όλα περνάνε, όλα περνάνε (έχω κάνει πολλά λάθη)

 Πού είχαμε μείνει; Α στην Αμερική, στις ατέλειωτες παραλίες, οκτώ λωρίδες ανά κατεύθυνση, τρία μέτρα κάκτοι, ένα φαράγγι, το φαράγγι. Καλά όλα αυτά αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το Σικάγο. Από τις πόλεις που έχει δει ως τώρα ο γερο-Φαντασμένιος, δεν χωρά καν ερώτημα στο ποια είναι η καλύτερη να ζει. Τουλάχιστον μέχρι να δικαιωθεί ο Μαρξ.

Για το Σικάγο το πρόγραμμα είχε δυο συγκροτήματα που έχουν παίξει στην Ελλάδα, και μάλιστα αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Αρχή με τους Parquet Courts, οι οποίοι έχοντας στο τσεπάκι το 8αράκι του p4k, μπορούν πια να αντικρίζουν το όνομα τους με μεγαλύτερη γραμματοσειρά στα φεστιβάλ και να παίζουν ως πρώτο όνομα σε μεγαλύτερα λαηβάδικα.
   
Ως Φαντασμένιοι δεν είχαμε δει κάτι φοβερό και τρομερό στο λαηβ της Αθήνας, δεν ακούσαμε τίποτα το συναρπαστικό στον τελευταίο δίσκο πέρα από ένα-δυο κομμάτια, αλλά επειδή έχουμε πέσει έξω γύρω στις πέντε εκατομμύρια φορές, και επειδή όπου υπάρχει καπνός ίσως υπάρχει και φωτιά, βρεθήκαμε στο ιστορικό Metro.  
Οι Parquet Courts βγήκαν με  υφάκι μεγάλης μπάντας περιμένοντας από τον κόσμο να σκίσει τα μανίκια του σε κάθε ριφ. Ο έρμος ο κόσμος προσπάθησε αλλά δεν γινόταν κάτι το ιδιαίτερο πάνω στη σκηνή. Πιστές εκτελέσεις των τραγουδιών, σαχλά λόγια μεταξύ των τραγουδιών και ο κιθαρίστας-εξώγαμο του Thurston Moore, που έμοιαζε ικανός να σταματήσει να παίζει για να φτιάξει το μαλλί. Καλό ήταν το λάηβ, απλά δεν έγινε αυτό που είπε σε κάποια στιγμή ο τραγουδιστής "άκουσα στο ράδιο πως σήμερα το βράδυ οι Parquet Courts θα γκρεμίσουν το Metro, αυτό είναι ψέμα, δε θέλουμε να καταστρέψουμε αυτό το υπέροχο μέρος". Με τη δήλωση αυτή ο Φαντασμένιος διακρίνει:  α) μεγαλομανία και β) το κακό τους χιούμορ. Αυτά ή απλά ο τύπος είναι αυτιστικός. Και ενώ αρχίζει κάτι να γίνεται πετάγεται ο λιώμας του λαηβ (κάθετε μπροστά στον Φαντασμένιο) και φωνάζει "you suck". Ποιος είδε τον ξώγαμο κιθαρίστα και δεν φοβήθηκε "we suck? blah blah blah εμείς ρε; που βγάλαμε δίσκο ρε; και δώστου blah blah blah μίρλα λες και είναι πρωί πρωί στην Κηφισίας. Η πλάκα είναι πως ο μεθυσμένος προβοκάτορας μάλλον έκανε πλάκα με το "you suck" καθώς ήταν από τους λίγους που χτυπιόταν στο λαηβ. Λένε ακόμα ένα τραγούδι τσουπ ο μπασιστας "how was that? we suck?" ε, ρε κόλλημα! Προς το τέλος πήγαν να το σώσουν με μια πολύ καλή εκτέλεση του human performance, αλλά ως εκεί, πήραν τον πληγωμένο τους εγωισμό, το υφάκι τους και δεν βγήκαν καν για encore. Χαμηλό επίπεδο. 


Ανακεφαλαιώνοντας μαζί με το λάηβ του  Dan Deacon το σκορ είναι Αθήνα - Αμερικές 2-0 και με τους Disappears να μένουν στο καλεντάρι μοιάζει αδύνατη η ανατροπή. Μπορεί οι Disappears να κυκλοφόρησαν πέρσι τον καλύτερο δίσκο της ως τώρα καριέρας τους, αλλά μάλλον σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν το εντός έδρας λαηβ στο rooftop bar ενός ξενοδοχείου ως πρόβα για τα καινούργια τραγούδια που γράφουν. Χωρίς πολλά πολλά πήραν τα αυτιά των περίπου 50 συγγενών και φίλων. Απίστευτο δυνατό, σκοτεινό, ποστ πανκ επιπέδου. Τελειώνουν το σετ και ο κόσμος με το ένα χέρι μαζεύει το σαγόνι και το άλλο χειροκροτάει. Έξι λαηβ στο φανταμέρικα τουρ χωρίς ούτε ένα encore και σκάει στο πιο απίθανο μέρος. Ούτε οι ίδιοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν τις αντιδράσεις του κόσμου. Τα νέα τραγούδια είναι ακόμα πιο σκληρά και όλα δείχνουν πως ο επόμενος δίσκος θα πιστοποιεί την ανοδική πορεία της μπάντας.