2 δίσκοι 2 σινγκλ και 1 συναυλία

Ο τίτλος του ποστ θα μπορούσε να ήταν τα στανταράκια του Φαντασμένιου. Αλλά δεν είναι.

Με όλο τον χαμό με τους Last Drive δεν έγραψε τίποτα ο Φαντασμένιος για το πρόσφατο τουρ των Echo Tides. Ο συμπαθής μπλόγκερ τους πέτυχε μεταξύ αρκετών ντοκιμαντερ και σουτζουκακίων στο 8ball στη Θεσσαλονίκη. Εδώ είχαμε απίστευτα πράγματα, δηλαδή κόσμος - echo tides σημειώστε άσσο, συναυλία ή πάρτι σημειώσατε διπλό. Στο τέλος όλοι μαζί πάνω στη σκηνή να τραγουδάνε τη βροχή, ω ναι, εδώ μιλάμε για λατρεία. Βέβαια σε κάποια φάση κάποιο ζήτησε τα ροζ φώτα αλλά μάλλον και αυτό είναι μια κάποια βελτίωση. Αγαπημένες στιγμές το οριακά ψαγμένο echo tides, The Blade και το "οι φίλοι μου" και όποιο κατάλαβε, κατάλαβε. 

Μένοντας στα νέα του Κορωπίου, κυκλοφόρησε το νέο Single του Pan Pan με την Λαμπρινή Γκόλια, το Νιώσιμο.  Μια μελωδική μελαγχολική γραμμή, γαμεί, ζητάει εγγραφή, Στέρεο Νόβα εξυμνεί, ομολογεί, ανάγκη επιτακτική, να τα πει, δεν είναι απλά μια φωνή, είναι κραυγή, του Καρέτσα η ντριπλα η κλειστή,  εδώ μιλάμε για το μέλλον. Γιο.

Δίπλα από το Κορωπί είναι το αεροδρόμιο από όπου πήρε ένα αεροπλάνο γεμάτο Σκωτσέζους ο Φαντασμένιος. Σε 3 ώρες ο διπλανός του ήπιε 8 μπίρες και 1 κρασί, μίλησαν για Mogwai, για τα Χάιλαντς και τον Γιώργο Δώνη. Χαρούμενος ο Σκωτσέζος, δεν μπορούσε να φανταστεί πως σε λίγες ώρες θα έτρωγε 3 από τους μπέμπηδες του Ιβάν,  χαρούμενος και ο Φαντασμένιος, δεν μπορούσε να φανταστεί πως σε λίγες ώρες θα έβγαζαν οι Prolapse το νέο τους τραγούδι On the Quarter Days. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον ορισμό του σαν να μην πέρασε μια μέρα, οι εναλλαγές γυναικείων αντρικών φωνητικών, οι κιθάρες του θεού και ο γνώριμος Prolapsiκος ρυθμός, ζήτω οι Fall, ζήτω οι Sonic Youth ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Μετά το αεροπλάνο ο Φάντα πήρε ένα τρένο και ένα λεωφορείο για να βρεθεί στο μέρος που συμβαίνουν πράγματα, το νότιο Λονδίνο.

O Φανταευνοούμενος Saul Adamczewski  κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο The Coward μαζί με τον Marley Mackey (μέλος των Warmducher που έρχονται στην Ελλάδα 30 Μαϊού). Στον δίσκο συμμετέχει και ο Αμερικανός ποιητής, συγγραφέας, τραγουδιστής και δικηγόρος  John S. Hall. Ο Hall είναι ο ιδρυτής των θρυλικών King Missile με τους οποίος κυκλοφόρησε το επικό τεράστιο χιτ Detachable Penis (ψαγμένοι djs κλέψτε ελεύθερα). 

 

Και κλείνουμε με τα νέα του Κάμπεργουελ με τον δίσκο Mercy των Peter Harris, Fritz Catlin και Lee "Scratch" Perry. O δίσκος είναι η τρίτη κυκλοφορία της Dash The Henge. Ο μικρός fat white family Saudi (Nathan) - συνιδρυτής του δικσκάδικου/δισκοργαφικής - επί μήνες παραληρεί στα σόσιαλ. Στο δελτίο τύπου γράφει: It’s kind of quintessential outsider music - I can’t explain what they are doing, but they have a why, and that’s enough. That’s why I needed to get involved.” Και κάπως έτσι έχουμε έναν κατά βάση ρέγκε δίσκο εδώ για να μην ξεχνάτε πως το μπλογκ αυτό είναι όνομα και πράγμα ακραία μουσικά φαινόμενα. 

 

σαν φαντομάς στους Last Drive στο Gagarn 19/03

 Ο Φαντασμένιος την Τετάρτη 19/03/2025 βρέθηκε στο Gagarin για να δει ξανά τους Last Drive. Ναι, ναι και ναι, ούτε 48 ώρες από όταν έγραφε 1 εκ λέξεις για την και καλά τελευταία συναυλία Last Drive νάτος πάλι υποψήφιος για τα βραβεία Πυξ Λαξ 2025. 

Πάμε λοιπόν, οι Last Drive κέρδισαν για ακόμα μια φορά με την εμφάνιση τους το αθηναϊκό κοινό. Όχι όχι όχι σταμάταααααααα. Τι να γράψει ο Φαντασμένιος; Πάμε από το τέλος του προηγούμενου. Πού είχαμε μείνει; Στο πόσο σωτήρια είναι η πλαϊνή πόρτα του Gagarin στα sold out. Η πόρτα ήταν σωτήρια πράγματι αλλά μετά του έκατσε ένας κόμπος του Φαντασμένιου που δεν έλεγε να φύγει. Ναι ήταν το τελευταίο αλλά αυτοί θα παίξουν ακόμα τρεις φορές,  πως να αντέξει ο Φαντασμένιος να ζει μια ζωή κανονική όταν ξέρει πως αυτοί θα παίζουν εκεί. Αλλά όταν κάτι το θέλεις πολύ συνωμοτεί όλο το συμπ ΣΤΑΜΑΤΑ ΦΑΝΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ. 

Εδώ λοιπόν έγινε κάτι μαγικό, εμφανίστηκε ο Άρης με εισιτήριο. Ό,τι να ναι και αυτός. Το επόμενο συναίσθημα ήταν σαν να έχει βάλει κάποιος στο μιξερ την επιστροφή του Λέτο στην πανάθα, τη μέρα που οι MBV επέστρεψαν στη δισκογραφία το 2013, και όλες τις φόρες που οι πρώην γύρισαν πίσω απεγνωσμένα και παρακάλαγαν. 

Το σχέδιο σε γενικές γραμμές θα μείνει το ίδιο με μια μικρή τροποποίηση, αυτή τη φορά θα σταθεί στα αριστερά ο Φαντασμένιος. Κατά τα άλλα όχι περιττές κινήσεις, μακρυά από αντιπερισπασμούς, ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρχε η κάμερα να πηγαίνει πέρα δώθε πάνω από την πλατεία.

Ο ήχος κατά τα γνωστά δυνατός, το setlist έχει αρκετές αλλαγές, ένα συναίσθημα ολοκλήρωσης γεμίζει τον Φαντα όταν ακούει το It's all over now baby blue, περίεργο που δεν κλείνουν το σετ με αυτό, πάντως φαίνεται να έχουν βρει τη φόρμα τους, παίζουν καλύτερα, χαμογελάνε συνέχεια, το απολαμβάνουν. ο Alex K. λέει πως όλο αυτό το βλέπουν σαν μια ανατολή. Ο κόσμος είναι πιο μαζεμένος από το Σάββατο, αλλά τουλάχιστον στις πρώτες σειρές νιώθεις την γιορτή.

 Δύο φίλοι στα 40 φεύγα μοιάζει να έχουν έρθει στο καπάκι από τη δουλειά, ενδεχομένως να έχουν χρόνια να πάνε σε συναυλία, χορεύουν και μοιάζουν 20 χρόνια νεότεροι, δίπλα κάποιοι πιτσιρικάδες, οι Drive κάνουν μια σωστή παύση όταν ακούγεται το σύνθημα για την Παλαιστίνη. Λείπει ο αηντα ενώ θα μπορούσε να είναι και ο Peter Buck εδώ. Ο πιο μουσικοσπασικλας R.E.M. είχε δηλώσει πριν το λαηβ τους το 1998 πως έχει κάποιες κυκλοφορίες των Last Drive. 

"Αυτό το τραγούδι το αφιερώνουμε σε όλες τις μπάντες που έχουμε παίξει μαζί". Δεν είναι Iggy, δεν είναι Stooges, το έπαιξαν και το Σάββατο, αλλά τώρα ο υποψιασμένος  Φαντασμενιος απολαμβάνει όσο δεν πάει την εκτέλεση τους στο Revolution των Spacemen 3. Δεν θα παίξουν το A Glass Of Broken Dreams, για να γκρινιάζει ο Φάντα ότι δεν άκουσε και τα πέντε αγαπημένα του τραγούδια στα τελευταία λαηβ, αλλά θα κλείσουν το κύριο σετ παίζοντας στη σειρά (όπως και στο δίσκο) τα Every Night και Night of The Phantom, δηλαδή τα τραγούδια που έδωσαν στον Αγγελόπουλο για την ταινία του Τοπίο στην Ομίχλη. 

Οι Last Drive είναι πολύ σημαντικοί όχι μόνο για τη μουσική αλλά για όλη την εναλλακτική κουλτούρα. Μαζί με τους Στέρεο Νόβα, την εποχή της αργής επικοινωνίας, ήταν κάτι παραπάνω από ένα σωσίβιο για ένα μικρό έθνος που δεν ήθελε να βουτήξει στο πέλαγος από μπουζούκια και λουλούδια. 

Στο encore αυτή τη φορά είχε I love cindy, Bad Roads χαμό και Gone Gone Gone κατά τα γνωστά αγνή παρθένα διασκέδαση. Κλείσανε με μια όχι τόσο καλή εκτέλεση του Blue Moon, το οποίο δεν έχει καμία λογική διότι οι Last Drive παίζουν καλύτερα.

Τελικά ο Άρης είναι πιο σωτήριος και από την πλευρική πόρτα του Gagarin, σαν σκηνοθέτης άλλαξε το τέλος από τετελεσμένο ξεκάθαρο και αβάσταχτο σε πιο ρευστό, ανοιχτό σε διάφορες ερμηνείες. Και αφού το βλέπουν έτσι οι drive θα το δει και ο Φάντα, η εποχή του διωγμού των παλεοαλτερνατιβ έχει περάσει, η εναλλακτική σκηνή είναι εδώ και αλλάζει τα πράγματα, το καλοκαίρι θα γεμίσει το ΟΑΚΑ, οπότε ποια νοσταλγία, εδώ μιλάμε για το μέλλον. Καλά να περάσετε όσοι τους δείτε αυτες τις μέρες, απολαύστε την κάθε στιγμή, Fun Fun Fun χωρίς κανένα έλεος  - αντίο Last Drive!

 

The Last Last Drive - Gagarin 15/3

Σε 2 εβδομάδες τούτο το μπλογκ συμπληρώνει 18 χρόνια με πάνω από χίλια ποστ, 226 από τα οποία έχουν θέμα τις συναυλίες. Δύσκολο να τους βάλεις την ταμπέλα λαηβ ρίβιου καθώς δεν θα βρεις ποτέ τη φράση "κέρδισαν με την εμφάνιση τους το αθηναϊκό κοινό". Η αποστροφή του κύριου Φαντασμένιου στις κοινοτοπίες δοκιμάζεται όσο ποτέ ξανά όταν το θέμα είναι οι τελευταίες συναυλίες των Last Drive. Φαίνεται ήδη από τον τίτλο. Εδώ τα τετριμμένα είναι τα βιωματικά, είναι οι ιστορίες που αποδεικνύουν πως ο συντάκτης ήταν τότε και μετά είχε ακούσει και μετά ο Alex K. του είχε χαμογελάσει και κάποτε τους είχε δει και μια κοπέλα και ένα ποτό και δύο μπέρμπον και εν κατακλείδι την έχει μεγάλη την Last Drive. Εδώ στο φαντασμενιος μπλογκσποτ βέβαια ο βαθμός επίδρασης είναι μηδαμινός οπότε θα του γαμήσει στο βιωματικό ο Φάντα.

~Πολύ πριν από τη συναυλία

Πριν πάνε στη συναυλία οι μουσικόφιλοι πρέπει να επιλέξουν τη συναυλία και να αγοράσουν εισιτήριο. Παλιότερα τα sold out ήταν σπάνια οπότε συνήθως οι μουσικόφιλοι τα αγοράζανε στην πόρτα ή το πολύ πολύ καμιά εβδομάδα πριν από κάποιο δισκάδικο του κέντρου. Πλέον τα αγοράζουν μήνες πριν και τα αποθηκεύουν στο ηλεκτρονικό πορτοφόλι. Κάποιοι τα τυπώνουν σε A4 για να μην έχουν καθυστερήσεις στην πόρτα και να μην τσακώνονται με τον πορτιέρη για την φωτεινότητα του κινητού. Κάποιοι μπαίνουν με προσκλήσεις, και καθότι η πρόσκληση προσθέτει πόντους γαματοσύνης είναι ικανοί να περάσουν κάμποσες ώρες για να βρουν την πρόσκληση. Αν η συναυλία γίνει sold out τότε το ενδιαφέρον μεγαλώνει κατακόρυφα και ψάχνουν για εισιτήριο ακόμα και αυτοί που δεν είχαν σκοπό να πάνε. Κάποιες φορές τα συγκροτήματα προσθέτουν επιπλέον ημερομηνίες. Έτσι έκαναν και οι Last Drive

~Λίγο πριν από τη συναυλία

Το ντύσιμο είναι πολύ σημαντικό καθώς αν ο μουσικόφιλος πάρει ένα σχόλιο του τύπου "τι ωραία μπλούζα" ή "τι γαμάτο συγκρότημα!" έχει αποσβέσει το μισό του εισιτηρίου. Υπάρχουν και οι μεγάλοι αγνοί οπαδοί που η αγάπη τους σπάει όλα τα φράγματα του κουλνες και πάνε στη συναυλία με t-shirt της μπάντας που παίζει. Κάποιοι φέρνουν και μπακπακ όπου κρύβουν μπίρες τις οποίες κάνει πως ψάχνει ο πορτιέρης κατά την είσοδο. Ο Φαντασμενιος έχει πάντα το φλασκί του, όχι γιατί είναι τσιγκούνης, αλλά κυρίως γιατί δεν θέλει να πηγαινοέρχεται στο μπαρ. Για τους last drive ο Φαντασμένιος επέλεξε ένα καλό ουίσκι, ελαφρύ τεχνικό πανωφόρι και ένα μαύρο t-shirt με πράσινα γράμματα dash the henge που πάνε με τα μάτια του. Την μπλούζα του την έχει κάνει δώρο ο κολλητός του που δυστυχώς δεν θα ήταν στο λαηβ, όπως δεν ήταν και στο reunion τον Μάιο του 2007. 

~Πολύ λίγο πριν από τη συναυλία

Οι μουσικόφιλοι μιλάνε και κάποιοι από αυτούς είναι τόσο σπουδαίοι που θεωρούν ότι η παρουσία τους είναι πιο σημαντική από την ίδια τη συναυλία. Ο στόχος του Φαντασμένιου ήταν να μπει κοιτώντας μόνο μπροστά, ιδανικά δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει το σετ, ίσα ίσα να πιει το πρώτο ποτό. Τον Μάιο  του 2007 καθόταν αριστερά, πριν το τελευταίο σκαλοπάτι, το περασμένο Σάββατο κάθισε δεξιά, καθότι ο Θόδωρος στη σκηνή που παίζει το Every Night στο τοπίο της ομίχλης είχε τους ήρωες να κάθονται δεξιά της σκηνής. Πόσο γεμάτοι νιώθετε άραγε τώρα που ξέρετε αυτή την πληροφορία; Η θέση στη συναυλία είναι σημαντική, κάποιοι έχουν στανταρ θέσεις, το σημαντικό είναι οι γείτονες να μην μυρίζουν, καπνίζουν, αερίζονται, κατουριούνται, διψάνε. Κάποιοι αποφεύγουν τους ψηλούς αλλά η θεωρία του Φάντα είναι πως σε sold out πίσω από αυτούς υπάρχει πάντα ο απαραίτητος ζωτικός χώρος. 22:04 βγαίνουν στη σκηνή, τα τελευταία χρόνια όλες οι συναυλίες ξεκινάνε στην ώρα τους.

~Στη συναυλία

Οι Last Drive μπαίνουν κατά τα γνωστά, οι ενισχυτές στο τέρμα και όποιον πάρει ο χάρος. Ο κόσμος ακολουθεί, δεν χρειάζεται κάποια ειδική περίσταση για να κερδίσουν τον κόσμο με το setlist τους οι Last Drive. "Όσοι έχουν περάσει από την μπάντα είναι για πάντα στην μπάντα" λέει ο Alex K. και στη σκηνή ανεβαίνει ο P. Pep. Παρά τις προβλέψεις, δεν έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση υπερμπαρπαδίασης. Το αντίθετο μάλλον, οι κάτω των 40 είναι αρκετοί γεγονός που επιβεβαιώνει τη σπουδαιότητα του συγκροτήματος για το ροκ σε αυτή τη χώρα. 

Αυτή δεν είναι ακόμα μια συναυλία, υπάρχει μια φοβερή ατμόσφαιρά χαράς και θετικής ενέργειας που κυριαρχεί στο χώρο παρά τις αρκετές παρεμβολές από κάμερες που πάνε πέρα δώθε, μπακπακ, μπίρες, ανθρώπινες μυρωδιές, τσιγάρα απλά, τσιγάρα ηλεκτρονικά, τσιγάρα ενισχυμένα, όλα αναμενόμενα, δεν θα μας χαλάσει τίποτα τη γιορτή. Μόνο θα γελάσουμε με τους πραγματικούς χίπι φαντασμένους (αυτούς που την έχουν πολύ μεγάλη την last drive) όταν η επίσημη τους γαμάτη φωτογράφος τους έβαλε στο σκόπευτρο και ο ενθουσιασμός τους πήγε από το τέσσερα στο δέκα.

Οι Last Drive θυμούνται το reunion του 2007 Και αφιερώνουν ένα τραγούδι στον Νίκο Τριανταφυλλίδη. Κάποια στιγμή ανεβαίνει στη σκηνή και ο Θάνος Αμοργινός, χαμός στα Shot With Crystal Balls in My Hands και Killhead Therapy, το ένα έπος μετά το άλλο και στο Have Mercy η εντροπία αυξάνει επικίνδυνα. Οι Drive φεύγουν από τη σκηνή μετά από δύο ώρες που μοιάζουν δέκα λεπτά. Και κάπου εδώ τα ψέμματα τελειώνουν, για όσες δεν έχουν εισιτήριο για τα επόμενα λαηβ είναι τώρα ή ποτέ. Στο πρώτο ανκόρ λογικά το Gagarin κουνήθηκε 2-3 εκατοστά από τη θέση του, στο gone gone gone μπορεί η μετατόπιση να ήταν και καθ' ύψος. Στο δεύτερο ανκόρ μπλε φώτα, blue moon και καταλαβαίνετε, για αυτό σε αυτά τα λαηβ είναι καλό να πηγαίνει κάποιος μόνος του. Βέβαια κάποια στιγμή σε ένα γρήγορο σκανάρισμα ο Φαντασμένιος είδε και άλλους που ένιωσαν κάπως πιο έντονα το αίσθημα της απώλειας. Είναι και αυτά τα νεαρά κωλόπαιδα που το ευχαριστιούνται τόσο πολύ και νομίζει ο Φαντασμένιος ότι τους κοιτάει μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή στην τελευταία σκηνή στους Απόντες του Γραμματικού. Βέβαια για αυτούς δεν είναι τόσο η τελευταία συναυλία των Last Drive αλλά ακόμα μία πολύ καλή ροκ εντ ρολ συναυλία όπου ο τραγουδιστής είπε τα αντιφασιστικά του ενώ στην μπότα των ντραμς υπάρχει και μια παλαιστινιακή σημαία. Φυσικά και δεν υπάρχει κάτι λάθος σε όλο αυτό.

~Λίγο μετά τη συναυλία

Το μόνο καλό με το Gagarin είναι η πλευρική πόρτα που ανοίγει στα sold out. Ο Φαντασμένιος σε λίγα λεπτά περπατάει στους άδειους δρόμους και σκέφτεται πόσο σωτήρια είναι αυτή η πόρτα. Καθότι συνήθως μετά τις συναυλίες ο κόσμος μιλάει, και ειδικά μετά από αυτή τη συναυλία καταλαβαίνετε πως έχει να πει πολλά. Ήταν μια πολύ καλή συναυλία και γενικά αυτό είναι το νόημα, να πηγαίνει ο κόσμος να περνάει καλά. Εδώ όμως αυτό που έχει συμβεί είναι όμορφο αλλά και αβάσταχτα μελαγχολικό. Όπως σε εκείνη τη σκηνή στο τοπίο στην ομίχλη που οι ήρωες της ταινίας είναι σε μια τεράστια συννεφιασμένη παραλία και ένας από αυτούς πάει στο τζουκ μποξ και βάζει το The Night o The Phantom. 

~Μετά τη συναυλία

Υπερβολική φαντασμενίαση για ακόμα μια φορά. Λοιπόν αν θες κάτι σε κιθάρα άκου το The Pattern Speaks των SKLOSS. yo.

Τέσσερις δίσκοι και μία συναυλία

Είναι αυτή η μανιέρα του Φαντασμένιου να τα γράφει όλα περίεργα και τις περισσότερες φορές χάνονται κάποιες σημαντικές πληροφορίες. Ξέρατε εσείς πως κυκλοφόρησαν στο τέλος του 2024 νέο δίσκο οι αγαπητικοί του Φαντασμένιου - πάρτε ανάσα - 93MillionMilesFromTheSun; Εδώ. Ορθόδοξο shoegaze (ή θάνατος) από τους 93MillionMilesFromTheSun που αν σε πιάσουν οι 3-4 καλές μελωδίες λογικά θα αναρωτιέσαι γιατί διαβάζεις μόνο σε αυτό το Blog για δαύτους.

Στην κατηγορία Ο ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΙΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ, ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΑΚΟΥΤΕ, κυκλοφόρησαν νέο πολύ καλό δίσκο οι Horsegirl (#3 στην Φανταλίστα του 2022) και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Επίσης βγήκε το Decius Vol. II (Splendour & Obedience). Ε και δεν ξέρετε ότι ο Lias των Fat White είναι στους decius τι έχετε να πάθετε. Πάντως με διαφορά λίγων ωρών το έπαιξε στο BBC radio 6 o Iggy και η DJ στο μπαρ που ας πούμε ότι συχνάζει ο Φαντασμένιος. Και κάπου εκεί χαλάρωσε και το ηφαίστειο της Σαντορίνης, δηλαδή μετά από όλα αυτά θέλετε να σας πει ο Φάντα πως είναι δισκάρα; Σε άλλα νέα από τον ομφαλό της γης (δηλαδή το νότιο Λονδίνο), κυκλοφόρησε το single Moving Along ο Juno Valentine, τραγουδιάρης των Children Of the Pope (βλέπε δυο ποστ παρακάτω). Σε Sinlge και από το ευρύτερο παρεάκι του Πέκαμ σας έχει ο Φάντα το περσινό των Red Perils, Space Dogs. Χορευτικό έπος από την Ιταλομεξικανή Stefania F. Cardenas των αδικοχαμένων Madonnatron. Μια χαρά και το ας πούμε B-side Bollywood Gangsta. Μακάρι να ακολουθήσει δίσκος. 

Νταϊάν, είναι 11:30 το πρωί, 8η Ιανουαρίου του 2025, μπαίνω στον κόσμο της Ethel Cain. Το Perverts, είναι να πανέμορφο ποστ φολκ ατμοσφαιρικό έπος μίλια μακρυά από τις προηγούμενες κυκλοφορίες της καλλιτέχνιδος. Έπος μιάμισης ώρας το οποίο όμως η ίδια βαφτίζει EP. Όπως και να έχει θα τα ξαναπούμε τον Δεκέμβρη.

Η φωτογραφία είναι από την τίμια εμφάνιση της Grand River στο φετινό Stegi Radio Takeover. Το φετινό takeover ήταν τόσο βαρετό που ο φάντα δεν θυμάται καν γιατί δεν του άρεσε.