στο κέντρο; Σοκαρισμένος ο Φάντα περνάει την Πειραιώς, αφήνει ξωπίσω του τις φωνές του NiVO και μπαίνει στο gazarte όπου σε λίγα λεπτά σκάνε τα echo tides. 

Εντάξει για τα echo tides γράφει ο Φαντασμένιος από το 2016, έχουμε και λίστα blogovision τον άλλο μήνα οπότε για χάρη της ιστορικής καταγραφής και μόνο θα μείνουμε στα βασικά. Τα echo tides το 2024 παίζουν σαν τρένο που πάει με 200 ένα σετ το οποίο θα μπορούσε να είχε τίτλο "echo tides - 30 χρόνια επιτυχίες". Και όλα αυτά ενώ συνεχίζουν να αγνοούν συγκλονιστικά τραγούδια από το παρελθόν τους όπως για παράδειγμα τη Λαμποργκίνι του Φαντασμένιου. Αυτό είναι ένα γεγονός, και ένα άλλο γεγονός είναι ότι δεν έχει γίνει ακόμα ευρέως κατανοητό τι αδιανόητο έπος κυκλοφόρησαν στην αρχή του μήνα. Ψαχτείτε. 

Συνέχεια με τους λονδρέζους KVB που στην απίθανη περίπτωση που ξέρετε το blog αλλά δεν ξέρετε τους KVB αρπάξτε ακόμα μια φορά την περιγραφή που έχουν στο προφιλ τους στο σποτιφάη, shoegaze βουτηγμένη στα reverb με μινιμαλιστική ηλέκτρο παραγωγή ή αλλιώς εκεί που οι Cabaret Voltaire συναντούν τους Jesus and Mary Chain. Αρκεί να δείτε φωτογραφίες από το ντουέτο για συμφωνήσετε με την τελευταία πρόταση. Βασικά έχουν δίσκο και τραγούδι με τίτλο Always Then, δηλαδή τις λέξεις που χρησιμοποιούνται πιο συχνά σε shoegaze τραγούδια, ο συνδυασμός τους δε, θα μπορούσε να είναι αναφορά στο θρυλικό sometimes always των Mary Chain με την Hope αχ Sandoval. 

Οι KVB έρχονται κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα, μάλιστα πριν παίξουν το Shadows μνημόνευσαν την πρώτη τους εμφάνιση στο tiki το 2012 όπου έπαιξαν για πρώτη φορά αυτό το τραγούδι. Το gazarte είναι γεμάτο, ναι έχουμε φτάσει στο σημείο που ανθυποσημαντικά Shoegaze συγκροτήματα μαζεύουν κόσμο. Προφανώς και αυτό οφείλεται στα Όαδικοχαμένα σουπερ επιδραστικά ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα στον έρμο τον poplie τω καιρώ εκείνω. Μπορεί οι KVB να μην έπαιξαν το απόλυτο Power play της εκπομπής για το 2012 Here it Comes, αλλά δεν έχει σημασία, σημασία έχει που ο νεαρός κόσμος έμοιαζε να απολαμβάνει την εμφάνιση των KVB. 

Ήταν μια χορταστική συναυλία με κορυφαία στιγμή τη διασκευή στο Medication των The Standells. Φανταστική διασκευή που πάει το τραγούδι αλλού, διαολεμένος ρυθμός, θα πρέπει να είναι σε κάθε λίστα με τις καλύτερες διασκευές, σε όλες τις λίστες των σωστών Dj, και να αναφέρεται υποχρεωτικά όταν εμφανίζεται η λέξη ονειρικό. Ωραία ήταν, ο Φαντασμένιος χαμογελάει ενω ανηφορίζει την Ερμού, βλέπει την φωτισμένη Ακρόπολη, στα ακουστικά παίζει το pornography.

Κυριακές, χωρισμοί και αλκοόλ | Τindersticks στο Christmas Theater 2/11

Αυτό εδώ θέλει προσοχή, από το γεγονός και μόνο ότι λαμβάνει χώρα στο Christmas Theater. Επίσης στα σχεδόν 20 χρόνια του μπλογκ οι αναφορές στους Tindersticks είναι ελάχιστες. Θέλει προσοχή εδώ να μην έχουμε γεροντοφεισμπουκικο σχολιασμό του στιλ τι θέλουν αυτοί οι τύποι μπροστά μας πάλι. Βέβαια αν δεν είχε δει την Setlist ο Φαντασμένιος πριν πάει στο λαηβ τότε ενδεχομένως να είχαμε ένα από τα γνωστά παραληρήματα. Ευτυχώς που την ειδε λοιπόν και οι προσδοκίες του πέσανε λίγο πιο χαμηλά από την αξιοπρέπεια του Πορτοσάλτε. 

Οι Tindersticks σε αυτή την περιοδεία παίζουν τραγούδια από το 2010 και μετά. Το απεταξάμην του Stuart Staples στα 90s μάλλον έχει εδραιωθεί κάμποσα χρόνια καθώς ο Φαντασμένιος δεν εντόπισε κάποια σχετική ερώτηση ή αναφορά σε ένα μικρό ψάξιμο σε πρόσφατες συνεντεύξεις του συγκροτήματος. 

Το σκηνικό είναι ένα μέρος γηπέδου μπάσκετ με κόκκινα καθίσματα, ταξιθέτες, και συγγνώμη να περάσω, χαμογελάκι, σσσσσσσσ, ένα μέγαρο μουσικής για τη μεσαία ταξη. Όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία ο Φαντασμένιος έκατσε στο μπλοκ της μικρομεσαίας τάξης. Οι Tindersticks βγαίνουν και παίζουν σε υψηλή πιστότητα το σετ τους, χωρίς να υπάρχει καμιά διάθεση για επικοινωνία με τον κόσμο που δεν έχει γεμίσει το μπασκετοθέατρο. 

Η συναυλία είναι καθηλωτική προς το υπνοτική με ελάχιστες εξαιρέσεις που κάνουν την καρδούλα να τρέξει πιο γρήγορα. Για παράδειγμα το Always a Stranger, από το νέο δίσκο, εδώ πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης μουσικής, ένα έπος με μελωδίες να χορεύουν στον αέρα και την φωνή του Staples να ηλεκτρίζει κάθε κύτταρο στο χώρο, αβάσταχτη ομορφιά. Αλλά αυτή είναι η εξαίρεση, το σετ είναι όμορφο, είναι σαν να έχεις πάρει μισό κιλό ταβόρ, και μπροστά σου γίνονται πράγματα όμορφα αλλά εσύ νιώθεις μόνο τη γλυκιά χαρά του μουδιάσματος. Ήταν ενδεχομένως ο καλύτερος ομαδικός παουερ ναπ που έχει γίνει ποτέ. Δεν υπάρχει εδώ καμιά διάθεση ειρωνείας, οι Tindersticks του 2024 είναι αρκετά μακρυά από το 1999 που έπαιζαν στη σφεντόνα παρέα με τα Διάφανα Κρίνα (παρέμβαση 1η). 

H πρώτη επαφή του Φαντασμένιου (παρέμβαση 2η) με τους Tindersticks ήταν όταν μια φίλη του ανατάραξε το τότε αμιγώς κιθαριστικό σύμπαν λέγοντας του ότι το Curtains είναι ο ιδανικότερος δίσκος να ακούσεις την Κυριακή το πρωί στο κρεβάτι με ένα καφέ στο κομοδίνο. Κεραυνοβόλος έρωτας με μια άγνωστη στον νεαρό φάντα πτυχή της ζωής που μουσικά τουλάχιστον κορυφώθηκε στο Nixon των Lambchop (Παρέμβαση μέσα στην παρέμβαση - παρέμβαση 3η).  Και μια και το έφερε η κουβέντα, οι Tindersticks του Christmas Theater έφεραν στο μυαλό του Φαντασμένιου το μινιμαλιστικό αριστούργημα Is A Woman των Lambchop (Παρέμβαση 4η).

Ωστόσο η βασική χρήση των πρώτων δίσκων των Tindersticks ήταν να παίζουν το πρώτο βράδυ του χωρισμού. Και εδώ πρέπει να γίνει μια μικρή παρέμβαση (5η) σχετικά με τα σαουντρακ του χωρισμού. Ο κανόνας λέει πως η μουσική που ακούς το πρώτο βράδυ καθορίζει το πόσο πονάει ο χωρισμός. Για παράδειγμα ένας χωρισμός που ξέρεις πως σε 1-2 μέρες θα είστε πάλι μαζί μπορεί να βγεί και με ένα dEUS. Αντίθετα ένας χωρισμός που ξέρεις πως την ίδια ώρα που εσύ έχεις αγκαλιά το μπουκάλι, ο άλλος έχει αγκαλιά μια άλλη καρδούλα τότε χρειάζεται το βαρύ πυροβολικό. Και οι πρώτοι δίσκοι των Tindersticks ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, ήταν η ιδανική μουσική για να ξύσεις τον πάτο στο τελευταίο επίπεδο εκεί που δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Επιστροφή όμως τώρα στο κλειστό του Γαλατσίου όπου όλα έχουν πάει βάση προγράμματος και η συναυλία τελειώνει με ένα ζεστό χειροκρότημα. Τι στο διάολο; Είχαν δει όλοι το σετλιστ; Εχουν όντως ξεπεραστεί έτσι εύκολα οι Tindersticks των 90s; Είναι στοιχειωμένο το θέατρο από Χριστουγεννιάτικο κλίμα;

Ο Φαντασμένιος μπαίνει το αμάξι και βάζει Fat White Family. Δεν μπορεί να θυμηθεί πολλές φορές που έχει νιώσει τόση πώρωση μετά από μια συναυλία. Ενδεχομένως τα 3:52 του Is It Raining In your Mouth να πιάσουν τον ίδιο χώρο στις αναμνήσεις με την τελευταία φορά που είδε ζωντανά τους Tindersticks.

 

Ακολουθεί top-5 Tindersticks (βασικά καλά κάνανε και δεν παίξανε από τα παλιά - θα ήθελε και άλλα ο κόσμος)

1. Marbles

2. Tiny Tears

3. If You're Looking For A Way Out

4. Buried Bones

5. Vertrauen II

και bonus η διασκευή στο What Is A Man των Four Tops. 

 

Here comes, here comes dEUS | Fuzz 01/11

Δήλωση Αποποίησης: Στο παρακάτω ποστ αναγράφονται - όπως πάντα - σκληρές αλήθειες. Το παρακάτω ποστ περιέχει πληροφορίες και απόψεις που ενδεχομένως να επηρεάσουν την οπτική που έχετε για το βελγικό συγκρότημα dEUS. Τουτέστιν το παρακάτω ποστ μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που βλέπετε τη ζωή σας. Καθότι για να είστε εδώ λογικά η σύσταση σας είναι: 65% Οξυγόνο, 18% Άνθρακας, 9,5% Υδρογόνο, 3,2% Άζωτο, 1,3% άλλα στοιχεία και 3% Indie μουσική. Ε μέσα σε αυτό το 3% ανάλογα με την ημερομηνία και τον τόπο γέννησης έχετε λογικά από 0,2-0,7% dEUS. Με δεδομένο πως οι dEUS τα τελευταία 30 χρόνια έχουν έρθει καμιά δεκαπενταριά φορές στην Ελλάδα είναι πολύ πιθανό αν είστε γεννημένοι από το 1997 και μετά να έχετε και κάποιο βαθμό συγγένειας με τους συμπαθείς φλαμανδούς μουσικούς. Καθότι η σκληρή αλήθεια είναι ότι όλοι ξέρουμε κάποιον που ξέρει κάποια που ξέρει ή ίδια ή ξέρει κάποια άλλη που ξέρει και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Που σίγουρα καταβάλατε, γιατί εκτός από όμορφοι και σέξι, είστε και τρομερά έξυπνοι.

Προσοχή! Σας παρακαλούμε να απομακρύνεται από την οθόνη μικρά παιδιά, ακολουθούν σκληρές εικόνες. Να είστε σίγουρες πως αν διαβάσετε την παρακάτω πρόταση, δεν θα μπορέσετε ποτέ να βγάλετε την εικόνα από το μυαλό σας. Τελευταία προειδοποίηση. Να σημειωθεί πως το παρόν μπλογκ δεν φέρει καμιά απολύτως ευθύνη για τυχών καταστροφές ηλεκτρικών συσκευών ή και γενικότερα για καταστροφές που ενδεχομένως συμβούν κατά τη διάρκεια ή και μετά από σεβαστό χρονικό διάστημα από την ανάγνωση του συγκεκριμένου ή άλλου ποστ σε τούτο το μπλογκ. Είστε ακόμα εδώ με δική σας ευθύνη. Ο Τομ Μπάρμαν όσο μεγαλώνει - ο ίδιος αλλά και η μύτη του - μοιάζει με τον Λιγνάδη. Αυτή η πρόταση έχει μπει σαν γέφυρα εδώ, δεν υπάρχει εδώ κάποια διάθεση για σχολιασμό, απλά έχει μπει μια πρόταση, δηλαδή κάποια γράμματα που σχηματίζουν λέξεις, που μπήκαν στη σειρά για να διαβάζετε κάτι να περάσουν κάποια δευτερόλεπτα χωρίς κάποια επιπλέον πληροφορία, πάρτε μια ανάσα, ακόμα μία, ωραία. Για να διαβάζετε αυτές τις λέξεις σημαίνει πως δεν σπάσατε τη συσκευή από όπου διαβάζετε το συγκεκριμένο ποστ το οποίο προφανώς και είναι μια ανασκόπηση της εμφάνισης των dEUS στο fuzz.

Φυσικά το στοιχείο της νοσταλγίας εδώ είναι πολύ έντονο, πώς να μην είναι; Εχει αναλυθεί πολλές φορέςσε αυτό το URL η θεωρία του πρώτου βλέμματος. Τι ακούγατε στα φοιτητικά αλτερνατιβ στέκια κρατώντας το ποτό σαν όπλο ενώ παλεύατε με τη σκέψη, να πάω να μιλήσω; Τι να πω; Να πάω τώρα; Ώπα έβαλε το houtellounge. Εκεί στο δεύτερο you move me round and round i guess, ήσασταν έτοιμοι να σκάσετε σαν πύραυλος σκουντ. Και αυτή η ευεξία της εισαγωγής του Instant Street, η γλυκιά προσμονή για το ξέσπασμα στο τέλος (όλοοο, όλοοο κύριε dj). Ναι οι dEUS στη σκηνή, ο ήχος είναι μια χαρά, έχουν όρεξη, τι μπορεί να πάει στραβά σε όλο αυτό; Δηλαδή τι μπορεί να γίνει για να μην σηκωθεί η τριχούλα όταν σκάνε οι κιθάρες στο Bad Timing;  Κάποιοι από εσάς έχετε ξανθιά παιδιά που γεννήθηκαν 9 μήνες μετά από εκείνη την απόλυτη στιγμή του μπάντζι τζαμπινγκ Suds & soda στον αη κοσμά το 99'. Είναι και αυτά πανέμορφα και είναι δίπλα από τον Φαντασμένιο και ξέρουν τους στίχους από το Little Arithmetics. 

Τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά εδώ, ούτε το ριγέ παντελόνι του Μπάρμαν, ούτε οι κακεντρεχείς εξυπνάδες του Φάντα μπορούν να χαλάσουν μια βραδιά με τους dEUS. Και κάπως έτσι είναι απόλυτα φυσιολογικό όταν πριν από χρόνια, στην προηγούμενη τους εμφάνιση τους στο fuzz ο Fantasmenios είχε ανεβάσει το λαηβ ρηβιου πριν καν πάει στη συναυλία. 

o Βόμβος | Ak'chamel, The Giver Of Illenes στην Ελλάδα

 O Βόμβος. Κανονικά έτσι λεγόταν η εκπομπή στον poplie, αλλά όλοι τον λενε Βόμβο. Αγνός μουσικόφιλος. Δεν τον νοιάζουν τάσεις, μόδες, δεν τον νοιάζει τίποτα. Πιάνεται από κάτι που του αρέσει και το διερευνά διεξοδικά. Συλλέκτης ατρόμητος, εφόσον βρει ένα συγκρότημα που του αρέσει είναι απλά θέμα χρόνου να αποκτήσει ό,τι έχουν κυκλοφορήσει ποτέ σε φυσικό προϊόν. Ο μύθος λέει πως υπάρχουν περιπτώσεις συγκροτημάτων που έχει περισσότερες κυκλοφορίες από τους ίδιους τους δημιουργούς. Είναι ακριβής, δεν θα πει ποτέ κάτι που δεν ξέρει και δεν θα αφήσει ποτέ να περάσει αναπάντητο ή αδιευκρίνιστο κάτι που του ακούγεται λάθος. Είναι σίγουρο πως και για αυτό το ποστ έχει ήδη κάποια σχόλια, τον τόνο που λείπει στο λενε στην αρχή του ποστ και ποιος ξέρει τι άλλο. 

Είναι ο μεγαλύτερος οπαδός των Godspeed You! Black Emperor που έχει γνωρίσει ο Φαντασμένιος. Τους έχει δει 15 φορές, ήταν σε όλες τις περιοδείες που έχουν κάνει, Ο μύθος λέει πως είναι ο τύπος που τους είχε κλέψει το MiniDisc στην πρώτη τους εμφάνιση στο Ρόδον το 2002. Έχει πάρα πολλά αγαπημένα συγκροτήματα. Ξεκινάει από κάτι που το αρέσει και ψάχνει τα πάντα, ονόματα, συνεργασίες, γενεαλογικό δέντρο, ζώδια, ομάδα αίματος, δισκογραφικές, ανακαλύπτει συνδέσεις που ενδεχομένως ούτε οι ίδιοι καλλιτέχνες δεν ξέρουν. Για κάποιο χρονικό διάστημα ισχυριζόταν πως το αγαπημένο του συγκρότημα είναι οι Master Musicians Of Bukkake. Tου αρέσουν οι μονότονοι ήχοι, τα μελωδικά ξεσπάσματα και τα ανατολίτικα ντιριντάχτα. Θα ήθελε να είναι ο τρίτος αδερφός Bishop. Κάποια περίοδο έφαγε τεράστιο κόλλημα με τους Coil, ωστόσο δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα , είναι τέτοια η ακεραιτότητα του (για την ιστορία, μίλησε με τους GYBE και τους επέστρεψε το MiniDisc) που κανείς από τους οικείους του δεν φοβήθηκε ότι μπορεί να μπλέξει σε τίποτα περίεργα με κεριά και υπόγεια κλπ. 

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα εμφανίζεται προτείνοντας διάφορους δίσκους, που ενδεχομένως θα ζόριζαν συντάκτη του Quietus με πολυετή προϋπηρεσία στο Wire. Πόσο μάλλον τον Φαντασμένιο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Βόμβος δικαιώνεται όμως, και ο Φαντασμένιος ουρλιάζει από ενθουσιασμό και ξεχνά να δώσει τα εύσημα. Ο μύθος λέει πως είναι ο πρώτος Έλληνας που απέκτησε το agaetis byrjun των Sigur Ros. Πόσο καιρό λέει άραγε για τους Ak'chamel; Ak'chamel στην Αθήνα, Ak'chamel στα Τρίκαλα, Ak'chamel και στη Θεσσαλονίκη. Και από πίσω ο Βόμβος να καταπίνει τα χιλιόμετρα. Οι 3 συναυλίες σε 4 μέρες ξεπέρασαν και τον Φαντασμένιο που είδε 4 φορές φέτος τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Η εμφάνιση των οποίων στο Λυκαβηττό ήταν η καλύτερη, είχαν φουλ σύνθεση με Κώστα Σιδέρη, και κύριο Αργύρη να εντάσσει στο ρεπερτόριο της πρόζας τον θάνατο πάνω στη σκηνή. Παίρνει σίγουρα το βραβείο αυτοσαρκασμού και ειρωνείας 2024. Ο Βόμβος δεν είδε κανένα λαηβ των χειμερινών, αλλά αν έβλεπε τότε θα ξεχώριζε αυτό της Χαλκίδας. 

Ο Βόμβος δεν είναι για τα εύκολα, ψάχνει να βρει την ομορφιά εκεί που κανείς δεν πιστεύει πως υπάρχει, όπου σταματάνε όλοι αυτός συνεχίζει, του αρέσουν οι σπανιες κυκλοφορίες, τα CD-R, τα μπουτλεγκ και τα EP. Πάντα ο αγαπημένος του δίσκος είναι ένα EP, στανταρ θα επανέλθει εδώ για να διορθώσει, αλλά όχι κύριε Βόμβε, η αλήθεια είναι μία, πάντα ο καλύτερος δίσκος είναι ένα EP. Και φυσικά η καλύτερη συναυλία των Ak'chamel ήταν στα Τρίκαλα. Θα συμφωνήσει και ο Φάντα που είδε όλα και όλα 9 λεπτά από το λαηβ της Αθήνας. Νέο ρεκόρ στο δείκτη τιμή ανά τραγούδι μετά από αυτό των Grails. Τι έχει γίνει και φτάσαμε το Ρομάντσο να ξεκινάει τα λαηβ στην ώρα τους; Και ποιοι είναι όλοι αυτοί; Κανονικά θα ήταν 12 άτομα. O Bόμβος είναι σκληρός κριτής. Η πρώτη πανελληνία περιοδεία των νεαρών τεξανών Ak'chamel θα μείνει στην ιστορία, θα γίνει μύθος. Το ποστ δεν είναι η βιογραφία του Βόμβου, σκοπός ήταν η ανασκόπηση αυτής της περιοδείας.

Ο Βόμβος δεν έχει δώσει την άδεια του για κάτι τέτοιο.

Δεν έγραψα βιρτουόζος (μπράβο μου) | Colin Stetson στο Gazarte 19/10

 

 Άντε να γράψεις για αυτό το πράγμα. Δείτε τη φωτογραφία. Κάντε ζουμ και δείτε τα μικρόφωνα που έχει πάνω το σαξόφωνο του Stetson. Έχει περάσει μια εβδομάδα και ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει ο Φαντασμένιος πως η ωριαία του εμφάνιση δεν είχε προηχογραφημένα μέρη. Γενικά για αυτό το λαηβ θα γραφτούν φοβερές υπερβολές και φράσεις με περίεργες λέξεις που θα προσδιορίζουν ατμόσφαιρες, δυστοπίες και λοιπά και λοιπά, που θα ακούγονται λόγια αλλά στην πραγματικότητα δεν θα βγάζουν κανένα νόημα. 

Ο ήχος ήταν απίστευτος, σαν να ακούς το CD, και οι προβολές από πίσω και αυτές λαηβ, είναι όλα τέλεια, δεν πρέπει να έχει συγκεντρωθεί τόσο πολύ ταλέντο σε τόσο μικρό χώρο ξανά. Η τεχνική προκαλεί δέος αλλά δεν ήταν να παίξουν και 2η μέρα οι Godspeed You! Black Emperor; Τέτοια ώρα θα παίζανε το Cliffs Gaze. Ο άλλος εκεί πάνω παλεύει με κάθε του κύτταρο για να πετύχει τον ήχο που δεν θα πιστέψει ποτέ κανείς και εσύ ρε Φαντασμένιο σκέφτεσαι τους GYBΕ επειδή πριν από 24 ώρες τα μάτια ήταν δακρυσμένα και η τρίχα κάγκελο, κοίτα ρε εδώ τι γίνεται, είναι μέσα όλοι οι εστετ της σύγχρονης μουσικής. Και να, αυτό που παίζει τώρα θα ήταν τέλειο για πριν από τους GYBE. 

Ξεκόλλα ρε Μένιο κούρασες, συγκεντρώσου. Συγκεντρώσου όπως οι κύριοι που έβλεπαν το σαπορτ, τον κυρ Jay Glass Dubs και τους ενοχλούσες επειδή μίλαγες. Φαντασμένιο εδώ είναι γκαζάρτε, τα πράγματα είναι σοβαρά, υπάρχει επίπεδο, υπάρχουν άνθρωποι που το επιπέδο τους και ο βαθμός συγκέντρωσης τους είναι τόσο ψηλά που προτιμούν το σαπορτ από αυτά που έλεγες (και πραγματικά μπράβο τους). Όλοι ξέρετε τι έλεγε ο Φάντα. Είναι πραγματικά φοβεροί οι κύριοι, μπράβο τους και πάλι. Και ο Stetson υπέροχος, ειδικά στα δύο τελευταία τραγούδια εξύψωσε το απόκοσμο (sic = εδώ έχουμε τη συνεισφορά του Φαντασμένιου στις φράσεις που δεν βγάζουν νόημα και θα γραφτούν για αυτό το λαηβ).  Αλλά αυτό εδώ μοιάζει νομοτελειακό, είναι τέτοιο το επίπεδο, φαίνεται από τα υπέροχα μαύρα κομψά ρούχα, από το πως κρατάνε το πιγούνι τους, οι προσεγμένες εκφράσεις θαυμασμού που παίρνουν τα πρόσωπα τους, είναι πολύ εκλέκτικ η φάση και πολύ τέλεια και τόσο αβαντ που δεν ακούστηκε ούτε μια λευτεριά στην Παλαιστίνη. 

Σε έναν ιδανικό κόσμο θα έπρεπε να σκάσει ο Πετρολούκας Χαλκιάς, να του κολλήσει ένα 50ικο στο σαξόφωνο και να του πει, παλικαράκι μου είσαι ωραίος, παίξε τώρα και το "ένα βράδυ βγήκε ο χάρος" να γίνουμε. 

καλό σας! Σαββατοκύριακο | Godspeed You! Black Emperor στο Floyd 18/10

Η διαδικασία

Είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Ξεκινάνε μια περιοδεία και από την πρώτη κιόλας συναυλία βγαίνουν ωραιότατα μπουτλεγκ με το νέο υλικό. Το οποίο πάντα έχει μέσα μια σύνθεση με την οποία ο Φαντασμένιος κολλάει για πάντα, την ακούει για μέρες, συνεχόμενα, δυνατά, πολύ δυνατά, το ξέρουν οι γείτονες, το ξέρουν τα πουλιά, το ξέρει ο Άγιος Ελευθέριος και τα μισά Πατήσια. Είναι σαν βενζίνη στη μηχανή της ελπίδας για ζωή όταν ο Φάντα καταλήγει σε εκείνα τα πιο καθοριστικά δευτερόλεπτα, τα δευτερόλεπτα που πραγματικά έχουν σημασία.

Τα δευτερόλεπτα

αυτά είναι πολύ πιο σημαντικά από κάποια αλλά δευτερόλεπτα, παραδείγματος χάριν σήμερα στις 9:13 του πήρε περίπου 17 δευτερόλεπτα του Φαντασμένοιου να ανοίξει το ψυγείο, να πάρει το μπουκάλι με το γάλα, και να γεμίσει ένα ποτήρι. Ναι είναι γρήγορος. Στα μέσα των 70s κάπου τόσο πρέπει διήρκεσε και η έκπληξη του Άλλεν Γκινσπεργκ όταν διάβασε την παρατήρηση του Γκρέγκορυ Κόρσο ότι το διάρκειας 24.000 ετών Μεγάλο Έτος (ή Βαβυλωνιακό Έτος) ισούται με το χρόνο υποδιπλασιασμού του πλουτωνίου. Το αποτέλεσμα ήταν το ομηρικής μορφής ποίημα Πλουτώνια Ωδή (εκδόσεις Aπόπειρα, 2002, μετάφραση Τάσος Σαμαρτζής). Στο ίδιο βιβλιαράκι υπάρχει και μια επιλογή ποιημάτων από τα οποία ο Φάντα ξεχωρίζει ένα απόσπασμα από το  Ρουρ-Γκέμπιτ που έγραψε τον Δεκέμβρη του 1979 στη Γερμανία. Το διαβάζετε σε 17 δευτερόλεπτα:

Πάρα πολλή βιομηχανία

Πάρα πολλά φαγιά

Πάρα πολλή μπίρα

Πάρα πολλά τσιγάρα

 

Πάρα πολλή φιλοσοφία

Πάρα πολλές ιδέες

Λιγοστά δωμάτια-

Λιγοστές ιδέες

 

Πάρα πολλή αστυνομία 

Πάρα πολλά κομπιούτερ

Πάρα πολλά στερεοφωνικά

Πάρα πολλή χοιρινό

 

Πάρα πολλής καφές

Πάρα πολλή κάπνισμα

Κάτω από γκρίζες σκεπές

Πάρα πολλή υπακοή

 

Είτε είναι 1979, είτε είναι 2024 τέτοια 17 δευτερόλεπτα είναι πάντα απολαυστικά.

Απόλαυση

είναι το γάλα μάρκας Στάμου ή Εβολ κατά προτίμηση, την ώρα που πέφτει ο ήλιος και παίζει δυνατά το untitled #1, το πρώτο κρεσέντο ναι ναι, αλλά όλη η δουλειά είναι στο δεύτερο ξέσπασμα, στο λεπτό 10, που σκάει το αλά μορικόνε ριφ που το έχουν κάνει τόσες φορές που είναι άδικα να το λέμε μορικόνε, το έχουν κάνει τόσες φορές που τελικά είναι διαδικασία, να υπάρχει μια στιγμή ας πούμε 17 δευτερολέπτων στο δεύτερο κρεσέντο που είναι σαν το κλικ που κάνει το όπλο πριν το τράβηγμα τις σκανδάλης, τότε που ξέρεις εσύ οι γείτονες, ο Άγιος Ελευθέριος και οι όμοροι δήμοι πως θα φύγει η σφαίρα, αδρεναλίνη, ευτυχία, συγκίνηση, βάλτο αγόρι μου, όλα μαζί, όλα μαζί. Σύμφωνα με τη διαδικασία, περνάει ο καιρός και κάποια στιγμή έρχονται τα νέα, ανακοίνωση, έρχονται στην Ελλάδα. Επιβεβαίωση της συναλλαγής και περνάμε στο επόμενο στάδιο, αυτό της προσμονής.

Η προσμονή

για το επόμενο λαηβ των Godspeed You! Black Emperor είναι κάθε φορά και μεγαλύτερη. Μοιάζει παράδοξο αλλά είναι πραγματικότητα, για μήνες όλα ρυθμίζονται σύμφωνα με αυτή τη μέρα. Την τελευταία εβδομάδα ο Φαντασμένιος νιώθει αμαρτωλός όταν βάζει να ακούσει οτιδήποτε άλλο, κάθε μέρα που περνάει πρέπει να κανονιστεί και η παραμικρή λεπτομέρεια, πόσες ώρες θα κοιμηθεί την προηγουμένη, τι ώρα θα πιει τον τελευταίο καφέ, το φλασκί, θα είναι sold-out; Υπάρχει και το τραύμα με το αδιαχώρητο Gagarin το 2010. Γενικά έχει χρόνια που δεν βλέπει τα σαπορτ ο Φαντασμένιος αλλά εδώ είναι ο Matt Ball (Big Brave) που μαζί με τον Menuck κυκλοφόρησαν πριν ένα μήνα ως WE ARE WINTER’S BLUE AND RADIANT CHILDREN τον πολύ καλό πρώτο τους δίσκο. Ο Κανόνας λέει πως τα φανατικά κιθαριστικά συγκροτήματα τελειώνουν το σετ παίζοντας με πεταλάκια, κιθάρες, βύσματα, η χαρά της παραμόρφωσης και των επαγωγικών φαινομένων. Στην εμφάνιση του Matt Ball αυτό ήταν το κύριο μέρος. Βόμβοι. Βγάζοντας την γλώσσα στους θεσμούς φάνηκε να παίζει κανονικά - κανονικά για όσους θεωρούν πως ο Kevin Shields, οι Sonic Youth και οι Velvet Undergound είναι η αγία τριάς της ηλεκτρικής κιθάρας - στο τελευταίο "τραγούδι". Εδώ τα εισαγωγικά είναι τόσο μεγάλα που φαίνονται από το φεγγάρι. Σε κάποια φάση πίσω του στάθηκε ακόμα ένας τύπος με ένα μπάσο, μπορεί να έπαιζε μαζί του, μπορεί να κούρδιζε, μπορεί και τα δύο να είναι αλήθεια, δεν έχει και πολύ σημασία.

Δεν έχει σημασία

που ο τίτλος του νέου δίσκου των Godspeed (NO​ ​TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28​,​340 DEAD) είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν αυτοί που το 1998 πίστευαν πως οι Mogwai είναι ότι πιο κουλ υπάρχει αλλά το 2003 το ποστ ροκ είναι βαρετό και δεν έχει λόγο ύπαρξης. Βάση διαδικασίας θα έρθουν και αυτοί για να πουν μετά τη μαλακία τους.  Οι Godspeed You! Black Emperor κάνουν το ίδιο πράγμα σχεδόν 30 χρόνια τώρα. Τα artwork, οι προβολές, η μουσική, είναι όλα της ίδιας αισθητικής. Οι Godspeed You! Black Emperor είναι όσο δήθεν είμαστε όλοι μας, είτε είναι 1979, είτε 2003 είτε 2024. Αναμενόμενη η φωνή του κόσμου για  free palestine που τελικά έγινε λευτεριά στην Παλαιστίνη, αλλά η ανατριχίλα είναι όταν αχνοφαίνεται για πρώτη φορά το Hope.

HOPE

η ίδια πάντα συγκίνηση, οι 8 μουσικοί σε ένα ημικύκλιο και από πάνω τους οι διπλές προβολές των 16mm, αυτό το λαηβ θα είναι το καλύτερο από όλα, το untitled #1 λέγεται πλέον BABYS IN A THUNDERCLOUD. Παίζουν δυνατά, πολύ δυνατά, ακόμα και με μικρά λάθη το τραγούδι αυτό είναι επικό, είναι σίγουρα μέσα στις πέντε καλύτερες συνθέσεις των GYBE. Οι κιθάρες στο RΑINDROPS CAST IN LEAD είναι ω να σου! γαμήσω. Σύμφωνα με τη διαδικασία μετά από τις φορτισμένες στιγμές ακολουθεί ένα αίσθημα κενού, δεν είναι ακριβώς βαρεμάρα, και μάλλον προέρχεται από την ανάγκη για την επόμενη επική στιγμή. Αυτό το διάστημα είναι καθοριστικό για την ποιότητα των λαηβ των GYBE, όσο μικρότερο τόσο καλύτερη η συναυλία. Και για πρώτη φορά παίζουν στην Ελλάδα Piss Crowns. Σε κάποια στιγμή μοιάζουν να το έχουν χάσει, αλλά με μαγικό τρόπο σουλουπώνονται και ξεκινάει αυτός ο καταιγισμός ήχων, ΟΙ ΚΙΘΑΡΕΣ, η μελωδία της ευτυχίας στη μέση του τραγουδιού, ελάτε να χορέψουμε βαλς, η χαρμολύπη στη μέση του τραγουδιού και μετά σκάνε τα μαύρα σύννεφα, θυμός, ένταση, δάκρυα, όλοι μαζί συντονισμένοι παίζουν την πιο όμορφη μουσική του κόσμου, παίζουν το East Hastings, η διαδικασία, τα δευτερόλεπτα, η απόλαυση, η προσμονή, δεν έχει σημασία, HOPE, καλό σαββατοκύριακο.

Λευτεριά στους Τουαρέγκ | Bombino & Tinariwen στον Λυκαβηττό 19/9

Η σειρά 23 τομέας Ζ έχει 17 ευρώ, η σειρά 14 τομέας Ε έχει 21, το τμήμα Κ έχει 24, μα είναι δυνατόν να δουλέψει αυτό σε μια ροκ συναυλία;  Ο Φαντασμένιος θυμάται την αναρχία στο Ηρώδειο. Βέβαια δεν έχει δει ποτέ  λαηβ Tinariwen και δεν είναι πως στο άκουσμα των τραγουδιών τους ξυπνάει ο αηνταααα μέσα του. Από την άλλη αν έχεις ακούσει πάνω από 2 τραγούδια του Bombino (εδώ αυθεντικά και τεκμηριωμένα για τον περσινό του δίσκο) τότε έχουμε ξεκάθαρα μια στιγμή παραφροσύνης αν νομίζεις πως ο κόσμος θα δει το λαηβ όπως έβλεπαν οι friends τους Hootie & the Blowfish. Και αν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να εκπληρωθεί το Plissken όραμα, αυτή πάει περίπατο όταν οι πόρτες ανοίξαν με σχεδόν μια ώρα καθυστέρηση και ο μέγας Bombino βγήκε στη σκηνή ενώ ο κόσμος ακόμα έμπαινε.

Πας κυρά Plissken και βάζεις τον μέγα Bombino να ανοίξει τους Πυξ λαξ των Τουαρέγκ; Θα σου τη φέρουμε εμείς και θα κάτσουμε στη σειρά 13 ρε να βλέπουμε χωρίς ζουμ την πανέμορφη μαύρη σκηνή που τόνιζε τα φανταστικά ρούχα των Bombiνων. Τέλος, ο Φαντασμένιος θέλει να ντύνεται τουαρεγκ, το πράσινο για τη δουλειά και το μπλε για ποτό. Μόνο αυτό. Πανέμορφοι, οι κιθάρες να μιλάνε με το ολόγιομο φεγγάρι, ο λευκός ντράμερ να πασχίζει στα ντραμς, είναι τέλειο αυτό που συμβαίνει, η πλατεία έχει γεμίσει και προύχοντες και ανθυποπροσωπικότητες στις δύο πρώτες σειρές δεν βλέπουν τίποτα. Την ίδια στιγμή δίπλα στον Φάντα έχουν κάτσει οι πιο όμορφες γυναίκες σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων. Plissken όλα εδώ πληρώνονται.  

Οι Bombiνοι πάνε τρένο και τα αηντααα βροχή αλλά κάποιοι είναι αποφασισμένοι να βρουν τις θέσεις τους και κάπως έτσι οι πεντάμορφες έπρεπε να αποχαιρετήσουν τις σουπερ θέσεις, ζήτησαν συγγνώμη και έφυγαν  αλλά μα της σαχάρας τους θεούς, αυτός που τις έδιωξε φοράει μπλουζάκι REM chronic town, τι θα γίνει με τη σειρά 13 ποιος θα έρθει να κάτσει μετά; H Μπρέντα με ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι; 

45 λεπτά Bombino όλη μας η ζωή, η πλατεία αδειάζει, ο αηνταα πάει στη σειρά 32 και βγαίνουν οι Tinariwen, δεν συμβαίνει κάτι το φοβερό πέρα από το ότι έχουν αλλάξει όλοι θέση γύρω από τον Φαντασμένιο αλλά δεν έχει τίποτα σημασία γιατί νάτοι πάνω στη σκηνή οι Bombinοι μαζί με τους Tinariwενους και να η εισβολή στη σκηνή και οι σεκιούριτι του Plissken να τηρούν τη τάξη (sic). Κάποιοι λένε πως το Plissken φημίζεται για το εκλεπτυσμένο γούστο στην επιλογή συγκροτημάτων, ο Φαντασμένιος θα πει πως διαχρονικά έχει τους χειρότερους γορίλες (εδώ η εμπειρία του 2012 που είχαν χρυσαυγίτες). 

Κάποιοι το απολαμβάνουν κάποιοι ψάχνουν τις θέσεις τους, κάποιοι τσακώνονται με τους ουγκ, κάποιοι βγάζουν σέλφι, κάποιοι παρακολουθούν αυτούς που τσακώνονται και αυτούς που ψάχνουν τις θέσεις τους, αλλά όλοι μαζί φωνάζουν για την λευτεριά στην Παλαιστίνη. Το οποίο είναι ένα τσικ περίεργο διότι οι Τουαρέγκ έχουν το δικό τους πόνο, είναι σε ένα συνεχή πόλεμο για τον οποίο κανείς δεν δίνει την παραμικρή σημασία. 

Τι έχουμε εδώ; Καπνογόνο;;; Και αυστηρά αριθμημένες θέσεις και εκλέκτικ Plissken και καπνογόνο WHAT IS THIS? A CROSSOVER EPISODE? Λογικά η μπάντα είναι ήδη στα ρανταρ των φασαίων οπότε ετοιμαστείτε του χρόνου για Tinariwen στο Πόζαρ.

Το ανκορ των Tinariwen όλη μας η ζωή. Ένα επικό αργόσυρτο Ittus και ξέσπασμα, κιθαριστική θύελλα, με τους Bombiνους στη σκηνή, για το Sastanaqqam. Τέλειο. Τα φώτα ανάβουν κάποιοι φεύγουν χαρούμενοι και σίγουροι πως άξιζε να βρέξουν τον κώλο τους, κάποιοι ψάχνουν τις θέσεις τους, κάποιοι βγάζουν σέλφι και κάποιοι συνειδητοποιούν πως παίζει ένα φανταστικό αμπιεντοεξπεριμενταλ τουαρεγκ που ούτε ο διάολος σαζαμ δεν βρίσκει. Και αρκεί ίσως μόνο αυτό για να βρεθούμε στο ποζαρ και στον Χελμό του χρόνου.