Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι Sprints;
Το πρώτο σλοτ του release πρέπει να είναι η μεγαλύτερη κατάρα για ένα συγκρότημα σε αυτή τη χώρα. Είναι πραγματικά θαύμα ότι τόσα χρόνια δεν έχει πεθάνει κάποιος μουσικός την ώρα που ανοίγει το φεστιβαλ με τον πιο αδυσώπητο ήλιο να του πέφτει στη μούρη. Οπότε τι να πει για το σετ των Sprints o Φαντασμένιος; Τους έβλεπε εκεί πάνω να το παλεύουν, να παίζουν όμορφα τις μάλλον αδιάφορες γκαραζοσυνθέσεις τους.
Είχε βέβαια έναν αέρα, αλλά τι να το κάνεις που ήταν κόντρα στη σκηνή οπότε το μόνο αποτέλεσμα ήταν να έρχεται μια αγνή ατόφια μασχαλίλα εκ παλινδρομικών κινήσεων των ενθουσιασμένων οπαδών ή και απλού κόσμου που ακολούθησε το έναυσμα της μπάντας να αφήσει τη σκιά δίπλα από τον πύργο του ηχολήπτη. Αναμενόμενα κακός ήχος - εντάξει αυτό δεν είναι σλοτ, είναι η Σκύλλα και η Χάρυβδη των λαηβ - και μάλλον δεν είναι καλό που οι Jesus του dj ακούστηκαν τόσο απολαυστικοί στο διάλειμμα. Έχετε καταλάβει που πάει το πράγμα, κλείστε το τώρα καλύτερα να μην έχετε θέμα με την πίεση σας μετά.
Κενό δίκτυο - #43ο Indie free festival στην πλατεία νερού
Εμείς εδώ είμαστε ακραία μουσικά φαινόμενα, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να σχολιάσουμε την απόλυτη στιγμή παραφροσύνης όταν κάποιος από το release είπε "μετά τους Sprints και πριν τους Idles να βάλουμε τους Glass Beams που παίζει ο εν λευκώ". Και όχι ό,τι έχει κάποια σημασία αλλά οι Glass Beams αντί για οριεντάλ easy listening του βγήκανε προγκρεσιβ τρανς ρεηβ.
Πάνω στους χρυσούς βωμούς τους, με τις χρυσές τους μάσκες, τα φοβερά ρούχα και μαλλιά, ούτε παλαιστίνες ούτε τίποτα, αποστασιοποιημένοι θα ήταν ο τέλειος λαγός καθώς μετά από αυτό το πράγμα θα καυλώνατε ακόμα και αν έπαιζε ο Φαντασμένιος κιθάρα, πόσο μάλλον η καλύτερη λαηβ μπάντα στη Γη. Τελευταία προειδοποίηση, και να ξέρετε πως ο Φαντασμένιος δεν φέρει ουδεμία ευθύνη αν σε λίγο η συσκευή που κρατάτε έχει σπάσει.
Ο Δημήτρης ο Μπούρας
είπε πως έχει δίκιο ο Φαντασμένιος που σας λέει ότι είστε όλοι για τον πούτσο*. Τι έχουμε εδώ; Φαντασμένιος με Idles όπως Πουρναράκης με Νόρις ή Τσιτσιπάς με τον Πατέρα του ή Τράκης με τους Αγγελόπουλους;
Μια σχέση που ξεκίνησε το 2018 και μάλλον κορυφώθηκε με αυτό το λαηβ ρηβιου (στο οποίο ο Φαντασμένιος δεν είχε πάει). Κάποια στιγμή τον Μάρτιο τον πιάνει ένας κολλητός και του λέει "άκου να σου πω, εντάξει έχεις τα κολλήματα σου, λογικό, σε ξέρω τόσα χρόνια, αλλά ρε παιδάκι μου εκτίθεσαι, δεν γίνεται να λες πως δεν σου αρέσουν, πήγαινε να τους δεις μια φορά". Οπότε άφησε τον κύριο Αργύρη μελαγχολικό ο Φαντασμένιος και να μπροστά στην καλύτερη μπάντα του κόσμου.
Που εντάξει, έτσι που είναι ο κόσμος, δεν είναι καθόλου περίεργο να σας αρέσουν οι Idles. Άρτιοι στιλιστικά, φοβερά μαλλιά, ρούχα, μουστάκια τατουάζ, ύφος, μπράτσα αλλά και φουστανάκι, στιλιστικά είναι από άλλο πλανήτη. Μουσικά κυριαρχούν τα μάτσο φωνητικά (sic) και βασικά η ματσίλα είναι παντού σε σημείο ο Φαντασμένιος να σκέφτεται πως γίνεται ρε Idles να είστε woke με τόση ματσίλα; (Διασκευή στο κλασικό Αλμοδοβαρικό "πως γίνεται να είσαι φαλλοκράτης με τόσο μεγάλα βυζιά;").
Από ένταση λίγα πράγματα, δηλαδή αν αυτή είναι η καλύτερη λαηβ μπάντα στον πλανήτη, ανθυποσημαντικές κιθαριστικές μπάντες τύπου Metz, θα έπρεπε να είναι ήδη στο Rock and Roll Hall of Fame. Είχανε βέβαια τους φυτευτούς τους (τα ξέρουμε αυτά απο τις Savages στο Plissken) οπότε είχαμε κάτι σαν μος πιτ; Σαν punk rock Ικαριώτικο; Bασικά αν βγάλεις τα ooooo και οη οη οη και βάλεις αηντεεεε ε τότε μπορεί να δεις και τον Τάλμποτ με σγουρά μαλλιά να τραγουδάει Μάλαμα. Ε ρε τι θα έγραφε ο Φαντασμένιος αν έβρεχε το μπαφοσύννεφο πάνω από το release.
Δεν είχαν ένταση οι Idles αλλά μάλλον έκαναν ρεκόρ φέτος στη λευτεριά για την Παλαιστίνη. Αθήνα και βιβα παλαιστίνο φουλ του φουλ ο Τάλμποτ και ήδη από το πρώτο τραγούδι έδωσαν το έναυσμα στον κόσμο να χορέψει για την Παλαιστίνη. Ώπα αυτό είναι η πλήρης μεταφορά στην πραγματική ζωή από το φοβερό τόπων μύστες όπου στο δεύτερο μέρος ο ρεηβερ Μάρκος Πελώνης λέει "εγώ χορεύω για την κλιματική αλλαγή".
Λοιπόν τώρα εδώ θα πείτε χέσε μας ρε Σώτη Τριανταφύλλου των φτωχών αλλά 1-2-3-10 φορές free Palestine, στην πόρτα free κοκα κόλα, ήρθε στο μυαλό του Φαντασμένιου ο Lias Soudi που πρώτος είχε πει για το πόσο δήθεν είναι οι Idles. Και μην ακούτε τον κομπλεξικό Φαντασμένιο, μην ακούτε καν τον τεράστιο Δημήτρη Μπούρα αλλά μήπως να ακούγατε τον τύπο ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ στις pub των οποίων έχτισαν το hype τους οι Idles;
Ματσίλα και στην ενσυναίσθηση την οποία την έχουν τόσο μεγάλη που κεράσανε και μια αλληλεγγύη στον λαό του Ιράν (όλα στο μπλέντερ). Ναι αυτό που γίνεται στη Γάζα είναι μια γενοκτονία, ναι πρέπει όλοι μας να το φωνάζουμε σε κάθε ευκαιρία αλλά μήπως εδώ το έχουμε παρακάνει με τις ανώδυνες συμβολικές πράξεις; Ή μήπως δεν έχουμε πληρώσει σε δυο ώρες ανέπαφα το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα του Ιρανού σε μπιρες; Joy as an act of resistance λοιπόν κλάην μάην και η μόνη αλήθεια (πέρα από το κακό με τα λευκά τογιότα) είναι πως έχουμε μόνο μια μικρή και καλά ελεγχόμενη ιδέα για την αλήθεια.
Να ξέρουν άραγε οι Idles πως το 1940 μια εβραϊκή τρομοκρατική οργάνωση είχε μιλήσει με τους Γάλλους του Βισύ στη Συρία ζητώντας να μεταφέρει στον Χίτλερ πως θα πολεμήσουν στο πλευρό του αν αυτός υποστήριζε την επανασύσταση του εβραϊκού κράτους; Τότε οι Βρετανοί είχαν εφαρμόσει τη λευκή βίβλο θέτοντας αυστηρούς κανόνες στην μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη. Την ίδια χρονιά το υπερωκεάνιο Patria, βυθίστηκε κατόπιν σαμποτάζ στο λιμάνι στης Χάιφα. Το
πλοίο μετέφερε περίπου 1.800 Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη, οι
οποίοι είχαν φτάσει παράνομα στην Παλαιστίνη. Κάποια χρόνια πριν το Ιρακ είχε δημιουργηθεί γιατί ένας σύμβουλος του Τσόρτσιλ τον έπεισε πως το πετρέλαιο θα αντικαταστήσει το κάρβουνο στα πολεμικά πλοία. Για όποια ενδιαφέρετε για την ιστορία της εποχής ας διαβάσει το "Μια γραμμή στην Άμμο" του Barr James. Η ελληνική μετάφραση είναι προβληματική αλλά ως προς την πληροφορία το βιβλίο είναι καταπληκτικό.
*Σημείωση (21/6): O φοβερός Δ. Μπούρας λέει πως ο Φάντα έχει δίκιο που κράζει τον κόσμο. Εννοείτε πως ΔΕΝ συμφωνεί μαζί του για τους Idles. Δύο πράγματα μπορούν να είναι ταυτόχρονα αληθή
3 σχόλια:
Αγαπητέ Φαντασμένιε,
μελέτησα το live review σου και, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται, δεν είναι review. Είναι θεατρική αποστασιοποίηση υπό τον μανδύα της κουλτούρας.Ο Joe Talbot ( είναι bisexual), που τόσο εύκολα ταυτίζεις με “μάτσο φωνητικά”, έχει γράψει το “Samaritans”, ένα από τα σημαντικότερα anti-toxic masculinity manifestos της τελευταίας δεκαετίας(έχωντάς χάσει μια κόρη, και έχωντας καταρευσει σε μεγάλο κοινο).δεν είναι δείγματα πόζας, αλλά μεταφράσεις του θυμού σε λόγο, και του λόγου σε πράξη. Act. Άρα αν βλέπεις αυτά ως θεατρική επίδειξη αρρενωπότητας, είναι απλώς τυφλό σημείο. Περί Lias Saoudi απλώς παραδέχτηκε δημόσια ότι η επίθεσή του εναντίον τους ήταν ένας καθρέφτης της δικής του ματαιοδοξίας και υπαρξιακής κρίσης.
Στο “Life Beyond the Neutral Zone #8” γράφει ότι δεν ένιωσε την προσωπική έκθεση στον στίχο τους και ενοχλήθηκε από το “τελετουργικό woke ύφος” που κατά τη γνώμη του δεν εμπεριείχε ρίσκο, αλλά στυλ.Και αναρρωτιέμαι η λύση στην ηθικολογία είναι η δική του ηθικολογία; ή Η “καλλιτεχνική αλήθεια” που φλερτάρει με την τοξική γοητεία του loser chic (Fat Whine Family – Η μπάντα που κάνει rage quit στο ιδεολογικό debate γιατί “κανείς δεν με καταλαβαίνει) Έτσι και αλλιώς οι Idles έχουν γραψει το Danny Nedelko και οι flat white fantasy το wet Hot Beef. Κλείνωντας η ευαισθησία ως έκθεση είναι η νέα δύναμη. (δεν θα σχολιάσω την αναφορά στο 1940)
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο, συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα γράφεις και δεν το γράφω ειρωνικά.
Το μόνο που έχω να πω είναι πως δεν καταλαβαίνω πως σχετίζεται το πως εγώ ακούω τα φωνητικά και τη στάση του στη σκηνή με την πληροφορία για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.
Και εγώ ευχαριστώ για την απάντηση. Χαίρομαι που το διάβασες χωρίς άμυνα αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Η αναφορά στη σεξουαλικότητά του δεν ήταν προσωπικό κουτσομπολιό.
Ήταν ταυτοτική και αφηγηματική: ένα στοιχείο που δίνει συνεκτικότητα στην έκφρασή του, και εξηγεί γιατί αυτό που πιθανός ακούγεται ως “μάτσο” είναι για άλλους μια κραυγή queer οργής, πένθους και υπαρξιακής έκθεσης.
Το στήσιμο ενσαρκώνει αντιφάσεις και αυτό είναι αφήγηση, όχι πόζα.
Για κάποιους από εμάς, αυτό δεν είναι στιλ.
Και φυσικά είναι απόλυτα οκ να μη σου αρέσουν οι IDLES.
Η μόνη μου πρόταση είναι πως ίσως, πριν τους κρίνουμε, να τους διαβάσουμε λίγο πιο βαθιά.
Με εκτίμηση (The only way to scare a fascist is to read and get rich)
Δημοσίευση σχολίου