Κυριακές, χωρισμοί και αλκοόλ | Τindersticks στο Christmas Theater 2/11

Αυτό εδώ θέλει προσοχή, από το γεγονός και μόνο ότι λαμβάνει χώρα στο Christmas Theater. Επίσης στα σχεδόν 20 χρόνια του μπλογκ οι αναφορές στους Tindersticks είναι ελάχιστες. Θέλει προσοχή εδώ να μην έχουμε γεροντοφεισμπουκικο σχολιασμό του στιλ τι θέλουν αυτοί οι τύποι μπροστά μας πάλι. Βέβαια αν δεν είχε δει την Setlist ο Φαντασμένιος πριν πάει στο λαηβ τότε ενδεχομένως να είχαμε ένα από τα γνωστά παραληρήματα. Ευτυχώς που την ειδε λοιπόν και οι προσδοκίες του πέσανε λίγο πιο χαμηλά από την αξιοπρέπεια του Πορτοσάλτε. 

Οι Tindersticks σε αυτή την περιοδεία παίζουν τραγούδια από το 2010 και μετά. Το απεταξάμην του Stuart Staples στα 90s μάλλον έχει εδραιωθεί κάμποσα χρόνια καθώς ο Φαντασμένιος δεν εντόπισε κάποια σχετική ερώτηση ή αναφορά σε ένα μικρό ψάξιμο σε πρόσφατες συνεντεύξεις του συγκροτήματος. 

Το σκηνικό είναι ένα μέρος γηπέδου μπάσκετ με κόκκινα καθίσματα, ταξιθέτες, και συγγνώμη να περάσω, χαμογελάκι, σσσσσσσσ, ένα μέγαρο μουσικής για τη μεσαία ταξη. Όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία ο Φαντασμένιος έκατσε στο μπλοκ της μικρομεσαίας τάξης. Οι Tindersticks βγαίνουν και παίζουν σε υψηλή πιστότητα το σετ τους, χωρίς να υπάρχει καμιά διάθεση για επικοινωνία με τον κόσμο που δεν έχει γεμίσει το μπασκετοθέατρο. 

Η συναυλία είναι καθηλωτική προς το υπνοτική με ελάχιστες εξαιρέσεις που κάνουν την καρδούλα να τρέξει πιο γρήγορα. Για παράδειγμα το Always a Stranger, από το νέο δίσκο, εδώ πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης μουσικής, ένα έπος με μελωδίες να χορεύουν στον αέρα και την φωνή του Staples να ηλεκτρίζει κάθε κύτταρο στο χώρο, αβάσταχτη ομορφιά. Αλλά αυτή είναι η εξαίρεση, το σετ είναι όμορφο, είναι σαν να έχεις πάρει μισό κιλό ταβόρ, και μπροστά σου γίνονται πράγματα όμορφα αλλά εσύ νιώθεις μόνο τη γλυκιά χαρά του μουδιάσματος. Ήταν ενδεχομένως ο καλύτερος ομαδικός παουερ ναπ που έχει γίνει ποτέ. Δεν υπάρχει εδώ καμιά διάθεση ειρωνείας, οι Tindersticks του 2024 είναι αρκετά μακρυά από το 1999 που έπαιζαν στη σφεντόνα παρέα με τα Διάφανα Κρίνα (παρέμβαση 1η). 

H πρώτη επαφή του Φαντασμένιου (παρέμβαση 2η) με τους Tindersticks ήταν όταν μια φίλη του ανατάραξε το τότε αμιγώς κιθαριστικό σύμπαν λέγοντας του ότι το Curtains είναι ο ιδανικότερος δίσκος να ακούσεις την Κυριακή το πρωί στο κρεβάτι με ένα καφέ στο κομοδίνο. Κεραυνοβόλος έρωτας με μια άγνωστη στον νεαρό φάντα πτυχή της ζωής που μουσικά τουλάχιστον κορυφώθηκε στο Nixon των Lambchop (Παρέμβαση μέσα στην παρέμβαση - παρέμβαση 3η).  Και μια και το έφερε η κουβέντα, οι Tindersticks του Christmas Theater έφεραν στο μυαλό του Φαντασμένιου το μινιμαλιστικό αριστούργημα Is A Woman των Lambchop (Παρέμβαση 4η).

Ωστόσο η βασική χρήση των πρώτων δίσκων των Tindersticks ήταν να παίζουν το πρώτο βράδυ του χωρισμού. Και εδώ πρέπει να γίνει μια μικρή παρέμβαση (5η) σχετικά με τα σαουντρακ του χωρισμού. Ο κανόνας λέει πως η μουσική που ακούς το πρώτο βράδυ καθορίζει το πόσο πονάει ο χωρισμός. Για παράδειγμα ένας χωρισμός που ξέρεις πως σε 1-2 μέρες θα είστε πάλι μαζί μπορεί να βγεί και με ένα dEUS. Αντίθετα ένας χωρισμός που ξέρεις πως την ίδια ώρα που εσύ έχεις αγκαλιά το μπουκάλι, ο άλλος έχει αγκαλιά μια άλλη καρδούλα τότε χρειάζεται το βαρύ πυροβολικό. Και οι πρώτοι δίσκοι των Tindersticks ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, ήταν η ιδανική μουσική για να ξύσεις τον πάτο στο τελευταίο επίπεδο εκεί που δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Επιστροφή όμως τώρα στο κλειστό του Γαλατσίου όπου όλα έχουν πάει βάση προγράμματος και η συναυλία τελειώνει με ένα ζεστό χειροκρότημα. Τι στο διάολο; Είχαν δει όλοι το σετλιστ; Εχουν όντως ξεπεραστεί έτσι εύκολα οι Tindersticks των 90s; Είναι στοιχειωμένο το θέατρο από Χριστουγεννιάτικο κλίμα;

Ο Φαντασμένιος μπαίνει το αμάξι και βάζει Fat White Family. Δεν μπορεί να θυμηθεί πολλές φορές που έχει νιώσει τόση πώρωση μετά από μια συναυλία. Ενδεχομένως τα 3:52 του Is It Raining In your Mouth να πιάσουν τον ίδιο χώρο στις αναμνήσεις με την τελευταία φορά που είδε ζωντανά τους Tindersticks.

 

Ακολουθεί top-5 Tindersticks (βασικά καλά κάνανε και δεν παίξανε από τα παλιά - θα ήθελε και άλλα ο κόσμος)

1. Marbles

2. Tiny Tears

3. If You're Looking For A Way Out

4. Buried Bones

5. Vertrauen II

και bonus η διασκευή στο What Is A Man των Four Tops.