Σάββατο του Λαζάρου για τo indie των 90s / Bokomolech, Lost Bodies στην Αρχιτεκτονική 12/4

Φεστιβάλ εντύπου και μάλιστα του αυτοχαρακτηριζόμενου ως fanzine περιδικού lung, χαλαρό ωρολόγιο, ανύπαρκτος εξαερισμός, τσιγαρίλα που ένιωθες ότι μπορείς να την αγκαλιάσεις και να της κάνεις γλυκό έρωτα. Indie των 90s δεύρο έξω! 

Αχ καταραμένη νοσταλγία, μας έχεις διαλύσει. 

Ζούμε την εποχή που μπορείς να ακούς όλη τη μέρα μουσική από όλο τον κόσμο και από όλες τις εποχές αλλά εμείς νοσταλγούμε την εποχή που πασχίζαμε να μαζέψουμε ένα πεντοχίλιαρο και μετά περνάγαμε ώρες στο μετρόπολις να δούμε που αυτό θα κάτσει. Και πόσες μαλακίες δίσκους ακούγαμε με τις ώρες γιατί απλά είχαμε κάνει μια λάθος επιλογή; Νοσταλγούμε τα περιοδικά της εποχής, που τα μαθαίναμε απ' έξω γιατί θα μας έπαιρνε μισή ζωή να βάλουμε στο ράφι τα μισά από αυτά που διαβάζαμε. Πως αλήθεια να ακούγονται "τα κορυφαία pop δημιουργήματα του Ben Watt, Marine Drive Και Abaude" στα οποία αναφέρεται ο Τάκης Κεμμυδιώτης στην κριτική του στο The Boy With The Arab Strap τον Οκτώβριο του 1998 στο Ποπ και Ροκ; Ο νεαρός φάντα θα πούλαγε την ψυχή του στον διάβολο για να μπορούσε να παίρνει όσα cd θέλει από το μετρόπολις και στη συνέχεια να επιλέγει μόνος του τι του αρέσει και τι όχι. 

Από την άλλη είναι και η γνωστή - χιλιογραμμένη σε τούτο το μπλογκ - κατά Θόδωρο Αγγελόπουλο  εκπλήρωση του πρώτου βλέμματος. Έτσι όταν παίζει Prolapse ενώ η σκηνή είναι έτοιμη για να βγουν οι Bokomolech ο Φαντασμένιος νιώθει αυτό το όμορφο συναίσθημα της οικειότητας. Δεν έχει σημασία που η εμφάνιση των Boko ήταν σαν τον Παναθηναϊκό του Αταμάν Οκτώβρη μήνα. Είναι χαρούμενος μόνο και μόνο που τους βλέπει στη σκηνή, ξέρει πως είναι θέμα χρόνου να βρεθεί σε μια συναυλία τους και να σκεφτεί  - για χιλιοστή φορά - πως είναι αδιανόητο το ότι αυτή η μπάντα δεν έκανε καριέρα στο εξωτερικό. Με αφορμή τούτο το λαηβ διαπίστωσε πως έχει γράψει ελάχιστα για Bokomolech στα χίλια χρόνια που έχει το μπλογκ. Σε μια μικρή προσπάθεια αποκατάστασης αυτής της ιστορικής αδικίας αρπάξτε το top-5 του Φάντα για Boko:

1. Worthewait

2. Last Weak

3. Afraid

4. End

5. When I leave

 

Από την άλλη τι να πει κανείς για τους έτερους ήρωες των 90s Lost Bodies. Δεν θα πει τίποτα διότι οι Lost Bodies είναι οι Lost Bodies, δεν τους αγγίζει η νοσταλγία, το αν το μαγαζί δέχεται κάρτες ή θέλει μόνο μετρητά ή αν από κάτω παρακολουθούν φοβερές προσωπικότητες. Ε και αφού φέτος έχουμε τα 25 χρόνια του Ηigh Fidelity τσουπ και το top-5 για Lost Bodies.

1. Μετάνοια

2. Γελάστε

3. Αρκετά

4. Χάνομαι

5. Παγκοσμιοποίηση

 

Μιλώντας για χαμένα κορμιά παύλα φοβερές προσωπικότητες η διοργάνωση μπορεί να κριθεί επιτυχημένη μόνο και μόνο διότι σε αυτή παρευρέθη ο πραγματικός φαντασμένος του ίντερνετ, ο ένας και μοναδικός Μάνος Ραγιάδης ή Raggedy Man. Απίθανο ότι δεν έχει πεθάνει ακόμα και απίστευτα παρήγορο για τον Φάντα να ξέρει πως υπάρχει ακόμα ένας ενεργός μπλογκερ, οποίος μάλιστα πρέπει να έχει μπει ήδη στην 8η δεκαετία της ζωής του. 

 

Μπράβο λοιπόν στο περιοδικό lung για την εκδήλωση, είχε και στήριξη και από τον κόσμο και από τις μπάντες, μια χαρά. Βέβαια εδώ έχουμε πιστοποίηση στον κομπλεξισμ σχολιασμό, οπότε διαβάζοντας το τελευταίο τεύχος ο Φάντα παρατήρησε πως  οι περισσότεροι δίσκοι ήταν από το 2024. Άραγε ποιος δεν είχε δει σε όλες τις λίστες τον δίσκο που κυκλοφόρησαν οι Moin τον Οκτώβριο του 2024; Για να μην πούμε για κάποιους που τους είχαν στις λίστες τους το 2022 (μπράβο τους). Το lung δεν έχει εντελώς χαρακτήρα φανζιν ή τουλάχιστον η οπτική του στο οπαδιλίκι (fan) της μουσικής είναι αρκετά ευρύ για τα γούστα του Φάντα. Ωστόσο στα καλά του θυμίζει fractal, μοιάζει με φρουρό της αλτερνατιβ κοινότητας (ζην).