low fidelity

Ο ουρανός είναι μπλε η γη γυρίζει.. και δεν υπάρχει μουσικόφιλος που δεν του αρέσει να διαβάζει και να φτιάχνει λίστες. Λίστες με αγαπημένους δίσκους, τραγούδια, γκόμενες, γεγονότα κλπ. (Να έχει ο θεός καλά τους Cusack, Frears και Hornby που έκαναν αυτό το πράγμα να μοιάζει cool). Ο fantasmenios δεν είναι καλός στις λίστες και είναι σίγουρα χειρότερος στις ψηφοφορίες.. Οπότε ήταν λογικό να δεχθεί με χαρά το κάλεσμα του gone4sure, και από την πρώτη του μήνα να ανεβάζει ένα - ένα τα αγαπημένα του δισκάκια για το 2007. O fantasmenios δηλώνει υπεύθυνα πως μόνο για τα πρώτα 8 είναι απόλυτα σίγουρος, καθώς από εκεί και πέρα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι 50-60 δισκάκια. Βάλε και 10-15 που συνήθως τα πέρνει χαμπάρι μετά από έξι μήνες.. μάλλον για πέταμα θα είναι η λίστα μετά από λίγο καιρό. Αυτά για σήμερα.

ότι θυμάμαι χαίρομαι

Τι θα γίνει με την Brit Pop? Δεν θα την αναβιώσουμε την έρμη? Πλάκα θα είχε πάντως.. η αναβίωση της αναβίωσης! (όχι ότι δεν έχει ξαναγίνει). Εν πάση περιπτώσει το girl from mars των ash είναι ένας από τους λίγους λόγους για να θυμάται ο fanatasmenios τι συνέβαινε στο νησί στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν girl from ards και ήταν εμπνευσμένος από τη σχέση του τραγουδιστή με μια κοπέλα από το Ards (περιοχή της βορείου Ιρλανδίας).

ότι θυμάμαι χαίρομαι

Οταν σε λένε Benedikt H. Hermannsson και είσαι Ισλανδός μουσικός, τότε το γυρνάς σε Benni Hemm Hemm, έχεις την στάμπα-εγγύηση της Morr records, έχεις και εξαιρετικό artwork τότε είναι απόλυτα αναμενόμενο ένας fantasmenios από μια μακρινή ηλιόλουστη χώρα να δίνει 15 euro και να αγοράζει το CD μην έχοντας ιδέα για το τι θα ακούσει. Τι άκουσε ο fantasmenios πέρσι? Πολύ καλή και έξυπνη(?) pop. Ενδεικτικός στοίχος: i love you more today/ more today than yesterday/ but i love you less today/ less than i will love you tomorrow. Αν ήταν Αμερικάνος θα τον έλεγαν Sufjan Stevens και τα τραγούδια του θα ακούγονταν σε κάθε μη δραματική ταινία που έχει σκοπό να παιχτεί στο φεστιβάλ του Sundance. Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η -- Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! ! ! Καμία σχέση με τα ομοεθνή συγκροτήματα τύπου Sigur Ros. Η μουσική μόνο στο φετινό kajak [morr records 2007] Ισλανδίζει κάπως (ίσως γιατί το ηχογράφησαν στο studio των Sigur Ros). Στο περσινό και καλό Benni Hemm Hemm [morr records 2006] η μουσική είναι χαρούμενη, παιγμένη με πολλά όργανα (περιλαμβανομένων και πνευστών όπως τρομπέτα, τρομπόνι κ.α.). Οσο για τα live η περιέργια του fantasmeniou χτυπάει κόκκινο όταν διαβάζει πως ο Benni κατεβάζει 12-16 άτομα για να παρουσιάσει τη δουλεία του!!

άστα να πάνε

Από την εποχή που ο Ewan έφευγε στο τέλος πάντα με μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά (στη συγκεκριμένη περίπτωση και με το κορίτσι). Αγαπημένη σκηνή από το A Life Less Ordinary του Danny Boyle που θα μπορούσε όμως άνετα να ήταν και σε ταινία των αδερφών Κοέν. Για τη μουσική επένδυση τα λόγια είναι περιττά..

I Don’t Feel Fear at My Windowsill

Arcade Fire, Alexandra Palace Monday 19^th of November “Everything they make me feel – or suggest I feel – is a central metaphor for everything I feel, about me, the world, music, emotion, love, death, time, God and so on. And so, now I come to think about it, this is how exact I am going to be …”

Paul Morley about Joy Division

Πάντα ήμουνα λάτρης των μικρών χώρων, των live των 70 ατόμων, της μουσικής που ακούνε μόνο οι γνωστοί και οι φίλοι σου, του ελιτισμού του στυλ χέζουμε όσους ξέρουν λιγότερα από εμάς όσο αφορά τη μουσική , της ατάκας του Χρήστου Δασκαλόπουλου ότι με ενδιαφέρουν μπάντες μόνο στο ξεκίνημα τους και όταν γίνουν γνωστές παύουν να με αφορούν. Νιώθω βιασμένος όταν στα μέρη που πηγαίνω γεμίζουν με άτομα που δεν έχουν ιδέα και απλώς ακολουθούν την ψαγμένη μόδα της εποχής, σιχαίνομαι όλα τα brit pop - akia , cure – akia, cobain – akia της κάθε εποχής που κυκλοφορούν με γραβάτες , ρίμελ και άπλυτα καρό πουκάμισα. Βασικά έχω το σύνδρομο του μαλάκα κριτικού που έχει δει την ταινία τσάμπα σε ειδική προβολή και θέλει να πει το τέλος σε όλους τους υπόλοιπους για να μην πάει κανένας να την δει.

Συνεπώς όταν βρέθηκα στο Alexandra Palace για την συναυλία των arcade fire με 4000 κόσμο ήθελα απλώς να ξεράσω, όταν όλος ο κόσμος ήξερε τους στίχους απ έξω ήθελα να τους χτυπήσω, όταν για ακόμη μια φορά στο tube όλοι σιγοτραγουδούσαν το Wake Up ήθελα να πατήσω το κουμπάκι κινδύνου. Όταν είπαν ότι ήταν το τελευταίο live της ευρωπαϊκής περιοδείας τους ένα ρίγος χαράς με διαπέρασε. Όταν άναψαν τα φώτα, ήταν απλώς μια καλή ευκαιρία για τσιγάρο.

Το να κάτσω να εξηγήσω λογικά γιατί αυτή ήταν μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ μου είναι σαν να προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί το Candy Says, το Atmoshpere , το Hey , το Let Down και το Neighbourhood #1 μας προκαλούν δάκρυα, γιατί βλέπουμε ταινίες και διαβάζουμε βιβλία, γιατί η τέχνη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής , γιατί μας διαμορφώνει και ευτυχώς κάποιες εξαιρετικές στιγμές μας κάνει λίγο καλύτερους …

By Fieldmoon

ότι θυμάμαι χαίρομαι

Δύο πράγματα έκαναν εντύπωση στον fantasmenio όταν διάβασε το MUZINE. 1.Μετά από χρόνια επιτέλους ένα περιοδικό με ξεχωριστή αισθητική 2. Να και ένα μουσικό περιοδικό που δεν ασχολείται με το παρόν και το μέλλον αλλά με το άμεσο παρελθόν καθώς κατά βάση στο πρώτο αυτό τεύχος παρουσιάζονται μουσικές από το 2004 και 2005! Δυο καλοί λόγοι για να το ψάξεις στο γνωστό γωνιακό περίπτερο (εκεί που αγόραζες το sense, το fractal και το overdub). Αφού λοιπόν το κάνουν αυτοί θα το κάνει και ο fantasmenios.

Ο Benoît Pioulard κυκλοφόρησε το 2006 υπό την κηδεμονία της kranky τον δίσκο Précis. Οπου Benoît Pioulard ο γεννημένος στο Michigan πολυ-οργανίστας Thomas Meluch. Ο Thomas αν και πιτσιρικάς πρόλαβε να παίξει (κυρίως ντραμς) σε 5-6 post rock* συγκροτήματα πριν τελικά αποφασίσει να ηχογραφεί και να παίζει μόνος του. Στα πρώτα του ακούσματα συγκαταλέγονται οι Slint, οι Velvet Underground και οι Broadcast, ενώ πιο μετά κόλλησε με τα φιντάνια της Warp: Boards of Canada, Vincent Gallo και Mira Calix. Το Précis πέρα από το εξαιρετικό artwork, μουσικά ξεχωρίζει για τις πολύ όμορφες μελωδίες, τα χωρίς υπερβολές φωνητικά, τη διόλου βαρετή χρήση ακουστικής κιθάρας που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα του τύπου θέλω να γυρίσω στη φύση αλλά δεν είμαι και ο Alejandro Escovedo. Βάλε και τις post rock καταβολές-επιρροές και έχεις 37 λεπτά υπέροχης μουσικής από κιθάρες (δυο ακουστικές, μία ηλεκτρική), μπάσο, τσέλο, καμπάνες, καμπανάκια, σαντούρι, διάφορα ντραμς, drum machine, tape recorders κ.α.

*δείτε στο χάρτη που είναι το Michigan και θα καταλάβετε γιατί έπαιζε σε post rock συγκροτήματα

χωρίς τίτλο

χωρίς σχόλια

έχω ένα καλό νέο

Ο fantasmenios ακόμα τσιμπιέται! Τελικά υπάρχει άγιος Βασίλης. Δες και μόνος σου αν δεν πιστεύεις. Οι My Bloody Valentine επιστρέφουν

the 'gazers need excitement

Οπως έχει ξαναπεί ο fantasmenios, η λεγόμενη και shoegaze μουσική είναι της μόδας. Ο Ulrich Schnauss και οι M83 είναι από τα καλύτερα ονόματα που στηρίζουν τον ήχο αυτό στις μέρες μας. Αμφότεροι κυκλοφόρησαν φέτος καινούργιους δίσκους, οι οποίοι ήταν απλά καλοί, σε σχέση με αυτά που μας έχουν συνηθίσει. Αντίθετα ο Pluramon (δηλαδή ο Marcus Schmickler) συνεχίζει με το the monstrous surplus [karaoke Kalk 2007] εκεί που είχε σταματήσει με το Dreams Top Rock [karaoke Kalk 2003]. Περίληψη προηγουμένων: Ο Marcus Schmickler κυκλοφόρησε με τη Julee Cruise στα φωνητικά το εκπληκτικό Dreams Top Rock για το οποίο ο συντάκτης του Wire έγραψε πως είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει σε avant pop/noise από την εποχή του Isnt Anything των My bloody Valentine. Τη Julee Cruise προφανώς την έχεις ακούσει από το soundtrack της τηλεοπτικής σειράς Twin Peaks του David Lynch.

Στον καινούργιο δίσκο των Pluramon συμμετέχει στα φωνητικά εκτός από τη Julee και η Γερμανή ηθοποιός Julia Hummer. Ο Marcus παίζει την κιθάρα του όπως πρέπει (κοιτάζοντας τα παπούτσια του δηλαδή), οι ιδέες δεν είναι πολλές, έχει και μια απρόσμενη διασκευή στο "If The Kids Are United" των Sham 69's αλλά εν τέλη ο όμορφος συνδιασμός μελωδίας, θορύβου και ατμοσφαιρικών φωνητικών (οι φωνές της Julee και της Julia μοιάζουν αρκετά) θα αφήσει ικανοποιημένο κάθε φίλο της dream pop. Ακόμα και αυτούς που δεν ήταν ανάμεσα στους 70 που είδαν το εκπληκτικό live του Pluramon μαζί με την Julee πριν από ακριβώς 2 χρόνια (17-11-2005) στο Bios, και είναι σχεδόν σίγουρο πως από τότε είναι φίλοι του σχήματος.

πως να ξεπλύνω την ντροπή;

73 posts, άπειρα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη άλλα ούτε ένα post αφιερωμένο στους mogwai!! Λες για αυτό να διαβάζουν μόνο 7 το blog του fantasmeniou; Και η ειρωνεία είναι πως αρχικά ήθελε να κάνει ένα blog και να γράφει μόνο για τους Mogwai. Για να ξεπλύνει την ντροπή ο fantasmenios αποφάσισε να γράφει ένα τουλάχιστον post το μήνα για αυτούς ανεξαρτήτως εμπνεύσεως και σχετικής επικαιρότητας.

Ο ντράμερ των Mogwai, Martin Bulloch έκανε πριν μερικές εβδομάδες εγχείρηση για να αλλάξει βηματοδότη. Ο βηματοδότης δόθηκε προς διαδικτυακό πλειστηριασμό, και οι 271 λίρες που έπιασε θα πάνε για φιλανθρωπικό σκοπό. Καλά νέα αν αναλογιστούμε πως την προηγούμενη φορά που ο Martin πούλησε το βηματοδότη του έπιασε οριακά 200 λίρες..

Κουλτουριάρικη Κυριακή με τους Kammerflimmer Kollektief

Καιρό είχε ο fantasmenios να πάει σε live αγαπημένου γερμανικού συγκροτήματος. Και όπως επιτάσσει το savoir vivre σε τέτοιες περιπτώσεις απολαμβάνουμε το θέαμα καθιστοί. Αρά σωστή η επιλογή του καλύτερου σινεμά της Αθήνας για τη συναυλία των Kammerflimmer Kollektief.
Εάν κάποιος πήγε να τους δει χωρίς να έχει ακούσει τους δίσκους τους, άλλα βασιζόμενος σε αυτά που άκουσε για αυτούς από εδώ και από εκεί, τότε μάλλον πρέπει να είναι χαρούμενος από την εμφάνιση τους την Κυριακή το βράδυ. Οσοι από την άλλη έχουν λιώσει τα Cicadidae και Mäander μάλλον περίμεναν περισσότερα. Και αυτό γιατί οι Kammerflimmer δεν ήταν Kollektief.. καθώς στην Αθήνα εμφανίστηκαν μόνο οι βασικοί Heike Aumuller, Johannes Frisch και Thomas Weber. Απουσίαζαν δηλαδή το σαξόφωνο τα ντραμς και το βιολί. Το αιώνιο πρόβλημα με τις συναυλίες στην Ελλάδα (από τους White Stripes έως τους pan sonic) είναι πως ακόμα και όταν έρχονται καλά ονόματα αυτά συνήθως δεν υποστηρίζονται και από ανάλογου επιπέδου παραγωγές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να μην είδαμε υπερπαραγωγή στον μικρόκοσμο αλλά η σύνθεση των Kammerflimmer Kollektief δεν ήταν θέμα τσιγκουνιάς των διοργανωτών αλλά επιλογή του συγκροτήματος που από το 2004 και μετά, από σεξτέτο το γύρισε κυρίως σε τρίο. Η επιλογή αυτή μάλιστα ενισχύεται κατά τα λεγόμενα τους και με τον τελευταίο δίσκο τους jinx. Συμπερασματικά η εμφάνιση των Γερμανών ήταν όαση αν συγκριθεί με τα live που γίνονται τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, αλλά θα μείνουμε με την απορία πως θα ήταν αν παίζανε 6αδα.

Υστερόγραφο: Η ανακοίνωση του fantasmeniou έπιασε τόπο και οι γνωστοί 100 προσήλθαν εκπλήσσοντας ευχάριστα και τους καλλιτέχνες (που μη φανταστεί κανείς πως μαζεύουν περισσότερους στην πατρίδα τους).

ανακοίνωση ανακοίνωση

Παρακαλούνται οι γνωστοί 300 (100 το πολύ δηλαδή) να προσέλθουν την Κυριακή 4/11 το βράδυ στις 22:30 (στις 23:30 δηλαδή) στο μικρόκοσμο (στο μικρόκοσμο τους δηλαδή) για τη συναυλία των Γερμανών Kammerflimmer Kollektief. Οι ειδικοί (αυτοί που παίρνουν τσάμπα τα cd δηλαδή) λένε πως οι Kammerflimmer Kollektief παίζουν κάτι σαν free jazz, post-rock, experimental, ambient techno. Ο fantasmenios (αυτός που θα δώσει 15 euro να τους δει δηλαδή) λέει πως γαμούν και δέρνουν. Οποιος δεν τον πιστεύει (και καλά κάνει δηλαδή), ας ακούσει αυτό και μετά τα λέμε. Γιούρια όλοι στη Συγγρού λοιπόν..

#7

Στον fantasmenio αρέσει η μουσική, η μπάλα, και τα "ειρωνικά" αστεία. Η κοινή συνισταμένη των παραπάνω ακούει στο όνομα Mehmet Scholl. Ο πρώην επιθετικός χαφ της Bayern εκτός από εξαιρετικός ποδοσφαιριστής φημίζεται για το ιδιαίτερο χιούμορ του, και την αγάπη του για την indie μουσική. Πριν μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει 2 συλλογές με τίτλο "after the game is before the game" με indie τραγούδια που άκουγε στο αμάξι πριν και μετά τα ματς. Το ότι είναι μεγάλος χαβαλές το έδειξε όταν έφτασε η ώρα να σταματήσει τη μπάλα και με αφορμή τον προς τιμή του αποχαιρετιστήριο φιλικό αγώνα Bayern - Barcelona όπου κάλεσε να παίξουν μουσική και να τραγουδήσουν μαζί του οι Hidden Cameras.. Σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, στην πρωτεύουσα της Βαβαρίας, gogo boys και τραγούδια με στοίχους του στιλ ...

The man that I am with my man his warm coals heat toes A shower cleans the surface and holes Water, soap and hands I sit while he stands over me I can hardly see that he is peeing on my shoulders and knees a warm, wet, yellow breeze

Το τι ακριβώς έγινε στο Allianz Arena τον περασμένο Αύγουστο μπορούν να το μάθουν οι γνωρίζοντες τη Γερμανική από το άρθρο της spiegel (και αν δε βαριούνται.. να το μοιραστούν και με εμάς τους μη Γερμανομαθείς).

Τα tracklist από τις συλλογές του Mehmet Scholl εδώ και εδώ.

Ο fantasmenios θα ήθελε πολύ να ακολουθήσουν τα βήματα του Γερμανού άσου και να κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή συλλογές με αγαπημένα τραγούδια οι: Λουκάς Βύντρα (έντεχνο) Σάββας Κωφίδης (metal), Τραϊανός Δέλλας (γαμησε τα) και Χρήστος Μπούρμπος (μάλλον για hip-hop τον κόβω αυτόν).