bookovision

Και επειδή οι λίστες κούρασαν πάμε με ακόμα μία. Top-5 βιβλία χωρίς αξιολογική σειρά επιλεγμένα σε φάση έχει πιάσει φωτιά το σπίτι και πρέπει να πάρει 5 βιβλία ο Φαντασμένιος με τα οποία ενδεχομένως θα πέσει και σε ένα έρημο νησί.

 ~ Η Νεκρή μεραρχία του Μπελα. Η ιστορία του δεύτερου αντάρτικου στην Πελοπόννησο από τον θείο του Βασίλη -ζούμε για να σε ακούμε- Παπακωνσταντίνου.

Το βιβλίο (1334 σελίδες - δύο τόμοι) τελειώνει με τη σημείωση του εκδότη πως την ευθύνη της σύνταξης και επιμέλειας του βιβλίου φέρει ο ίδιος ο συγγραφέας, ΔΗΛΑΔΗ είναι απίστευτα κακογραμμένο, γεμάτο επαναλήψεις, λάθη και σε κάθε περίπτωση φαίνεται να στερείται οποιασδήποτε λογοτεχνικής αρετής. Από την άλλη, μάλλον αυτό είναι το τίμημα της αυθόρμητης διήγησης. Ο λόγος ζωντανεύει καθώς οι λέξεις χρωματίζονται ανάλογα με τη συναισθηματική κατάσταση του συγγραφέα. Τι γράφεις πάλι ρε πούστη φαντασμένιο.

Και τι συναισθηματική κατάσταση ε; Μάχες, νίκες, ήττες, τσακωμοί, δολοπλοκίες, τραυματισμοί, αποδράσεις έχει τόση δράση τούτο το βιβλίο που δεν το βάζουν κάτω ούτε δέκα die hard με πενήντα ράμπο μαζί. Και όμως, όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπρος στην πολύ σκληρή καθημερινότητα των ανταρτών όπως αυτή ορίστηκε από τον ανύπαρκτο εφοδιασμό του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο.

Ο ταραγμένος τρόπος αφήγησης του Μπελα σίγουρα δεν εμπνέει ιστορική ορθότητα, παρότι βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων. Είναι από τους πρώτους που βγαίνει στο βουνό το '46 και είναι από τους ελάχιστους που έχει την τύχη να πει την ιστορία του. Η αναφορά στο θάνατο σχεδόν κάθε προσώπου που εμφανίζεται στο βιβλίο σοκάρει και οδηγεί στο συμπέρασμα πως μάλλον δεν είχε σημασία ποιος και πώς κέρδισε, το τέλος ήταν γνωστό από την αρχή, το ερώτημα είναι πώς θα ήταν η Ελλάδα αν δεν είχαν αφανιστεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα οι σίγουρα πιο ανήσυχοι και ενδεχομένως πιο ονειροπόλοι κάτοικοι αυτού του τόπου.