9

Αν έχετε ντέρτια και θέλετε μουσική υπόκρουση μείνετε μαζί μας να σας παρουσιάσουμε τους στρεητ αουτ φρομ Σικάγο Friko με τον πρώτο τους δίσκο Where we've been, Where we go from here. Ηχητικά μοιάζουν με ακατέργαστους Arcade Fire με ολίγη από Bright Eyes λόγω κυρίως των φωνητικών του - προφανώς ελληνικής καταγωγής - Νίκο Καπετάν. Η εισαγωγή στο Crashing Through μοιάζει με φόρο τιμής στους συντοπίτες Smashing Pumpkins. Σε ένα φαντασμένιο κόσμο οι Friko θα ήταν σουπερ σταρς και θα έπαιζαν στο ημίχρονο του Σουπερ μπολ. Αγαπημένο τραγούδι το Statues. Για να είστε εδώ δεν σας αρκεί σκέτη η πληροφορία ή να βάλετε απλά το τραγούδι να το ακούσετε θέλετε και μια γραπτή περιγραφή. Βάλτε ένα καυκάσιαν.

Ο Φαντασμένιος πριν πολλά πολλά χρόνια είχε μια καραμπινάτη σχεδόν θανατική εμπειρία. Δηλαδή πάτησε μπλε πάγο και έφυγε κάτω 300 μέτρα έως που κάποια στιγμή είδε τον ορίζοντα να χάνεται και σκέφτηκε, αυτό ήταν, τέλος. Δεν πέρασε όλη η ζωή από μπροστά του, μόνο κάτι ποταπές σκέψεις του στιλ θα μπορούσες να πεθάνεις σε κάποιο πιο σοβαρό βουνό. Με τα πολλά την έβγαλε καθαρή και θυμάται πως για να ηρεμήσει έβαλε να ακούσει το Mr. Beast των Mogwai. Εκείνη η εμπειρία σίγουρα τον άλλαξε και ήταν ένα έναυσμα για πιο χαρούμενη ζωή. Κλισέ ξε κλισέ έτσι είναι και ας γελάει η μισή υφήλιος με την παραπάνω πρόταση. Λοιπόν τι λέγαμε; Α. Αν ήξερε ο Φαντασμένιος τι στροφή στη ζωή ήταν αυτή (έτσι για να γελάσει και η άλλη μισή υφήλιος) τότε θα έπρεπε να είχε βάλει στα ακουστικά να παίζει το Statues των Friko.

Heaven is out there, middle of nowhere
Hiding away until it's time κλπ κλπ