Το Σάββατο, ο ουρανός θα θρυμματιστεί (ή κάτι τέτοιο) με μια τεράστια έκρηξη που θα χωρέσει μέσα στη σπηλιά. Mogwai στο Floyd 9/10

 

Κόκκινα φώτα

Ο Martin ίσα που ακουμπάει το τομ του, ο Stuart χαϊδεύει τις χορδές, ο Barry γυρίζει τον ροοστάτη της έντασης πάνω στην κιθάρα του, μια γαλήνη σαν τα ηλιοβασιλέματα που στήνει στις παραστάσεις του ο Παπαϊωάννου σαν μια ωδή στην "καλύτερη ώρα", έως εκείνο το δευτερόλεπτο που  πατάει το πετάλι, εμφανίζεται μια λευκή λάμψη και ταυτόχρονα απελευθερώνεται στο Floyd ο πιο όμορφος θόρυβος που υπάρχει στη γη. Mogwai Fear Satan. Κάθε κύτταρο του Φαντασμένιου νιώθει την απόλυτη ευτυχία, ο ήχος είναι τέλειος, του σκάει με δύναμη στον κορμό του, αλλά δεν τον ενοχλεί. Το ήξερε ότι αυτό θα συμβεί, αυτή είναι η 9η φορά, αλλά και πάλι το σοκ είναι το ίδιο. Τα επόμενα δευτερόλεπτα, η συμπυκνωμένη χαρά εκτονώνεται και δυστυχώς αντικαθίσταται από τη γνωστή πια μετά Mogwaική κατάθλιψη.

 

Choose a Band

Για τους Φαντασμένιους τούτου του κόσμου τα πράγματα είναι απλά. Δουλεύουν, βλέπουν τον Παναθηναϊκό, πάνε στο μπαρ, πάνε διακοπές, πάνε στο πατρικό, πάνε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όλα τα παραπάνω τα συνοδεύουν συνήθως από γερές δόσεις μεμψιμοιρίας και ειρωνείας. Μια φορά στο τόσο έρχεται η ανακοίνωση για συναυλία των Mogwai και ξαφνικά το μέλλον αποκτά ένα ορόσημο και κάπως έτσι όλα τα γύρω γύρω δεν τους ενοχλούν τόσο πολύ. Δεν υπάρχει ερώτημα για το αν θα πάνε οι Φαντασμένιοι, η σχέση εδώ είναι όμοια με τον Iggy Pop και τους ήρωες του Trainspotting. Το ερώτημα είναι πως σχεδόν γεμίζουν το Floyd ντεμοντέ μπάντες τύπου Mogwai.  Μάλλον δεν έπιασαν τόπο τα ποστ στο fb από τους σοφούς γέροντες που αρνούνται το 202κάτι να ακούσουν Mogwai και ποστ ροκ. Υπάρχει μια αλλαγή στη σύνθεση των ανθρώπων που πάνε σε συναυλίες, ο μέσος ορος υλικίας έχει πέσει, οι γνωστοί 300 του 2010 έχουν παραδώσει σκυτάλη. Ίσως αυτά τα παιδιά να γεννήθηκαν λίγο μετά τη συναυλία τρόμο στο Ark το 2003 ή το καλοκαίρι της αγάπης και το rockwave του 2004. 

 

Θανάσης Μήνας revisited #345 

Αλλά να κάπου στην άκρη του μπαρ αχνοφαίνεται ο Θανάσης Μήνας, οπότε θα αρπάξει την ευκαιρία ο Φαντασμένιος για να παραθέσει λίγες γραμμές από ένα κείμενο του για τους Mogwai το 1999 στο Ποπ και ροκ. 

"Οι Mogwai δίνουν την εντύπωση μιας μοντέρνας συμμορίας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμη να τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα. Όταν ο μεγάλος Stanley Kubrick σκιαγραφούσε την περσόνα του Malcolm McDowell και των υπόλοιπων Droogs στο αξεπέραστο "Clockwork Orange" ίσως μια αντίστοιχη παρέα να είχε στο μυαλό του."

Αυτά γράφονταν την εποχή που οι Mogwai κυκλοφορούσαν δίσκους που υποχρεωτικά είχαν τη λέξη Young στον τίτλο. Αν διάβαζαν τώρα αυτό το απόσπασμα ενδεχομένως να γέλαγαν, όπως έκαναν στο τελευταίο κρεσέντο του Fear Satan, όπου ο Barry ή έκανε κάτι λάθος ή κάτι μη αναμενόμενο το οποίο ακόμα και οι καλύτεροι Mogwaiολογοι θα χρειαστούν VAR για να το πιάσουν. Οι σχεδόν ανέκφραστοι Mogwai είχαν χαμογελάσει και λίγο πριν, όταν ο κόσμος ανταποκρινόμενος στη θέα της παλαιστινιακή σημαίας στον ενισχυτή του Stuart, φώναξε το σχετικό σύνθημα. 

 

Do you like concerts? 

Το πράγμα εδώ φάνηκε από νωρίς. Φοβερός ήχος από τα πρώτα δευτερόλεπτα του God Gets You Back, χαμός στο Hi Chaos που λογικά θα είναι από τα τραγούδια του Bad Fire που θα μπαίνει για πολλά χρόνια στα σετλιστ και ακολουθεί μια wait for it...  μυθική εκτέλεση του Summer. Μετά ο κόσμος απλά παραδόθηκε και με απόλυτη σιωπή παρακολούθησε με το στώμα ανοιχτό - σε μια σπάνια εμφάνιση στα ελληνικά τους σετλιστ - το Cody.  Εκλεισαν το κυρίως σετ με το Lion Rumpus που θα το γράψει ο Φαντασμένιος και πέστε να τον φάτε, του θυμίζει την έκτη αίσθηση της Χριστίνας Κολέτσα, και αυτό δεν είναι κακό.  

Τελικά, όπως έγραψε και ο αγαπημένος λογαριασμός, 3 γκολάκια στη Σκωτία στην μπάλα και άλλα 14 στο Floyd από τους Σκωτσέζους και είμαστε μια χαρά. Και θα είμαστε μια χαρά διότι ο νεαρός Alex Mackey (που το 2016 αντικατέστησε τον John Cummings) φόραγε ζακέτα Robe di Kappa, το οποίο για τον Φαντασμένιο είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι Mogwaiκης διαιώνισης.