14 October 2009

ο φαντασμένιος στα ράδια | μέρος Α


Το πρώτο πράγμα που έκανε ο φαντασμένιος όταν απέκτησε Internet στο σπίτι ήταν να ακούσει ζωντανά την εκπομπή του Peel. Η αλήθεια είναι πως ο φατασμένιος δεν ενθουσιάστηκε.
[Γενική θέση φαντασμένιου: οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να δοξάζονται περισσότερο από τους καλλιτέχνες]. Ο φαντασμένιος ξανασυνάντησε τον Peel όταν έλαβε δώρο ένα βιβλίο που δεν θα αγόραζε ποτέ, την αυτοβιογραφία του.

Το βιβλίο χωρίζεται σε δυο μέρη, το πρώτο είναι ουσιαστικά το αυτοβιογραφικό μέρος το οποίο δεν ολοκλήρωσε ποτέ ο Peel εξαιτίας του αιφνίδιου θανάτου του. Το βίβλο ολοκλήρωσε η γυναίκα του σε ένα δεύτερο "βιογραφικό" μέρος.
Η αρχή του πρώτου μέρους έκανε το φαντασμένιο να νιώσει
τουλάχιστον άβολα. Γιατί διαβάζει για το πρώτο ποδήλατο του μικρού John Ravenscroft; Δηλαδή ποιος είναι ο Peel, είναι star; Και σε αυτό το σημείο είναι που αλλάζουν όλα. Ο αυτοσαρκασμός, τα ειρωνικά αστεία και η ταπεινή συμπεριφορά του φέρνουν τα πάνω κάτω. Όπως και στη ζωή του, έτσι και στο βιβλίο του o Peel αρνιέται να τροφοδοτήσει με κουτσομπολιά και να ασχοληθεί με θέματα που μάλλον είχαν στο μυαλό τους όσοι αγόραζαν το βιβλίο. Και εκεί που έχεις γίνει φίλος του, αυτός πεθαίνει και αναλαμβάνει η γυναίκα του!
Η οποία σαν να μη διάβασε το κομμάτι του άντρα της, κάνει το ακριβώς αντίθετο! Βιογραφία με όλα τα κλισέ, δηλαδή κουτσομπολιά για τα συγκροτήματα που γνώρισε ο Peel, ποιος τσακώθηκε με ποιον, τι ώρα της είπε πρώτη φορά σε αγαπώ, και ένα σωρό πληροφορίες που σου σπάνε τα νεύρα. Δεν θα σε εκνευρίζει όσο η χήρα του Curtis (Deborah), αλλά θα σου τη θυμίσει.

Πέντε λόγοι που ο Peel είναι φίλος μας:

1. Ο Peel γούσταρε το ποδόσφαιρο όσο τη μουσική. Ήταν μέγας οπαδός της Liverpool. Τόσο φανατικός που έδωσε στα παιδιά του ενδιάμεσο όνομα "Anfield" (από το όνομα του γηπέδου της ομάδας). Να τι γράφει στο βιβλίο επί του θέματος:

whenever our son, William, full name William Robert (after my dad) Anfield Ravenscroft, complained about the Anfield part of this splendid name, I would silence him by pointing out that had I supported Shrewsburry rather than Liverpool, he would be William Robert Gay Meadow Ravenscroft. That usually stopped his whingeing and, indeed, that of his sister, Alexandra mary Anfield Ravenscroft
.

[Δασκαλόπουλος, Πετρίδης, και Μανίκας δηλώνουν φανατικοί Παναθηναϊκοί]

2. Είχε κολλήματα. Πάντα οι Fall ήταν στα καλύτερα της χρονιάς. To Bill Is Dead ήταν #1 για το 1990, ενώ το eat y'self fitter ήταν από τα τραγούδια που θα έπαιρνε σίγουρα μαζί του σε κατάσταση Desert Island.

[Αλήθεια, ποιο είναι το αγαπημένο συγκρότημα του Πετρίδη;]

3. Ενώ είχε κολλήματα δεν ήταν κολλημένος! Ακολουθούσε πάντα τις "νέες" μουσικές. Επηρεάστηκε ακόμα και από τα μουσικά γούστα των παιδιών του! Δεν είχε την γνωστή γκρίνια του Μηλάτου, του στιλ όλοι αντιγράφουν, δεν είναι όπως παλιά μπλα μπλα μπλα.

4.
γκε γκε;;;

5. To #3 δεν είναι εντελώς αλήθεια. Το 1991 δεν έπαιξε τη λίστα με το top-50 των ακροατών του γιατί δεν του άρεσαν τα αποτελέσματα! Στην πρώτη θέση ήταν το Smells like teen spirit!

-------------------ο-------------------

Επί του παρόντος στα εγχώρια ήρθε η ώρα του pop lie radio.. (έχει τουλάχιστον δυο Παναθηναϊκούς και έναν ΑΕΚ).

4 comments:

Anonymous said...

καλα?ενα χρονο μετα τον θυμηθηκες? Σε θυμαμαι να το διαβαζεις στο πλακακι και οι διδυμες να λουονται μπροστα μας. ααααχχχ εχει 3 βαθμους εδω ρε.Του χρονου μπαινεις φουνταριστος κι ο σκαντζ τερμα

oksikemia said...

ο λαος απαιτει να μαθει αν κυκλοφορει το βιβλιο στα ελληνικα (αν και δεν το νομίζω). επισης, αγαπημενη μπαντα του πετριδη δε νομιζω ότι υπαρχει. σημερα θα πει beatles και αυριο stones (και εχω την (εκτη) αισθηση οτι οντως τον εχω ακουσει να λεει στην εκπομπη του οτι ηταν με τους stones και τις προαλλες στους λατερνατιβ ειπε μπιτλς!!). εκτος και πει κανα bobby darin (ο πρώτος δίσκος που αγόρασε αν θυμάμαι σωστά) και μας τρελάνει.

επίσης, θενκ γιου βερυ ματς φορ δε αντ ποπλαι κρας (crush ).

oksikemia said...

επίσης, θενκ γιου βερυ ματς φορ δε αντ, ποπλαι κρας (crush ).

fantasmenios said...

@oksi: νομίζω πως δεν έχει μεταφραστεί, αλλά πιστεύω πως τέτοια βιβλία αξίζει να τα διαβάζεις στο πρωτότυπο.

@Ίαν: του χρόνου θα πάρουμε και σκουφάκια...