φανταδεκαπέντε

Στο #15 της φανταλίστας είναι η κυρά Pearla με το Oh Glistening Onion, The Nightmare is Coming. Ένας δίσκος για όλη την οικογένεια που εντάξει έχει έτσι κάποια ψυχεδελικά στοιχεία και κάτι μωβ ρινόκερους στο εξώφυλλο αλλά μουσικά είναι στρωτό απλό λιτό φολκ Νέας Υόρκης. Βάλτε το στο σπίτι να παίζει άφοβα, δεν θα πέσουν στα ναρκωτικά τα παιδιά σας από την Pearla. 

Λοιπόν τι ιδιαίτερο έχει αυτός ο δίσκος; Έχει τραγούδια, κανονικά τραγούδια με κάποια ψήγματα νεοτερισμού και πειραματισμού, μην φανταστείτε τίποτα το φοβερό, 17 δευτερόλεπτα βόμβου  στην αρχή του The Place with no weather και ένα σβήσιμο Lo-fi στο τέλος αλλά εντωμεταξύ τραγουδάει ρεφρεν που θα μπορούσε να είναι σε τραγούδι top-20 σε 80 χώρες. Α ρε άτιμη βιομηχανία του κουλ, πριν από 8 χρόνια αυτός ο δίσκος θα ήταν Best new music στο p4k. 

Τώρα εδώ στη φανταλίστα που μοιάζει με με κρίση μέσης ηλικίας - αλλά όχι κύριοι, ΟΧΙ, ο Φαντασμένιος δεν άκουγε Joanna Newsom πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Είναι η ωριμότητα, η σοφία της ζωής, η ανάγκη για ένα δίσκο με τον καφέ τα πρωινά του Σαββάτου. 

Και ενδεχομένως για ένα λαηβάκι σε ένα ζεστό κοζι μέρος να κλείνει το σετ με το Unglow The που κάνει ένα γυρισματάκι στο τελευταίο λεπτό, χμ, βασικά τι γυρισματάκι αυτό είναι μια στιγμή παραφροσύνης, θα ήταν τέλεια. Και μετά θα πιάναμε και κουβέντα στον πάγκο που πουλάει τα μπλουζάκια. Τα φτιάχνει η ίδια συνήθως τη μέρα του λαηβ και το καθένα είναι μοναδικό με κάποια αναφορά από τους στίχους της. Ε σε 1-2 δίσκους θα έχει αλλάξει η μόδα, θα παίξει ένα τραγούδι της σε μια σειρά, θα γίνει σουπερ σταρ, θα πουλήσουμε τα μπλουζάκια στο e-bay μια περιουσία και αυτό το πράγμα εδώ δεν είναι λίστα με τους καλύτερους δίσκους, είναι επενδυτικό fund.