11 April 2010

i 'd buy that for 14,67 euros

Σύντομη fast food κριτική
Κατέβασε το
Beat the Devil's Tattoo των Black Rebel Motorcycle Band και βάλε στο repeat τα #5 και #10. Όταν ξεκολλήσεις άκου και τα #1, #2, και #3.


Κανονική φαντασμένια κριτική
Ο νέος δίσκος των Black Rebel Motorcycle Band αξίζει το πεντοχίλιαρο. Και επειδή μόνο ο fieldmoon κατάλαβε αμέσως τι σημαίνει η φράση "αξίζει το πεντοχίλιαρο", για τους
υπόλοιπους χιλιάδες αναγνώστες ανοίγει παρένθεση:

τα παλιά παλιά χρόνια, τότε που
τα pc είχαν σκληρούς με χωρητικότητα τάξεως μεγέθους ε φιου μέγκαμπιτς, τότε που τα κινητά ήταν μεγαλύτερα από το τσι τσι του Γάλλου παρτενέρ, τότε που ο Γεωργάτος χτένιζε το μαλλί, τότε είχαμε νόμισμα τη δραχμή. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια μαζεύαμε το πεντοχίλιαρο και πηγαίναμε στο δισκάδικο*. Εκεί θα τσεκάραμε όλα τα δισκάκια δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή σε αυτά που έχουμε στη λίστα προς αγορά (100 must buy). Η λίστα αυτή περιελάμβανε κυρίως κλασικούς δίσκους για τους οποίους ήσουν βέβαιος πως κάνεις μια άνευ ρίσκου επένδυση. Είχες διαβάσει στο ποπ και ροκ, το διασταύρωσες και από κάποιον μεγαλύτερο, οπότε ήσουν ήσυχος. Απλά περίμενες να τα πετύχεις σε καλή τιμή (slanted n' enchanted 3.500δρχ.!!). Για τους νέας σοδειάς δίσκους η διαδικασία ήταν πολύπλοκη. Που χου τα στάνταρ του φαντασμένιου ήταν περίπου τα εξής:

1. να έχει ακούσει
στο ράδιο τουλάχιστον δυο σούπερ τραγούδια.
2. να έχει πάρει καλή κριτική στο ποπ και ροκ ή σε φανζιν από συντάκτη που στο παρελθόν έχει γράψει καλά λόγια για rem ή sonic youth.
3. να έχει τιμή έως 5.500δρχ.
4. να έχει χοντρό βιβλιαράκι

Αφού ονειροπολούσε για λίγο ο φαντασμένιος (αχ να μου δίνανε 100 χιλιάρικα μόνο για να αγοράσω cd ή αχ να μου λέγανε πάρε 100 cd τσάμπα), εντόπιζε το δισκίον που πληρούσε τις άνωθεν προϋποθέσεις, έσκαγε το πεντοχίλιαρο, και πέρναγε στη φάση " μια εβδομάδα ένας μήνας ακούγοντας μόνο αυτό το δίσκο". Η φάση αυτή περιλαμβάνει και ασχολίες όπως το ξεκόλλημα του ενοχλητικού αυτοκόλλητου της τιμής**, και λεπτομερειακή ανάγνωση credits και στίχων.

κλείνει η παρένθεση
.

Τα μισά τουλάχιστον τραγούδια του
Beat the Devil's Tattoo των B.R.M.C. είναι εν δυνάμει της κατηγορίας "στο repeat". Δυο από αυτά πάνε ακόμα πιο πέρα και φτάνουν στην κατηγορία "για πάντα αγαπημένο". Το φολκ εν ρολ sweet feeling είναι τόσο σπαρακτικό που θα έκανε ακόμα και τον μεγαλύτερο χοντρομαλάκα να δακρύσει. Το βρωμοπαθιάρικο Aya βάζει κάτω όλα τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για γκόμενες (Angie, Layla τον πούλο!!) και επιβάλλεται να το έχουν μαζί τους όλοι οι dj για να το παίζουν όποτε βλέπουν κάποιον πελάτη να τρώει χυλόπιτα..

------------------ο------------------

*Ο σωστός μουσικόφιλος πελάτης ήξερε τις τιμές καλύτερα από τους πωλητές ενώ αποτελούσε ύψιστη ατιμωτική πράξη η ερώτηση "που έχετε τους chemical brothers;". Η μόνη επιτρεπτή επαφή με τους υπαλλήλους του δισκάδικου εκτός του ταμείου ήταν κάποια συζήτηση του στυλ "έχεις ακούσει το like swimming;" ή "πότε θα έρθει το καινούργιο sigur ros;". Στη σύγχρονη και αλλοτριωμένη εποχή που ζούμε, σωστός μουσικόφιλος θεωρείται αυτός που έχει πρώτος το link, account στο what cd, rss στο γαμάτο blog, και άλλα βαρετά πράγματα.

**Ο καλύτερος τρόπος είναι με χαρτί τουαλέτας και οινόπνευμα (επιστημονικά αποδεδειγμένο)


14 comments:

pan pan said...

εχω account στο what, και παλια ειχα στο oink. και το πρωτο πεντοχιλιαρο που εδωσα για μη χιπχοπ cd ηταν για το how to operate with a blown mind των lo fidelity all stars επειδη ειχα ακουσει ενα τραγουδι που μ αρεσε και καποιος μου ειχε πει "αυτοι εχουν κι εναν σαμπλερα ρε". κι αυριο ξαναπαω γηπεδο μετα το παο-εβερτον στο αντιο του σαραβακου. τοτε παιζει να καναν και 4.150 τα cd. Βασικα τα χιπχοπ παντα 4.150 καναν.

Anonymous said...

Μ' αρέσει που είσαι και σινεφιλ. ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ πως ο τίτλος είναι επηρεασμένος από τη ατάκα "i 'd buy that for a dollar?" που ακούγεται στο Robocop. Σωστός;

fantasmenios said...

@pan pan

Τότε ντρεπόμουν να πω ότι ήμουν Παναθηναϊκός. Λαγωνικάκης, Κωνσταντινίδης, Αλεξόπουλος... Τι είναι αυτά ρε!?! Είναι λογικό να μη θέλεις να πας γήπεδο μετά την εμπειρία "Λαγωνικάκης αριστερο μπακ-χαφ".
Να σε πληροφορήσω επίσης πως το αξίωμα που λέει πως στο γήπεδο πάντα κάθεται πίσω σου ένας τύπος που πετάει τις πιο έξυπνες/αστείες ατάκες έχει προ πολλού ακυρωθεί.
Ένας μαλάκας κομπλεξικός θα κάθεται που θα σε κάνει να γελάσεις όταν ζητήσει να βγει ο Σισέ για να μπει ο Πετρόπουλος (το κάνει στο μάνατζερ αυτός και έχει πάρει 3 σερί)..

@anonymous

ναι από το robocop το ένα (το καλό)..

South Of The River said...

Μόλις χθες είχα κουβέντα με φίλους - μεταξύ jameson και canadian - για τις παλιές εποχές αγοράς δίσκων. Τι να πούμε και μεις που μεγαλώσαμε και στην επαρχία...

Το αυτοκόλλητο της τιμής φεύγει αποκλειστικά όπως περιγραφεις! Άντε να βάλεις βαμβάκι αντί χαρτί υγείας!

Πάντως το νέο BRMC είναι καλό. Ωστόσο αγαπημένο μου παραμένει το Howl...

Δεν έχετε τσίπα βάζελοι; Τότε δεν έπαιζε στην ομάδα σας και ο καλυτερος Έλλην ποδοσφαιριστής ever; (δεν λέω ποιον εννοώ, θα καταλάβεις). Τα λέμε στον τελικό κυπέλλου...

Πάω να συνεχίσω την ακρόαση σε Bonnie Prince Billy...

fantasmenios said...

Μπασινάς, Κολιτσιδάκης, Νασιόπουλος.. δύσκολο να διαλέξω. Χειρότερα και από εποχές Μίτου.

καλό Bonnie να έχεις

fantasmenios said...

pan pan, εσύ πήρες το σορτς του Σιμάο;;

pan pan said...

ποσο γελαω..

για ολα. τελικα δεν πηγα (δε φταιω εγω σοβαρα).

χειροτερη εποχη απο μιτου και σκατσελ και αυτον τον απιστευτο τσεχο στον παγκο δεν εχει, τι να λεμε τωρα. ο south of the river δε ξερω ποιον ελληνα εννοει,αλλα απο κεινη την περιοδο δε ξεχνω τζαφαρ ιρισμετοφ.

Unknown said...

Που λες Φαντασμένιε : Cd αγόραζα μόνο στις γιορτές όταν ήμουν "μικρος", τότε κατάφερνα να μαζέψω λεφτά για να σπαταλήσω σε μουσική. Τα πρώτα που αγόρασα ήταν τα άπαντα από Nirvana+Offspring (κανένα δεν ξεπέρασε το πενδοχίλιαρον).
Μετά κάποιος πήγε να με πείσει ότι υπάρχει καλύτερο συγκρότημα από τους Nirvana, τους Pearl Jam εννοούσε, και είπα να δοκιμάσω.
Οπότε με τα λεφτά που μάζεψα τα Χριστούγεννα του 2008 πήρα το λεωφορείο από το χωριό και τράβηξα για Κουντουρά (μορφή δισκοπωλείο στα Σέρρας), επτά χιλιάδες στο παντελόνι, πέντε δίσκοι οι Pearl Jam, βρε αμάν, τι κάνουμε τώρα; Αγοράζουμε τον πρώτο τους live δίσκο που θα έχει τα καλά από όλες τις δουλειές τους, σκέφτομαι. Αγοράζω αυτό--> http://fwd4.me/LC8, για 7.000,00 δρχ., πηγαίνω σπίτι, το βάζω να παίξει-->σε μία ώρα ήθελα: 1. να κλάψω 2. να βρω τον τύπο που μου είπε για τους Pearl Jam και να του σπάσω το κεφάλι 3. να επιστρέψω το cd και να ζητήσω τα λεφτά μου πίσω (μην σου πω και αποζημίωση που άκουσα αυτό το έκτρωμα).
Αυτή ήταν η σχέση μου με τον νταλάρα του Σιάτλ, δεν έκανα τον κόπο να ακούσω τίποτα από δαύτους ξανά, τους μισώ!!! Και φυσικά δεν αγόρασα ξανά κάτι επειδή μου το πρότεινε κάποιος.

Anonymous said...

έχεις δίκαιο, γι' αυτό άλλωστε και όλα τα παλιά cd από metropolis κ.λπ. μυρίζουν οινόπνευμα!

fantasmenios said...

zeugolator πλάκα κάνεις εε;; δεν σου αρέσουν οι pearl jam; δεν αγοράζεις ότι σου προτείνουν οι άλλοι; δηλαδή πως επέλεγες δίσκους, από τον τίτλο και το εξώφυλλο;

Πάντως αυτός που σου είπε για τους pearl jam έχει δίκιο νομίζω. Είναι ισάξιοι, οριακά καλύτεροι από τους Νιρβάνα.

Unknown said...

Ειλικρινά τους σιχαίνομαι. Μου βγάζει τρελή απέχθεια ο κύριος Έντι. Πλέον εμπιστεύομαι μόνο τον εαυτό μου, αν δεν ακούσω πρώτα κάτι δεν το αγοράζω (εκτός από περιπτώσεις που είναι σιγουράκι).
Υ.Γ Στο Hunger Strike (το μοναδικό ίσως τραγούδι που ξεχώριζε) από το υπεργκρούπ Temple of the Dog πολλές φορές απολάμβανα τον Cornell να κεντάει και μόλις ο δυσκοίλιος αναλάμβανε φωνητικά το έβαζα στο mute μέχρι να ξαναμπεί ο Cornell, για τέτοια απέχθεια μιλάμε!

South Of The River said...

Έλα ο καθυστερημένος είμαι!

Έκανα λάθος συγχώρα με! Ο καλύτερος έλλην ποδοσφαιριστής έπαιζε σε σας λίγο νωρίτερα. Call me Paris Georgakopoulos...

ΚΟλιτσιδάκης... Τι θυμήθκες τώρα. Τα κορυφαία τάκλιν. Το ένα πόδι στην κοιλιά και το άλλο στον σβέρκο...

Hunger strike ανατριχίλα.

Γεια.

Μιχάλης Τσαντίλας said...

Κι εγώ όπως τα περιγράφεις δρούσα εκείνες τις παλιές εποχές, αγαπητέ fantasmenie. Μόνο που δεν έβγαζα ποτέ το αυτοκόλλητο με την τιμή, ούτε οποιοδήποτε άλλο. :)

Anonymous said...

κομματάρα επίσης και το wake up των mad season.

μεγάλη ανατριχίλα, ίδια εποχή.