The Last Last Drive - Gagarin 15/3

Σε 2 εβδομάδες τούτο το μπλογκ συμπληρώνει 18 χρόνια με πάνω από χίλια ποστ, 226 από τα οποία έχουν θέμα τις συναυλίες. Δύσκολο να τους βάλεις την ταμπέλα λαηβ ρίβιου καθώς δεν θα βρεις ποτέ τη φράση "κέρδισαν με την εμφάνιση τους το αθηναϊκό κοινό". Η αποστροφή του κύριου Φαντασμένιου στις κοινοτοπίες δοκιμάζεται όσο ποτέ ξανά όταν το θέμα είναι οι τελευταίες συναυλίες των Last Drive. Φαίνεται ήδη από τον τίτλο. Εδώ τα τετριμμένα είναι τα βιωματικά, είναι οι ιστορίες που αποδεικνύουν πως ο συντάκτης ήταν τότε και μετά είχε ακούσει και μετά ο Alex K. του είχε χαμογελάσει και κάποτε τους είχε δει και μια κοπέλα και ένα ποτό και δύο μπέρμπον και εν κατακλείδι την έχει μεγάλη την Last Drive. Εδώ στο φαντασμενιος μπλογκσποτ βέβαια ο βαθμός επίδρασης είναι μηδαμινός οπότε θα του γαμήσει στο βιωματικό ο Φάντα.

~Πολύ πριν από τη συναυλία

Πριν πάνε στη συναυλία οι μουσικόφιλοι πρέπει να επιλέξουν τη συναυλία και να αγοράσουν εισιτήριο. Παλιότερα τα sold out ήταν σπάνια οπότε συνήθως οι μουσικόφιλοι τα αγοράζανε στην πόρτα ή το πολύ πολύ καμιά εβδομάδα πριν από κάποιο δισκάδικο του κέντρου. Πλέον τα αγοράζουν μήνες πριν και τα αποθηκεύουν στο ηλεκτρονικό πορτοφόλι. Κάποιοι τα τυπώνουν σε A4 για να μην έχουν καθυστερήσεις στην πόρτα και να μην τσακώνονται με τον πορτιέρη για την φωτεινότητα του κινητού. Κάποιοι μπαίνουν με προσκλήσεις, και καθότι η πρόσκληση προσθέτει πόντους γαματοσύνης είναι ικανοί να περάσουν κάμποσες ώρες για να βρουν την πρόσκληση. Αν η συναυλία γίνει sold out τότε το ενδιαφέρον μεγαλώνει κατακόρυφα και ψάχνουν για εισιτήριο ακόμα και αυτοί που δεν είχαν σκοπό να πάνε. Κάποιες φορές τα συγκροτήματα προσθέτουν επιπλέον ημερομηνίες. Έτσι έκαναν και οι Last Drive

~Λίγο πριν από τη συναυλία

Το ντύσιμο είναι πολύ σημαντικό καθώς αν ο μουσικόφιλος πάρει ένα σχόλιο του τύπου "τι ωραία μπλούζα" ή "τι γαμάτο συγκρότημα!" έχει αποσβέσει το μισό του εισιτηρίου. Υπάρχουν και οι μεγάλοι αγνοί οπαδοί που η αγάπη τους σπάει όλα τα φράγματα του κουλνες και πάνε στη συναυλία με t-shirt της μπάντας που παίζει. Κάποιοι φέρνουν και μπακπακ όπου κρύβουν μπίρες τις οποίες κάνει πως ψάχνει ο πορτιέρης κατά την είσοδο. Ο Φαντασμενιος έχει πάντα το φλασκί του, όχι γιατί είναι τσιγκούνης, αλλά κυρίως γιατί δεν θέλει να πηγαινοέρχεται στο μπαρ. Για τους last drive ο Φαντασμένιος επέλεξε ένα καλό ουίσκι, ελαφρύ τεχνικό πανωφόρι και ένα μαύρο t-shirt με πράσινα γράμματα dash the henge που πάνε με τα μάτια του. Την μπλούζα του την έχει κάνει δώρο ο κολλητός του που δυστυχώς δεν θα ήταν στο λαηβ, όπως δεν ήταν και στο reunion τον Μάιο του 2007. 

~Πολύ λίγο πριν από τη συναυλία

Οι μουσικόφιλοι μιλάνε και κάποιοι από αυτούς είναι τόσο σπουδαίοι που θεωρούν ότι η παρουσία τους είναι πιο σημαντική από την ίδια τη συναυλία. Ο στόχος του Φαντασμένιου ήταν να μπει κοιτώντας μόνο μπροστά, ιδανικά δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει το σετ, ίσα ίσα να πιει το πρώτο ποτό. Τον Μάιο  του 2007 καθόταν αριστερά, πριν το τελευταίο σκαλοπάτι, το περασμένο Σάββατο κάθισε, καθότι ο Θόδωρος στη σκηνή που παίζει το Every Night στο τοπίο της ομίχλης είχε τους ήρωες να κάθονται δεξιά της σκηνής. Πόσο γεμάτοι νιώθετε άραγε τώρα που ξέρετε αυτή την πληροφορία; Η θέση στη συναυλία είναι σημαντική, κάποιοι έχουν στανταρ θέσεις, το σημαντικό είναι οι γείτονες να μην μυρίζουν, καπνίζουν, αερίζονται, κατουριούνται, διψάνε. Κάποιοι αποφεύγουν τους ψηλούς αλλά η θεωρία του Φάντα είναι πως σε sold out πίσω από αυτούς υπάρχει πάντα ο απαραίτητος ζωτικός χώρος. 22:04 βγαίνουν στη σκηνή, τα τελευταία χρόνια όλες οι συναυλίες ξεκινάνε στην ώρα τους.

~Στη συναυλία

Οι Last Drive μπαίνουν κατά τα γνωστά, οι ενισχυτές στο τέρμα και όποιον πάρει ο χάρος. Ο κόσμος ακολουθεί, δεν χρειάζεται κάποια ειδική περίσταση για να κερδίσουν τον κόσμο με το setlist τους οι Last Drive. "Όσοι έχουν περάσει από την μπάντα είναι για πάντα στην μπάντα" λέει ο Alex K. και στη σκηνή ανεβαίνει ο P. Pep. Παρά τις προβλέψεις, δεν έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση υπερμπαρπαδίασης. Το αντίθετο μάλλον, οι κάτω των 40 είναι αρκετοί γεγονός που επιβεβαιώνει τη σπουδαιότητα του συγκροτήματος για το ροκ σε αυτή τη χώρα. 

Αυτή δεν είναι ακόμα μια συναυλία, υπάρχει μια φοβερή ατμόσφαιρά χαράς και θετικής ενέργειας που κυριαρχεί στο χώρο παρά τις αρκετές παρεμβολές από κάμερες που πάνε πέρα δώθε, μπακπακ, μπίρες, ανθρώπινες μυρωδιές, τσιγάρα απλά, τσιγάρα ηλεκτρονικά, τσιγάρα ενισχυμένα, όλα αναμενόμενα, δεν θα μας χαλάσει τίποτα τη γιορτή. Μόνο θα γελάσουμε με τους πραγματικούς χίπι φαντασμένους (αυτούς που την έχουν πολύ μεγάλη την last drive) όταν η επίσημη τους γαμάτη φωτογράφος τους έβαλε στο σκόπευτρο και ο ενθουσιασμός τους πήγε από το τέσσερα στο δέκα.

Οι Last Drive θυμούνται το reunion του 2007 Και αφιερώνουν ένα τραγούδι στον Νίκο Τριανταφυλλίδη. Κάποια στιγμή ανεβαίνει στη σκηνή και ο Θάνος Αμοργινός, χαμός στα Shot With Crystal Balls in My Hands και Killhead Therapy, το ένα έπος μετά το άλλο και στο Have Mercy η εντροπία αυξάνει επικίνδυνα. Οι Drive φεύγουν από τη σκηνή μετά από δύο ώρες που μοιάζουν δέκα λεπτά. Και κάπου εδώ τα ψέμματα τελειώνουν, για όσες δεν έχουν εισιτήριο για τα επόμενα λαηβ είναι τώρα ή ποτέ. Στο πρώτο ανκόρ λογικά το Gagarin κουνήθηκε 2-3 εκατοστά από τη θέση του, στο gone gone gone μπορεί η μετατόπιση να ήταν και καθ' ύψος. Στο δεύτερο ανκόρ μπλε φώτα, blue moon και καταλαβαίνετε, για αυτό σε αυτά τα λαηβ είναι καλό να πηγαίνει κάποιος μόνος του. Βέβαια κάποια στιγμή σε ένα γρήγορο σκανάρισμα ο Φαντασμένιος είδε και άλλους που ένιωσαν κάπως πιο έντονα το αίσθημα της απώλειας. Είναι και αυτά τα νεαρά κωλόπαιδα που το ευχαριστιούνται τόσο πολύ και νομίζει ο Φαντασμένιος ότι τους κοιτάει μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή στην τελευταία σκηνή στους Απόντες του Γραμματικού. Βέβαια για αυτούς δεν είναι τόσο η τελευταία συναυλία των Last Drive αλλά ακόμα μία πολύ καλή ροκ εντ ρολ συναυλία όπου ο τραγουδιστής είπε τα αντιφασιστικά του ενώ στην μπότα των ντραμς υπάρχει και μια παλαιστινιακή σημαία. Φυσικά και δεν υπάρχει κάτι λάθος σε όλο αυτό.

~Λίγο μετά τη συναυλία

Το μόνο καλό με το Gagarin είναι η πλευρική πόρτα που ανοίγει στα sold out. Ο Φαντασμένιος σε λίγα λεπτά περπατάει στους άδειους δρόμους και σκέφτεται πόσο σωτήρια είναι αυτή η πόρτα. Καθότι συνήθως μετά τις συναυλίες ο κόσμος μιλάει, και ειδικά μετά από αυτή τη συναυλία καταλαβαίνετε πως έχει να πει πολλά. Ήταν μια πολύ καλή συναυλία και γενικά αυτό είναι το νόημα, να πηγαίνει ο κόσμος να περνάει καλά. Εδώ όμως αυτό που έχει συμβεί είναι όμορφο αλλά και αβάσταχτα μελαγχολικό. Όπως σε εκείνη τη σκηνή στο τοπίο στην ομίχλη που οι ήρωες της ταινίας είναι σε μια τεράστια συννεφιασμένη παραλία και ένας από αυτούς πάει στο τζουκ μποξ και βάζει το The Night o The Phantom. 

~Μετά τη συναυλία

Υπερβολική φαντασμενίαση για ακόμα μια φορά. Λοιπόν αν θες κάτι σε κιθάρα άκου το The Pattern Speaks των SKLOSS. yo.