Φέτος δεν ξέρω πως τα έφερε η πουτάνα η ζωή αλλά ο fantasmenios δεν άκουσε αρκετούς "ηλεκτρονικούς δίσκους". Ένας hyperιασμένος αλλά εξαιρετικός IDM δίσκος είναι ο τελευταίος του Flying Lotus, πρώτος για λογαριασμό της Warp (είπε Warp ο fantasmenios και θυμήθηκε πως ακόμη δεν μπορεί να βγάλει άκρη με τον δίσκο των autechre. Του αρέσει η αρχή και το τέλος του δίσκου, αλλά στη μέση κάπου χάνεται..)
Στο Los Angeles ο ιπτάμενος λωτός πηδά από το ένα στιλ στο άλλο σε χρόνους αλά Prefuse 73. Hip hop, jazz, experimental, λίγος αφρικάνικος ρυθμός, λίγο indie και το κερασάκι στην τούρτα το εξώφυλλο αλά Mezzanine. Τελικά αυτό το σύμπλεγμα ήχων και νοοτροπιών δουλεύει μια χαρά.
Στο Los Angeles ο ιπτάμενος λωτός πηδά από το ένα στιλ στο άλλο σε χρόνους αλά Prefuse 73. Hip hop, jazz, experimental, λίγος αφρικάνικος ρυθμός, λίγο indie και το κερασάκι στην τούρτα το εξώφυλλο αλά Mezzanine. Τελικά αυτό το σύμπλεγμα ήχων και νοοτροπιών δουλεύει μια χαρά.
---------ο---------
Τα αποτελέσματα από την ψηφοφορία των blogs (περίπου) για τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς που τελειώνει.. ..συγκεντρωμένα από το lkrory21 εδώ.
![fantasmenios[at]gmail.com](http://photos1.blogger.com/x/blogger2/7492/359967978356008/240/z/651072/gse_multipart65809.jpg)
1 σχόλιο:
λόγικο είναι να σου αρέσει το τέλος του δίσκου των οτετσρ(χαχαχα) γιατί τελειώνει το μαρτύριο...πως είναι σε μία συναυλία που το σαπόρτ λέει "και τώρα το τελευταίο τραγούδι" και ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα, τέτοια φάση
πις!
Δημοσίευση σχολίου