η σχετικότητα του χρόνου | Death and Vanilla 23/10

Μετά τους Goat, το σκοτεινό σχέδιο για τον εκσουηδισμό του αθηναϊκού αλτερνατιβ νεησον συνεχίστηκε με την πρώτη εμφάνιση των ελπιδοφόρων Death and Vanilla. Οι οποίοι ήρθαν για να αποδείξουν πόσο μεγάλο συγκρότημα ήταν οι Broadcast που είχαν περάσει από αυτά τα μέρη πριν δώδεκα χρόνια. 12. Δώδεκα. Χρόνια. ΔΩΔΕΚΑ. Ιστορικό εκείνο το λαηβ καθώς ήταν το πρώτο (μετά από χρόνια - και άλλα χρόνια - πόσα χρόνια πια;;) που δεν θα κόστιζε 8 ώρες στο κτελ για τον νεαρό fantasmenio. Για πρώτη φορά άνετος λοιπόν ο fantasmenioυλης, με ένα μπουκάλι βότκα στη τσέπη για να δει εκεί χάμου ένα ακόμα συγκρότημα από τα πολλά που άκουγε τότε ναούμε. Χαζός από μικρός, δεν πήρε χαμπάρι τι είδε. Βέβαια δώδεκα (12) χρόνια μετά μπορεί εύκολα να φέρει στο μυαλό του εικόνες και ήχους. Ρε σίγουρα είναι δώδεκα (ΧΙΙ) τα χρόνια; Αυτή φόραγε ένα μπλε φόρεμα και ο ήχος έμοιαζε πιο παλιομοδίτικος από τις ηχογραφήσεις. Εντάξει δώδεκα χρόνια είναι αυτά και ένα μπουκάλι βότκα ε. Τότε στο μυαλό του φάντα οι Broadcast ήταν τα μικρά ξαδερφάκια των Stereolab. Δώδεκα χρόνια μετά, ΝΑΙ ΔΩΔΕΚΑ, με τα αυτιά σαφώς μεγαλύτερα και τον εγκέφαλο αν και μικρότερο να κρατάει με το στανιό τις θύμησες από εκείνο το βράδυ, οι δίσκοι των broadcast μοιάζουν ατέλειωτα αριστουργήματα. 

Ναι παίξανε οι Death and Vanilla, η τραγουδίστρια ήταν ντροπαλή και το εισιτήριο είχε 18 ευρώ. Το ίδιο  λαηβ πριν από πέντε έως και δώδεκα χρόνια θα μάζευε το δεκαπλάσιο κόσμο αν και αυτό δεν λέει κάτι καθώς έχουν περάσει έξι μέρες και ο fantasmenios ανάθεμα και αν θυμάται μισό καρέ.

~~~~~o~~~~~

 

Για την ιστορία support στους Broadcast είχαν παίξει οι cloudscape, οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν Gravitysays_i. Εκείνο το βράδυ κιθάρα έπαιξε ο κύριος που κάνει εκπομπές στον poplie.eu κάθε Κυριακή απόγευμα, Still Elliott.

φανταστικά ή φαντάστηκα | Goat στο Gagarin 17/10

 Λοιπόν, οι Goat ήρθανε, το gagarin 205 γέμισε, δεν πέθανε κανένας, ο κόσμος πέρασε από καλά ως τέλεια και αντί για καληνύχτες ο Φαντασμένιος εισέπραξε "μη γράψεις τίποτα κακό ε;!". Και στην πραγματικότητα μόνο αυτό έχει σημασία. Τι σημασία έχει τι θα γράψει ο Φαντασμένιος; Δηλαδή έρχονται οι δημιουργικοί άνθρωποι να αποδώσουν το έργο τους, για να βλέπει από κάτω ο φαντοκαθυστερημένιος και μετά να γράφει τη μαλακία του; Λογικά οι Baby Guru ακόμα γελάνε με το προηγούμενο ποστ και την πρόταση όπου ο φαντοασχετίδης αναφέρει τον Bobby Hebb. Αυτή είναι η αλήθεια· οι καλλιτέχνες πάντα γελάνε ή και εκνευρίζονται με όλα τα άκυρα που διαβάζουν για τα έργα τους. Βέβαια τούτο το μπλογκ με δυσκολία διαβάζεται αν ξέρεις ελληνικά, οπότε οι εκ Σουηδίας ορμώμενοι Goat δεν θα καταλάβουν τίποτα που να πετάει φωτιές ο μεταφραστής του google, οπότε εμπρός στον αγώνα των φαντασμένιων απόψεων.

Υπό κανονικές συνθήκες το λαηβ των Goat θα γινόταν με τους 300 γνωστούς-αγνώστους γραφικούς χίψτερς που τα στατιστικά τους γράφουν σχεδόν ένα λαηβ την εβδομάδα. Πώς γέμισε το gagarin; Η υπόθεση βρωμάει από την αρχή. Το λάηβ ανακοινώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο ενώ ο e-tetradio αναφερόμενος σε αυτούς δεν γράφει τη λέξη χίψτερς. Χαμός. Να ήταν ο ενθουσιασμός από τις οι πρώτες μέρες της αριστεράς αλλαγής, ή μήπως κάποιος τους είπε πως οι Goat θα θεωρούνται ως τον Οκτώβρη οι νέοι Pearl Jam; Η αλήθεια είναι πως οι Goat είναι ένα συγκρότημα που χαίρει της εκτίμησης των πιο δύστροπων μουσικοκριτικών, ενώ αρκεί να δει κάποιος στο youtube 5-6 δευτερόλεπτα από λάηβ εμφάνισή τους για να του φυτρώσει η επιθυμία να το ζήσει από κοντά. Κάπως έτσι πρέπει να έγινε η δουλειά, οι μάσκες, η κίνηση υπό των ψυχεδελικών ήχων -που είναι καραμόδα- σήκωσαν από τον καναπέ αυτούς που πάνε σε δυο συναυλίες το χρόνο συν αυτούς που άκουσαν για το λαηβ στο ελεύθερο ή στο γκάζι μετά τους vic. [Σημείωση του φαντασμένιου για το φαντασμένιο: μετά μην απορείς που δεν διαβάζει κανείς ε].

Στο μυαλό του Φαντασμένιου οι Goat είναι ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να πιάσει τα υψηλά στάνταρ απόδοσης των Mercury Rev (του Deserter's Songs) με κοινό παρανομαστή την ψυχεδέλεια και κατεύθυνση προς την ποπ. Για αυτό και η σχεδόν γκρούβι στροφή του δεύτερου δίσκου Commune σε σχέση με το πιο σκοτεινό world music δεν ξένισε τον φαντασμένιο. Με αυτά και αυτά λοιπόν ο αθώος μπλογκερ μπήκε στο gagarin πιστεύοντας πως  αυτό το ανερχόμενο αλλά σχετικά μικρού βεληνεκούς συγκρότημα μπορεί να δώσει μια ιστορική συναυλία.

Τελικά η συναυλία των Goat δεν θα μπει στη βιτρίνα μαζί με τους Mercury Rev του Ρόδον, αλλά ήταν πολύ καλή γιατί ο κόσμος χόρευε συνέχεια και αυτό έχει σημασία και ο Φαντασμένιος δεν είπε κακό λόγο εε. Πάντως κάτι δεν του πήγαινε καλά. Μήπως τα φωνητικά δεν είναι ζωντανά; Μοιάζουν πολύ με το cd αλλά δεν έχει σημασία, καμία σημασία, η συναυλία ήταν φοβερή. Μια χαρά είναι οι Goat, η ψηφοφορία στη βουλή χαλάει τον Φαντασμένιο. Τα φωνητικά δεν έχουν σημασία, άλλωστε δεν τραγουδάνε, φωνάζουν, οι κιθάρες παίζουν απλά πράγματα και τα κρουστά σε στάνταρ επίπεδο. Χμ, ο μπασίστας φαίνεται να μπορεί να παίξει τσάμπιονς λιγκ. Παίζουν απλά. Και οι μάσκες και οι χοροί, όλα αυτά καλά είναι αλλά αν έμπαινε ένας Αφρικάνος μέσα ή θα γέλαγε ή θα τσατιζόταν. Ε και τι μας νοιάζει εμάς; Εμείς χορεύουμε και περνάμε καλά γιατί οι Goat παίζουν τα πιο διασκεδαστικά τους γιατί αυτό έχει σημασία, να περνάμε καλά.  Περνάμε καλά; Αυτό έχει σημασία και ας ξέφυγαν μόνο στο τέλος. Βασικά αν είχαν ένα μέρος με τα πιο σκοτεινά τους και τζαμάριζαν με την ένταση και τη διάθεση που το έκαναν στο φινάλε  (Det Som Aldrig Forandras) δεν θα αναγκαζόμασταν να φτάσουμε σε αυτή τη δύσκολη συμφωνία στιγμή.

pic via goat fb

τα παιδία παίζει | Baby Guru - Sunshine Special

Αν θέλει κάποιος να περιγράψει με μια μόνο λέξη το νέο mini Lp των Baby Guru λογικά θα επιλέξει το προφανές και θα πει καλοκαίρι. Από εκεί και πέρα αν μπει στο χορό και δεύτερη λέξη ο Φαντασμένιος θα διάλεγε τη λέξη περίεργο. Είναι ένας περίεργος δίσκος ή πιο σωστά ένα περίεργο καλοκαίρι. Σύμφωνα με το εξώφυλλο τον τίτλο του δίσκου και των τραγουδιών ο δίσκος είναι για το καλοκαίρι, αλλά τελικά κυκλοφόρησε ακριβώς μετά από αυτό. Φοβερό. Και τι καλοκαίρι ε; Το πιο περίεργο των τελευταίων δεκαετιών, ήταν σχεδόν μη καλοκαίρι, κακοκαίρι. Μέσα σε όλο το χαμό του υπάρχουμε δεν υπάρχουμε, βγαίνει αυτή η πειραματική (περίεργη ε) κυκλοφορία με τους Guru σε νέα εταιρεία και με κιθαρίστα στη σύνθεση. Πάνω που μοιάζουν με κανονικό συγκρότημα και μετά από ένα πολύ καλό παύλα πετυχημένο δίσκο τραβάνε μια γραμμή και μιλάνε για τη φάση δύο. Θα μπορούσαν να γράψουν μερικά ακόμα αλά marginalia ποπ τραγούδια  και να παίζουν κάθε μισή ώρα στο ράδιο, αλλά φαίνεται πως θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό- κάτι ακόμα καλύτερο. 

Το δισκάκι αυτό μοιάζει σαν μια ανάσα πριν σοβαρέψουν τα πράγματα. Βέβαια η αλλαγή φάσης ή πιο σωστά η αλλαγή επιπέδου φαίνεται στο mini lp όπως φαίνεται και στα λαηβ που δίνουν τα τελευταία δυο χρόνια. Στην πραγματικότητα το Sunshine Special είναι φτιαγμένο πάνω σε δυο αρετές που πια είναι έκδηλες στα λαηβ τους. Ένα. Παίζουν τόσο καλά που μπορούν να παίξουν ό,τι θέλουν. Σε 27 λεπτά οι Guru παίζουν 70s ελληνικό ροκ, σκάνε με ένα γκρουβατο ποπ τραγούδι για να παίζει κάθε μισή ώρα στο ράδιο, πετάγονται Βραζιλία για μια όμορφη bossanova, μάλλον σκέφτονται την 7άρα και πάνε Γερμανία στο αλά pieces bedouin's spiral όπου ακούγεται και πάλι η μαγική λέξη Amaye. Στο Monday Generation ο Prins Obi μοιάζει να διασκευάζει στιχουργικά το Sunny του Bobby Hebb, ενώ οι υπόλοιποι παίζουν λες και έχουν μπροστά τους για μαέστρο το φάντασμα του Sun Ra.  Δύο. Ο Prins Obi δεν τραγουδά συγκρατημένα για να μη γίνει ρεζίλι αλλά ερμηνεύει με αυτοπεποίθηση τα τραγούδια. Και κάπως έτσι το δισκάκι ξεκινάει με την υπέροχη  α καπέλα εισαγωγή, ενώ το λαηβ φεϊβοριτ στο νησί της Αφροδίτης αποκτά μια νέα διάσταση μέσα από την πιο καθαρή σχεδόν ήμερη ερμηνεία της στούντιο εκδοχής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για το πoιο είναι το καλύτερο συγκρότημα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ακόμα και ανάποδα να ακούσει κάποιος τα τραγούδια τους είναι καλύτερα από τη μισή και πάνω εγχώρια δισκογραφία. Το ερώτημα είναι αν τελικά θα κάνουν το larry gus τους. Με το περίεργο τους καλοκαίρι οι Baby Guru δείχνουν πως μπορούν, ενώ ταυτόχρονα οξύνουν τη φαντασία για το τι μπορεί να ακολουθήσει. 

 

rapid eye movement #23

 Σε ετούτο εδώ το ποστ ο Φαντασμένιος είχε γράψει "Μέσα στο καλοκαίρι λογικά θα ανέβει σχετικό rapid eye movement ποστ με τα κατορθώματα των R.E.M. ως κόβερ μπαντ". Δεν ανέβηκε το ποστ γιατί Φαντασμένιος είναι, ένας είναι, περνάνε τα χρόνια, ξεχάστηκε και ήρθαν οι αγριοκαλλιεργητές από το stereogum να μας πουν τις δέκα καλύτερες διασκευές των r.e.m. Γέλια. Λοιπόν ο Φαντασμένιος θα μπορούσε να μπει σε μια κουβέντα για το πόσο τεράστια μπάντα είναι οι R.E.M. αλλά δεν έχει να ακούσει τίποτα για το πόσο κουλ και ακομπλεξάριστη ήταν η τετράδα από την Αθήνα της Γεωργίας. Όχι μόνο δεν είχαν κανένα κόλλημα να κρύψουν τις αναφορές τους, αλλά φαίνεται να απολάμβαναν ιδιαίτερα να τις προβάλουν διασκευάζοντας σε σχεδόν όλη τους την καριέρα. Από το πρώτο λαηβ το 1978 στο κολέγιο (έπαιξαν το like a roling stone) ως τα λαηβ μπρος σε χιλιάδες κόσμου. Σε αυτό το λινκ θα βρείτε και τη setlist από τη συναυλία στον άγιο Κοσμά το 1999 (θα είναι το επόμενο ποστ της σειράς rapid eye movement). Σε εκείνα τα λαηβ οι R.E.M. έπαιζαν το Suspicious minds. 

Οι r.e.m. μάλλον έχουν το παγκόσμιο ρεκόρ σε διασκευές των velvet underground. Η εκτέλεση τους στο pale blue eyes θα μπορούσε να αποτελέσει τον ορισμό της καλής διασκευής, η ερμηνεία του Stipe πάει το τραγούδι σε άλλο επίπεδο και δεν ξαφνιάζει η επιλογή του συντάκτη του stereogum για την κορυφή της λίστας του. Εξόχως όμορφη, πρωτότυπη και πετυχημένη ήταν η παιχνιδιάρικη διασκευή στο after hours με την οποία έκλειναν τα λαηβ της περίφημης green world tour. Όσοι ενοχλήθηκαν από την άκρατη χρήση επιθέτων στην προηγούμενη πρόταση δεν έχουν παρά να δουν αυτό το μικρό απόσπασμά από το tourfilm. Το top3 τους σε διασκευές Velvet Underground συμπληρώνει το there she goes again το οποίο καταφέρουν να το κάνουν εντελώς r.e.m. 

Η πλέον απρόσμενη διασκευή που έχουν κάνει είναι το toys in the attic από τους Aerosmith! Δεν χρειάζεται κάποιο σχόλιο εδώ. Έπεται το love is all around με τον Mike Mills στα φωνητικά, το οποίο αποτέλεσε την έκπληξη της εμφάνισης τους στο MTV unplugged του 1991. Όχι και τόσο αναμενόμενη ήταν η διασκευή στο ghostrider των Suicide, αν και ο Stipe τους ανέφερε συχνά ενώ συμπεριέλαβε το dream baby dream σε ένα compile cd για το uncut το 2003. Και σε αυτή την περίπτωση οι r.e.m. δεν αρκούνται σε μια απλή εκτέλεση αλλά προχωρούν σε κανονικό ρεκτιφιέ του κομματιού. Με όπλο την ερμηνεία του Stipe (πάλι, ναι) ρίχνουν φως στο κομμάτι και φτάνουν στα όρια της ποπ.

    

Το losing my religion των διασκευών τους είναι σίγουρα τo First we take Manhattan. Την ίδια εποχή η κακιά παρέα που έκαναν με τους U2 είχε σαν αποτέλεσμα μια μάλλον προβλέψιμη διασκευή στο One. Κοβερ μπαντ πολυτελείας ε;

/το παρόν ποστ είναι μέρος του διηνεκούς αφιερώματος στους rem με μικρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος θα αναφέρει αγαπημένες πληροφορίες χωρίς τη βοήθεια των ιντερνετς αλλά μονάχα από μνήμης. Κατά συνέπεια ενδέχεται πολλές από τις πληροφορίες να είναι λάθος. /